Morgunblaðið - 01.09.1967, Síða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. SEPT. 1967
Hlíf Magnúsdóttir
Minningarorð
í DAG verður lögð til hinztu
hvíldar frú Hlif Magnúsdóttir til
heimilis að Reykjavíkurvegi 27
í Skerjafirði. Frú Hlíf hafði und-
anfarið átt við vanheilsu að búa,
og vissi sjálf að hverju stefndi.
Verðum við því að álíta að líkn-
t
Maðurinn minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
Magnús Magnússon,
Nóatúni 30,
andaðist miðvikudaginn 30.
ágúst.
Sigríður Ásgeirsdóttir,
Gíslina Magnúsdóttir,
Óli Örn Ólafsson
og barnabörn.
t
Föðurbróðir okkar,
Davíð Ólafsson
frá Steinsmýri,
lézt að Sólvangi, Hafnarfirði,
hinn 28. ágúst. Útförin fer
fram frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 5. september nk.
kl. 13,30.
Fyrdr hönd bræðrabama
hans,
Björgvin Ólafsson.
t
Útför móður okkar,
Filippíu Bjarnadóttur,
sem andaðdst 24. þ. m. fer
fram frá Fossvogskapellu
laugardaginn 2. sept. kl. 10:30.
Abhöfninni verður útvarp-
að.
Katrín Þórbjörnsdóttir,
Jóhann Guðlaugsson,
Tryggvi Þórbjömsson,
María Guðjónsdóttir,
Björgvin Þórbjörnsson,
Benedikt Þórbjömsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við fráfall og útför
eiginmanns mins, föður okk-
ar og afa,
Eyjólfs Jónssonar,
fyrrv. skipstjóra.
Þökkum sérstaklega þeim
mörgu, sem styttu honum
stundir í langvarandi veik-
indum hans.
Guð blessi ykkur öll.
Guðrún Bjarnadóttir,
böm og barnaböra.
t
Þökkum inmilega auðsýnda
samúð við andlát og jarðarför
móður okkar,
Guðrúnar Sveinsdóttur,
Öldugötu 17.
Auður Óskarsdóttir,
Bent Scheving Thorsteinsson.
söm forsjón harfi verið hér að
verki, er hún að síðustu öðlaðist
bivíldina hinn 24. ágúst aL
Frú Hlíf var fædd í Flatey á
Breiðafirði — því fagra og frið-
sæla plássi — hinn 3. ágúst 1906,
og ólst þar upp. Foreldrar henn-
ar voru þau hjónin Magnúis Sæ-
björnsson héraðslæknir og frú
Anna f. Nielsen, dönsk að sett.
Frú Anna hafði verið gift áður
í Danmörku og kom hingað með
tvö börn sín, þau Alice, sem er
látin, og William, sem er á lífL
Frú Hlíf ólst upp í Flatey ásamt
systkinum sínum sem upp kom-
utst, þeim Helgu og SætoimL
sem síðar varð héraðslæfcnir í
Ólafsvík, en þau eru bæði látin.
Eftir að frú Hlíf fluttisf til
Reykjavfkur, girftist hún hinn 9.
ágúst 1928 eftirlifandi manni sín-
um, Krstjáni K®stjánssynL skip-
stjóra frá Meðaldal í Dýrafirðd,
og hafa þau eignast fjögur börn
sem öll eru uppkomin, en þau
eru: Helga, handavinnukennari;
Ása, gift Garðari Ingjaldssyni;
Anna, stærðfræðikennari (B.A.)
og Sæbjörn, húsasmiður.
Frú Hlíf var mjög vel greind
kona og vel gerð, og hafði yndi
t
Þökkum imnilega a-uðsýnda
samúð og vin-arhug við and-
lát og jarðarför eiginkonu
minnar, móður okkar og
ömmu,
Margrétar Theodóru
Jónsdóttur.
Innilegar þakkir færum við
læknum og starfsfólki V.
deildar Landsspíta-lans.
Páll B. Oddsson,
Elín Pálsdóttir,
Jón Pálsson,
Þorgerður Pálsdóttir,
Páll Hreggviðsson.
t
Hjartans þakkir ti-1 allra
þeirra, sem a-uðsýndu okkur
samúð og vináttu við andlát
og jarðarför
Sigurðar Pálssonar
frá Hjálmsstöðum.
Rósa Eyjólfsdóttir
og aðrir vandamenn.
t
Hugfheilar þafckir færu-m við
öllum þeim mörgu, næi og
fjær, er -sýndu okkur samúð
og vinarhuig við andlát
Sólbjargar Magnúsdóttur,
Baldursheimi v/ Nesveg.
Lifið heiL
Kristján Þorsteinsson,
dætur, tengdasynir
og bamabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir
sýnda samúð, vegn-a andláts
og útfarar móð-ur okkar,
tengdamóður og ömmu,
Louise M. Thorarensen.
Synir, tengdadætur
og barnaböra.
af lestri góðra bóka, sérstaklega
um sagnfræði og bókmenntir, og
sótti gj-arnan námskeið í þeim
fræðum, þegar tími og tækifæri
gafst til. Einnig var hún áhuga-
samur meðlim-ur í Sálarrann-
sóknarrféiagi íslands, og hafði
mikinn átouga á þeim málum.
Taldi hiún engan vafa á því að
allt stefndi til áfra-mtoaldandi
þr-oska og f-ullkomnunar þegar
þessa-ri (hérvist lyki. Var hún þ-vi
fullkomiega örugg í langvarandi
veikindum, beið róleg og æðru-
laus þess er koma skyldi og
kv-eið -engu í þeim efn-um. Þetta
vissi ég vel um, því að kona
mín og fr-ú Hlíf voru báðar upp-
laldar í Flatey og hélzt með þeim
vinátta og órofa tryggð, alveg
þar til yfir lauk.
Frú Hlíf var mannkosta kona,
snyrtileg og velvirk á heimilL
hlý og háttprúð í allri um-
gengni, alveg sérs-taklega vönduð
til orða og verka, ska-pstilt og
geðþekk, og hin ágæbasta kona í
allri viðkynnin-gu. Hjónaband
þeirra frú Hlifar og Kristjáns
var farsælt, -enda allt andrú-ms-
loft á því h-eimili með ágætum.
Frú Hlif legg-ur nú upp í nýja
ferð, þá ferð, sem ekkert okkar
kemur a-ftur úr. Ég veit að hún
mun sigla í örugga og fa-rsæda
friðartoöfn. í Sólarljóðum stend-
ur svo á einum stað:
„Sinna verka nýtr seggja hverr
sæil es séus gott g-erir“.
Ég held að allt lif þessarar
merku konu, hafi — eftir því
sem mér var kunnuigt — miðast
t
Innilegar þakkir til allra
þeir-ra er vottuðu okkur sam-
úð og toluttekningu við and-
lát og jarðartför móður okk-
ar og tengdamóður,
Guðrúnar Jóhönnu
Jónsdóttur,
áður húsmóður í Finnstungu.
Anna M. Tryggvadóttir,
Kristján Snorrason,
Guðmundur Tryggvason,
Guðrún Sigurðardóttir,
Jón Tryggvason,
Sigriður Ólafsdóttir,
Jónas Tryggvason,
Þorbjörg Bergþórsdóttir.
t
Þökkum inni-lega auðsýnda
samúð og vináttu við andlát
og jarðarför mann-sins míns,
föður, tengdaföður og afa,
Hallvarðs Sigurðssonar,
Pétursborg,
Vestmannaeyjum.
Sérstaklega viljum við
þakka félagsmönnum Knatt-
spyrnufélagsins Týs, Veist-
m-annaeyjum.
Sigríður Guðjónsdóttir,
börn, tengdaböm
og barnaböra.
við þá hugs-un, að eins og hún
sáði toér í lrfi, svo m-yndi hún
uppskeria síðar, og er það góð
lífs-skoðun. Við hjónin þökkum
henni alla vináttu og tryggð, og
ósk-u-m henni ailra fararheilla á
þeirri ferð sem hún á nú fyrir
höndum. Við trúum því að henni
mun-i ár-eiðanl-ega vegna. veL
Sveinn Þórðarson.
Elínborg Vigfúsdóttir
frá Vopnafirði
Minning
HINN 14. marz sl. andaðist í
EHjiheimilinu Grund í Reykjavík
frá Sólveiig Elínborg Vigfúsdótt-
ir, ekkja Einars Runólfssona-r,
fyrrverandi póst- og sóms-tjóra
á Vopnafirði.
Þar -sem ég hef ekki séð þess-
arar merku konu minnzt í blöð-
um, langar mig til, þótt seinit sé,
að minniast henn-ar roeð nokkr-
-um orðuim.
ekki aðeins af daggesitum heldur
einnig af næt-urig-estum.
Það S'egi-r siig því sjáilft, að það
var ekkert smávegis erfiðL sem
þessi kona lagði á sig að standa
fyrir slíku heimili. Var þa-r
jafna-n allt hreint og fágað og
mjög til fyrirmyndar, enda eftir-
sótt að fá þar gistingu, þegar
sýslumenn og aðrir sivonefndir
heldri mienn voru á ferð.
Elínborg va-r mjög heilsulíltil,
sérstaklegia friaman af árum, en
hún yfirvann það að mestu er á
ævina leið, en mun þó orft hafa
Frú Elínborg var fædd 30. júli
1879 á Sauðárkróki, dóttir Vig-
fúsar söðia&miðs (er sig nefndi
M-elsted) Guðmundssonar presits,
síðast á Melstað, og konu hans,
Oddnýja-r Ólafsdóttur á Sveins-
stöðum í Hún,avatnssýslu.
U-m fermingaraldur missti
Elinborg móður sína. Faðir henn
ar flutti þá brátt til Ameráfcu, en
BLínborg varð eftir í fóstri hjá
móðu-rsystur sinni, Elísabetu og
manni to’ennar, Jakobti Helgasyni,
pöntunarfélagsstjóra og síðar
kaupmann-i á VopnafirðL
Árið 1900 giftist toún Einari
RunóMssyn-i. Foreldra.r Einars
voru Runólfur bóndi í Böðvars-
dal og kona ha-ns-, Stefania Þor-
steinsdóttir, sterka í Rrassavík
Guðm-undsisonar sýsiiumanns Pét-
unssonar.
Eimar hafði þá nýlega lokið
verzlunarskólanámi í Ka-up-
mannahöfn og stofn-aði um þess-
ar mundir eiigin verzlun á Vopna
firði, og varð jafnframt póstaf-
greiðslumaður og síðar simstjóiri.
Gegndi hann þessuim störfum af
sérstakri aiúð og samvizikuseimi
til dauðadags, 11. 3. 1936.
Einar var mjög vinsæll maður,
gamansamur og gestris-inn með
afbr-igðium, og var hedmili þeirna
ihjón-a mjög rómað fyrir snyrti-
mennsku og myndarbrag á allan
hiátt.
Bfti-r lát manns síns dvaldist
Elínborg áfram á Vopnafirði
nokkur ár, en flutti svo til
Reykjavíkur. Lengst af var hún
þar hjá fósturdóttur þei-rra
hjóna, frú Stefaníu Þorsteinis-
dóttur, bróðurdóttur Einars, sem
r-eyndist henni sem bezta dóttir.
Síðustu árin dvaldist Elínborg
í El-liheimilinu Grund. Hafði toún
þar sérlhertoergi með sumum sín-
-um göiml'U munum, og var ætíð
með ein-hverjar handhægiar góð-
gerði-r til að veita þeim sem litiu
inn til hennar, því án þess ©at
hún -ekiki verið að gjöra öðrum
-gott.
Frú Elínborg va-r mjög lagleg
ikona og prúð í allri fnamkiomu,
hún var greind, endia framar-
lega í félagssamtökum kvenna
á Vopnafirði.
En það sem Vopnrfirðingar
munu lengist minnast hennar fyr-
ir var hi-n takmarkaliauisa huigul-
seimi og -góðgerðarsemi við alla
sem á vegi hennar vonu, þar
voru allir jafnir í hvaða stöðu
sem þeir voru, enda oft gest-
kvæmt á toeimili þeirna hjóna,
kennt iasleík,a þó lítið bæri á,
því hún var ekikert glefin fyrir
að kvarta yfir tolutunum.
Þau hjón, Elínborg og Einar,
eignuðust aðeins einn san, Svav-
a-r, sem þau misstu á bezta aldri
fná tveim-ur ung-um sonum, Ein-
ari og ÓlafL sem þa-u ól-u báða
upp.
Auk Stefaníu, -sem áður er
nefnd, ólu þau lfka upp bróður-
son Einars, Jón H-alldórsson
(kaupm-anns á Bakkafirði), við-
skiptafræðing, búsettan í Reykja
vik.
Hér er aðeins með fáum orð-
um vikið að ævistarfi Elínborg-
ar, en á ba-k við það lá svo
hinn mi-fcli kærleifcur til all-ra
sem hún u-mgekkst og sem svo
mörgium k-onium er eiginlegur.
Yfir það ná ekki þessi fátæk-
legu orð mín.
Ég vi-1 votta frú Elínborgu
virðing-u og þökk olkkar hjóna
fyrir allar ánægjustundirnar á
heimili hennar, og veit með vissu
að allir eldri Vopnfirðingar vilja-
tak.a undir það.
Friðrik Sigurjónsson.
t
MÉR finnst ég e'kki geta látið
hjá líða, eisiku frænka mín, þó
seint sé, að minnast þín m-eð fá-
um orðum þó fátækleg verðL
Þú hef-ur frá því ég var barn
alltaf reynzt mér sem bezta
systir og aldrei minnist ég þess
að við höfum orðið ósáttar.
Þegar mamtna mín var að
fara í kaupstað og ég fékk a8
fara með, þá var alltaf sjálfsagt
að kom-a og gista hjá þér, Ell-u
frænfcu, eins og m-að-ur sagði þá.
Þó þið hefð-uð lítið h-úsrúm
fyrst, þá stóð það toús a-lltaf opið
fyrir Ofckur öllum á Busta-rfelM
Framhald á bls. 19.
Ég þakka öllum þeim, sem
glöddu mig -með heimsóknum,
gj-öfum og skeytum á sextugs-
afm-æli mínu 28. ágúst sl.
Bjarni Kolbeinsson,
Miklubraut 13.