Morgunblaðið - 03.09.1967, Blaðsíða 4

Morgunblaðið - 03.09.1967, Blaðsíða 4
4 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. SEPT. 1967 BÍ LALEICAN -FERÐ- Daggjaid kr. 350,- og pr. km kr. 3,20. SÍMI 34406 SENDU M magimúsar SKIPHOLTI 21 SÍMAR2H90 eftirlokun simi 40381 ~ «« H4-44 m/iiFim Hverfisgötn 103. Sími eftir lokun 31160. LITLA BÍLALEIGAN tngólfsstræti 11. Hagstætt leigugjald. Bensín innifaliS í leigugjaldl. Sími 14970 BÍLALEIGAN - VAKUR - Sundlaugaveg 12. Simi 35135. Eftir lokun 34936 og 36217. f/' ---*a/UUÆ/GAM lúAiL/y/ætf RAUDARARSTlG 31 SlMI 22022 Flest til raflagna: Rafmagnsvörur Heimilstæki Útvarps- og sjónvarpstæki Rafmagnsvörubiiðin sf Suðurlandsbraut 12. Sími 81670 (næg bílastæði). Bezt að auglýsa í Morgunblaðinu Vörn fyrir ,,bak- pokalýð“ Egon Hitzler skriiar frá GröÆ í Grenivík í Grýtubakka- hreppi vegna bréfs TH.H. um „bakpokalýðinn", er birtist hér 17. ágúst sl.: „Velvakandi ísland er skem.mtilegt ferða- land. Náttúrufegurð er meiri hér á landi en í mörgum öðr- um löndum Evrópu. Svona hugsar margt ungt fólk erlendis. En ísland er án efa hið dýrasta ferðamanna- land: Hvar erlendis þarf fókk að greiða 400 krónur fyrir meðalgistihússiherbergi og 85 krónur fyrir ódýrasta hádegis- verð? Hvergi: Eðlilegt er því, að þetta unga fólk reyni að spara eins >g hægt er, þegar hingað er kom- ið. Og af hverju ekki að spara 105-fcali, ef tæfcifæri býðst tái þess að fara milM Reykjavikiur og FLjótshiíðar án þess að borga og á sarna tírna tæki- færi tnl þess að hitta og tala við íslendinga? Ég heifi ferðazt hér á fslandi mikið „á þumalfingrinum“, og ekiki vildd ég fyrir nokkurn mun hatfa misst af því að kynn ast fólkinu, sem ég hefi hitt á ferðunum. Vegna þess eru kynni min af landi og þjóð áreiðainlega betri en etf ég hiefði látið mér nægja að aka í áætlunarfbiifreið frá gistihúsi til gistihúss. T.HH. var á Þýzkalandi „og sá ekfci einn einasta þumal- fingu rsfa rþ e g a “. Þá heéur hann annað hivort verið þax á ferð að vetrarlagi eða hann opnaði ekki rétt augað: Á hverju ári standa þúsundir ungUnga á þjóðvegum Þýzkalands frá maí og fram í október og reyna að ferðast á þennan hátt. Bréfritari segir, að gestrisni íslendinga hafi borizt alla leið til Ástralíu. Bara rólegur, kæri T.H.H.: Ég þekki persóruulega stúlfcu, sem var svo óheppin að tapa (sennilega í bifreið) öllum peningum sínum, og fékk hún þá aldrei aftur. Þó var nafn hennar á blaði með pen- ingunum, og auk þess var skýrt frá þessu í blöðum. Gestrisnin var nú svona þarna- Stúikan vaxð svo að vinna lengi á Englandi og spara sér saman fé, tii þess að hún kæmist aft- ur heim til Ástralíu. Pening- amir, sem hurfu, áttu nefni- diega að duga henni til hekn- ferðar. Fari íslendinigar til útlanda, hafa þeir venjulega mikið hand leiikiis; ef ekki, þá sitja þeir bara heima. Þó hefi ég hitt .noikfcra íslendinga í Frakk- landi, Þýzkalandi og Dan- mörku, sem ferðuðust á þann sama hátt, sem stríðir srvo gegn ffslendingsstoiti þínu, kæri T. H.H. Útrýmið þessum þumalfing- urs-bakpókalýð. Ggör svo vei. Þá getur þú séð naesta sumar eintóma gamla, vambmikla, erlenda businessmenn, sem flytja dioll- ara en ekki tjöM í bakpokum. Þeiir kxxma allir á 15-000 tonna sfcemmtiferðaskipum, en þá verður eniginn í 3ja farrými á ms „GulMossi“. Þeir fá nóg af að stooða Þingvelli og Geysi 4 einu síðdegi, en munu áreiðan- lega ekki ganga yfir Kjöl og til Hveravaila og dást að feg- utÖ landsins. Það er einmitt unga fólkið, sem gerir sMkt og gleymir aldrei þessu fagra landi, þótt þess mætti hins vegar óskia, að sumir íbúar landisins væm minna þröng- sýnir en meira fríir. Stud. phU. Egon Hitzler". Bréfið er skrifað á allgóðri íslenzfcu, en þó lagfærði Vel- vakandi ýmislegt eða færði í stílinin. •jc íslenzkur „putta- £lækingur“ hefur orðið „Ferðalangur" skrifar: „I pistU yðar 17. ágúst talar T.H.H. um bakpofcalýð. Bréf- ritari þessi ásakiar „flækinga" um að tíma ekfci að kaupa sér ■rútufarmiða, og skorar á les- endur yðar að útrýma „þumal- fingurs-bakpokalýð“ sakir spar serni þessairar, (útxýmingar- sök?) Staðhæfir T.HH, að „otft væri þetta óaldarlýður", en mest svíður honum spar- semin. Ferðalög „á puttanum“ em algeng alls staðar í V-Evrópu og N-Ameríku. Fjársnauðir námsmenn iðfca þau aðallega, og við fratstofnanir einis og hásikólana í Oxford og Cam- bridge er viðtekinn siður, að stúdentar fari á puttanum til Lundnina. í Bretlandi, Skandinaviu og víðast tavar annars staðar í Evrópu hjálpa öfcumenn putta fólki á leiðairenda og brýtur hrvorugur odd af aflæti sínu. Sjálfur hef ég, þótt ég sé stolt- ur íslendingur, ferðast um mestalla Evrópu sem „fllæking- ur“ á stúdenitsámm og séð lönd og þjóðir, sem enn væm mér annaris framandi. „Flækingum" kynntist ég mörgum. Þeir eru venjuLegast áhugasamir ungl- ingar um löind og þjóðir og ráðast í erfiðar, oft áhættu- samar, ferðir, til að svala fróð- leikistfýsn sinni og ævintýra- þrá. Heim snúa þeir auðugri af reynslu og fróðledk en þeir, sem hnípnir sátu í auraleysi. „Flækingar“ kyrmast landi og þjóð á sannverðugri hátt en gestir lúxuishótela eða hóptferða fólk- Ég veit, afð ég þarf ekíki að skiora á góða íslendinga að hjálpa þeim um landið. Hjálp- semii og góðviM veirður ofckur happadrýgri en hneykslun og nöldur. Förutfólkið með bak- pokana kemur aftux tU íslandis og þá með ferðatösku, því að hér, kynnast þeir eflaust mörg um, sem hivorki þjáist af otf- stoiti né minnimáttarfcennd. Yðar einlægur Ferðalaingur“. „Det halve var nok“ ísiendingur, sem af einhverj um óskýrðum ástæðum kýs að nefna sig „En fra Nyhaivn", skrifar: „Det halve var nok“ sagði einn fyndinn Dani á Lækjar- torgi í lok danisleiks laust etftir kl. 12 á miðnætti á þjóðhátíð ísLendinga, 17. júní, fyrir all- mörgum árum. Hið sama get- um við nú víst sagt eftir lands leikinn. Obbinn af dönum er gott fóik. Því hötfum við íslendinig- ar kynnzt, am.k. eftir að líða tók á 20. öldina (síðari hluta hennar). Hins vegar — einhver hluti þess pulblicum'S, er var á íþrótta. pankinum í Kaupmannahöfn, gladdi sig yfir ótförum íslenzka landsliðsins í þetta skipti. Það hlýtur að vera ofckuæ ís- lendingum dálítið gleðiefn'i, hverisu danir i blaðamannastétt eyddu mikilM prentsveTtu og pappír í að auglýsa leikinn — a.m.k. eftir á. — Það sýnir vissa respekt! Slífcri eyðslu- semi var eklki fyrir að fara hjá fyrruefndum dönum, þ.e.a-s. þeim er skrifa um ílþróttir i dönisk blöð, tfyrir tæplega fjór- um árum, þegar íslenzka hand knatftleifcisstÚjTkurnar urðu Norð urlandameistarar. — Sá titill stendlur enn þá, hvernig sem fer í haust. Það skal að lokum viður- kenntf, að daniska landsliðið i knattspyrnu virðist mjög gott og geti komiztf eitthvað áleiðis — já, ef það hefði snefil atf sj áifisg agnrýni. „En fra Nyhavn". í handriti hefur maðurinn frá Nýhöfn ýmist skrifað þjóðar- heiti Dana með stórum staf eðai litluim, hvort sem þar er um sjáifráða eða ósjálfráða skrift að ræða. — Spegillinn var þó sjálfum sér samfcvæmaxi i gamla daga, því að hann skrif- aði dani ávallt með Mt'ium staf. Skrifstofustúlka óskast nú þegar til almennra skrifstofustarfa, vél- ritunarkunnátta æskileg. Eiginhandarumsóknir leggist inn á afgr. blaðsins merkt: „Teiknistofa — 2662“. HHPPDRIEIII SÍBS Dregið á þriðjudag EnDURnvjun ivkur R HRDEGI DRRTIRRDRGSI

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.