Morgunblaðið - 22.10.1967, Side 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. OKT. 1967
MAYSIB CREIG:
39
Læknirinn
og
dansmærin
Hún hristi höfuðið. — Nei.
Eins og ég sagði, :þá elska ég
þig ekki eims og ég ætti að gera
til þess að geta gifzt þér,
Hann stóð og laut yfir hana,
og svipurinn var alvarlegur og
einbeittur. — Þú ert mér dýr-
mætari en allt annað í heimir-
um. Ég sver, að einhvern tíma
skyldi ég geta kenmt þér að
elska mig.
Hann færði sig fjær henni.
— Aron, sagði hún. — Hvað
ætlastu fyrir viðvíkjandi lög-
Töfrandi
eru augu þín
(ef snyrtingin er rétt !)
Maybelline snyrtivörur eru framleiddar af sérfræöingum
í augnsnyrtingu, — og þær eru vandlátra kvenna val
um allan heim. Frábær gæði — Fagurt útlit.
MAQIC
MASCARA
Spiral Bursti
litar, sveigir og
aðskilur augnhárin
Fjórir litir.
CREAM „
EYE SHADOW A®
Turquoise, ............
Blue-Grey,
Blue, Brown, /<V, ' '
CAKE MASCARA
Heims þekkt
merki
I kassa með
'iitlum bursta.
ik
AUGNABRÚNA
BLYANTUR
með yddere: alltaf nákvæmur
Auka-
|fyllingar.
• e •
gerir fttgur augu fegurri
regLunni?
— Ég hef ákveðið að láta mál
ið niður falla. Ertu fegin?
Hún fölnaði upp. — Hvers
vegna ætti ég að vera fegin?
— Ég hef grun um, hver hafi
staðið fyrir þessu. Eg held, að þú
vitir, hvað ég á við. Mig grunar,
að hann hafi verið persónulegur
kunningi þinn.
Hún átti erfitt með að koma
ú't úr sér orðunum: —- Hvernig
í dauðanum getur þér dottið
annað eins í hug?
— >að var út frá einu eða
tvennu, sem kom fram í frásögn
Dickies. Hvað maðurinn, sem
talaði ensku var góður við hann
— rétt eins og hann væri gam-
all vinur hans. Hver veit nema
hann hafi líka verið það? Hvað
er orðið af honum Atwater?
Hann hefur ekki sýnt sig hérna
síðan Grace dó. Og ég sem hélt
að hann væri einhver sérstakur
vinur þinn.
— Tim er farinn úr landi.
Hann skríkti íbygginn. — Já,
það mætti segja mér. Og fyrst
hann er kominn út úr landinu,
hvaða gagn væri þá að því að
fara að kæra málið tiil lögregl-
unnar? Hann var heldur betur
blankur, var ekki sVo? Hvernig
hafði hann efni á því að koraast
út landi?
— Ég veit ekki, svaraði hún.
— Hann kynni að hafa verið
h j'ppinn í spilabankanum.
— Hann kynni lika að hafa
lagt öryggi sitt í hættu til þess
að hafa úr úr mér peninga, sagði
Aron harkalega. — Ég veit nú
ekki hvaða refsing liggur við
barnsráni hér í landi, en vestra
er það sumsstaðar dauðasök. Þá
er eins gott fyrir hann að vera
sloppinn úr landinu. Ég er líka
feginn. Ég gæti illa hugsað mér
að hafa hann á hælunum á þér,
Yvonne. Áður en Graee kom til
skjalanna, hélt ég, að hann væri
ku.nningi þinn.
— Mér var mjög vel til Tims,
BEAUTE'
ÍEAOTE"
hárspray er lúxusspray
— kostar ekki meira...
þótt dýrustu ilmefni séu
notud! BEAUTE gerir
hárid enn fallegra og
líflegra.
Kristjánsson h.f.
3ÉHHMIK

— Ertu nú kominn í hvítlaukinn aftur?
en ég var ekki lengur ástfangin
af honum, og var meira að segja
hætt því áður en Grace kom til
sögunnar.
— Einmitt það? Hann lyfti
brúnum. — Þá á ég enga keppi-
nauta, eða er það? Það er gott.
20. kafli.
Einn daginn kom Aron heim á
hádegisverðartíma og tilkynnt.i:
— Þetta eir allt komið í kring.
Við siglum í næstu viku.
Hún fölnaði upp og stamaði:
— Ég, ég, hef bara ekki sagt
neitt ákveðið um, að ég fari.
— Það veit ég. En ég hef tek-
ið ákvörðunina fyrir þig. Ef þig
langar að snúa við, eftir að við
erum komin vestur, s'kal ég með
ánægju kosta farið þitt. Þú foind
ur þér ,engar skuldbindingar
með því að fara með mér. En
sannleikurinn er sá, að við þörfn
umst þín — við Dick báðir.
Úr þvi að hann snerist svona
við þessu, hvað gat hún þá sagt?
En, samt sem áður........
— Ég vildi gjarna fara að
dansa aftur, ef ég færi vestur,
sagði hún.
Hann hleypti brúnum. — Það
veit ég nú ekki. Það mundi
halda þér að heiman langtimum
saman, er það ekki? Til að hyrja
með, vildi ég hafa þig fyrir ráðs
konu.
— Já, en ég vil fara aftur að
dansa! sagði hún með ákafa. —
Ég ætla að byrja sem al'lra fryrst.
Ég ætla að fara til Nice strax
í dag og spyrja Sellier lækni,
hvort mér sé það óhætt, fótarins
vegna.
Hann yppti öxlu.m. — Mér er
bara ekkert vel við, að þú held
ur áfram að dansa. Mér finnst
þú gætir haft nóg að hugsa að
líta eftir okkur Dickie.
Hún tautaði eitthvað og sam-
talinu var slitið. Henni hafði
snögglega dottið þetta í hug að
segjast ætla að tala við Marcel.
En úr því að hún var nú búin
að segja iþað, vissi hún, að e»kk-
ert gæti hinplrað hana í að fram-
kvæma það. Hún vissi, að hún
hafði verið með þetta í hugan-
um, síðustu dagana. Hún yrði að
hitta Marcel, áður en hún færi
Aron átti eitthvert erindi til
Cannes síðdegis þennan dag.
Samt bauð hann henni að fá
bílinn sinn. Henni fannst freist-
andi að þiggja það boð, en sagð-
ist samt eins vel geta farið með
strætisvagninum.
Þetta var erfitt ferðalag og
allar taugar hennar voru í
spennu. Hún vissi, að það var
veikleiki að vilja hitta Marcel
aftur. Hann hafði haldið sig frá
henni síðustu vikurnar. Það
hefði átt að nægja henni, til
þess að vita, að hann hafði ekki
skipt um skoðun. Og það var
ekki eins og hún byggist við
neinum sinnaskiptum hjá hon-
um núna — hana langaði bara
til að hitta hann.
Hún fann, að hún va>r kaf-
rjóð og dálítið móð, þegar hún
kom í lækningastofuna. En þeg-
ar þangað kom, var henni sagt,
að Sellier læknir væri í París.
Vildi hún hitta varamanninn
hans í staðinn?
— Nei, þak'ka yður fyrir.
Hvenær verður Sellier læknir
kominn aftur?
— Það vitum við ekki. Viljið
þér skilja eftir nafnið yðar. Á
ég að ná sambandi við yður?
Yvonne hristi höfuðið. — Nei,
ég vil heldur reyna að ná sam-
bandi við lækninn, þegar hann
er kominn aftur.
Hún gekk eftir götunni í
þungu skapi. Var Marcel farinn
til Parísar til þess að gifta sig?
Sennilega. Hversvegna hafði hún
ekki spurt stúlkuna um það? En
hún vissi, að það hefði hún
aldrei þorað — hvað svo sem
svarið hefði orðið. Hún yrði að
útrýma Marcel úr huga sínum
fyrir fullt og allt. Líklega yrði
henni happadrýgst að fara vest-
ur.
Ferðaundiirbúningnum var því
haldið áfram. Dickie varð
spenntari með hverjum deginum
sem leið, að eiga að ferðast með
stóru fínu skipi. Yvonne reyndi
að ta'ka þátt í þessari tilhlökk-
un hans, en henni var þungt í
skapi. Þá yrði svo langt milii
þeirra Marcels. En hvað stoðaði
það að vera að sækjast eftir hon
um?
Nú voru ekki nema tveir dag-
ar eftir, þangað til þau færu.
Allur þyngri farangurinn var til
búinn og foeið þess að verða sótt
ur. Yvonne var uppi J.j herberg-
inu sínu að ljúka við að ganga
frá sínum farangri, þegar
Viljum kaupa
af íslenzkum framleiðendum. Tilboð merkt:
„Gömul heildverzlun — 144“ leggist inn á af-
greiðslu Mbh
Tilboð óskast
í Willys station bifreið með framhjóladrifi og
nokkrar fólksbifreiðar er verða sýndai að Grens-
ásvegi 9, miðvikudaginn 25. október kl. 1—3. Til-
boðin verða opnuð á skrifstofu vorri kl. 5.
Sölunefnd varnaliðseigna.