Morgunblaðið - 30.04.1968, Page 3

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR iO. APRÍL 1968
3
Veljum íslenzkt — íslenzkur iðnaður:
Iðnkynningin 1968 formlega haf in
— Vekja á aukinn áhuga almennings á íslenzkri framloiðslu
VELJUM ÍSLENZKT
ISLENZKUR IÐNAÐUR
Merki iðnkynningarinnar.
IÐKYNNING 1968, sem
Landssamband iðnaðarmanna
og Félag íslenzkra iðnrek-
enda gangast fyrir hófst form
lega í gær. Markmið kynning-
arinnar er að vekja þjóðina
til aukinnar íhugunar um
mikilvægi aukinnar iðnvæð-
ingar á íslandi, og þeirri þjóð
hagslegu þýðingu er það hef
ur að fólk beini innkaupum
sínum meira en áður að ís-
lenzkri iðnaðarvöru.
Kjörorð kynningarinnar er:
Veljum íslenzkt.
Kynningin mun einkum
fara fram í fjölmiðlunartækj-
um með auglýsingum og fræð
sluþáttum, þá verður einnig
dreift auglýsingaspjöldum í
verzlanir, og unnið er að upp-
lýsingakvikmyndum um ýms-
ar tegundir iðnaðar. og er ætl
un forráðamanna kynnine-ar-
innar. að fá kvikmvndahú'' til
að taka h^r ti' '■vninvar.
Við ODnun kvnningarinnar
fluttu ávörn Vigfús Sigurðsson
formaður Landssambands iðnað-
armanna. Gunnar J. Friðriksson
formaður Félags isl. iðnrekenda
og Jóhann Hafstein iðnaðarmála
ráðherra sem opnaði kynning-
una.
í ávörpum sínum vöktu þeir
Vigfús og Gunnar athygli á því
af framlag iðnaðarins til þjóð-
arframleiðslunnar er meira en
nokkurrar annarrar atvinnu-
greinar. Kom fram að hlutdeild
iðnaðarins, að frátöldum fisk-
iðnaði nam um 15-16% af veiá5-
mæti þjóðarframleiðslunnar ár-
ið 1966 og að fiskiðnaði með-
töldum um 23%. Greiðslur vinnu
launa í þessum starfsgreinum
námu um 3500 millj. kr. það ár,
og fjöldi starfsmanna var um
20 þúsund. Auk þess unnu um
10 þús., manns í byggingariðn-
aðinum.
Jóhann Hafstein iðnaðarmála-
ráðherra, sagði m.a. í ávarpi
sínu, að vonandi væri að iðn-
kynning þessi hefði mikil áhrif
S.l. ár hefði verið þjóðinni erf-
itt, og iðnaðurinn hefði ekki
farið varhluta af þeim erfiðleik
um. Það væri því gleðilegt að
nú væri vaxandi áhugi og skiln
ingur á þjóðhagslegri nauðsyn
þess að almenningur beindi
kaupum sínum að íslenzkum iðn
aði. Sú skoðun virtist enn ríkj-
andi hjá sumum, að erlendur
varningur væri ætíð betri, og
sagði ráðherra að það vanda-
mál þyrftu jafnvel stórþjóðir að
glíma við. Þessi iðnkynning gæti
orðið til þess að færa mönnum
heim sannindi þess að íslenzk
iðnaðarvara stæði erlendri fylli-
lega á sporði á flestum sviðum-
Þá ræddi Mbl. við Mats Wibe
Lund, sem er framkvæmdastjóri
kynningarinnar, og hefur því
með höndum stjórn á allri upp-
lýsingastarfsemi sem henni er
samfara.
— Ég hef starfað við hliðstæð
ar kynningar erlendis áður,
sagði Mats Wibe Lund,'— reynd-
ar voru þær kynningar tengdar
Islandi, því að þær áttu að
stuðla að auknum áhuga ferða-
manna á íslandi. Ég ferðaðist
um, aðalléga í Noregi, og dreifði
myndum og upplýsingum um Is-
land sem ferðamannaland, sýndi
einnig skuggamyndir og tvær af
kvikmyndum Ósvalds Knudsen,
— Surtseyjanmyndina og Sveit-
in milli sanda.
— Það er mikill áhugi hjá
iðnframleiðendum á þessari
kynningu, en í einstökum tilfell
um skortir ef til vill á skiln-
Vigfús Sigurðsson og Gunnar ar J. Friðriksson
Mats Wibe Lund
ingi á þvi hve auglýsingin er
mikilvæg. Það skiptir höfuðmáli
hvernig uppbygging hennar er,
— hvort hún vekur athygli eða
ekki. Það er svo rétt, að undan
farið ár hefur verið erfiður tími
fyrir iðnrekendur, sem og aðra,
og því skortir þá fjármagn til
auglýsingastarfsemi. En á það
ber að líta, að einmit þegar
fyrirtæki eiga í erfiðleikum og
búa við sölutregðu, ér nauðsyn
legt að leggja hvað mesta á-
herzlu á auglýsingar til þess
að ná sölunni upp. Maður verð-
ur einnig var við þá skoðun
hjá sumum, að þegar leitað er
eftir auglýsingu hjá þeim, líta
þeir á það sem góðgerarstarf-
semi. En það er misskilningur,
— sé auglýsingin rétt uppbyggð
hefur hún alltaf sín áhrif.
— Mjög nauðsynlegt er,sagði
Mats Wibe Lund, að lokum, að
æskan sýni þessari kynningu og
þá jafnframt íslenzkum vörum
aukinn ábuga. Á tímabilinu frá
því að skóla sleppir, og þar til
að fólk giftir sig og stofnar heim
ili, eyðir það oft miklum pen-
ingum, og það er nauðsyplegt
að þeim sé varið til kaupa á
íslenzkum vörum, því með því
stuðla ungmennin einnig að því
að tryggja sína eigin framtíð.
Hvaö framlefðum ví úr plasti?
— Stutt heimsókn í Múlalund
Eftir síðari
heimsstyrj-
öld hófst
hér á landi
framleiðsla
á plastvör-
um og var
Reykjalund
ur brautryðj
andi í þess-
um efnum.
VELJUM ÍSLENZKT
<H)
SLENZKUR IÐNAÐUR
Voru fyrst framleidd leikföng,
og bar þar hæst SÍBS-kubb-
ana. 1956 hefst framleiðsla á
einangrunarplötum og vatns-
rörum og öðru liku og rúmum
þremur árum seinna hefst og
ýmis konar flösku og umbúða-
framleiðsla.
Plastiðnaður er mjög blóm-
leg atvinnugrein hér á landi
og ber margt til. Hann stend-
ur vel að vígi í samkeppni við
erlerida aðila m.a. vegna þess
að mun dýrara er að flytja
fullunnar plastvörur til lands
ins en hráefni, þar sem það
tekur minna rými.
Nú eru stafandi sjö plastiðn
aðarfyrirtæki á íslandi, þar
af fjögur í Reykjavík. Það er
margt sem þessi fyrirtæki
framleiða. Má nefna alls kyna
hyrnur og fötúr, skjalatösk-
ur og möppur, nótaflár og
báta. Stærsta fyrirtækið er
Reykjalundur, sem er eins og
fyrr segir brautryðjandinn.
Sem dæmi um framleiðslu
hans má nefna, að þeir fram-
leiða efni í alla poka, sem
notað er sem umbúðir hér á
landi.
Árið 1966 un,nu um 150
manns við plastiðnað hér á
landi, þar af um 100 í Reykja
vík og er Reykjalundur tal-
inn þar með.
í tengslum við Reykjalund
er fjVirtækið Múlalundur,
sem framleiðir ýmis konar
vörur úr plasti. Ræddum við
stuttlega við framkvæmda-
stjóra þess Guðjón Einarsson.
— Hverjar eru helztu vör-
urnar, sem þið framleiðið úr
plasti?
— Það eru aðallega laus-
blaðabækur og bréfbindi, en
auk þess gerum við við tösk-
ur, hulstur utan um persónu-
skirteini, nafnskírteini, öku-
skírteini o.fl.
Framhald á bls. 24
Ýmis konar framleiðsla á skjalamöppum er stór þáttur í
rekstri Múlalundar.
STAK$nil\IAR
Enn um Skírni
I Tímanum sl. laugardag birt-
ist athugasemd frá Sigurði Lín-
dal, forseta Hins íslenzka bók-
menntafélags, þar sem bann
skýrir sjónarmið sin varðanði
ritstjóraskiptin við Skírni og
skrif vegna þeirra. í þessari at-
'hugasemd segir „að hann (Sig-
urður) hafi skýrt fyrrverandi
ritstjóra frá því að fyrir hendi
væri vilji til að skipta um rit-
stjóra. Var ni.a. búizt við að
fyrrverandi ritstjóri bæðist
lausnar. Málinu var síðan vísað
til stjórnar og fulltrúaráðs fé-
lagsins. Vildu sumir í fulltrúa-
ráðinu fresta ákvörðun.
Fyrir fundinum lá, hvort fyrr-
verandi ritstjóra skyldi veitt
lausn þá þegar, eða ákvörðun
um það frestað. Málið var af-
greitt á þann veg, sem skýrt hef-
ur verið frá.
Hitt atriðið, hvort síð-
ar skyldi skipt um ritstjóra,
lá ekki formlega fyrir, og kom
ekki til atkvæða. Var af þeim
sökum engin formleg afstaða
tekin til þess. Á fundinum var
samþykkt að ráða Ólaf Jónsson
ritstjóra Skírnis með fjórum at-
kvæðum, en tveir sátu hjá. Einn
fulltrúaráðsmanna var fjarver-
andi.“
„Tekit hefi ek
hvelpa tvá....“
Ólafur Jónsson segir í Al-
þýðublaðinu um skrif Tímans
um þetta mál: ___
„Annað dæmi þeirra sem allt
skilja öfugt sem þeir lesa, vilja
kannski ekki annað, gat að lesa
í „staksteinum" Tímans á sum-
ardaginn fyrsta. Þar er ágrein-
ingur Halldórs Halldórssonar
prófessors og Sigurðar Líndal
forseta Bókmenntafélagsins út
af ritstjórn Skírnis hafður fyrir
átyllu til að koma fram óvið-
felldnum dylgjum um bók-
menntaverðlaun blaðanna, silf-
urhestinn, sem til var stofnað
í fyrra, og afstöðu mína til
verðlaunanna í ár og í fyrra:
„Eins og kunnugt er hefur
hesturinn verið veittur tvisvar,
en í bæði skiptin hefur Ólafur
haft mikil áhrif á úrslitin
og haldið mjög fram einum
manni og einni bókmennta-
stefnu. í fyrra skiptið hafði Guð-
bergur Bergsson næstum borið
sigurorð af Snorra Hjartarsyni,
og varð að kjósa tvisvar áður
en Snorri sigraði, en í síðara
skiptið sigraði stefna Ólafs með
því að Guðbergur fékk silfur-
hestinn.“
Þessi ummæli sýna, þó ekki
væri annað, að höfundur þeirra
hefur líklega ekki lesið og á-
reiðanlega ekkert botnað í því
sem ég hef skrifað um skáld-
skap Snorra Hjartarsonar eða
Guðbergs Bergssonar, né um
margumrædd bókmenntaverð-
laun; og ekki hefur hann hug-
mynd um vinnubrögð dóm-
nefndar þeirrar er úthlutar
þeim. Hefðu þó verið hæg heima
tökin að fá réttar upplýsingar
um það efni hjá Andrési Kristj-
ánssyni, ritstjóra Tímans, bók-
mennta- og leiklistargagnrýn-
anda blaðsins. En mér er ljúft
að fræða þá sem forvitnast um
mitt atkvæði á því að í fyrra
kaus ég bók Snorra, Lauf og
stjörnur, fyrsta til verðlaunanna,
en í ár bók Guðbergs, Ástir sam-
lyndra hjóna. Hitt skil ég ekkl
hvaðan strákum (sic!) þeim,
sem hafðir eru til að æfa sig í
pólitík í dálkum eins og „stak-
steinum“ Tímans kemur áhugi
á þessum og þvilíkum efnum.“
Væntanlega verður þetta mál
skýrt nánar af báðum aðjtum —
því enn skortir rökin. Ennfrem-
ur mætti spyrja, hvort „strák-
arnir“ á Tímanum séu ritstjór-
arnir Indriði G. Þorsteinsson og
Ándrés Kristjánsson.