Morgunblaðið - 13.08.1968, Qupperneq 19

MOBGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 13. ÁGÚST 1968
19
1
- KR VANN
Framhald af bls. 26
hörkuspennu sem sókn ÍBA
hafði hneppt þá í.
Benzín sett á vélamar, fremst
sjá Reykjavíkur eftir Á. Ó.).
- NAUÐLENTI
Framhald af bls. 3
um, en leitaði síðan að að-
stoðarskipi. Smith fann fljót-
lega tundurspillinin Billings-
leg og kastaði niður miða
með upplýsingum um vél
Wades, en hélt svo áfram til
íslands.
Wade og vélamaður hans
komu því með herskipi til
landsins og var þungt í skapi
yfir að missa vélina. Var í
á steinbryggjunni. (Ur Skugg-
fyrstu gert ráð fyrir að þeir
færu heim með skipinu, en á
Nýja-Skotlandi fékk hann
nýja flugvél og lauk hnatt-
fluginu ásamt félögum sín-
um.
Og nú er þessi gamli flug-
kappi kominn aftur. Það hef-
ur margt á daga hans drifið
síðan hann nauðlenti á hafinu
á leið til íslands. Hann hélt
tryggð við herinn fram til árs
ins 1955 þegar hann dró sig í
hlé, þá orðinn hershöfðingi í
flughernum.
ir í vörn
Eftir hlé var sýnt að KR legði
al!a áherzlu á að verja fengið
forskot. Sóknarmenn voru dregn
ir aftur og byggt aðeins á lang-
sendingum fram og kapphlaupi
fótfrárra sóknarmanna, einkum
Ólafs Lárussonar. Sú sóknarað-
ferð skapaði KR þrjú opin mark
færi og tvívegis var mjög naum
lega varið við mark Akureyr-
inga.
En að þessum augnablikum
frátöldum var sóknarþunginn á
KR-markið og leikurinn allur á
helmingi KR. En lengst af sköp-
uðu Akureyringar ekki hin opnu
færi. Saknaði nú margur Kára
og var fjarvera hans mikil blóð-
taka Akureyrarliðinu. Mátti sjá
að leikmenn sendu knöttinn
hvað eftir annað á „hans stáð“
á vellinum, en þar var enginn
sem gat tekið við á hans snögga
hátt.
Á síðustu 10 mínútum áttu þó
Akureyringar örvæntingarfullar
tilraunir. Valsteinn komst í opið
færi en mistókst herfilega skot
og Magnús Jónatansson átti
þrumuskot utan vítateigs, en
Guðmundur markvörður KR var
á réttum stað og sló yfir. Oftar
komst hann í hann krappan, en
var hlutverkinu vel vaxinn og á
ákki síztan þátt í sigri KR.
Flugvél Netsons hefur sig til flugs af Reykjavikui'lhöfn. Smiitih
rétt á eftir. (Úr Skuggsjá Reykjavíkur eftir Árna óla).
ir Liðin
Beztu menn KR voru Ellert,
klettur í vöminni, Guðmundur
markvörður einkum í lokin, Þór
ólfur meðan hans naut og Björn
Árnason bakvörður. Og það var
ekki sízt góð stjóm Ellerts á
liðinu sem tryggði vörzlu for-
skotsins ,en sú varzla var megin
tilgangur liðsins síðari hálfleik-
inn.
Akureyringar komust seint í
gang — reyndar í báðum hálf-
leikjum. Það var dýrt. Og reynd
ar var samleikurinn oft — gegn-
um allan leikinn ekki nógu ná-
kvæmur, og ekki nógu ákveðinn.
Bezti maður liðsins var Pétur
Sigurðsson, en góðan leik áttu
einnig Þormóður Einarsson,
Guðni Jónsson, Valsteinn og
reyndar Gunnar Austfjörð og
Jón Stefánsson.
Dómari var Einar Hjartarson
og stóð sig vel í erfiðum leik.
— A. St.
Samgöngu-
bætur á Sí5u
Holti, Síðu, 9. ágúst.
Heyskapartíð hefur verið góð
hér um slóðir, þar sem ekki er
kalið og er spretta ágæt.
Unnið er nú að brúargerð á
Hverfisfljóti og sér Valmundur
Björnsson, brúarsmiður, um
hana. Einnig er verið að leggja
nýjan veg yfir Skaftáreldahraun,
og verður að því mikil bót í sam
göng.umálum. — Siggeir.
--------------- 4
- STEMNING
Framhald af bls. 13
að fagna, en Akureyringuir-
inn að hryggjast. Eyleisfiur
renndi boltanum inn mairk-
teigirrm tiil Ólaifs Lánuissonair,
sem sendi hann í net:ð.
„Svona á að taka þá“, hrópaði
KR-ingiurinm, en Akiureyring
urinn fór að tala um raing-
stöð'ulykt.
Þannig gekk alluir hálflleiík-
urinn fyrir sig. Hávaðinn vair
svo imiikiLl að engm bítLahljóm
sveit hefði komizt þar með
tærnar þar sem áhorfendur
höfðu hælana, enda óvenju-
mikið í húfi.
í hálfleik fó.r flram keppni í
400 m.etra hilaupi, sem fæstir
virtust taka eftir. Sigurveg-
ari í hiaiupinu va.rð himn
ungi Eyfirðingur, Jóhann
Friðgeirsson.
Þrátt fyrir að KR-ingar
heifðu eiins marks forustu
virtust Akureyringar bjairt-
sýnir og reiiknuðu með að
„stná'karnir tækju það í síð-
aðri hálflleik". Ég rakst á Steim
grím Siguirðsson og spurði
hann hvort veðrið væri eitt-
hvað að breytast. Han-n taldi
að það miuini ekki vera n-eitt
að ráði. Mörkin þrjú sem KR
væri. búin að síkora værtu gest
risnismörk frá Akuireyri.
Síðari hálfleikur hófst og
eftix því sem nær dró að leiks
lokum urðu áhorfendur hljóð
ari. — KR-heppnin er aiitaf
söm við sig, sögðu Akuireyr-
ingar, en KR-ingar sögðu
stríðnisl-ega að 5:2 væri rétt-
látt eft'T gangi leiksins.
Sem kunnugt er lauk síðari
hálflei'k án rnarka, svo KR-
ingar sig'ruðu í leiknum. Og
ef litið er á þær spár sem við
fengiu-m aðvifandi áhorfenduir
til að gera fyrir ieikinn kam-
ur í ljós, að það reyndist rétit
að le Ikurinn yrði tvísýnm. En
spár Akuireyringa, sem vafa-
laust hafa verið blandnar ósk-
hyggi-u rættust ekki, þótt enn
séu þess möguleikar að bik-
ari,nn ha-fni norður á Akur-
ey-ri. Svo kamur einnig í ljós
að Steingrími Sigurðssyni get-
ur bi'U-gð'zt veðurspáin, rétt
eins og þeir sem sérflræðingar
eru í faginu.
stjl.
X
Látið ekk: dragast að athuga
bremsurnar. séu þær ekki
lagi. — Fu’.lkomin bremsu
þjónusta.
StilliBfg
Sx-.f'n 11 - Sím; 31340
4
LESBoK BARNANNa
HVER ER FRÁBRUGÐIN?
Hér sjáið þið fimm körfur, sem í fljótu bragði
virðast allar eins. En ein þeirra er samt dálítið
öðruvísi en hinar. Getið þið fundið hana?
SMÆLKl
Skáldið
Drenghnokki stóð á
brúnni. Hann horfði hug
fanginn á bjarmann á
himninum bak við hæð-
ina. Ókunnugur maður
kom þar að og sagði:
„Þetta er dásamleg
sjón“.
„Já“, sagði drengurinn
með sannfæringu og
hafði ekki augun af
kvöldroðanum.
„Ég held, að þú verðir
skáld, drengur minn. Þú
virðist hafa smekk fyrir
náttúrufegurð. Horfir þú
oft á kvöldroðann?"
„Kvöldroðann“, sagði
drengurinn fyrirlitlega.
„Þetta er skólahúsið. Það
er að brenna“.
★
Ari: „Ég er svo þyrst-
ur, mamma".
Mamman: „Hérna er
eitt mjólkurglas handa
þér. Drekktu það, það
eykur blóðið“.
Ari: „En ég er ekki
blóðþyrstur, mamma“.
★
Húsbóndinn (við nýja
sendisveininn): „Afhent-
ir þú Halldóri svo bréf-
ið, Sverrir?"
Sverrir: ,,Já, en hann
er víst orðinn blindur“.
Húsbóndinn: „Blind-
ur?“
Sverrir: „Já, hann
spurði mig tvisvar að því,
hvar ég hefði húiuna
mína og þó var 6g með
hana á höfðinu ailan tím
ann“.
Katrín litla (eftir að
bróðir hennar hefur ver-
ið skírður): „Nú veit ég
til hvers vatninu er ausið
á börnin, þegar þau eru
skírð. Það er verið að
vökva þau eins og blóm-
in, svo að þau vaxi vel“.
★
Gesturinn: „Hvað ertu
nú orðin gömul, Kata
litla?“
Kata: „Mamma segir,
að ef ég sé góð stúlka og
borði hafragrautinn minn
á hverjum degi, þá verði
ég fimm ára á næsta af-
mælisdeginum mínum“.
Karl litli: „Á ég ekki
að lána þér skrúfjárn,
frænka?“
„Frænkan: „Hvað á ég
svo sem að gera við það,
litli vinur minn?“
Karl litli: „Pabbi minn
sagði í gær að þú værir
með lausa skrúfu“.
★
„Manstu eftir því,
pabbi, að þú lofaðir mer
50 krónum ef ég stæðist
prófið?“
„Já, það man ég,
drengur minn“.
„Það er ágætt, pabbi.
Ég hefi sparað þér þau
útgjöld“.
20
KAPPAKSTURENN
EFTIR JAY
WILUAMS
HRÆÐILEGUR hávaði
barst frá flestum bak-
görðum í Dýraborg.
Lárus, lögreglustjóri,
þuirrkaði svi-ta af en-ni
sér, um leið og 'hann tal-
aði við Gulla gíraff-a.
„Ég þoli þetta ekki“,
stundi hann. „iHöfuðið á
mér er alveg -að klofna".
„Hávaðinn hættir bráð
leg-a“, sagði Gulli ró-
andi, „k-appakstu-rinn
hefst eftir kl-ukkutíma,
h-eld ég“.
'Stór borði va-r festur'
yfir þvera Aðalgötu. Á
honum stóð: Sápukassa-
kappaksturinn — hefst
áér.
Borgarstjórinin ætlaði
að veita fagran silfurbik
ar í verðlaun og nú voru
öll börnin að keppast við
að ljúka smíði kappakst-
ursbílarvna, sem allir
voru byggðir úr sápu-
kössum.
Klumpur og Kalli
kengúra voru einnig að
ljúka við kassaibílinn
sinn. Þeir fest-u síðasta
hjólið á og um 1-eið og
Klumpur þurrk-aði af
höndunum á sér, gekk
hann nokkur skref
burtu, til þess að virða
bílinn fyrir sér.
„Hann er ljómandi
fall-egur“, sagði -hann.
Kalli k-engúra kink-aði
kolli ánægður. „Og hainn
verður líka fyrstur í
keppninni.
Bíllinn þeirra var lang
ur og láguir, ge-rð-ur úr
tveimur trékössum. Þeir
höfðu málað hann rauð-
an með gylltum röndum
að utan, en sætin og stýr
ishjólið var svart. Tvær
gljáfægðar blikkdósir
voru not-aðar fyrir ljós-
ker.
„Komdu“, sagði Kalli.
„Klukkan er nærri því
orðin ellefu, Við skulum
fara þangað sem kapp-
j aksturin-n á að byrja“.
Bílarnir áttu að mæta
í Aðalstræti, við vega-
nótin. Ein gat-an lá það-
an, eftir brattri og langri
brakku, niður á sléttan
árbakkann.
Kappaksturi-nn fór
þannig fram, að bílarn-
ir voru látn-ir renna nið-
ur hæðina, einn í einu,