Morgunblaðið - 27.06.1969, Blaðsíða 22

22 MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. 'JÚNÍ 1909
María Hjaltadóttir
— Minningarorð
FIMMTUDAGINN 19. júní sl.
andaðist á Borgarspítalanum í
Reykjavík frú María Hjaltadótt-
ir. Útför hennar fer fram frá Frí
kirkjunni í Reykjavík í dag, föstu
daginn 27. júní. Hún hefur lokið
langri og gagnmerkri ævi, sem
skal nú hugleidd að leiðarlokum.
María var fædd að Kirikjuvogi
í Höfnum 11. apríl 1896. Foreldr
ar hennar voru hjónin Guðrún
Ólafsdóttir ljósmóðir í Hafnar-
hreppi og Hjalti Jónsson — Eld
eyjar-Hjalti. Húsfrú Guðrún Ó1
afsdóttir var Rangæingur, dóttir
Ólafs óðalsbónda Magnússonar í
Tungu í Landeyjum og konu
hans, Marínar Einarsdóttur.
Guðrún Ólafsdóttir nam ljós-
móðurfræði hjá Þorbjörgu
Sveinsdóttur systur Benedikts
sýslumanns, en föðursystur Ein-
ars skálds. Þorbjörg Sveinsdóttir
var gáfu- og hæfileikakona, en
ekki allra, en Guðrún Ólafsdótt-
ir dáði hana mjög, og talar það
sínu máli um hæfileika hennar
sjálfrar. Guðrún, móðir Maríu,
hafði verið ágætiskona á allan
hátt. Ég hef sannar sagnir af
því, að hún hafi verið sérlega
góð húsmóðir, greind, stjórnsöm,
reglusöm og gestrisin. Heimili
hennar varð að vera höfðingja-
setur, vel haldið og virðulegt.
Einn var sá þáttur í fari Guðrún
ar Ólafsdóttur, að hún var barn-
góð svo af bar. Hún gerði sér
engan mannamun.
Enda þótt Guðrún væri sjó-
mannskona, sem varð að vera
bæði bóndi og hústfreyja, þegar
maður hennar var á sjónum —
sem lengst af var — og þar að
auki veita einu af stórbrotnasta
heimili höfuðstaðarins forstöðu.
þá hafði það engin áhrif á fram-
komiu hennar. Guðrún Ólafsdótt
t
Fósturmóðir mín
Hansína Hansdóttir Linnet
andaðist að Elliiheimilinu
Gru/nd 24. þ.m. Jarðarförin
ákveðim frá Aðventkirkj-
unni mániudaginn 30. þ. m.
kl. 10.30.
Daði Þorkelsson.
t
Faðir okkar og tengdafaðir
Jónas Guðjónsson
Háteig 4, Keflavik,
verðmr jarðsumginn frá Kefla
víkurkirkju laugardaginin 28.
júní kl. 2,00 e.h. Bílferð
verður frá Umferðarmiðsitöð-
inni kL 12 30.
Alda Jónasdóttir
Guðjón Jónasson
________Ólafur Eysteinsson.
t
Hjartkær móðir, temgdamóð-
ir, amma og langamma
Ágústa S. Magnúsdóttir
sem andaðist 18. þ.m. verð-
ur j arðsett laugardaginn 28.
júní frá Akraneskirkju kl.
2 e.h. Blóm og kransar af-
beðið en þeim sem vildu
minmasit hinmar látnu er bemt
á Sjúkrahús Akraness.
Þórey Hannesdóttir
Árni Gíslason
Hjörtur Hannesson
Sigríður Einarsdóttir.
ir andaðist langt fyrir aldur
fram hinn 17. febrúar 1920. Hún
dó í Reykjavík.
Hjalti Jónsson, faðir Maríu,
var einn af mestu hæfileikamönn
um sinnar tíðar. Hann var fjalla
maður, bjargsigamaður, var for
maður á opnum ákipum, skútu-
skipstjóri ,eigandi árasikipa, átti
hlut í slkútum, togaraskipstjóri,
stofnandi togarajélaga. Forgöngu
maður í einu af stærstu íslenzku
togarafélögunum og fleirum, síð
ar forstjóri í verzlun, reisti Hegr
an,n á hafnarbakkanum, var
pólsikui- konsúll og bæjarfulltrúi.
Vitasikuld þekkti sá, sem þess-
ar hnur ritar Hjalta Jónsson af
afspurn, strax á.fyrsta tug þess-
arar aldar, en það var ekki fyrr
en í Slippfélaginu, að ég sá til
hlítar, hve tröllaukið fram-
kvæmdaþor hann hafði, þá kom
inn að fótum fram. Vegna fjár-
skorts varð að auka hlutafé Slipp
félagsins til framkvæmda. Hver
hluthafi mátti leggja það fram,
sem hann hafði getu og vilja til.
Hjalti Jónsson var hvetjandi og
bjartsýnn og ekki hlédrægur.
Ætlaði sér að leggja fram 20
þúsund krónur, sem voru miklir
peningar þá. Skömmu seinna
rakst ég inn í banka hér í mið-
bænum. Þar stóð Hjalti Jónsson
hélt með hægri hönd um staf
sinn en með vinstri hönd studdi
hann á öxl dóttur sinnar. Þannig
hafði hann komizt út lir bílnum,
því hann var fótlama orðinn.
Erindið var að fá 20 þúsund krón
ur lánaðar til þess að leggja í
framkvæmdir. Því sjálfur átti
hann ekki oft peninga handbæra
frekar en aðrir framkvæmda-
menn. Þessi saga er ekki löng, en
hún talar sínu máli.
Hér hefur að'nokkru verið get
ið foreldra frú Maríu Hjaltadótt-
ur og heimilis þeinra, þar sem
hún ólst upp ásamt systrum sín-
um, þeim Ragnhildi konu Krist-
járas Siggéirssonar, forstjóra og
Lilju konu Magnúsar, verzlunar-
stjóra. Guðrún Jónsdóttir, bróð-
urdóttir Hjalta var þeirra fóstur
systix. Hún gíftist Þorgrími Sig-
urðssyni, skipstjóra í Reykjavík,
frá Knarrarnesi á Vatnsleysu-
strönd.
Eins og áður segir fluttist Mar
ía Hjaltadóttir til Reykjav'kur
með foreldrum sínum 3ja ára
gömul. í Reykjavík átti hún
heima alla ævi að frátöldum
þeim 3 árum, sem hún var við
nám í Englandi, unglingur 15—
18 ára, svo í Danmörku seinna í
eitt áu-.
Hinn 2. nóvembeir 1918 giftist
María Hjaltadóttir Karli Guð-
miunctesyni skipstjóra. Þau
bjuggu lengst af í húsi sínu á
Öldugötu 4, sem þau byggðu í
félagi við Ragnhildi systur Maríu
og Kristján Siggeirsson. Karl
Guðmundsson var sonur hjón
anna Guðmundar stýrimanns
Sigurðssonar og Sigríðar Berg-
steinsdóttur (Bergsteinsætt).
Guðmundur Sigurðsson var
t
Móðir okkar
Ragnheiður G.
Þórðardóttir
Kaplaskjólsveg 5
verður jahðsungin laugardag-
inn 28. júní kl. 10,30 frá Foss-
vogskirkju. Þeim sem vildu
ainnast hinnar látnu er vin-
samlega bent á Styrktarfélag
vangefinna.
Valdimar Hergeirsson
Haukur Hergeirsson
Herdis Hergeirsdóttir
Elías Hergeirsson.
mikill hæfileikaimaður á sjó. Það
kom m.a. fram í manrtekaða-
veðri á kútter Ragnheiði uppi
við Mýrar. Þeir voru kcwnnir svo
nálægt brimgarðinuim, að ekki
var hægt að stagvenda. Guð-
mundur tók þá til sinna ráða og
„hálsaði“ slkipinu. Ég þekkti Guð
mund. Við rerum úr sömu vör á
Bak'kafirði 1913. Þó er þessi firá-
sögn ekfki hans orð, en allkunn á
sinni tíð.
Karl Guðmundsson var skip-
stjóri rúmlega tvítugur. Togara-
skipstjóri var hann á þriðja ára-
tug. Allan þann tíma var erfitt
starf að vera á togurum og
vandasaimt fyyrir yfirmenn, ekki
sízt sflcipstjóra að halda svo á spil
um, að fá haldið skiprúmi. Karl
Guðmundsson var farsæli í starfi
Fór vel að sjó og reglusamur, fór
vel með skip og veiðarfaeri og
annað, sem því starfi fylgir.
Hann var mannasæll.
Þegar Karl Guðmundsson
hætti sjómennslku réðst hann
forstjóri fyrir timbursölu Slipp-
félagsins í Reykjavík. Það starf
rækti hann af mikilli skyldu-
raekni og miklum dugnaði og
ekki sízt mikilli útsjónarsemi og
áreiðanleika í viðsikiptum. Kl. 7
árdegis eða fyrr var hann mætt
ur á sínum vinnustað. Það get
ég vel borið um að fyrirgreiðsla
hans var sú bezta er á varð kos-
ið. Stundum langt út fyrir hans
verkahring innan Slippfélagsins.
Að hann væri ekki við á sínum
vinnustað á sínuim langa vinnu-
degi þekktist eðöki. Síðustu árin
var hann þó heilsutæpur. Stund-
um þjáður. Hann andaðist hér á
Landspítalanum 29. janúar 1966.
Þegar þess er gætt, hvaða ævi
starf Karl Guðmundsson hafði,
þá lætur að líkum, að María
Hjaltadóttir hefur orðið að reyna
að styðjast við sjálfa sig eins
ög sjómannskonur yfirleitt. Enda
þött fjárhagur þeirra hjóna væri
oftast rúmur, þá var húsmóður-
starf hennar mikið — og merki-
legt. Meðan eiginmaður hennar
var á sjónum þá stóð hún fyrir
heimilinu með þeim hætti og því
þreki og prýði og myndarskap og
staðfestu, að athygli vakti þeirra
sem til þekktu, yfirlætislaus en
einörð í framkomu og trú-
mennsikan sjálf til handa sér og
sínum.
Börn Karls Guðmundssonar og
Maríu Hjaltadóttur voru Guð-
rún, dáin fyrir 10 árum, var gift
Sigurði Hallgrírrussyni, vélstjóra
Jónseonar. Þau áttu 2 dætur.
Karl Jóhann, raffræðingur,
kvæntur Kristínu Sighvatsdótt-
ur. Þau eiga 3 börn.
Erla, sem á 2 drengi, Helga og
Ingvar Örn. Þeir sérstaklega
þakka nú ömmu sinni fyrir alla
þá umihyggju, sem hún sýndi
þeim. Hjá Erlu var annað heirn-
ili frú Maríu eftir fráfall manns
t
Iraniileg'ar þafckir seradum við
öllum þeim sem sýnt hafa
okkur samúð og vinarhuig
við amdlát og jatrðarför fö¥S-
ur míns
Kristins Bessasonar,
SiglufirSl.
Fyrir hönd vamdama/nna,
Asta Kristinsdóttir.
hennar. En uimlhyggjusamari
móðir og betri amma en María
Hjaltadóttir var vandfundin, því
hún var í fremstu röð sinna sam-
tíðarkvenna.
Þegar Karl Guðmundsson and
aðist eins og áður segir 29. jan.
1966 var Maria Hjaltadóttir
heilsutæp vegna slyss, sem hún
varð fyrir nokkru áður.
Sambúð þeirra Karls Guð-
mundssonar og Mariu Hjaltadótt
ur var nær hálf öld. Þau voru
samíhent og samrýmd og gæfu-
söm í sínu hjónabandi og sínu
starfi. Það var þess vegna mikið
áfall fyrir Maríu, þegar hún
missti sinn ágæta mann, svo vel
sem þau höfðu reynzt hvort öðru
í langri sambúð. Þótt hún kæm-
ist til sæmilegrar heilsu að því
er sýndist, þá var slitinn streng-
ur í hennar lífsþræði, sem ekki
varð bættur og hennar inno-a
þrék entist ekki lengur en rúm
3 ár eftir að hún varð ekkja.
Milli Mariu Hjaltadóttur og
konu minnar Herdísar Ásgeirs-
dóttur var frá bamæsku vinátta,
sem haldizt hefur þótt árin hafi
liðið og orðið að hálfri öld og
nær tveim áratugum betur. Enda
lengst af sikammt þeirra í milli.
Þess vegna er það, sem hér er
sagt, hennar umsögn um hennar
kæru vinkonu, sem í þessum
minningum er stuðzt við, að veru
legu leyti. Við hjónin og fjöl-
slkylda o-kíkar sendum ættingjum
og öðrum vandamönnum hinnar
látnu dýpstu samúðarkveðjur.
Tryggvi Ófeigsson.
HÚN aindaðisit hiimn 19. júní sl.
eftáir stultta legu og fer jarðar-
förin fram föstudiaigÍTiin 27. þ. m.
Frú Maríia var af góðiu oig
traiustu bergii bnotán, ctóttár heið-
urs hjóinainiraa, Guðrúnar ÓliaÆs-
dófctur, Ljóiamióðuir í Höfniuim, áð-
ur en bún giftist, og Hjaflfa
Jónssonar, gkipsstjóra og sriðar
loonsúLs, sem var laindslkiuminiur
athaifinamiaðiur á sirmi tíð.
Hún ótet uipp á fyrir'miyndar
heimáli (Bareldria siiinoa og vair
búsett hér í borg allla ævi. Á
æskuisikieiði símu dviafldást hiún
þrjú ár í Bretlandi og eitt ár
við niám í Dammörfeu. Bar hún
þeas .sivipmót alla ævi með
smekkvísi og gila®legiri fraim-
komiu. er í senm var láfclatus og
haaversik, og miótiaðiiat af mieð-
fædriirj góðvild ag viiirasiamd giagm-
vairf þeim, er hún halfðd sam-
akipti, við bæöj iiranan og utain
heimiiliisinis.
Frú Mairía kværatigt Kairl'i Guið-
miundsisyni, gkipstjóra, 2. nóv-
emíber 1918. Hainin var þekfetur,
sem diugimikiTl og feragsiæfll skip-
stjóiri u*m 22 ára sfeeið, en síðair
fufltrúá hjá Slippfélaigiirau í
Reykjavík um la/nigt áralbil. Vin-
sæll og virtur alf siaimi-lfcarfsmiönin-
lm straum bæðj til sjós og fliands.
Haran amdaðiisit fyrir þrem árium,
eftir lanigvairaindj hieilsiuileysii og
tregaði hún hairan mjög. Hjú-
gkapur þeirra var ástrikmr og
farsæli og móitaðigt aif gagm-
kvæmiu tiraruistj og velvilja. Um
þessar miumdir var farið að bera
á heilsufleysi hjá hiemmii sjállfri og
hrakaði herani mijög eftir andláfl
hans. En húm var heiimiliskær
og eiraiæg trúkxwna, kirkjuiraékim
og sótti styrfc í fcrú sána alla ævi.
Þau eigmiuðiuisit þrjú börm: Guð-
rúrau, Kairl Jóflnamm og Eddiu.
Guðrún var m/esfca myradarfeona,
en lézf fyrir 10 árflim síðarn lamiglt
fyrir aflcbuir fram. Syngiðu þaiu
hana mjög em tvær diæfcur hienm-
ar, Tjragar, veifctiu þeirn raokkna
huiggum, enda ömnmiðiuigt þam uim
þær og veittu þeim kænleáiksrílklt
atthvairf j gorg þeirma og móðiur
rraisSi. Guðrún hieibin var gift
Sigiurði Hailltgrímigsyná, véigtjóra.
Soraurinm Kari, Jóhamm er raif-
fræðiragiuir igiflbur Kristíniu Sig-
hvatgdióifctiur, Amdróssoraar bómdia
frá Hemilu. Eiiga þarn þrjú miarnm-
væraleig börn, aem voriu effcirliæti
þeiirra. Hjá yragni dótihuirinmi Rrlu
átti María sifct amnað hieimili
eftir lát rraanms síras, og vonu þaer
miæðgiuir mjög saimrýmidar. Að
voiniuim uirðu syrair Erlu, Hedigi
og Iragivar Örm, hemmi rrajög hjiart-
fóligmir, en hún vafðj þá um-
hyggju og ás/fcúð, sem þeir viíja
nú sérsitaiklega þafeka hemmá.
Þaiu hjóniim oig börm þeiirra
vomu nágrairmaT okfear hjónanma
um 10 ána Ml.
Qg þegair sá, er þetta ritar
lætiur imjgamm reifca um Kfðim ár,
líða fyrir hrugsbcfc.isBjómir góðar
endiurmiinmimgar um sæmdiar-
hjón, gem eibkemt aumtt mátfcu
sjá og sýradrn góðvild og tryggð
öllum þeim, siem þaiu áttiu sam-
raeyti við. Slíkft-a er gotit að
miinmast.
VJð aindfliát góðrar kcmiu sækir
bifcur siongnm þá mest hieim, seim
raánast hemmi stamdia, bömnin,
ba/rna/börmám, systuirraar tvær, firú
Ragníheáiði og Lil'jiu og aðma ásf-
viraL ættiragja og vini. Bn kær-
lieilksir'íikar endluirmtoniimig'ar varpa
birtu og hiugarhflýjiu ’Um gamri-
verusitiirad'ir gem raá lamgt út yfir
líf og dauða. Það er buiggu/n
hanmi gagm, ag þar fær dauðámn
eragu u'mráðið.
Bleseuð sé minnintg hienraar.
Majgnús J. Brynjólfssom.
Kristjón Jóhonn
Kristjnnsson —
KRISTJÁN Jóhann Kristjánsson
hét hann. Hann var tengdafaðir
minn. Við mæltum ekki á sömu
tungu, en sfeildum þó hvor ann-
an svo vel. Hann var ekiki aðeins
tengdafaðir minn — hann var
mér mifclu meira. Hann var í
senn vinur, félagi, bróðir og
faðir. Er hægt að gera meiri
kröfur til eins manns?
Hann helgaði líf sitt föðurland
inu, fjölsfeyldunni og náungan-
um. Hann var lítillátur og ein-
lægur. Hann leitaði hvorki met-
orða né lífsþæginda. Hann vann
af kappi, heill og óskiptur að
framförum í landinu, sem hann
unni. Já, hann var tengdafaðir
minn, hann Kristján Jóhann
Kristjánsison.
James J. Balamenti.
Míraair iranMiegustu þaikkir
færi ég öllurn, sem glöddu
mig á sjötuigsiafmæli mírau
þaran 15. júnií, með blóimuim,
gbeytum og gjöfum.
Sérstaklega vifl ég þafeka
börraum og teragdabörraum,
siem gerðu sitt til að gera
mér diagjnin óglieymainflegain.
Eg bið þaran, sem aHt gott
gefur atö bl'esga ykkur öll.
Ingileif S. Bjömsdóttir.
Lokað r dag
vegna jarðarfarar frú Maríu Hjaltadóttur.
RAUDl KROSS ÍSLANDS
Öldugötu 4.
Vegna jaröarfarar
frú Maríu Hjaltadóttur verða verzlun og skrifstofur lokaðar
kl 12 — 3 í dag.
Húsgagnaverzlun Kristjáns Siggeirssonar h.f.
Laugavegi 13.