Morgunblaðið - 21.09.1969, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21, SEPTEMBER 1069
SltFl HALLDORSSOSV
á slódum oeskunnar
TRAUSTI VAISSON
„In The Year 2525“ er a.m.k. komið út á fimm tungumalum
— og í rúmlega milljón eintökum.
MAÐUR opniar öklk'i útviairpe-
tsekið sáitt þesisa diagama án þess
a<5 heyra leiikið lagJð „In The
Year 2525“. „I.uxamb(uirig“, „Kan
inin“, „BBC“, það er sama hvaðia
útvarpsistöð það ea'. Enida er það
srvo, atð „In Thie Year 2526“ eir
efist á flestum vimsael'diaflSsitium í
hieiminium niúna. Þetta eir ein-
ikiennilie'git iag, en aagian um það,
hverniig lagið kiomst á plötiu og
að liokum niáði efisita sætinu í
Banidiariikjunwm, er j'aíniviel enn
einik'enniilegird.
Þeir, siem flytja laigið, heita
Deruniy Zagier og Riok Evans oig
eru frá Nebrasika í Bandiaríkjun-
um. í nóvember í fyma fienigu
þeir flániaða 500 dolliara og fierð-
uðuet firá heimiairíki siínu suður á
bóginn tifl lítils upptökiusiailar í
Texas. Þar hiljóðrituðu þeir „In
The Year 2525“ lagið, sam Rick
hafði gert tiexta við á þrjáitíu
mínútum nokkirum dögum á®ux.
Síðan fiengu þeir „pressuð" 1000
eintök aí plotuniná og stofmiuðu
sitt eigið hljómplötuifyrirtseki,
Trutih. Og eiftir mikilar bolflalegg-
inigiar ákváðu þeir að selja sjálfiir
Hljómpilöbuverzluinum í grennd-
inini plötuna.
En þeir voru ekki nógu ánægð-
ir með aflilt þetitia, svo að þeir
aifréðu að sielja naestu útvarps-
stöð eitt einitak. Og þetta reynd-
ist heifllaráð, því að þalð leið ekki
á lömigu, áður en fyrsitu 1000 ein-
tökin voru uppaeld, Létu tví-
miennánigarniir nú henidur stainda
fram úr ermium — og 10.000 ein-
tök vonu „pressuð" í smiaitri. Þau
seldust upp á nokkrum diögum,
og afiieiðinigin varð sú, að „In
The Year 2505“ komsf í fyrsta
sætið í Texas.
Vítour nú sögunnd afllia leið til
New York — möngurn mílium í
burtu, Þar er einn af firiam-
kvæmdastjórum RCA (útvarps-
sföð í Bamdiarífcjuimum.) að tafca
tifl á skrifborðinu siíniu, og rekist
toamn þar á „In Ttoe Year 2525“.
Hafði plaitam augsýnálliega lent á
skrifborlðdmiu toams um margun-
imn. Hamn hlustar á iaigið — og
stuttu seinna eru kiappairniir Rick
og Denniy búniir að gera sammimg
við RCA. Og iþá var ekki að sök-
uim að spyrja. Laigið þaut upp
bandiarísikia vinsœHdiafliistiamn —
toraðiar en mokfcur ApoJflo.
Deniny og Rick voru eiitt sinn
mieðflimiir í hljcmsveiltiimni Ec-
cemitrijcs, en hættu og ákvéðu að
ispillia og synigja samian tveir. Þeir
tróðu fynst upp á kániverskum
matsölustað. Það var í ágúst í
fyirra. En þótt bamámgjuhjódið
hafi sinúiat þeim allhiressileiga í
hiaig, þá syngja þeir þar negiu-
iega enmlþá, vegna þess að þeirn
fiinmst miaturinn á veitiingastaðm-
um svo einstaikfleiga bragðgóður.
\
A;v ■ ,
f-. ' -
Aðalhljóðfæraleikaramir á plötunni „Give Peace A Chance'
voru John á gítar og Yoko, sem spilaði á kommóðu!
ALLIR segja, að „G-ive Peace
A Cbamce" sé stóríkiostfleg
pflata og tuigir þúsiumida,
humidrulð þúsumidia um heim
alian kiaupa pflötumia. En hfluist-
ar þetta fólfc á boðskiapinn,
sem „Give Beaoe A Chamce"
flytur? Huigsar það um plöt-
urna, kærir það sig um að
„gafa friðnum tækiifæri?" Er
boðskiapur Johnis og Yofcos
ekfci tiflrvininamidli?
Jaífinval þótt svörin v'ið þess
um spurmiimigum verðd ösfcr-
andi nei úr öílflium átitiuim, jiaifin-
vefl þótt viðbnagð fióflkisiims sé
sinnuJleysið eiltt, iþá dneigur það
ekiki kjarikimm úx John eða
Yofco. Þau taúia bæði, að þetta
sé rétt aðeins byirjuinin og ef
þau moti orðilð friðlur, enidur-
tafld það aftur og aftur, þá
muni fóilfcið að lokium sam-
eimiaist um að kiornia á firilðd í
heimiimium.
Joton Lemnion: „Gafið friðn-
uim tæfcifæri" er hlmiti af boð-
dk'apnuim fyxir framAedðisffluma,
sem við erum að seflja. O'g
framiedðslan — hún er köll-
uð frJðlur. Það verðuir að seija
hania heimdJiisföðurnium eða
pop-áltoanigainidamum, það er
eklki nóg að rétta framlieiðsJ-
umia að fólkimu, því að þá ypp-
ir það aðeimis öxlflum og siegir:
„Styrjal'dir eru ekki mér að
toemnia, álliasið stijómiiina". En
við eruim öll ábyrg fyrir
styrjöldium. Gleymium því
eklki, að þafð erum við, sem
kjósom stjórtniiina.
Það, sem okfcur Yoko lang-
ar til að vinna að, er að giera
friðinm að mflkilum „businesis"
fyrir alla. Raiuniar heflld óg, að
þetta sé að bera árainigur, þar
sem fólk talar svo mifcið um
það. Orðið fniðiur vertðlux að
vexa fóllkli mumnitamiara en orð
in stríð og ofbefldi.
Ég er viss um, að fólk hietlid
ur, að við séum sitórskrýtin.
En það eru aðaflfleiga meðilimir
í „Félaigd hægindaistóJiaeig-
enidia". Og iþað eru þesisdr hœg-
iindiastóflaeigien/diuæ, sem hafa
skapað ffleiri styrjaldir en
nökkir'ir aðrix í veriaidiairisög-
umini."
Yoko Ono: „Heflmiinigurinn,
af þedm viamidiamiálium, sem
bedmurinn á við að stríða í
dag, stafiar af því, hv'að möng
otokiar eru yfiirAæfliiifúflfl, hrein-
ir uppstoafnimigar. Og ekfci eru
hippíairmir barmanna beztiæ.
Þeir mættu miamgir 'hverjir
hæitta þessum sfcrúðigiönigium
sánum, taka sér bað og iganiga
siíðan í hús og spyrja fólk,
'hvort það vanti barmiapíu eða
aðna hjálllp.
Þetta fóflk hefldur, að stjóm
endiunniir séu drambsamiir, en
það retour sjiáfltft út úr sér
t/uinguma ag gfleymir þvi, að
öfll erum við ein fjöflskyida.
Hippíamir æittu áð geita skil-
ið það, að ef þeiir viflja eflckd
tafla við náiðiamienndmia í þjóð-
féllaigimu, hveirniig g'eta þeir þá
búizt við, að stjómiandurndr
taii við þá? Að retoa út úr sér
tumgiuma er bsetituiflagur bama
lleikur, sem um síðir leiðdr að-
akus ti'l ofbeldiis."
Aðispurðiuæ um það, hvort
hiniir Bítflamiir styðji hiamm og
Yokio í hinni vafasömu bar-
áttiu friðinum til hiamidia, svar-
aði John Lernnon: „Þeir eru í
þessiani herferð vegna þess,
að þeir eru í bljómisveitinmi
the Beaties og vegnia þesis að
þeiir eru aimisitatolimigar á okk-
ar vesœflu jörð.“
Eirs og menn eflaust muna, var hljómsveitin Ævin týri kosin vinsælasta hljómsveitin á pophátíð-
inni miklu í Laugardalshöllinni á dögunum. Söngvari hljómsveitarinnar, Björgvin Halldórsson, var
auk þess kosinn „Popstjarna ársins 1969“. Nýlega kom á markaðinn tveggja laga plata með söng
Björgvins, og er það Tónaútgáfan, sem stendur fyrir útgáfunni. Þessi plata verður án efa ein vin-
sælasta íslenzka platan á árinu. Þá mun Tónaútgáf an innan tiðar senda á markaðinn tveggja laga
plötu með leik Ævintýris. Hin ágæta frammistaða hljómsveitarinnar á pophátíðinni var ein sú bezta
auglýsing, sem Tónaútgáfan gat fengið fyrir plöt una, og í tilefni af því kallaði Jón Armannsson,
framkvæmdastjóri Tónaútgáfunnar, Ævintýri og Björgvin á sinn fund og færði þeim fagran blóm-
vönd og stóra kampavínsflösku. Var þessi mynd tekin við það tækifæri. A myndina vantar einn
félagann í hljómsveitinni, Birgi Hrafnsson, gítar leikara, en hann var staddur á Mallorca, þegar
myndin var tekin. — Ljósm. Mbl.: Kristinn Bene diktsson.
BÍTLARNIR og starfslið þeirra
eru um þessar mundir sérdeilis
þenkjandi — og vandamálið,
sem þeir blessaðir eiga við að
stríða, er hvorki meira né minna
en plötuumslagið á nýju LP-
plötu kappanna, sem koma á út
i Englandi um næstu mánaða-
mót.
Heiti plötunnar er „Abbey
Road“. „Abbey Road“ — eða
Klaustursstræti — er nafn á götu
þeirri, sem upptökusalir E.M.I.-
plötufyrirtækisins eru við, en að
sögn getur „Abbey Road“ einnig
verið virðingarvottur við þá, er
standa að baki velgengni Bítl-
anna.. Eftir frétfum að dæma
hefur platan ekki að geyma neitt
það, sem kalla mætti róttækt á
sviði popiaga, enda er það vitað,
að fjórmenningarnir heimsfrægu
hafa allmjög hlustað á það, sem
kaupsýslumennirnir nefna „skyn
semi í viðskiptaheiminum".
Ef bera á þessa nýju plötu
saman við einhverja gamla
George Harrison, John Lennon,
Beatlcs-plötu, þá myndi stíll
hennar helzt bera keim af
„Rubber Soul“. „Abbey Road“
er 16-Iaga, og eru öll lögin ný
af nálinni. John Lennon og Paul
McCartney sömdu þrettán þeirra,
tvö eru effir George Harrison
og fyrir því sextánda er Ringo
karlinn Starr skrifaður.
Uþptaka plötunnan tók átta
vikur, og stjómaði henni George
Martin — eitt sinn þekktur sem
fimmti Bítillinn.
Paul McCartney og Ringo Starr.