Morgunblaðið - 26.02.1970, Side 18
18
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 26. FEBRiÚAR 1070
Jón S. Lárusson
Minning
Fæddur 9. febrúar 1934.
Dáinn 18. febrúar 1970.
í dag fer fram útför Jóns S.
Lárussonar innheimtumanns S.í.
B.S.
Jón fæddist í Stykkishólmi,
sonur hjónanna Halldóru Bjama
dóttur og Lárusar Eyjólfssonar.
Átta ára gamall varð hann
fyrir slysi á reiðhjóli og meidd-
ist illa í baki. Hann fékk berkla
í medðslitð og áttá við þann sjúk-
dóm að stríða árum saman. Þegar
nýju berklalyfin komu, náði
hann loks heilsu aftur. Hann hóf
störf hjá Kr. Kristjánssyni h.f.
Síðar reyndi hann fyrir sér skó-
smíðar, en það starf féll honum
ekki. Reykjalund vantaði inn-
heimtumann um þær mundir og
réði Jón til starfsins. Síðan eru
liðin nær 10 ár, og óhætt að full
yrða, að báðir aðilar voru á-
nægðir, Jón með að vinna fyrir
sinn félagsskap og Reykjalund-
ur með störf hans.
Jón var einstakt lipurmenni í
umgengni og vildi hvers manns
vanda leysa. Við, samstarfsmenn
hans og vinir, urðum harmi lostn
ir, þegar fregnin um andlát hans
barst óvænt, óveðursmorguninn
18. febrúar sl.
Hreiss og glaðúr (hiafði
hamin kvaitt kvöldið áður,
ekið heim þeim félögum, sem sam
leið áttu, eins og hann var vanur
og datt engum í hug, að þar yfir
gæfi hann skrifstofuna hinzta
sinni.
Jón bjó alla tíð á heimili for-
eldra sinna og reyndist þeim frá
bær sonur. Þau, eins og við allir
vinir hans, eiga aðeins hlýjar og
góðar minningar um soninn, er
það þeim mikil huggun í sorg
þeirra. Við sendum þeim okkar
innilegustu kveðjur.
Samstarfsmenn.
t
Móðir min ag temgdrjmóðir,
Valgerður Hróbjartsdóttir,
andiaðist mdðvikiudagiran 18.
þ.m. að Elliheiimiliniu Grund.
Jarðarförin fer fram föstu-
daigiran 27. þ.m. frá Fossvoigls-
kirkju kl. 3 e.h.
Arný Sigurjónsdóttir,
Jón Pálsson.
Hvemig er hægt að trúa, að
þú sért dáinn, kæri frændi, horf
inn sjónum okkar svo skyndi-
lega.
í svefni kom dauðinn til þín.
í 15 ár var þér leyft að taka
þátt í störfum hins daglega lífs,
sem þú ræktir með sterkum vilja
og mikilli trúmennsku. Nú síðast
hjá S.f.B.S.
Ég lít til baka yfir 9—10 ára
tímiaibil. Ég sé lítinn góðan
dreng, sem liggur fjötraður við
sjúkrabeðinn, löng lega er fram
undan, fleiri en ein. Ég kem 1
heimsókn á spítalann og þú bros
ir svo ilhlýju glöðu brosi
eins og ekkert sé að. Ég undrast
þá stillingu.
Ofan á sænginni liggur gítar-
inn þinn, bækur á borðinu við
rúmið, og lítill spegill. Með hon-
um sást þú út á götuna, börn á
þínum aldri að leik, þetta var
þín dægrastytting, því gifsið sem
átti að lækna bakið, hélt þér í
fjötrum.
Loksins komst þú á fætur. Þú
sagðir, að þrisvar hefðir þú þurft
að læra að ganga. Svo leið tím-
inn og þá reyndir þú að taka þátt
í störfum hins daglega lífs, áður
en þú varst í raun og veru fær
um það. Þú vildir hjálpa mömmu
og pabba, sem voru búin að líða
svo mikið með þér. Gleði þín var
djúp og rík, yfir því að geta
starfað.
Ég minnist þess, að hvenær
sem ég hitti þig Nonni minn, var
alltaf sama hlýja brosið, still-
ing og prúðmannleg framkoma.
Af þér var hægt að læra, þó
aldrei gengir þú heill heilsu.
Bíllinn þinn var farsæll í um-
ferðinni undir þinni stjórn. Ekki
þýddi neitt að heilsa þér á föm-
um vegi þegar þú varst undir
stýri, því ábyrgðartilfinningin
tók hug þinn allan.
9. febrúar 1970 er liðinn. 36
ár, það er sijutt ævi. Þá er brotið
blað í lífssögu þinni, dauðinn er
oft miskunnsamari en lífið. Guð
hefur kallað þig til æðri starfa.
Ég trúi því að dauðinn sé ekki
endir, heldur upphaf til nýs lífs.
(Þú hjálpar mér þegar ég kem).
Ég bið Guð að gefa foreldrum
þínum og systkinum styrk, því
þau hafa misst svo mikið.
Vertu sæll frændi. Guð leiðir
þig.
Frænka.
Kveðja frá foreldrum og syst-
kinum
Hryggðartárin hníga á kinn
nú horfinn ert þú vinur minn.
Þú leystur ert frá lífsins þraut
og lagðir nár í jarðarskaut.
Það er svo margt að minnast þá
nú mamma og pabbi sakna og
þrá.
Svo autt og hljótt, er ævin dvín,
nú allir heima sakna þín.
Þú varst svo hýr og hreinn í
lund
og hetja sönn á þrautarstund.
Og gengin lífsins erfið ár
þú áttir bros í gegnum tár.
Áralöng var æviþraut,
þín æska liðin var á braut,
er böls á meinum bætur fékk
með brosi út í lífið gekk.
Og ævin leið við strit og störf
að styrkja foreldranna þörf.
Við strengja-grip var gleðin
sönn
er gafst þér hvíld frá dagsins
önn.
Frá söngva máli, svefns við fund
þú sofnaðir þinn hinzta blund.
Að morgni er sólin lýsti lönd
á ljóssins vængjum sveif þín
önd.
Nú líður sál þín létt um geim
í ljóss og friðar bjartan heim
og sjálfur guð mun gæta þin
hvar geisladýrð um eilífð skín.
VELJUM ÍSLENZKT
fSLENZKAN IÐNAÐ
t
Koraiam mín,
Anna Bjarnadóttir,
Vitastíg 17,
verður jarðsumigin frá Foss-
vogskirkju föstudaigimn 27.
febrúar kl. 1.30 e.h.
Jörgen Bjömsson.
t
Jarðarför korau minnar og
móður,
Ingibjargar Jónsdóttur,
Borgamesi,
fer fram frá Dómkirkjunni
föstudiaginn 27. febrúar kl.
13.30.
Axel Kristjánsson,
Júlíus Axelsson.
t
Innilegar þaikkir fyrir saraiúð
og vinarhuig við andlát og
jarðarför litla dreragsirais okk-
ar,
Valgeirs,
er lézt 5. þ.m.
Laila Valgeirsdóttir,
Sigurður Halldórsson
og böm.
t
t
t
Maðurinn minra, faðir okkar
og tengdafaðir,
Eyjólfur Jónsson,
Deild, Bessastaðahreppi,
lézt 21. þ.m. Jarðarförim fer
fraim frá Þjóðkirkjunni í
Hafniarfirði lauigardaginn 28.
febrúar kl. 13.30.
Blóm afþökkuS, en þeim, sem
vildu minraast hins látraa, er
vinsamlegast bent á líknar-
stofnanir.
Guðrlður Þórarinsdóttir,
böm og tengdaböm.
Maðurinn mirara,
Magnús Ástmarsson,
pr entsmið just j óri,
Granaskjóli 26,
verður jiarðsuragiran frá Nes-
kirkju lauigaráagimm 28. febrú-
ar kl. 10.30.
Blóm og kransar afbeðniir, en
þeim, sem vildu minnast hans,
er bent á Styrktarféla/g lam-
aðra og fatlaðra.
Fyrir míraa hönd og barraa
okkar,
Elinborg Guðbrandsdóttir.
Einiægar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vinsemd við
andlát og útför
Jóns Ingvars Helgasonar.
Sérstaklega þöktoum við læfcn
uim, hjúkrunarkiomum og öðru
starfsfólki Vífilstaðalhælis fyr-
ir frábæra hjúkrum og um-
hyggju, bæði fyrr og siíðar, í
erfilðum veikimdum hiams.
Jóna Jónsdóttir,
böm, tengdaböm
og bamabörn.
María Ólafsdóttir
Borgarnesi—Minning
F. 7. feb. 1882. d. 17. feb. 1970.
ÚTFÖR hemraar fer fram fra
Fossvogskiirfkju fknmtud. 26.
þetssa mámiaðlair kl. 1,30.
Þegair ég Stemd við dáraairbeð
Maríu Ólaifsdóttur sem lézt að-
fararaótt 17. þessa miámaðar
þremigja að miér martgiar mimm-
iragar sem slaer bja<nma af.
Hún var fædd 7. febrúar árið
1882 að Hróbjöirgum í Koiíbeims-
stoðalhreppi og var þvá nýtega 88
ára er hún lézt. Ættfóilk henmiar
er orðið marigt bæði um Bomg-
arfjörð og héæ um suðVestunMuta
l'aradsinis. Húin var dóttir bæmda-
hötfðimigjamis Ólafs Vigtfússoraar og
loanu hamis Guðbjargar Benja-
minisdóttur ,er síðar búa að
Lækjarfcoti í Borgairhrepp og
margir þar um alóðir miuraa emra.
Að Hróbjörgum var húm sirna
barras og benrasfcutíð og mum það
stórfellda og faigra lamidsiiag mjöig
haifa mótað hamia. Þar sem hún
var elzt sysfkimia sirana sem á
legig fcamuist mæddi því mijög á
henmi aðstoð og hjálp bæði við
systfcimi sín og uim hirðu búpem-
ings með föður síraum.
Þar þýddu efcki meim vettl-
ingatök við óblíða íslenzfca veðr-
áttu, þar varð oft að takast á
við óþekkt válynd veður og
ýmisar bacmfarir náttúxumraar þá
þurtftu stúlkur jafnt sem dreragir
að virunia þaiu störf sem niú miuradu
ekfci þykja hæf. Saigði hún mér
uim ferðir er hú nfór lítt búim
klæðutm sem nú mumidu ekki
þykja hæfa slífcum ferðium, er
hún vairð að fara fótgamigamdi
bæði að sumri og vetri yfir og
fyrir Pagraiskógiarfjaill það hatfa
efcki verið neiniar sfcemmtiferðir
og ekki heiglum hient. En trúira
á sjálfan sig og trúin á guð og
skylduræfcni sem hemini var mjög
í blóð borin flytur oft yfir ótrú-
lega erfiðleifca, hennar gifta var
mikil.
í júraí árð 1906 giftist Maria
Magmúsi Jóhamraessyni fæddum
að Lýshóld í Staðairsveit 3. nóv-
embar 1880. Þau hófu búskap að
Kárastöðum í Bortgairhrepp árið
1907 og í Bomgarhreppi á Mýrum
bjuggu þau fyrstu árim, en fluttu
að Lamdbrotum í Kollbeirasstaðar-
hreppi 1910 og þau hafa mjög
verið kemnd við þamm stað. En til
Bangarmiess Huttu þau árið 1914
þar sem maður hianmiar Magmús
stundaði ýmsa vinmu ásamt smá-
búskap. Til Reykjaivíkur. fluttu
þau árið 1940 og sturadaði Magnús
þá ýmsa vinnu aðallega bygg-
imigarstörf.
María Ólafsdóttir var mikil
skapfestufcona svo sem hún mum
hafa átt kym til, mjög trygg í
lumd og viraavönd. GestrLsni og
höfðingskapuT var henmi í blóð
borim og af litlum efinum var
ótrúlegt hva® hún gat mörguim
miðlað, en þar sem viljinn er
fyrir heradi fæst mörgu áorfcað,
þeirra samstarf vaæ stórfcostlegt
og mjög til fyrirmyradar.
Um prúðmlemmið Maigmús Jó-
hammesson var efcki svo ég viti
til skrifað raeitt, sem þó hetfði
varð fuill ásrtæða tíl, hanm lézt 1.
feibrúair 1969, stvo miíIM dauða
þeirtra var aðeims rúmft ár.
Það duldist em'gum sem voru
samivLstum við hanm og sáu verfc
hans að þar fór séristöfc persóma
og mjög góður dremigur bæði til
orðs og æðis.
Afköist hamis voru með ólííkind-
um, sérshatour áhugi og verklaigni,
oft heyrðist haran segja. „Þetta
hefur efckert gteragið hjá mér í
dag‘‘. En það þarf oft ekki stóran
og mifcimm sfcrotok til að skila
miklu starfi ef eamvizkusemi, trú
mennsku og lagni eru með í
verfci.
í umgeragmi var Magnús sérstakt
prúðmiemini ætíð glaður og tók
gáska og glaðværð með sírau góð-
llátliega glettnis-brosi og þá
speglaðist haras inmri miaður.
Þau hjón eignuðust sjö börtn,
fjóra drengi og þrjár dætur sem
öil lifa foreldra síma, og eru af-
komendiur þeirra orðmir all
margir.
Það má segja að það vetrði
kammski efcki atór héraðsbresttur
þegar þessar góðu persómiur failla
frá en ölliutm sem kymntust þess-
um hæglátu góðu mammieskjum,
finnst þó skarð fyrir skildi.
Með duigtraaði og nýtmi og elju-
semi fcomu þau sinutm sftóma
barnahóp mjög vel til þroska og
mun þeim hafa í bertnstou vetrið
serad trúmiemnsfca, heiðarleiki og
aðrar góðar dyggðir, það er
toainraski efcfci svo lítið vegar-
nesti og arfur ef bamm er vel
nýttur.
Þau María og Magmús miumu er
Alúðarþakkir
og toveðjur seradi ég ölliuim
þeim, sem minntuisft mím á
áttræðfeafmælimu.
Egill Hallgrímsson
frá Vogum.
Þakka inmáljega öllum þeáim,
sem samglöddust mér á 85
ára afmæli minu.
Guið blessi yktour öll.
Rannveig Magnúsdóttir.
Innilegt þakklæti færi ég öllum þeim, sem glöddu mig meö
heimsóknum, góðum óskum og gjöfum á sjötugsafmæli mínu
og gerðu mér daginn ógleymanlegan.
Hjálmar Bjamason.