Morgunblaðið - 15.04.1970, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 115. APRÍL 11970
23
Ölafía Halldórsdóttir
— In memoriam

Fædd 13. september 1885.
Dáin 8. apríl 1970.
ÓLAFÍA Hallgrímsdóttir, fædd-
ist í Lóna'koti, 13. september
1885, en bjó lengst af ævinnar
í Hafnarfirði og þá oftast á
Reykjavlkurvegi 3. Hún var gift
Steingrími Torfaayni kaupmnanni
og átti imieð honum 7 börn. Fjög-
ur kom^st til fullorðinsára, öll
búandi í Hafnarfirði.
Hún gat sér þanm orðstí með-
al samferðanmanna sinna, að ó-
þarft mun mér að telja upp atrið
in úr ævi hennar, þau verða mun
uð af ótal vinum.
Það er svo margt annað, sem
ég hefi að minnast frá ömimu
barnanna minna, sem gjarna
mætti koma fram í dagsljósið,
því að sem persóna og einstald
ingur h-afði hún upp á svo mikið
að bjóða, af öllum þeim kostum
sem beztu ömimu og tengdaimóð-
ur m-ega prýða.
Að leiðarlckum er mér ljúft
að muna árin, sem við bjuggum
hér hjá þér, árin sem aldrei féll
skuggi á og mun það vafalauist
einstætt uim sambúð tengdamæðg
ina. Það var alltaf hjálpazt að í
öllum málum, en þó var þinn
hlutur alltaf ívið stærri. Bnn
muna börnin mín þessi ár, sem
einhver sín sælustu. Sú nána
vinátta sem við tengdumst á
þessum árum varaði allt til
dauðadags þíns og fannst mér þú
alltaf líta mig frek-ar sem son
þinn en tengdason. Þú gladdist
alltaf svo innilega, ef vel gekk,
með akfkur og tókst þátt í stór-
um, sem smáum raunum, eims
og þær væru þínar. Þegar við
hjónin svo flúttumst frá þér varð
það alltaf fyrst fyrir ef eitthvað
gerðist, að láta Ólafíu ömmu
vita, eða lofa henni að sjá. Hún
varð að fá að taka þátt í öllu
okkar, hún átti svo mikið í okk-
ur.
Þér var svo lagið að leggja
þamnig hönd að verki að mu-nað
yrði og átti það ekki síður við
um þau félagslegu störf sem þú
tókst tryggð við eins og Kven-
félag Þjóðkirkjunnar 1 Hafnar-
firði, Kvenfélagið Hringinn, Bind
indishreyfinguna og Vorboðann.
Hver þú varst, þeirn er þér
mættu á vegferð þinni, er bezt
lýst með því að stúlkur þær,
sem hjá þér unnu, jafnvel þótt
aðeins væri um skamrna hríð,
heimsóttu þig æ síðan og áttu
sér vin í þér. Hvað þá við hin,
sem vorum hluti af fjölskyldu
þinni. Aldrei brást það að þú
mættir vera að því að setjast í
stofu og ræða við þann er þig
sótti heim, taka þátt í áhuga-
málum hans eða hennar og
vanda, væri -hann einhver. Eng-
inn gladdist heldur innilegar
með ge-stum sínum á góðri
stundu.
Ekkert mannlegt var þér held
ur óviðkomandi. Landsmálin
voru þér hvöt til afskipta og þá
helzt þeirra að láta aldrei þitt
eftir liggja til að hafa áhrif með
einarðlegu atkvæði til þesa að
þeir fengju stjórnað er þú taldir
hæfasta. Eilífðarmálin léztu Mka
til þín taka. Þar hafðir þú óhagg
anlega sannfæringu, svo óhaggan
lega, að í mörguim erfiðum sjúk
dómislegum og uppskurðum var
þín fulla vissa ávallt sú að þú
kæmár út úr þeim á annað hvort
heimilið þitt, hérna megin eða
til manns þíns handan grafar.
Bæði þessi heimili voru þér jafn
kær. Að þessu' sinni fórst þú
heim til Steinigríms o-g barnanna
þriggja er þar biðu þín.
- Þú varst búin svo mörgum
kostuim, sem við kannSki metum
aldrei betur en nú og varst okk-
ur fyrirmynd til svo margra
hluta. En þegar kosta þinna er
minnzt, þá getur ekki farið hjá
því að okkur verði ljóst að, . . .
„þeirra var kærleiikurinn mest-
ur“.
S. H. Þ.
Kristjana Jónsdóttir frá
Syðra-Holti - Minning
F. 1. júlí 1882. D. 25. febr. 1970.
Nú fcveður kæira diáliirun
hún Kristjama mían hér.
Ég átti urugur smalinin
mitt athvairf bezt hjá þór.
Að liæra aif Mfsbók þinmi
var ljós, er gaifst þú mér,
það ©r mér enin í miiuni
og a-ldrei þaðan fer.
Þú reyndist mér sem móðir
á minind æsk-uibraut.
Þó fenini í forn-air slóðir
og fylli hveirja l'aut.
Er vorið vermir bjarta
Þóra Eggertsdóttir
frá Akureyri
og viðkvæmt strýtouir kiran,
þá bllessuð blómin Skairta
um bjarta dailinin þinn.
Fædd 8. apríl 1911.
Dáin 21. febrúar 1970
Kveðja frá systrum.
Það syrtir að, er sorgin knýr
á dyr
og sár er ganga um þyrnum
vaxna braut.
Um dóma og rök nú dapur
hugurspyr
02 djúpair undir valda stórri
þraut.
Þú hefir, systir kvatt í hinzta
sinn,
þín hetjulund var söm til
lotoadags.
Yið horfum yfir farinn feril
þinn
og fáum numið tóna máttugs
I stórurn raunum sterk þú varst
og djörf
þú studdir aðra — gleymdir
sjálf.ri þér.
Þú vaktir — mættir þar sem
mest var þörf
og milda og djúpa þökk nú
votta ber.
Nú læknast mein og ljós er bafc
við Hel,
á lausnarstundu opnast
himinninn,
úr rökkurdjúpi rennur Fagmhvel
og rósir breiðast jminu um
veginn þinn.
J. Ó.
Því minninganna harpa á rnildan
óm
og mjúkan streng, sem veitir
gleði og yl.
í okkar sál þú vaktir vorsins
hljóm,
sem varir þó að gjörist
þátta-skil.
Frá æskudögum leggur ljós og
yl
þá léku gæfudísir okkur við.
En seinna týndust gull í
hamrahyl
og húmsins blæjum tjaldað var
Þér vaka eniglar yfir
á Ederus bjartri strönd,
en m'Lnininig ljósust lilfir
uim lffiknarmilda hönd.
Um háa himimsailinin
guðs heilaigt l'jósið skín,
og breiðir birtu um dalimn
á blessuð sporin þín.
Vertu sæl að sininii,
þig signi Drottins hömd.
Ég þalkka kærleikskymni,
við fcniýttuim vinia/bönd.
Það geymast svoma sögur,
en sumar -gleym'ast fljótt.
Þín brawt var björt og fögur,
ég býð þér góða nótt.
Og a@ tokum þetta:
Nú er brotið blað á gireini,
bærist hljóður strenigur.
Brúnu auguin, björlt og hrei-n,
brosa ekki l-eniguir.
Halldór Jónsson
frá Gili.
3Ki
~ Vukið viðskiptin - Auglýsið —
KgntitMitfrffr
Bezta auglýsingablaðið
Jóhann Valdimarsson
vélstjóri — Minning
JÓHANN fæddist 13. október
1900 a-ð Sóleyj airbatoka í Hrunia-
-mammalhreppi, soniur hjóniammia
Heligu Pálsdóttur og Val-dimars
Brynijóllfssomiar, siem þar bjuiggu,
Ólst Jóhamn þar upp hjá for-
eldrum sínium ásamt 16 systfcin-
uim, sem upp komuist. Var þetta
myndar- • og du'gniaðarfölk, —
jörði-n tailin alligott býli og halfði
rrueðal anmiaris laxahtanmiindi, sem
fcomu sér vel því miairtgir varu
miuinniannir að fæða.
Unigur -að -aldri (15 eða 16 ána)
yfingalf Jóhann föð-utrhús og hóf
þá ruárn í jámismíði og pípudaigm-
inigum hjá frænd-a M'num Helga
Magnúissyni, sem þá var einm art-
haifnamesti maður á þessu sviði
í Reyfcjiavík og baifði smiðju i
B-amk-astræti.
Að llotonu jiámismiíðamlámai hóf
Jóhann niám í Vél'stjórasfcóla ís-
larnids og liaufc þaðiam prófi yrnigst-
ur békfcjiambræðra sinmia vorið
1921.
Að nlámi lötonu starfaði hamm
um 17 ára sfceið við véfflstjóm á
íslenizfcum fiskiákipum, — bæði
líniuveiðuirum og -þó lienigist af á
togurum. Eftir að -hamm hætti sjó-
mienmisfcu gerðist batnm um niofck-
urra ána sfceið verksm iðj-uistj óri í
verksmiðju Fiskimjöl h.f. á
Kietlti etn sn-eri sér síðan að pípu-
laignintgum og er hamm lézt h-afði
hianin um margra ána Skeið starf-
að sem sjálfstæður pípulagnimiga-
mieistairi hér í Reyfcjiarvík. Hamm
var vel Hátinrn bæðli sem véltstjóri
og fagm-aður í pipulaigminigum.
Skömmu eftir að Jóhamrn laiufc
nlámi tavæniti.st harnm Si-gríði
Ebeniezeirdóttur og eignuðust þau
einm son Harald, sem er ha-gfræð-
inigur -a@ menmtumi, dvelur nú í
Jóhanmesarborg í Suður-Aifiríku
og fcenmir við háiskólamm þar.
Eftir fárra ár-a sambúð sldtu þau
Sigiriíður og Jóhamm samivistum.
Seininii fcon-a Jóh-amnis var Soffía
Jóhaminisdóttir frá ísafirði. Eigm-
uiðuist þau iþrjá syni, dó einm
þeirra í bernisku af slysförum og
var þeim hjónium mitoilll hamrur
a@ missi hamis. Himiir symir þeirra
eru Jóhamrn Eggert vélstjóri, sem
síðuist-u árin starfaiði með föðúr
sínuim og Valdimar, pmemit-ari, —.
báðlir búsettir hér í bor(g.
Eimis og venja er um þá miemn,
sam lofcið hafa mámi, sem býr
—Fjölskyldurnar
Framliald af bls. 14
Swigert v-ar staðgenigill Tbom
ais K. Mattinigly, sem g-at ekfci
íairið í ferð Apo-llo 13 vagna
þess að hann átti á bættu a'ð
veitojiaisit af rauðum hundum,
sem einm -af varaiálhöfnimmi hafði
vailkst -af. Mattim/gly er fyrtrver-
anidi tilraun-afluigmaður, hefur
elkki tetoið þ-áitt í geámferðum
og var v-alinn geimfari 1966.
Hanm er 34 ára gamall og
ófcvæmtur eiina og Swigert.
Um tímia virtust lækmar ótt-
aist a@ allir meðlimir áhafnar
Apollo 13 fenigju rau@la humda,
og að fresta yrði ferðimmii. Rann
sókn á blóðisýniishornium úr
gaimförumiuim leidd-i í ljós, að
Haisie og Mattinigly voru eikki
ón-æmir fyrir mdslinigluim, og jók
þetta líkiurmar á því að fierð-
iinmii yrði frestað. Én svo fór að
Swilgert tók sæ-ti Mattimiglys,
enda hafði hamn gagnt sama
starfi í varaáhöfiniinmii. V-ara-
mienn eru alltaf hafðir tid reiðr-
og það hiefur kiomiið sijö sinn-
uim fyrir áðiur að til þeirra
hafi þuirft að -gtrípa. Sagt var
á Kenmiediy-höfða, að Swiigert
væri alveg eimis fær og Ma-tt-
imigly að gegn-a starfiinu, en þó
var ,þáS miikill galli að hann
hafði ekkert -unmiið með Lov-
ell ag Haise. Eiinis og fram fcom
í frétt í blaðiinu á föstudiaigimn
(höfðu miemn é Kenmiedy-böfða
álhiyiggj'ur af Iþví fyrir flerð-iina
að ef eitthvað bæri út af, gæti
svo farið að samhæfni álhaflniar-
iinmar riði baglgaimiunimm. En
efcítoert bendir til þeisis a@ ástæða
sér til að óttast -uim slíkt.
þá umidir Mflsstarfið tvistmaðist sá
hópuæ, sem námi lauik frá Vél-
stjóraskóilanium vorið 1921 yfir
6 ára samfylgd í Skódla, því miamg-
ir þeirra höfðu áður verið saimi-
ferða gegn-um IðniSkólanm, áðuir
en þeir settust saman í bekk í
Vélstjóraskólanum. Áður en
leiðir Skyldu var þa@ því fast-"
mælum bumdið að hittaist á 5 til
10 ára firesti, eftir því sem við
yrði komið. Þetta hefiur verið
reymt, en að sjáilfsögðu vantaði
ávailllt eimhveirn í hópinn, sem
vegnia stamfs sdnis á sjónrum gat
efcki komið því að við að vera
m-eð oktour og fljótfliega fóru fé-
lagamndr að hvemfa yfir móðuinia
mikfliu. Ég mininist þeiss efcki að
Jóhainm vantaði á molkkuirn þeirra
fuinida ofcfcar, emda hefði hainm
sízt -mlátt vanta, því með homuim.
kom ávalilt sá hressamd-i blær,
sem lífgaði upp hópinm. Jóhiamm
var þanin-ig skapi fami-nm að krinig-
um banrn var enigin lognimolla,
h-anin talað-i eniga tæpituinigu þegair
h-anm sagði meininigu síma og ga-t
verið faistur fyrir, þegar því var
að skipta.
Af hópi 13 bekkjarbræðra er
Jóhanin sá áttuindi, sem kveðuir
okkur. Við fimmien-ninigamiÍT, sam
eftir erum kveðjum h-ann og
þökkum honum samve-rustumdinn
ar u-m leið og við vottum eftirlif-
andi aðstaind-endum hianis samúð
okkar.
Jóh-anm andaðist á Borgairspít-
alianiu-m 8. febrúatr s.l. og var
j-a-rðsattuir 13. sama máraaðar.
Þórður Runólfsson.
- Slys og
Framhald af bls. 15
ljósari en frá Bandaríkjun-
um. Bkki er þó með vis-sú vit
að nema um ei-tt slys í geim-
ferð þar í landi, og var það
no'kkru eftir brúnan-n á Kenn
edyhöfða. Fórst í því slysi
einn reynd-asti geimfari Sov-
étríkjanna, Vladimir Koma-
rov. Komarov var s-kotið á
loft í ■geimiski-pirau Soyuz-1 frá
Bajkonur í Kazakstan 24.
apríl 1967, og var talið að
þessi ferð væri lið-ur í áætl-
un-um sovézkra vísinda-
manna um mannaðar tu-ngl-
ferðdr. Fljó-tliega ef-tir að ferð-
in hóíst munu hafa komið
fra-m tæknile-gir gallar í geim
skipin-u, og tókst ekfci að lag-
færa þá. Þegar svo var komið
tófc Komarov við stjórn geim-
skipsins og stefndi því inn til
1-endingar. Gekk það að ós-k-
um þar til Soyuz-1 var í u-m
7 kílómetra hæð og fa-llhlif-
arnar, s-em áttu að draga úr
ferð sfcipsins, vor-u opnaðar
Þá gerði-st það að fal-lhlífarn-
ar flæktust saman, og geim-
sfcipið steyptist til jarð-armeð
ofsahraða. Lét Komar-ov þar
l'ífið.
Oll þessi sly-s og bilanir
hafa lagt si-tt af mör-kum í
þágu geimferðanna, því af
þei-m hafa vísindamenn lært.
Þe-ss vegna er það að geirn-
s-kipin í dag eru vandaðri og
betur útbúin en áður, og að
þrátt fyrir bilanir í skip-un-
um geta geimfar-arnir átt von
um happasæla heimferð.