Morgunblaðið - 16.04.1970, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR H6. APRÍL 1970
L. R. FRUMSÝNIR ungverska
leikritið, Það er kominn gest-
ur, annað kvöld. Fréttamaður
Mbl. fylgdist með æfingu í
gær.
Þegar tjaldið er dregið frá
erum við stödd í litlu ung-
versku fjallaþorpi — fremst
á sviðinu er hús Tót-ihjón-
anna. Þau eiga son á vígvell-
inum og nú ber pósturinn
þeim þá gleðifregn, að yfir-
maður sonár þeirra, hæstvirt
ur majórinn hafi þegið boð um
að dvelja hjá foreldrunum í
hálfsmánaðar leyfi. Sá bögg-
ull fylgir Skammrifi, að majór
inn er fjarska illa farinn á
taugum eftir hörmungar stríðs
ins; hann er ákaflega upp-
næmur fyrir lykt af vissu
tagi og hávaða afber hann al'ls
ekki. En grenilykt hefur sef-
andi áhrif á hann.
Þorspbúar leggjast allir á
eitt að undirbúa komu majórs
ins, hlandhreinsunarmaðurinn
er kvaddur á vettvang, gleði
konan ætlar að láta smyrja
hjarirnar á hliðinu hjá sér,
pósturinn kyrkir tíkina henn-
ar frú Szúcks og rútubíl-
Nágrannarnir koma til skrafs og ráðagerða til að undirbúa komu majórsins. A myndinni eru
leikararnir Þórunn Sigurðardóttir, Guðrún Stephensen, Jón Aðils, Helga Backmann og Karl
Guðmundsson í hlutverkum sínum.
í»að er kominn gestur:
„Ekkert á jörðu hér fær jafnazt
á við þá dásemd að búa til kassa’5
— litið inn á æfingu í Iðnó
er líkast fallöxi og nú aukast
pappírskassaafköstin um all-
an helming og majórinn er
sem nýsleginn túskildingur
til heilsu, samtímis því að
fjöiakyldan er að niðurlotum
kornin. Tót hefur fengið sig
fullsaddan og leggur á flótta
og kemur í leitirnar undir
rúmi á prestssetrinu hjá séra
Tómasii, þar liggiur hianin sfcein-
sofandi. Eftir því sem lengra
líður gerist Tót æ furðulegri,
enginn fær Skilið háttu hans
og þær mæðgur og þorpsbúar
hafa af honum þungar
áhyggjur.
Samt rennur upp sá dýrð-
ardagur, að leyfi majórsins er
útrunnið og fjölskyldan get-
ur með erfiðmunum fylgt
honuim á viðkomustað áætlun
arbílsins og þar er skipzt á
sa'knaðarþrungnum kveðjum.
Síðasta myndin gerist á ný
heima hjá Tót-hjónunum, er
þau koma frá að kveðja roaj-
órinn. Nú á allt að falla í
ljúfa löð og nú skulu allir fá
lamgþráða hvíld. En þá gerist
dálítið sem enginn hafði átt
von á. Majórinn birtist að
nýju, þeim til ólýsanlegrar
undrunar. Majórinn segir að
stöðvarstjórinn hafi fært sér
þær gleðifréttir að skærulið-
arnir hafi sprengt brú í loft
upp. Og engar lestarferðir
næstu dagana. Og auðvitað
fannst majórnum tilvalið að
dvelja hjá þeim þessa daga,
af því að allir höfðu tekið svo
nærri sér að verða að slkilja.
Hann lítur í kringum sig glað
ur og sæll og þá er að taka
til við pappakassaiðjuna að
nýju. Þeir majórinn og Tót
stjórarnir fá skipun um að
flaufca eklki í beygjunni við
þorpið næsfcu tvær vikurnar.
Svo rennur upp sú stóra
stund, þegar majórinn heldur
innreið sína í þorpið og
Tót-fjölskyldan kemur og
fagnar honum. Það reyn-
ast engar ýkjur að taugaikerfi
miajórsins er í hinu mesifca
óstandi og ekki bætir úr skák
að pósturinn stingur undan
fleiri bréfum frá syni Tót-
hjónanna, þar sem gefin eru
holl ráð og leiðbeiningar um
hvernig skuli umgangast
hann. Pósturinn vill ekki
valda fjölskyldunni óþarfa
áhyggjuim með slíkum slkrif-
um.
Á fyrsta kvöldi majórsins á
heimilinu kemur í ljós, að
hann á raunar erfifct með að
sofa á nóttunni og meira en
það, hann hefur vanizt á það
frá vígstöðvunum að á kvöld
in þegar skæruliðahættan er
hvað mest getur hann ekki
verið einn, hann vill láta hafa
ofan af fyrir sér. Hann tekur
það auikiniheldur óstinnt upp
að fólk fari að hátta, og
minnstu merki um syfju, að
ekki sé nú talað um geispa,
gera hann ákaflega óstyrkan
á tauguim. Og nú vill majór-
inn láta hafa ofan af fyrir
sér. Hann kemst að því að
mæðgurnar sitja oft á kvöld-
in að gera pappakassa og nú
er tekið til óspilltra málanna
að skera pappakassa. Öll fjöl
slkyldan verður að váka; nótt
eftir nótt er setið við. Majór-
inn nær óðfluga heilsu og
'kröftum, enda sefur hann alla
daga, en fjölskyldan gerist
illa haldin af svefnleysi. En
allt vilja þau ti'l vinna að
yfinmaður sonar þeirra uni
sér sem bezt á heimilinu, þá
hafa þau von um að hann fái
kannski atvinnu á slkrifstof-
unni hjá majórnum.
Pósturinn kemur enn við
sögu, hann er með bréf um
fall sonarins á vígvellinuim.
En svo dapra fregn getur
hann dkki fengið af sér að
bera fjölskyldunni og rífur
bréfið í tætlur og fjölskyldan
heldur áfram að búa til pappa
kassa uim nætur. Heimilisföð-
urnum verður stöku sinnum á
í messunni, því að majórinn
er maður viðkvæmur þó svo
að bati hans * vaxi dag frá
degi. Mæðgurnar linna ekíki
látum fyrr en Tót hefur beðið
majórinn fyrirgefningar, þau
geta eklki leyft sér að sýna
eigingirni og verða að hugsa
uim einlkasoninn á vígvellin-
um og framavonir hans.
Og áfram er haldið að búa
til pappakassa. Majórinn er í
sjöunda himni, fjölskyldan
hins vegar að niðurlotum
komin. Majórinn segir: Ja,
þarna sjáið þið! Nú er ég aft-
ur á móti einn við að skera
pappann og þið eruð þrjú að
brjóta hann, eða rétfcara sagt,
þið gætuð gefið ykkur óskipt
að því, ef þið fengjuð nógan
pappa. En það stendur bara
alltaf á pappanuim og ástæðan
er sú, að áður vann einn mað
ur á móti einum, en nú verð
ég aleinn að anna þörf ykkar
þriggja. Og afleiðdngin verð-
ur sú, að ylkkur leiðist, það
sígur á ykikur mók og hugsun
in kemst á krei'k.
Dóttirin Agíka hrifin: Já,
að hugsa sér!
Majórinn: Lítið á mig! Þeg
ar ég kom hingað var ég gjör
samlega niðurbrotinn maður,
taugakerfið í rúst, ég þjáðist
af martröð og fannst ég
hvergi vera óhultur. En nú er
Majórinn er boðinn velkominn: Steindór Hjörleifsson leikur majórinn, Jón Aðils Tót slökkviliðs
stjóra og Þórunn Sigurðardóttir, Agíku, dóttur hans. — (Ljósm Mbl. Sveinn Þormóðsson).
Bréfið frá syninum er komið: Dóttirin (Þórunn Sigurðardóttir),
Móðirin (Guðrún Stephensen) og pósturinn (Pétur Einarsson).
mér óhætt að segja að ég er
orðinn stálsleginn hérna í
þessuim sælureit og það sem
meira er, ég er orðinn ungur
í annað sinn. Ég man varla
lengur hvað styrjöld er.
Móðirin Mariska hrærð:
Heyrðurðu þetta, edsku hjart-
an,s Lajos minn? (Tót kinkar
kolli sannfæringarlaust).
Majórinn: Og þetta get ég
framar öllu öðru þakikað vinn
unni við kassana. Þið megið
trúa því, að ég er ekki fyrr
vaknaður en ég er farinn að
hlakka tii kvöldsins, þegar
við getum loksins hafizt
handa.
Dóttirin: Eins og ég!
Mariska, móðirin: Eins og
við! (Bendir á Tót). Eins og
hann! (Tót kinkar kolli með
erf iðismunum).
Majórinn gerir það eklki
endasleppt við fjölékylduna,
harm útvegar nýtt tæki tiT að
skera pappann, risastórt appa
rat á fjóruim fótum, og skurð-
arblaðið er svo stórt að það
giamiga siíðan út í stokfcrósia-
garðinn til að sæfcja sfcurðar-
ihnífinn væna, og úti í frið-
sælli kvöldkyrrðinni tekur
heimilisfaðirinn til sinna
ráða.
Hlutverk í leiknum „Það
er kominn gestur“ eftir Ist-
ván Örkeny eru þrettán tals-
ins. Steindór HjörTeifsson
Teikur majórinn, Tóthjónin
þau Jón Aðils og Guðrún
Stephensen og Þórunn Sig-
urðardóttir fer með hTiutverfc
dótturinnar Agíkub og Pétur
Einarsson leikur póstinn, en
þetta eru stærstu hlutverkin.
Leifcstjóri er Erlingur E.
Halldórsson, en leikmyndir
gerir Iván Török frá Ung-
verjalandi. Hann sagði að
hann hefði haft milkla ánægju
af samvinnu við leilkara og
annað starfsfólk hjá L.R. og
honum fannst Teikurum og
leikstjóra hafa tekizt mæta-
vel að laða fram ungverskt
andrúimsloft í sýningunni.
h.k.