Morgunblaðið - 19.06.1970, Blaðsíða 22

22
MOROUNKLA£>H>, FÖSTUDAGUR 1S. JÚNÍ 1970
Jóhanna Halldórs
dóttir - Minning
VORSVIPURINN er nú að fær-
ast yfir móður jörð eftir druinga-
legan vetiur. graanin svipur vor-
bðans, fuglakvaik og nýtt lif
setua- sinn svip á umihverfið.
Blómin sem fölnuðu í hamt, er
haustsvipur færðist yfir, eru nú
að taka við nýj-u lífi, gróðurang-
an og ilmiur vorsins færir okkur
samninm um nýtt líf. En mitt í
þessuim vorblíðudögum, er kvödd
héðain úr heimi góð vinkona, elsk
uð eiginteonia, tenigdamóðir, amma
og langamma. En sú sem þessu
kalli hlýddi, vair ekki vanibúin
til ferðarinnar, lífsreynslan var
henni hinn sanni skóli, sem
menntaði og þrosikaði hennar
aevistarf.
Stórt og tiginlegt var hlutverk
hennar, sem vann sitt starf í
kyrrþey oft við frumstæð lífsskil
yrði og efcki gebk ávai'lt heil
til skógar. Minningair, sagan er
sá þráður sem gefur lífinu gildi,
sem tengir nútíð og fortíð, hinn
gU'llni þráður lífs, sem varðveit-
ist gegnium lífið og eftirsikiiur
'huiglj úfar minnin'gar þeim sem
eftir standa, þegar hugsað er til
liðins tíma, sem að baki er. Að
stjóma stóru heimili sem stend-
ur við þjóðbraut þvera og er upp
eldisreitur æskunnar er meira
verte en margan grunar. Að vera
samniutr fulltrúi úr hópi þeirra
kvenna sem kunnu mieð dren'g-
lund og skönuirngsskap að
gena meira en skyldu sína
við iífið og það sem það hef-
ur trúað fyrÍT, eins og ekkert
t
Maðurinn minn og faðir okk-
ar,
Ágúst Jóhann
Alexandersson,
Löngubrekku 13, Kópavogi,
varð bráðkvaddur að hedmili
sánu þann 17. júnd sl.
Eiginkona, dætur
og tengdasynir
t
Faðir minn,
Guðni Einarsson
frá Landakoti,
V atnsley suströnd,
amdaðist í sjúkrahúsd Selfoss
16. þ.m.
Eyjólfur Guðnason.
t
Faðir okkar og fósturfaðir,
Kristinn P. Briem,
fvrrverandi kaupmaður
á Sauðárkróki,
lézt í Landspitalamum 13. þ.m.
Börn og fósturböm.
t
Faðir okkar,
Baldur Svanlaugsson,
bifreiðasmíðameistari,
Bjarkarstíg 3, Akureyri,
andaðist 15. þ.m.
Börnin.
væri sjálfsagðara en að gjöra
mikið úr litJiu — slíkt vair hlut-
skipti þeirrair komu, sem hér
skial minmzt. Á kveðj'Uistumd er
efst í buga góðvild, glaðværð og
æðruleysi, tryggð og trauistleiki,
sem með fórnfúaum verkum mót-
aði maninlífsfegurð, sem verður
okkur virnum hennar dýrmætur
minni mgaisj óður.
Jóhanna Halldórsdóttir var
fædd að Gröf í Miklahoiltishreppi
21. marz 1902. Foreidirair henn-
ar voru Þuríður Jónsdóttir og
Halldór Bjarnason hreppstjóri í
Gröf.
Æskuheiimili Jóhönnu var róm
að fyrix rausnarskap og hefur
það örugglega mótað lífsviðlhorf
hemmar. Það var mammmiangt heim
iii sem mikils þurfti með, glað-
vaerð sysfckinanna og gestrisni
húsráðenda mótuðu h ugairþel
bamnanma sem við þamm arim
óliust upp. Bærinm stóð við þjóð-
braut þveria, þanigað lágu leiðir
margra og mörgu þurfti að sinna.
Þrjú alsystíkimi átti Jóhanna,
öli eru l'átin, sérstalkt gæða- og
myndairfólk.
Systlkini henmiar voru: Si'gur-
borg frú í Reýkjavíik, Guðmuod-
ur forseti Iðn aðarsaimbands ís-
lamds og Sigmundur arkitekt og
byggi n g.a r fulJtrú i Reykjavíkur-
borgar. Sá sem skrifar þessar lín
ur, telur sig miikinn lánsmann að
haifa kynmzt og eignazt fyrir
heimiliisvini Guðmumd og Sig
mund, bræður Jóhönnu, sem voru
eftirminni'legir menn sökum
mannkosta og tryggðar.
Eftir lifa þrjú háilSsystkini Jó-
hömnu, Unnur ekkja Heiga sál.
Péturssonar sérleyfishafa í Gröf
og Jónatan ag Sigurður Óiafs-
synir í Rvík, allt sérstaikt gæða-
og góðv ildairfóik.
f æsku hlaut Jóhanna sál. þá
fræðslu sem þá var tíðkuð í sveit
um þessa lands, barnafræðsilu.
Við hófleg störf heimilis síns,
sem eflaust hafa haft þroskandi
áhrif á hana og fært henni gott
veganesti út í lífið, þroskað hana
og hert, því á misjöfnu þrífast
bömin bezt. Sá heimilisar-
imm, sem tendinaður var í sveit-
um þessa lands í byrjum tutt-
uguistu aldarimniar, hefur vafa-
laiuist gert þeim sem hans niutu
tnaust og heilbrigt vegam'esti,
þrosíkað sálarlíf og heilbrigða
hugsum, sem reynzt hefur hið
trausta bjarg sem lífsstarfið var
byggt á. Hin bjarta hlið lífsins
hefur ávallt haft bætandi áhrif
t
Dóttir mín og systir otkkar,
Sigríður Freyja
Sigurðardóttir,
andaðiist á Vífilsitöðum 15.
þ.m. Jarðarförin fer fram frá
Dómkirkjunmi föstudagimm 19.
þ.m. kl. 3.
Friðbjörg Jónsdóttir
og synir.
t
Eiginmaður minn og faðir,
tengdasonur okkar og sonur,
Steingrímur Blöndal,
sem lézt 13. júní verður jarð-
sunginm frá Neskirkju föstu-
daginm 19. júní kl. 10.30.
Blóm og kransar afþakikað, em
þeim, sem vildu minmiast hans,
láti líknaiTstofnamir njóta þess.
Ingunn Blöndal,
Steingrímur Þórarinn Blöndal.
Þóroddur Jónsson cg
Sigrún Júlíusdcttir,
Lárus Blöndal og
Guðrún Blöndal.
á þann sem lífsins nýtur, þrátt
fyrir margt sem á móti blæs, von
brigðd og örðuglieikia. GHiaðværð
og hlýtt viðlmót samfara hjarta-
hlýju og tryggð haifa verið þeir
eðliskostir sem hjálpað hafa Jó-
hönnu á Eiðshúsum í gegnum líf
ið.
Samfara trú á þann se>m gefur
okkur máttinn og dýrðina, og
hefur velferð okkar í hendi
sinmi.
Árið 1926, 'hinm 21. mai giftiist
Jóhanna eftirlifandi mamni sín-
um Jóhannesi Þorgrímssyni.
Hófu þau búskap fyrst í Dail hér
í sveit, síðar bjuiggu þau fjögur
ár í Litlu-Þúfu, fluttust síðan að
Eiðhúsum, eiignuðust þá jörð og
hafa búið þar síðan, eða þar til
fyri.r fáum árum að þau afhentu
jörðina í bemdur tveim sonum sín
um. Jörð sína haÆa þau bætt og
aukið af húi3>um og ræktun.
Þau eignuðust 11 börn, tvö dóu
í æsiku, him níu enu öll uppkom-
in traust og dugandi fólk.
Eins og gefur að ski'lj.a, hefur
heimidi Jóhönnu og Jóhannesar
þurft mikiils með, að koma upp
níu börnum er meira en meðai-
manmsverk. Oft við erfiðar að-
stæð'ur, húisbóndiimn vann löng-
um hörðum höndum utan heimil
isims, því miarigs þurfti með. En
samhugur og farsæld þeinra, á-
samt virðimigu og trauisti hvort
fyrir öðru, gaf þeim það lán, að
sjá ávöxt síns erfiðis. Færa þjóð
sinni traust og dugmikið fólk,
sem er dýrmætt fnamlag hvers
og eins tifl sinmar þjóðar.
Ég sagði hér fyrr í þessurn fá-
tæklegu línum að Jóhanna sál.
'heifði veri'ð ferðbúin héðam úr
heimi og hefði örugglega trúað
á þanm sem hefur æðri mátt
ofekar í hemdi simmi. Svo söm og
heiil var tnú hemnar á æðni til-
verusti-g, að fyrir nioktenum árum
birtist á prenti eftir hana í bók
sem heitir „Dulræmar sagnir“,
lífsreyns'la henn.ar og frásögn af
því mikla veikindastríði sem hún
háði fyrir 25 árum. Þá voru dag
ar hennar taldir, af þeim sem til
þekktu en kraftaverlkið varð.
Þaæ eru hennar eigim orð. „Ég
var ekki trúuð á yfirnáttúrulega
hluti. En nú neita ég engu. Eg
vil bera sannlei’kan.um vitni og
gefa guði dýrðima. ReynsJan sann
ar mér, að knaftaverk geta gerzt
ennþá. Ég er guði af hjarta þakk
lát fyrir þann frast og þá náð
að lof.a mér að annaist börnin
mín, meðan þau voru lítil og ó-
sjálfbjarga og þurftu mím með.
Ég sagi eins sett og rétt frá eins
og ég bezt veit, því í hvert sinn er
ég hugsa um þennan atburð, fyll
ist hugur mimn lotningu til hans,
sem næður yfá.r lífi og dauða.“
Jóhönnu á Eiðlhúsum tókst
það, sem hún þakkar guði fyrir.
Að sjá börmim sín vaxa og þrosk
ast, og geta gefið þeim gofct vega
nesti út í lífið, sjá barnabörnin
og barnabarnabörran. Allt þetta
þakka.r hún að LeiðanLolkum, síð-
ast en ekki sízt, kveðú.r hún líf-
ið með þeirri gleði að haf.a eign
aizt þanm lífisförumaut sem neymd-
ist henni hi'nn trauatá og elakaði
eigimmaðu.r, sem aldrei lét bug-
ast í öfflu henmar lífi, bæði í bliðu
og stríðu.
Síðustu mániuði ævimnar
dvaldii Jóhanna sál. á Sjúkraihús
imu á Akranesi, háði hún þar
stranga og erfiða sjúkdómsliegu,
sem hún bar með einstakri hetju
dáð, amdaðist hún þar 8. júní s.l.
Yfir sjúkrabeði hennar, vakti
síðuistu viiikurna.r dóttir hennar
Soffía, sem vann þar einstætt
kralfitaverte, og fékk þar með gold
ið móður sinmi rílku/liega sem húm
In memoriam
Fædd 28.4. 1899. D. 4.4. 1970.
Auíðvjöng var fædd aið Ás-
bjamarstöðum á Vatnsnesi í
Vesfur-Hún/avaitmssýslu 26. a.pr-
íl 1899. Þar ólst hún upp, og
bjó þair fnaimiam iafi sevi mieð mióð-
ttr sCinmi. Um 'h.ríð d'valdiislt hún á
Hainastöðuim í Vesbuirlhópii, en
þaðan fLuititiiat bún iaið Tuinigulkioitii
í Hlíðardal á Vatnsnesi með eftir
lifandi eiginmanni sínum Sigur-
bjarti Þorlákssyni, en þau gft-
ust árið 1944. Frá Tungukoti
fluttust þau síðan að Græna-
hvammi á Vatnsnesi og bjuggu
þar er hún lézt.
Þetfca eir í örfáuim omðium ævi-
ágrip Auðbjargar, konu sem hef
ur háð alla sína lífsbaráttu í
sveiilt. Æviáigrip sem er stutt og
e'i'nrfialt, en seigftr okfcur að sjálf-
sögðu mjög lítið um þessa
merku konu.
Ég kynntist Auðbjörgu nokkr
um dögum eftir lýðveldishátíð-
ina 1944, er ég var sendur til
sumardvalar til hennar og Sig-
írbjarts frænda míns. Ég man
glöggt efttr þvi er vi0 heiilsuð-
umst á hlaðinu á Tungukoti, en
Bjartur frændi hafði komið til
móts við mig á Hvammstanga,
og fórum við ríðandi út í Tungu
kot. ViS þessi fyrsfcu kytnmi kom
Auðbjörg mér fyrir sjónir sem
mjög hlédræg kona kurteis og
ströng, en um leið höfðingLeg.
Ég hafði ©kíki dvalizt nemia í öir-
fáa daga í Tungukoti, er ég fann
aið mér hafði dkjáitLazt. Stmamig-
leiki og jafnvel dálítið kuldaLeg
framkoma, sem ég þóttist finna
vilð þessá fynsfu kynind hvarf eáme
og dögg fyrfir sóLu, þegair ég fór
að kymniaist 'hiemmá bertiur. Ég bef
fáum konruim kyinmzit, sem átt
hafa þá hlýju og ástúð í viðmóti
til að bera við hvern er var sem
hún. Oft kom þetta bezt fram,
hefiur áður hiemmá vertt Útför
Jóhönnu sáfl. var gjörð í gær frá
FáSkrúðarbakkakLrkju að við-
stöddu milklu fjödmenni. Um leáð
og ég enda þessar linur vil ég
segja þetta. Jóhönnu á Eið'hús-
um færi ég kærar þakkir fyrir
tmaiuista og eimfLæga vimátfcu. Ég og
mín fjölsikylda eigum dýrmætar
mimningar um hana, sem emgimm
skuggi felLur á. Fáum er gefið
siíkt þrelk sem hemmi, hún var
sterte og viðtkvæm í semm. Em
kærastar þakkir flyt ég hemni
fyrir veittan sfcyrk á erfiðri
sturnd, mánni fjölskyldu til
handa.
Guð blessi minningu henmar.
Borg, 14. júní 1970
Páll Pálsaon.
þegar um var að ræða þá, sem
voru lítils máttar og áttu hvergi
athvarf. Hjálpsemi hennar og
umburðarlyndi að þessu leyti
var svo mikið, að mér þótti
stundum nóg um. Ég fann einnig
brátt að Auðbjörgu var ekki um
það gefið að aga aðra, en aftur
á móti átti hún til að bera
sjálfsaga, sem var svo smitandi
að það tók fram öllum þeim að-
ferðum í uppeldisfræði, sem ég
hef nokkurn tímann haft kynni
af.
Tryggð Auðbjargar við það
fólk, sem hún kynntist, var
alveg einstök. Við vorum sex
drengirnir, sem vorum svo
heppnir að eiga þess kost að
vera um skemmri eða lengri tíma
í sumardvöl hjá henni ogBjarti.
Vdiit ég, aið ég mæli fyirliir miuinm
okkar allra, er ég segi, að tryggð
hennar og umhyggja fyrir okkar
hag hefði ekki getað verið meiri,
þótt hún hefði verið móðir okk-
ar. Því miður áttu þau hjónin
engin börn.
Þegair Auiðlbjöirg var aS alaisit
upp voru möguleikar á því að
afla sér mexmtunar mjög tak-
markaðir. Hún átti því eins og
flestir aðeins kost á barna-
fræðslu í nokkrar vikur. Síð-
an átti hún þó því láni að fagna
að gefca dvalázlt eimn vebuir á
Kvennaskólanum á Blönduósi.
Þrátt fyrir þessa takmörkuðu
skólagöngu leit ég alltaf á Auð-
björgu sem menntaða konu.
Hún var einstaklega vel gefin
og hafði alla tíð mikinn áhuga
á bókmenntum bæði bundnu og
óbundnu máli. Ég er sannfærð-
ur um það, að hún var að mörgu
leyti betur lesin en margir, sem
þó hafa langa skólagöngu að
balki. Ég hief fáium kynmzt, er
kummu þaiu ógryimni af Ijó'ðuim
með því að miðla mér af þessum
andi, sem hún veitti mér ánægju
sem hún. Þær stundir eru ótelj-
fróðleik sínum. í viðræðum var
hún einstaklega skemmtileg og
uppörvamdd. Hún vair ákveðliin í
skoðunum, sem einkenndust af
heilbrigðri skynsemi, auðugu og
lifandi hugmyndaflugi.
Hún hafði alveg sérstakt lag
á að tala við börn og gaf sér
mikinn tíma til þess, enda hænd
ust þau fljótt að henni. Hafði
maður það á tilfinningunni að
hún talaði við þau eins og full-
orðið fólk og jafningja. Gerði
hún allt til þess, að þau ættu
sem virkastan þátt í umræðum
og fengju tækifæri til þess að
gefa ímyndunaraflinu lausan
tauminn og láta í Ijós skoðanir
sínar á skynsaman hátt. Hún
kenndi þeim að elska og virða
landið okkar og meta hina fögru
og ósnortnu náttúru þess. Hún
kenndi þeim að umgangast dýr-
in með nærgætni, enda var un-
aður að vera vitni að þeirri um-
hygigju og þefim •fcilfliinintiiniguim,
sem bún bair itil þeiirna.
Er Auðbjörg lézt, hafði hún
átt við vanheilsu að stríða í
mörg ár. Hún kvartaði aldrei,
og gekk til allrar vinnu, þótt
hún væri oft sárþjáð. Hún var
t Minningarathöfn um
ADOLF BJÖRGVIN ÞORKELSSON og GiSLA SVEINSSON
er fórust af slysförum 16. maí s.l., fer fram laugardaginn 20. júní frá Hvalsneskirkju. Bilferð verður frá B.S.i. kl. 12.30 og frá Sandgerði kl. 13.45. Fyrir hönd aðstandenda.
Sveinn Aðalsteinn Gíslason.
Auðbjörg
Magnúsdóttir