Morgunblaðið - 25.09.1970, Blaðsíða 13

MORGUiNBJLAÐ'IS), FÖ6TUDAGUR 25. SE3PT. 1870
13
skólabyggingar okkar, sem er
mikið vandamál fyrir sveitafé-
lögin og rikisvaldið, jafnframt
sem sú staðreynd blasir við, að
alltaf fjarlægjumst við meira að
geta haft börnin og unglingana
í skólum þann tima, sem heppi-
legastur er fyrir þau svo og
heimilið. Oft vilja húsmæðurnar
gleymast, en störf þeirra fyrir
þjóðfélagið eru ómetanleg og
mikil nauðsyn að skapa þeim
þannig aðstöðu, að þær geti
tekið meiri þátt í opinberum mál
um, en til þess að svo megi
verða verður að breyta kennslu
fyrirkomulaginu, en raunhæfast
er að mínum dómi til úrlausnar,
að byggja mun ódýrari skóla,
þar sem notagildið er metið
meir, en minna hugsað um íburð
inn.
Islenzk kirkja hefur markað
djúpstæð og góð áhrif á sögu
landsins og hana verður að efla
og styrkja á hverjum tíma.
Velferð þjóðarinnar byggist
mjög á þvi, að atvinnulíf sé í
blóma og jafnframt að það sé
byggt á traustum grunni.
1 því sambandi treysti ég bezt
einstaklingsframtakinu. Margs-
konar önnur félagsform um
rekstur eiga vitaskuld fullan
rétt á sér, en þau verða að
starfa á sama grundvelli og
njóta sömu réttinda og bera
einnig samsvarandi skyldur. Það
er skoðun mín, að launþegasam-
tökin eigi að geta áorkað mestu
til hagsbóta fyrir sina félags-
menn undir þessu þjóðskipulagi.
1 dag blasir við sú hörmulega
staðreynd, sem þarf að vinna
bót á, að lægst launuðu stétt-
ir landsins bera of lítið úr být-
um miðað við framlagt erfiði og
er nauðsynlegt að gera úrbætur
í þvi sambandi. Það er einnig
álit mitt, að samtök atvinnurek-
enda og launþega þurfi að taka
þessi mál föstum tökum og af
meiri hreinskilni og einurð en
hingað til og þurfi löggjafar-
valdið að hjálpa til þess, en eðli
lega í fullu samráði við báða
aðila, enda væri hætta á þvi að
annars væri betur heima setið
en af stað farið.
Stórauka þarf áróðurinn fyrir
heilbrigðu æskulýðsstarfi og er
það sjaldan fullþakkað, hversu
margt fól'k leggur af mörkum
fórnfúst starf í því sambandi, en
betur má ef duga skal í þess-
um efnum og held ég að tími sé
til kominn að nota tæknina í
áróðrinum fyrir heilbrigðu æsku
lýðsstarfi og við ættum að taka
höndum saman, einstaklingurinn
og félögin og lyfta Grettistaki
í þessum efnum og með því bægj
um við frá þeim óheillaöldum,
sem berast á land okkar víðs-
vegar frá úr heiminum.
Svör mín get ég ekki haft
ítarlegri að sinni.
Sigurgeir
Sigurðsson
sveitarstjórl,
35 ára,
Seltjarnarnesl.
Maki:
Sigríður Gyða Sigurðardóttir.
Spurningin er þannig að freist
andi væri að hefja hér upptaln-
ingu ýmissa baráttumála.
Mjög mikið hefur áunnizt og
mörg mikilvæg mál náð fram að
ganga. Annað hefur ekki tekizt
eins vel og æskilegt hefði verið
og vil ég þar nefna stöðvun
verðbólgunnar.
Það sem veldur mér í dag mest
um áhyggjum í þjóðmálum er
það almenna sinnuleysi sem mér
virðist rikjandi hjá hinum al-
menna borgara. Fólk vill ekki
taka afstöðu til manna eða mál-
efna en lætur nægja að gagn-
rýna það sem þvi finnst miður
fara án þess þó að benda á leið-
ir til úrbóta.
Hvað er það annað en áhuga-
og sinnuleysi þegar fjölmenn
verkalýðsfélög láta etja sér út i
verkföll af smáum hóp öfga-
sinna, þegar 80—90% félags-
manna tekur ekki afstöðu, mæt
ir ekki á fundi? Hvað er það
annað en áhuga- og sinnuleysi
þegar kjósendum er í prófkjöri
boðið að velja fulltrúa á lista
þeirra flokka sem þeir styðja,
en þeir sinna þvi með lélegri
kjörsókn og sitja þvi vfirleitt
uppi með sömu frambjóðendur
aftur og aftur og kvarta svo
undan flokksræði?
Hvað er það annað en sinnu-
leysi að hei! kynslóð, fólk á aldr
inum 35—50 ára, slítur sér út
við uppbyggingu landsins, haf-
andi mjög lítil, sem engin áhrif
á stjórn þess?
Borgararnir verða að mynda
sér skoðun og taka afstöðu til
þjóðmála og nota síðan atkvæði
sin skoðunum sínum til fram-
dráttar. Alþingi og starfsaðferð
ir þess eru mér ekki nægilega
kunnar til langrar ritgerðar, en
vil, til þess að vekja athygli á
því virðingarleysi, sem mér virð
ist því, nú orðið, vera sýnt,
nefna lítið dæmi. Þegar ég var
10—11 ára gamall norður á Sauð
árkróki kom það eitt sinn fyrir
að ölvaður maður kallaði fram
í á framboðsfundi og beindi
spjótum sínum að ráðherra, sem
þar var að halda ræðu. Þetta at-
vik olli mikill hneykslun og
varð mér, sem öðrum, mjög minn
isstætt. Nú þykir það sjálfsagt
að „alþingi götunnar" leggi und
ir sig ráðherraskrifstofur, setj-
ist þar upp á borð og krefji ráð
herra svara.
Alþingi og þingmenn verða að
halda virðingu sinni fyrir al-
þjóð, annars er illa farið.
Snæbjörn
*
Asgeirsson
iðnrekandi,
39 ára,
Seltjarnarnesi.
Maki: Gnðrún Jónsdóttir.
Þegar hugsað er um þjóðmál,
er eðlilegt, að samanburður sé
gerður á líðandi stund og liðn-
um árum, svo og hverjar breyt
ingar ætla má að eigi sér stað I
framtíðinni.
Ég tel að í heild séu hinir
ýmsu þættir þjóðmálanna fast-
mótaðri nú en áður og meira sé
unnið að uppbyggingu atvinnu
vega á vísindalegan og raunhæf
an hátt.
Þótt stóriðja sé nauðsynleg í
nútímaþjóðfélagi, megum við
ekki hafa hana i huga sem
lausn alls vanda, heldur hlúa að
hinum ýmsu greinum iðnaðar,
sem sjálfsagður er.
Hver einstaklingur þarf að fá
að njóta sin, hvað menntun og
lífskjör snertir, svo hæfileikar
hans nýtist að fullu.
Þjóðfélagsþegnar þurfa að
meta skoðanir hvers annars og
með þeim hugsunarhætti, að
bætt raunhæf lifskjör náist, og
hver og einn beri það úr býtum,
sem hann á rétt til í frjálsu og
lýðræðisíegu þjóðfélagi.
Ábyrgðin hefur að miklu leyti
verið sett á löggjafarvaldið, sem
má þó ekki draga úr áræði og
dugnaði einstaklingsins.
Afstaða mín til þjóðmálanna í
dag er jákvæð, en við getum
gert betur.
Störf Alþingis hafa að sjálf-
sögðu aukizt við auknar kröf-
ur þjóðfélagsins og vinna ber
að því, að aðstaða Alþingis sam
ræmist þessum auknu störfum,
og að það fái haldið þeirri reisn,
sem því ber að eiga í hugum
okkar íslendinga.
Stefán Jónsson
forstjóri,
61 árs,
Hafnarfirði.
Maki:
Kagnheiður H. Þórðardóttir.
1 lýðræðisþjóðfélögum myndast
stjórnmálaflokkar og skipar fólk
sér vonandi undir merki þeirra
einkum eftir aðstöðu til þjóðfé-
lagsmála. Málefnaafstaða flokka
þarf því að vera skýrt mörkuð,
svo sem var um flokka þá, er
hér hafa skipt máli og lengst
hafa starfað. Afstöðu mína til
þjóðmála tók ég þegar á unga
aldri, hefi verið flokksbundinn
sjálfstæðismaður frá stofnun
flokksins og gegnt trúnaðar-
störfum fyrir flokkinn í heima-
byggð minni í um 35 ára skeið.
Afstaða mín til þjóðmálanna hef-
ir í engu breytzt, en ég hef sann-
færzt æ betur, með árum og lífs
reynslu, um það að stefna sú, er
lá til stofnunar Sjálfstæðis-
flokksins, var og er hin farsæl-
asta fyrir einstaklinga þjóðar-
innar og þjóðarheildina. Með
þessu svari vona ég að fullnægt
sé fyrri spurningunni.
Gagnlegt getur hinsvegar ver-
ið flokkum og einstaklingum að
endurskoða og endurmeta stöðu
sína við og við og þá hvort
nægjanlega trúlega hafi verið
framfylgt og útbreidd stefna
flokkanna, eða hvort þá hafi
hrakið nokkuð af leið vegna
ímyndaðra stundarhagsmuna.
Virðist slíkt ekki tilefnislaust,
þegar framámenn einstakra
flokka láta hafa það eftir sér
(meira segja á prenti) að
svo lítill munur sé að verða á
upphaflega gerólíkum flokkum,
að kjósendum veitist erfitt að
gera upp á milli við kjörborðið.
Sé svo komið, gæti slíkt legið í
því að einhver flokkanna hafi
skipt um afstöðu til mála og væri
þá eðlilegt að slíkt leiddi til sam-
runa tveggja eða fleiri flokka.
Hitt væri verra ef orsakanna
væri að leita í þvi að foringjar
stjórnmálaflokkanna hirtu nú
minna en áður um skýra og ótví-
ræða málefnaafstöðu flokkanna,
sem væru þá, að sama skapi og
í vaxandi mæli, að verða að
tækifærissinnuðum atvinnutækj-
um stjórnmálamannanna.
Um störf Aíþingis vil ég segja
þetta:
Þar þurfa að koma til veruleg-
ar breytingar, reisn þess þarf
að auka og- virðing fyrir störf-
um þess að vaxa með þjóðinni.
Timi er til þess kominn að Lýð-
veldinu sé sett stjórnarskrá. Al-
þingi ætti að starfa í einni mál-
stofu. Skipting þingsins i 2 þing-
deildir, með þeim hætti, sem nú
er, virðist ekki þjóna neinum til-
gangi öðrum en þeim að koma
fleiri þingmönnum í nefndir,
tefja afgreiðslu mála og auka
kostnað og skriffinnsku. Við-
bragðsflýti Alþingis þyrfti að
auka. Óhæfa er að Alþingi heyk-
ist á því jafnvel áratugum sam-
an að gera þýðingarmiklar um-
bætur á gildandi lögum, er varða
hagsmuni almennings og flestum
er fullljóst að framkvæma þarf.
Að lokum þetta. Fámenn þjóð,
sem býr í strjálbýlu, harðbýlu
en jafnframt kostariku landi, get
ur þvi aðeins verið sterk, frjáls,
sjálfstæð og framsækin þjóð, að
hún samanstandi af vel menntuð-
um, þróttmiklum og framtaks-
sömum einstaklingum. Séu slík-
um einstaklingum búin skilyrði
til þess að njóta hæfileika sinna
og framtaks við þýðingarmestu
atvinnugreinar þjóðarinnar
sjálfum sér og þjóðfélaginu til
hagsældar, en slikt er fyrst og
fremst hlutverk stjórnmálamann
anna, þarf engu að kvíða um
framtíð þjóðarinnar.
Sæmundur Á.
Þórðarson
skipstjóri,
42 ára,
Stóru-Vatnsleysu,
Vatnsieysuströnd.
Maki: Anna María Þórðarson.
Sjávarútvegurinn er mér efst-
ur í huga þegar um þjóðmál er
að ræða, enda hef ég starfað
lengst af við hann. Þótt iðnað
beri að auka og efla og stóriðja
komi til með að rísa hér í aukn-
um mæli í framtiðinni, þá er það
nokkuð sem ekki rís upp á fáum
árum þótt unnið sé markvisst að
þeim málum. Mörg ár hljóta að
líða þar til útflutningsverðmæti
stóriðju hér á landi gefa þjóðar-
búinu gjaldeyristekjur á borð
við sjávarútveginn. Miklar rann
sóknir og undirbúningsvinna út-
heimtir langan tíma áður en
ákvarðanir eru teknar.
Sjávarútvegurinn hlýtur að
vera það, sem okkur ber, ekki
aðeins að halda í horfinu, held-
ur að efla og auka á komandi
árum. Flestir eru sammála um
nauðsyn endurnýjunar togara-
flotans. Og f>ó rekstur svo dýrra
skipa sem þeir hljóta að vera sé
hæpinn fyrir útgerðina, þá er
þjóðhagslegur hagnaður af slík-
um skipum mikill. En það þarf
ekki síður að fjölga smærri bát-
um. Ef hægt verður að tryggja
eðlilegan rekstur fiskiflotans
þarf ekki að kvíða því að ekki
sé áhugi fyrir þeirri atvinnu-
grein. Það gera sér ekki allir
grein fyrir hvað einn fiskibátur
veitir mikla atvinnu bæði beint
og óbeint. Fyrst og fremst við
nýtingu aflans í landi svo og við
ýmsa þjónustu sem rekstur og
viðhald báta útheimtir. Þetta
kemur gleggst fram i litlum
byggðalögum, þar sem fáir bát-
ar, sem hafa aðstöðu til þess að
leggja aflann upp á staðnum og
vinna hann þar, geta gjörbreytt
afkomu slikra staða til hins
betra.
En það er ekki nóg að hafa
marga og góða báta, og stóra
togara, ef ekki fæst gott fólk um
borð. Sjómannsstarfið þarf að
gefa meiri tekjur en vinna í
landi, þar eð menn eru fjarri
heimilum sínum og vinna lengri
vinnudag. Beri sjómenn meir úr
býtum á fiskibátunum og togur-
unum en hægt er að fá í landi,
verður valinn maður í hverju
rúmi.
Væri t.d. ekki hægt að veita *
sjómönnum veruleg skattfriðindi
fram yfir það sem nú er?
Sjómannafrádráttur í núver-
andi mynd er ófullnægjandi,
enda komið undir bæjar- og
sveitarfélögum hvort sjómenn fá
að njóta þess eða ekki.
Logsuðutæki
JAFNAN
FYRIRLIGGJANDI
C. Þorsteinsson
& Johnsson hf.
Ánmúla 1 - Sími 24250
Vélapakkitingar
Bedford 4-6 cyl., dísil, '57/64
Buick V 6 cyl.
Chevrolet 6—8 cyl., 'S4—'68
Dodge '46—'58, 6 cyl.
Dodge Dart '60—'68
Fiat, flestar gerðir
Ford Cortina '63—'68
Ford D-800 '65—'67.
Ford 6-—8 cyl. '52—'68
G.M.C
Gaz '69
Hiknati Imp. '64—408
Opel '55—'66
Rambler '56—'68
Renauft, ftestar gerðir
Rover, bensín, dísil
Skoda 1000MB og 1200
Simca '57—'64
Singer Commer '64—'68
Taunus 12 M, 17 M, '63—'68
Trader 4—6 cyl, '57—'65
Volga
VauxhaH 4—6 cyl., '63—'65
WiMys '46—'68.
Þ. Jnnsson & Co.
Skeifan 17.
Símar 84515 og 84516.