Morgunblaðið - 01.12.1970, Blaðsíða 4

4
MORGUPTBíLAÐTÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1. DESEMBER 1070
y

*
RAUDARÁRSTÍG 31
WM//M
BILALEIGA
HVERFISGÖTU 103
vw Sendiferðabírreið-VW 5 manna -VW svefmagn
VW 9 manna - lamfrovef 7 maima
LITLA
BÍLALEIGAN
Bergstaðastræti 13
Sími 74970
Eftir lokun 81748 eða 14970.
bilaleigan
AKBRAUT
mr rental service
r
+ 8-23-47
senditm
Hópferðir
TH leigu í tencri og skemmri
ferðir 10—20 farþega bílar.
Kjartan Ingimarason,
sími 32716.
ÞEIR flUKR
umsKiPTin sEm
flUGLÚSfl í
$k\ orömibiaíi iitu
f---------\
FÆST UM
LAND ALLT
Snyrti-
vörur
fyrir
ungu
stúlkumar
á JOHNSON
& KAABER P
O A að löggilda lögbrotin?
Bjarnl Bjömsson skrifar:
„Velvakandi,
Morgunblaðinu:
Það yrði nú meiri öfugþróun
in í þjóðfélaginu, ef aftur ætti
að fara að taka upp hunda-
hald hér i Reykjavík. Alls stað
ar, þar sem hundar eru ennþá
leyfðir í borgum, er þetta orð-
ið geigvænlegt vandamál, og
mættum við Reykvíkingar
hrósa happi yfir að hafa los-
að okkur við það á viðráðan-
legum tíma. Hér á þetta aldrei
aftur að geta orðið að vanda-
máli, sé þess gætt jafnóðum, að
einstaklingar komist ekki upp
með að brjóta lögin. Það er svo
alveg fáránlegt, þegar þeir,
sem brjóta lögin i þessu efni,
ætla að fara að knýja yfirvöld
in með frekju og hótunum til
þess að löggilda lögbrot þeirra.
Er ekkert tillit tekið til þeirra,
sem halda lögin? Leyfist litlum
hópi lögbrjóta nógu lengi að
traðka á lögum og reglum þjóð-
félagsins átölulítið, á það þá að
réttlæta aðgerðir þeirra? Nei,
engan veginn.
0 Mengun
Nú er mjög i tízku að tala og
skrifa um „umhverfisvanda-
mál“ (environmental problems)
og „mengun“ (pollution). Vita
menn ekki, að hundahald er
hvarvetna eitt helzta áhyggju-
efni þeirra, sem berjast fyrir
þessum málum i borgum.
0 Áróður
Samtök hundaeigenda hafa
rekið áróður sinn með miklu of
forsi undanfarið og snúið öllu
við í æsingnum. 1 Tímanum segj
ast þeir vera „að bræða með
sér að kjósa ekki í Alþingis-
kosningunum i vor, ef yfirvöld
in halda áfram herferð þeirri
gegn hundum, sem nýlega er
hafin.“ Sér er nú hver dóma-
dags frekjan og yfirgangurinn
að hafa í hótunum við kjörna
borgarfulltrúa á þennan hátt.
Skyldum við hinir, sem erum
margfálit fleiri, geta saigt eitit-
hvað svipað? í Alþýðublaðinu
kvarta hundaeigendur undan
„herferð lögreglunnar"! Á að
atyrða lögregluna fyrir að gera
skyldu sína? Það væri fremur,
að hún væri ávitt fyrir að hafa
látið þessa flottu hundaeigend
ur komast upp með lögbrot
sín. I Þjóðviljanum tala hunda-
eigendur fjálglega um „fjór-
fættu vinina" (!) og hóta því
að sitja hjá í næstu borgar-
stjórnarkosningum. Nú, ef
þetta fólk ætlar að bakka út
úr þjóðfélaginu með því að
hætta að kjósa til Alþingis og
borgarstjórnar, þá það um það.
Það hefur þegar tekið skref út
úr þvi með þvi að neita að
hlýða settum reglum. 1 Morg-
unblaðinu skrifa hundaeigend-
ur um að gera nokkurra ára til
raun. Verður þá ekki enn sár-
ara fyrir þá að sjá af dýrunum
á eftir?
0 Hættulegir heilbrigði
Eins og áður segir, er hunda-
hald í borgum eitt helzta
áhyggjuefni þeirra, sem vilja
vernda umhverfi mannsins í
borgum, auka vellíðan hans
og 'koma i veg fyrir mengun.
Frá heilbrigðissjónarmiði er
hundahald ótækt í þéttbýli.
Hundar hafa drepið nógu
marga úr sullaveiki á Islandi
fram til þessa. 1 saurnum, sem
er úti um allt, er gróðrarstöð
fyrir hvers konar bakteríur.
Hundarnir valda hundaæði, og
innfluttir hundar hafa flutt
hingað hundafár og aðrar pest-
ir. 1 hundasaur eru ekki aðeins
sjúkdómabakteríur, heldur
einnig spóluormar, stórhættu-
legir börnum, og hafa þeir
fundizt í ríkum mæli í hunda-
saur hér í borg.
Hundar sóða út húsnæði,
hvar sem þeir koma, með fóta-
sparki, hnerrum, siefum, saur-
og þvagláti. Þeir komast inn á
almenna veitingastaði, þrátt
fyrir ölil bönn og eftirlit, þvi
að það er staðreyndin hvar-
vetna, að reglum um hunda er
aldrei hægt að framfylgja, því
að hundarnir kunna ekki að
lesa, og eigendurnir líta oft á
þá sem börnin sín og sýna
frekju.
Hundarnir trufla umferð,
bæði ökutækja og gangandi
manna. Börn í leik og á göngu
með hund, gleyma sér og um-
ferðarhættunum.
0 Börn og hundar
Börn eru hrædd við hunda
og grimm við þá, þori þau að
beita sér. Viðkvæðið er jafnan
hjá hundaeigendum, þegar for
eldrar í næstu húsum eða göt-
um kvarta undan því, að börn-
in séu dauðhrædd við hunda og
þori varla út fyrir dyr, að ein-
faldara sé fyrir blessuð börn-
in að kynnast hinum góða
hundi, blásaklausum, meinlaus-
um og skemmtilegum, heldur
en að kæra til lögreglunnar.
Eins og foreldrar þurfi að
standa i því að kynna börnin
sín fyrir hundum! Ég a.m.k. gef
mér ekki tima til þess og hef
næsta takmarkaðan áhuga á
þvi. Frekjan er svo mikil, að
þetta fólk vill fara að stjórna
uppeldi barna okkar, sem
ekki eigum hund.
Allir vita, að allir hundar
geta hvenær sem er tryllzt og
ráðizt á fölk. Erlendis bíður
fjöldi fólks bana árlega eftir
viðureignir við hunda, aðallega
böm og aldnað fólk. 1 stórborg
um, þar sem hundahald er enn
leyft, verða tugþúsundir manna
árlega fyrir hundsbiti. Skaða-
bætur vegna fataskemmda
nema milljónum árlega.
0 Ónæði
Þá má ekki gleyma ónæðinu,
sem þegar er farið að bera á í
Reykjavík: Gelt, spangól o»
ýlfur fram á nætur. Hundur-
inn er látinn pissa, áður en
hann fer að sofa um leið og fjöl
skyldan rétt fyrir miðnætti, far
ið með hann út í garð, þar sem
hann getur ekki stillt sig um að
reka upp nokkur bofs, svefn-
styggum nágrönnum til ar-
mæðu.
0 Nágrannadeilur
Þá er komið að því, sem er
kannske einna verst: Úlfúð og
deilur nágranna vegna hunda,
sem valda algerum vinslitum í
áður friðsömum hverfum. Ég
hef séð fólk kasta steinum i
hund nágranna, og ég þykist
þekkja Reykvikinga svo vel að
vita, að hér yrði aldrei friður,
kæmist hundahald á. Erlendis
lækka fjölbýlishúsaíbúðir í
verði, þar sem leyft er að hafa
hunda. Hvernig á að fara að
hér? Eiga allir hundaeigendur
að búa í einbýlishúsum með
girtum görðum?
Og eigum við, sem ekki eig-
um hunda, að greiða aukinn
kostnað borgarinnar vegna
hundahalds? Nei og aftur nei.
Margt fleira mætti telja til,
sem styður það sterkum rök-
um, að hundfihald eigum við
aldrei að taka aftur upp í
Reykjavik. Hinir fáu lögbrjót-
ar, sem nú halda hunda, mega
líka vel við una, því að svo
sterk andúð er meðal alls
þorra manna hér á hunda-
haldi, að bezt er fyrir hund-
ana að lifa einhvers staðar
annars staðar, þar sem þeir
geta verið í friði, og bezt fyr-
ir fólkið sjálft að halda frið-
inn við samborgara sína.
Við hinir erum fleiri og get-
um lika bitið frá okkur, ef í
það fer.
0 Hundar, kettir og börn
Guðrún Á. Símonar skrifar:
„Velvakandi!
Svar til heimilisföður, en ég
myndi kalla hann ,,Sadista .
Kannski eru þessi voða
hræddu börn hans eigin, og
hefur aldrei verið kennt að um
gangast hunda og ketti. Kann
hann ekki að skammast sín?
Vitið þér hvað hundar, kettir,
kanínur og apar ganga í gegn-
um hræðilegar pyndingar við
alls konar tilraunir, til þess að
þið fáið lækningu meina
ykkar? Ef þér vissuð það, þá
gæti farið svo að þér mynduð
læra þá list að segja sem
minnst og vera ekki að siga lög
reglunni á vesalings hundana.
Þessi lög, sem „Hundavinafé-
lagið" er að reyna að fá í
gegn eru mjög ákveðin og
þyrftu ekki að vera neinum til
ama.
Nú spyr ég: Hvað get ég gert
við börn, sem í 5 löng ár hafa
ekki gert annað, en að brjóta
þrjár stórar rúður hjá mér og
kostað mig rúmlega 8 þús. kr.
að fá nýjar settar i. Börn, sem
kveikja í öskutunnum og þegar
ég ætla að fara með ruslið út
eins og venjuleg húsmóðir ger-
ir, og fæ þá eldslogana á móti
mér. Ég hefði getað skaðbrennt
mig í andliti. Get ég hringt í
lögregluna og beðið hana að
fjarlægja börnin? „Nei“. Böra,
sem kasta heima tilbúnum
sprengjum inn um gluggann á
herberginu, sem síamskisumar
mínar eru? Börn, sem hringja á
bjöllunni hjá mér, og þegar ég
fer til dyra, hvað skeður? Jú
elsku litlu börnin, (sem eru
svo hrædd við dýrin) eru bú-
in að kveikja bád við dymar
hjá mér. Get ég hringt í lög-
regluna? „NEI“.
Get ég talað við foreldrana?
Ekki heldur, þeir kalla mig:
„konuna, sem kvartar," ég hefi
orðið að þola þvilíkt orðbragð,
frekju og dónaskap frá þessum
börnum, sem aldrei hafa fengið
neitt uppeldi og ekki eru for-
eldramir sérlega gott fordæmi.
Ég hefi dvalið erlendis i stór
borgum rúmlega 20 ár, og
aldrei orðið fyrir neinu aðkasti
frá bömum fyrr en hér í mínu
eigin ættlandi.
Ég sé enga ástæðu til þess að
fólk, sem hugsar vel um sína
hunda þurfi að líða fyrir
„skussana". Mér þætti það anzi
hart, ef ég mætti ekki hafa
ketti, (sem ekki eru fyrir nein
um,) vegna þess að aðrir kett-
ir gefa öðru fólki ekki svefn-
frið. Ef ég ætti að dæma eftir
meðferð katta hér í kringum
mig, þá er hún ekki upp á
marga fiska.
Viðvíkjandi þessum dóna-
börnum, þá hélt ég, að það
væri nóg að hóta þeim með lög-
reglunni, en þau hlógu bara að
einfeldni minni. Ég skil það vel
núna, því að lögreglan virð
ist aðeins skjóta hunda. Fá
þeir svona mikið fyrir hvern
hund? spyr sá sem ekki veit.
Ég myndi ráðleggja íslending-
um að fá sér aldrei Síamsketti,
því þeir hafa þann hræðilega
ávana að mjálma hátt og hvellt.
Ég vona að íslendingar eigi
aldrei eftir að þurfa að þola
meiri hávaða en lítið hunda-
gelt og hvellt síamsmjálm.
Ég skal kjósa hvern þann
stjórnmálaflokk, sem berst fyr-
ir því að leyfa hundahaid til
reynslu, til að losa okkur við
táraflóð, blóðbað og þjóðar-
skömm.
Ef ég ætti hund, myndi ég
berjast fyrir hann eins og kött
ur með 10 vel Skarpar klær.
E.S.
Má ég biðja um þúsund
hunda og síamsketti, heldur en
2 íslenzk dónabörn. Hvernig
væri að bréfritari skrifaði und
ir fullu nafni, eða þorir hann
það ekki, velur aðeins fallegt
nafn eins og „heimilisfaðir"?
Guðrún A. Símonar,
Mávahlíð 37, Reykjavík."
Mörg bréf
Velvakanda hafa borizt
furðumörg , bréf um þetta
hundamál, eins og fyrri daginn,
þegar þetta var almennt til um-
ræðu. Þá, eins og nú, berast
mun fleiri bréf frá þeim, sew
vilja banna hundahald, eins og
verið hefur, en hinum, sem
leyfa vilja. Mörg eru bréfin gíf
uryrt á báða bóga. Reynt verð-
ur að birta eitthvað af þeim
næstu daga, — og þá fremur
þau orðprúðari.