Morgunblaðið - 01.12.1970, Blaðsíða 24

24
MOftGUríBLAÐH), ÞRIÐJUDAGUR 1. DESEMBER 1970
Jóna Gísladóttir
— Kveðjuorð
HÚN var fædd að Þorgrímsstöð-
iim í Ölvesi, Árnessýslu, 2. mai
1905. Andaðist að Sjúkrahúsi
'Vestmarmaeyja 24. nóvember sl.
Æviár hennar voru þvi 65 og
misseri betur.
Foreldrar Jónu voru þau Ingi-
• björg Jónsdóttir, ættuð úr Hrepp
um og Gísli Magnússon, ættaður
af Skeiðum. 4 hálfsystur átti
Jóna að móðurinni, Steinunni,
Guðrúnu, Guðfinnu og Valgerði.
En einn albróðir, Jón Gíslason.
AJlt var þetta dugandi og gegnt
fólk, með marga afkomendur um
Suðurland. Sá er þetta ritar var
vel kunnugur Guðfinnu, systur
Jónu, er giftist Guðjóni Einars-
syni er átti Breiðholt í Vest-
mannaeyjum og bjó þar fjölda
-ára; foreldrar Karls alþingis-
manns og Árna hæstaréttarlög-
manns. Geymi ég margar og góð-
ar minningar um þau sæmdar-
hjón.
Jóna ölst upp með foreldrum
sínum og var með þeim í sveit-
inni til 16 ára aldurs, þá lá leið
þeirra til Reykjavíkur.
Ung að árum kynmtist hún
Halldóri Magnússyni ,frá Grund-
arbrekku í Vestmannaeyjum.
Giftust þau 1930 og gátu þvi hald
ið 40 ára brúðkaupsafmæli sl.
vor.
Það var mikið gæfuspor fyrir
þau bæði. Því Halldór unni Jónu
sinni mjög og hún gagnkvæmt
með virðingu og kærleik, sem
■nærri má með fádæmum telja.
Töggur voru miklar og seigar
i ungu hjónunum, því þau réð-
ust í að byggja steinsteypt,
vandað íbúðarhús, yfir sig og
fjölskyldu sína að Hásteinsvegi
43 í Vestmannaeyjum. Þar var
heimili þeirra um fjölda ára, fag-
urt og hlýlegt heimili, sem gott
var að koma i. Bæði á lofti og
götuhæð bjuggu um fjölda ára
aðrar fjölskyldur og naut Þor-
björg tengdamóðir Jónu og Þór-
erinn mágur hennar að vera þar
í mörg ár í skjóli þeinra Hall-
dórs og Jónu.
Bæði gerðu þau sinn garð
frægan, hún nett, fríð og aðlað-
•andi og hvers manns hugljúfi er
henni kynntist. Hann verksmiðju
stjóri i fyrstu beinamjölsverk-
emiðju er reist var á fslandi af
G»Ia J. Johnsen 1913. Til fá-
dæma má telja að Halldór byrj-
-aði þarna ungur í þjónustu Gísla
og vann þar nær allan sinn starfs
dag i þjónustu sama fyrirtækis,
eða nær því 50 ár.
Þó svo að á þessum vettvangi
Jóna væri til fyrirmyndar, sem
góð húsmóðir og móðir, fjögurra
barna, er öll lifa og líkjast móð-
Hjartanlega þakika ég fyrir
þainn hlýhug, sem þið sýnduð
miéT á sjötiu ára afmælinu
minu með biómasendmgum,
heállaóskum og góðum gjöí-
um.
Með beztu kveðju,
Anton Sigurðsson.
ur sinni, góðir og gegnir borgar-
ar, þá verður Jóna mér minnis-
stæðust fyrir sina ljúfu fram-
komu og einlægu trúna sína á
frelsarann Jesúm Krist. í lát-
leysi sínu, ljúfu framkomu og
mikilli andlegri háttvisi, sáði
hún sæði sinu öðrum til blessun
ar timanlegrar og eilifrar. Gott
var að koma á heimili hennar og
á ég persómulega mikið þeim
hjónum báðum að þakka . og
finnst mér nú við leiðarlok henn
ar að ég standi ekki síður i þakk-
arskuld við hana. Hún elskaði
Guðs Orð og var ljúft að tala
um þá hluti er Guðsríki heyra
tiL Síðast er ég heimsótti þau
hjón var 15. september sl. Þá
var Halldór að ná sér eftir ára-
langa sjúkdómsgöngu, en hún
var orðin veik af þeirn sjúkdómi
er nú hefir orðið henni að aldur-
tila. En þrátt fyrir veikindi og
likamlega vanlíðan, þá sá ég inn
í hennar trúarlíf, sem fagra og
dýra perlu, sem enginn gat frá
henni tekið. Hún lofaði Drott-
in og var tilbúin að mæta
hverju sem koma skyldi, í friði
Guðs, sátt við Guð og menn.
Þannig kvaddi hún lífið. Heim-
koman til Drottins er því fögur
og góð.
Mörgu er hér sleppt í þessum
kveðjuorðum, sem snertir fram-
kvæmdir og líf þeirra hjóna,
bæði í Vestmannaeyjum og að
Ingólfahvoli í Ölfusi, en þar áttu
þau heirna um nokkur ár, fóru
síðan aftur í Eyjar og byggðu
þá vandað ibúðarhús að Ásavegi
12, er varð nú síðasta aðsetur
hennar.
Hinu vil ég ekki sleppa, að
votta þér Halldór minn dýpstu
samúð mína, fjölskyldu minnar
og fjölda vina þinna um land
allt er á þessum döpru dögum
minnast þín og barna ykkar, í
bænum sínum.
Góð minning deyr aldrei og
líf bama ykkar Jónu verður þér
og þeim hvatning til lifs og dáða,
með þann góða grundvöll að
baki, sem var líf og framkoma
eiginkonu og móður. Inga, Eng-
ilbert, Hanna og Elin, ásamt
tengdabörnum og barnabörnum,
hafa mikið misst en fjársjóður
minninganna er stór og gildur
og þegar til hans er litið, þá veit
ég að upp stigur þakklæti til
Droftins fyrir það sem Drottinn
gaf.
Nú hefir Hann tekið sitt. Hann
leyfði til þess. Lögmál trúarinn-
ar segir, þegar þetta hvort
tveggja hefir skeð: „Lofað veri
nafn Drottins". Sá lofsöngur fær
lyftingu og hljómgrunn, þegar
vissa um endurfundi í himni
Guðs, fyrir endurlausn Krists, er
rikjandi i hjörtum ykkar. Þann-
ig kveð ég Jónu Gísladóttur,
sem nú er á undan okkur farin í
friði Guðs. BLessuð veri hennar
minning.
Einar J. Gíslason.
Fjaðrir, fjaðrablöð. hljóðkótar.
púströr 09 fteiri varahlutir
i margar gerðár bifreiða
BibvðrubúSn FJÖDRIN
Laugavegi 168 - Sbni 24180
Hjartaniéga þakka ég böm-
um mínum, tengdabörnum og
öðrum ætiingjum og vinum
fyrir góðar gjafir, blóm og
heillaskeyti á 75 ára afmæli
mlnu 9. nóvember.
Guðrún Þorfinnsdóttir
frá Hnjúkum,
(nú Hrafnistu).
Ég þakka hjartanlega heilla-
ósJdr og vinsemd á áttræðis-
afmæli mínu.
Fanney ,lóha.nnesdóttir.
— Hundahald
Framihald af bls. 14
kenna bömum sinum að nálgast
ekki ókunnuga hunda og reyna
að klappa þeim.
1 9. lið greinargerðarinnar
segir:
„Ekki verður komizt hjá, að
hundar leggi frá sér saur hing-
að og þangað á bersvæði. Get-
ur það gerzt á athafnasvæðum
barna i kringum ibúðarhús, á
leikvöllum eða gangstéttum."
1 11. grein tillagna okkar seg-
ir: „Skylt er hundeiganda að
sjá um, að hundur hans óhreinki
ekki gangstéttir, en venja hann
á að nota rennusteininn ef nauð-
syn ber til."
Til fróðleiks má nefna þá til-
raun danskra yfirvalda i Árós-
um að setja upp sérstök hunda-
salemi í almenningsgörðum.
1 10. lið greinargerðarinnar
segir:
„Hundar sem lokaðir eru inni
í íbúðum að mestu nætur og
daga, valda íbúum iðulega óþæg
indum með gelti sinu og span-
góli. Kvartanir hafa borizt heil-
brigðiseftirlitinu um að hundar
raski þannig svefnró fólks."
í 16. grein tillagna okkar seg-
ir: „Ef hundur raskar ró ná-
granna með langvinmi gelti eða
spangóli, einkum á næturþeli, og
kæra berst til lögregiu, skal eig-
andinn áminntur um að venja
hund sinn betur. Endurtaki
þetta sig, skal sekt koma til, og
loks skal hundurinn fjarlægður
og honum ráðstafað samkvæmt
úrskurði yfirvalda og aflífaður
ef önnur ráð duga ekki."
í 11. lið greinargerðarinnar
segir:
„Dæmi eru til, að sambýlis-
vandamál og hvers konar ná-
grannakrytur hafi skapazt af
hundahaldi í þéttbýli."
í 13. grein tillagna okkar seg-
ir: „1 fjölbýlishúsum er það á
valdi hverrar hússtjðrnar að
banna eða leyfa hundahald í hús
inu.“
Séu hundar vel vandir og regl
um um meðferð þeirra fyigt sam
vizkusamlega, ættu þeir ekki að
þurfa að valda fólki a ma og
óþægindum. En séu þeir illa
vandir og þeirra ekki almenni-
iega gætt, hafa eigendumir fyr-
irgert rétti sínum til að hafa
hund á heimilinu.
1 12. lið greinargerðarinnar
segir:
„Hætt er við, að leyfi til tak-
markaðs hundahalds myndi fyrr
eða síðar leiða til útgjaldaaukn-
ingar fyrir borgarsjóð, m.a. i
sambandi við gatnahreinsun og
aukna löggæzlu."
1 5. grein tillagna okkar seg-
ir: „Gjalddagi hundaskatts sé 1.
júni ár hvert og upphæð hans
kr. 300.00."
Við höfðum hugsað okkur að
ieggja til, að upphæðin yrði
hærri, en Jón Thors, deildarstjóri
í Dómsmálaráðuneytinu tjáði
okkur, að þessi upphæð væri
ákvörðuð í landslögum og henni
yrði ekki breytt nema með sam-
þykki Alþingis.
1 13. lið greinargerðarinnar
segir:
„Það væri hálfgerð misþyrm-
ing á flestum tegundum hunda
að loka þá inni mestallan sólar-
hringinn, oft og tíðum einsamla,
og að hafa þá ætíð tjóðraða þeg
ar þeir eru utanhúss."
I tillögum okkar höfum við
ekki fjaliað um dýravernd,
vegna þess að þegar eru til dýra
verndunarlög í landinu. Og þess
má geta, að Dýraverndunarfé-
lag Reykiavikur hefur lýst yfir
einhuga stuðningi sinum við til-
lögur Hundavinafélagsins eftir
að hafa kvnnt sér gaumgæfilega
sjónarmið og stefnumark þess.
Að sjálfsögðu þurfa allar teg-
undir hunda á hreyfingu og úti
vist að halda, raunar mismikilli
eftir stærð og skapferli, og það
heyrir sannarlega undir dýra-
vemd að sjá um, að enginn
hundur sé lokaður inni mestall-
an sólarhringínn og það jaínvel
einsamall.
Við lítum svo á, að gangsitétt-
ir eigi i fæstum tilvikum að vera
aðalútivistarsvæði hunda, enda
er vandalaust að fara með þá út
fyrir borgina og þéttbýlið og
Jeyfa þeim að hlaupa lausum þar
sem þeir trufla engan. Að visu
er þetta sem stendur ekki á ann
arra færi en bíleigenda, en verði
hundahald leyft, má gera ráð
íyrir, að settar verði ákveðnar
reglur um flutning hunda með
strætisvögnum, þannig að eng-
um aetti að vera ókleift að viðra
hund sinn annars staðar en á
götum borgarinnar.
1 14. lið greinargerðarinn-
ar segir:
„Samkvæmt símtali við Bjöm
Guðmundsson, heilbrigðisfull-
trúa á Akureyri, 13. nóvember
1970, er það hans skoðun, að
undanþága sú sem veitt var
1962 til hundahalds á Akureyri
hafi að hans dómi reynzt það
illa, að Björn hefur lagt til við
heiibrigðisnefnd bæjarins, að of
angreind undanþága verði aftur
kölluð."
1 simtali sem Ásgeir Einarsson
átti við Gisla Ólafsson yfir-
iögregluþjón og Bjöm Guð-
mundsson heilbrigðisfulltrúa á
Akureyri 27. nóvember 1970,
gáfu þeir þær upplýsingar, að í
bænum væri nokkuð um, að
hundar gengju lausir þvert ofan
i skuldbindingar eigenda þeirra
gagnvart yfirvöldum.
Ekki er furða þótt heil-
brigðisfulltrúa þyki undanþág-
an reynast illa. Þama er ber-
sýnilega um að ræða slælegt eft-
irlit af hálfu yfirvalda. Eins og
Hundavinafélagið leggur rika
áherzlu á, er alger nauðsyn, að
strangt aðhald sé haft með
hundeigendum, þannig að kæru-
lausir menn í þeirra hópi megni
ekki að eyðileggja allt fyrir hin
um sem virða lög og reglur, og
komi auk þess óorði á málefnið
með vanræksiu sinni.
Á hvaða stað sem er mvndi
ófullnægjandi eftirlit af hálfu
yfirvalda bjóða þeirri hættu
heim, að hirðulaust fólk gengi á
iagið og misnotaði freisi sitt.
Það væri háskaleg bjartsýni að
ætla að Akureyri — eða
Reykjavík — gæti orðið þar
undantekning.
í samtali okkar við borgar-
lækni lagði hann áherzlu á þá
röksemd til viðbótar greinargerð
inni sem við höfum hér gert at-
hugasemdir við, að íslendingar
væru trassar og ekki myndi
þýða neitt að setja reglur um
hundahaid, þar eð ekki yrði far-
ið eftir þeim, fólk myndi ekki
mæta með hunda sina til hreins-
unar eða láta skrásetja þá, hvað
þá að verða við öðrum kröfum.
Jafnframt lét hann þess getið, að
við værum aðeins ídealistar sem
ekki legðum raunhæft mat á mál
ið, og væru þvi röksemdir okk-
ar harla léttvægar að hans dómi.
Ef ekki stoðar lengur að setja
neinar reglur, vegna þess að
— FH-Víkingur
Framhald af bls. 30
mmútunurm hefuir svo á®ur verið
lýst.
GEIR OG HJALTI BEZTIR
í þeissum leilk voru einkum
tveir leiíkmeinn FH-imga, þeir
Geiir Hallsteiinssfm og Hjalti
Einarsson sem báru af á vel] in-
uim. Það mátti raunar segja,
að það væri ei ns tíkl inrgsf r aim talk
þessara tveggja marana sem
faerði FH sig’urimin, þar sean Geir
ákoraði 3 síðustu mörk leikisiims,
og HjaJti varði þá Ihvað etftir
annað aifbragðs vel. Anmars viirð-
ist slkorta nauðsynlega festu í
leik FH-iinganina, og má merki-
legt heita að önnur eiins skot-
græðgi geti átt sér stað, þegar
jafnmargir reyndir leikmemm eru
í liðinu. Þá átti Örm HalJsteims-
son eimnig ágætam leik, svo og
himn efniíegi Jónas Magnússom
og áítæða er til að raetfma gömiu
kiempuna Birgi Björnisson, em
fáir leilkimiemm stamda homum á
sporði í varnarleik.
Guðgeir, Magmús og Eimar
voiru beztu miemin Víkimga, em
sá síðastraefndi, sean ihetfur verið
óuimdieilamleg stjoinna láðsimis,
þeim verði ekki fylgt, hlýtur að
vera úr gildi numið hið fom-
kveðna: „Með lögum skal lamd
byggja" er íslenzka þjóðin hefur
talið sig hafa að leiðarljósi öld-
um saman í réttarfari sínu. Sé
svo, mætti á sama hátt ætla, að
ástæða væri til að fella niður all
ar umgengnisvenjur sem tiðkast
meðal siðmenntaðra þjóða, af
þeim sökum að æði oft verður
misbrestur á, að þær séu í heiðri
hafðar.
I Reykjavík er til hópur
hundeigenda sem gætt hafa
dýra sinna óaðfinnanlega árum
saman, og hafa þeir verið látnir
afsikiptalausir af yfirvöldum.
Gagnvart þessu fólki hafa borg-
aryfirvöld siðferðislega skyidu
sem ekki verður útmáð með einu
pennastriki. Til viðbótar þeim
rökum sem hér hafa verið fram
færð. stendur hin mannlega og
tiifinningalega hlið málsins, og
hana skyldi sizt vanmeta. Þess-
um orðum til staðfestingar leyf-
um við okkur að tilfæra ummæli
Jakobs Jónassonar geðlæknis í
Morvunblaðinu 26. nóvember
1970, þvi að tæplega hafa nokkr
ir menn dýpri innsýn í sálfræði-
legar afleiðingar þess að svipta
fólk með vaidbeitingu hjart-
fólgnum vinum sinum og fé-
lögum en reyndir sálfræðingar
og geðlæknar:
„í starfi mínu sem geðlæknir
hef ég oftsinnis sannreynt, að
missir og nauðungarlóvanir
hunda hafa valdið eigendum
þeirra og unnendum þungum
andlegum áföllum. Þeir eru
tengdir hundunum sterkum tifl-
finningaböndum eins og hverj-
um öðrum fjölskýldumeðlimum
eða ástvinum, og eru þessi áföll
oft miklu alvarlegri og afdrifa-
ríkari en almenningur gerir sér
grein fyrir, bæði meðal bama og
fuliorðinna.
„Ég treysti þvi og vona, að
borgarstjórnin geri sér ljósar
þær mannlegu þjáningar sem al-
mennar lóganir hunda gætu haft
í för með sér, og jafnframt þá
ábyrgð sem henni er lögð á herð
ar með ákvörðun sinni í þessu
máli. Ennfremur væru slikar að-
farir gegn mönnum og dvrum
ósamrýmanlegar réttlætiskennd
alira siðmenntaðra manna og
næsta óhugsandi í lýðræðisríki
sem virðir réttindi og freisi
hvers einstaklings."
Reykjavik, 28. nóvember 1970.
Virðingarfyllst,
.St.íórn Hundavinafélagsins
og sijóm Dýravemdunarfélags
Reykjavíkur.
Fyrir hönd stjóunar
Hundavinafélagsins,
Steinunn S. Briem (ritari)
Fyrir hönd stjónnar
Dýraverndunarfélags
Reykjavikur,
Marteinn M. Skaftfells
(formaður)
hætti þó of milkfliu í skotum sín-
unn, þaniniig að nýtingin var eðdri
sem bezt Óhætt er að spá Vílk-
inguim velgenigni í mótinu, ef
svo heldur sem honfir. Li@i@
virtist fara mjög seint í gamig,
og átti slappa ledki í Reykja-
víkurmótimu, en hefur nú tekað
sýnifegum fraimtfönuim við hvem
ieik.
Dómarair voru þedr Karl Jó-
hannsson og Sveinin Kiristjá.ms-
son — dæmdu þeir ágætlega,
eimkuim þó Karl, sem hefur
flesta kosti sem prýða me®e
góðam dómara.
Mörkim Skorulðu l'H: Geir 7,
Ólafur 5, Örn 2, Jón Gestur 2,
Jónas 1; Víkingur: Guðgeir 5,
Bjönn 3, Einar 2, Magnús 2,
Guðjón 1 og Pá'li 1.
Flokkaglíma
Reykjavíkur
FLOKKAGLÍMA Reykjavíkw
1970 fer fram í íþróttahúsimu á
Seltjamarmesi, summiudagimm 13.
desember og Ihetfst 9dL 19.30.
Þátttökutilkyininimigar skuiki b«r-
ast Sigtryggi Ságurðasymi, Meft-
htaga 9, eigi síðair eti 6. desember.