Morgunblaðið - 17.12.1970, Blaðsíða 4

í.
HVERFISGÖTU 103
VW Sendiferðabifreið-VW 5 manna-VW svefnvagn
VW 9 manna • Landrover 7 manna
LITLA
BÍLALEIGAN
Bergstaðastræti 13
Sími 14970
Eftir lokun 81748 eða 14970.
Hóplerðir
Til leigti í lengri og skemmri
ferötr 10—20 farþega bílar.
Kjartan Ingimarason,
simi 32716.

WvT ItÍLA LÍ7IOA V
Æ’ALUIt"
22-0-22-
RAUÐARÁRSTÍG 31|
»55
■ *i4444
mmm
BILALEIGA
Hylonslopparnir
sem þér fáið hjá okkur eru ef-
laust beztu og faHegustu slopp-
amtr, sem völ er á.
MORG.XMBLAÖIÐ, FIMMTUDAGUR 17. DESEMBER 1970
9 Taka varðsveitir
hundaeigenda völdin?
Ólafur Sigurðsson skrifar:
„Kæri Velvakandi!
Hundaeigendur hóta því nú
opinberlega, að þeir ælti að
stofna varðsveitir (vopnaðar?)
og veita lögregluþjónum við-
nám, komi þeir til að
framfylgja skyldu sinni, þ.e.
fjarlægja hunda, sem eigendur
hafa ekki sjálfir fjarlægt inn-
an tilskilins frests. Aðrir
hundaeigendur þykjast ekki
ætla að kjósa í næstu al-
þingis- og borgarstjórnar-
kosningum.
fæssi ofsi þarf ekki að koma
á óvart, þvi að þeir, sem brjóta
lög af ásettu ráði, hafa aðra
skapgerð en almenningur, sem
gerir ekki kröfu til annars en
að allir séu jafnir fyrir lögum.
Annars ættu hundaeigendur
fremur að þakka fyrir, hve
mildum höndum hefur verið
tekið á afbrotum þeirra, — og
einmitt í því felst þó e.t.v. öll
þessi vitleysa nú. Það er alltaf
svo, að sé slakað á eftirliti,
ganga lögbrjótar á lagið, unz
ósvífnin kemst í hámark og
þeir heimta lögbrot sín lög-
fest, af því að lögreglan hafi
ekki verið nógu hörð við þá!
Það sé eiginlega lögreglunni að
kenna, að þeir hafi leiðzt út í
þetta!
Allt þetta tal um morð og
blóðbað er afar ógeðfellt. Lóg-
un hunda er sagt vera morð og
líkt við andlát nánustu sam-
ferðamanna í lífinu. Dæmir
svona málflutningur sig ekki
sjálfur? í fyrsta lagi er hunda-
eigendum gefinn ríflegur frest-
ur til þess að koma hundunum
fyrir annars staðar, svo að
enginn „myrðir" þá nema eig-
andinn sjálfur. 1 öðru lagi
kalla eigendurnir þetta „rnorð"
og „blóðbað" yfir sig sjálfir,
því að þeir vissu ofboð vel,
þegar þeir fengu sér sinn ólög-
lega hund, að svona gat alltaf
farið, þ.e. að lögunum yrði
framfylgt, og hundurinn fjar-
lægður, en það er á valdi eig-
enda, hvort hann heldur ltfi
eða er lógað, eins og fyrr
sagði. Er það ekki einkennilegt
og óhugnanlegt, að fólkið
skyldi fá sér hund og gera
hann „einn af fjölskyldunni",
svo að óbærilegt og ævilangt
sálarstríð fylgir hundsmissin-
um? Þvi að það vissi allan
tímann, hvernig fara hlaut.
Hvaða sadismi við börn fylgir
þvi, að gera þau svona háð
heimilishundinum að þau „nái
sér aldrei andlega", þegar
hann fer af heimilinu? Fólkið
gat auðveldlega komið í veg
fyrir þetta með því að fá sér
aldrei hund, en með því að
brjóta lögin kallaði það þessa
hræðilegu ógæfu yfir sig
sjálft. Það bauð upp á þessi
ósköp.
Og hvernig verður þessu
vesalings fólki við, þegar það
missir raunverulega „einn af
sínum nánustu," fyrst það ætl
ar að ærast yfir missi eins
hunds?
Svo hefur það aiveg gleymzt,
að hundar deyja, eins og aðrar
skepnur, og verða meira að
segja ekki langlífir. Þeim
verður að lóga eftir nokkur ár,
áður en þeir verða of gamlir
og hrumir. Vill fólkið kalla
það yfir sig á nokkurra ára
fresti, og hvemig er sálarlif
jjess þá? Er ekki mannúðlegra
við það og börnin að byrja
aldrei á hundahaldi?
(Enn eitt vandamál: Hvað
gerir fólk við hræin? Er það
hér, eins og í stórborgum
Evrópu, að hræinu sé kastað
út úr bíl á fáförnum vegi eða
skilið eftir í trjágörðum að
næturþeli?).
Og hvemig hefur fólk af-
borið það til þessa, að lóga
verður reiðhestum þess, litiu
lömbunum, gömlu, góðu kind-
unum, o.s.frv.?
Við skulum sleppa þvi, hve
mörg böm (og reyndar full-
orðnir líka) meiðast í átökum
við hunda og hljóta andleg á-
föll. Hér í Reykjavík hef-
ur maður nógu oft séð börn
tryllast af hræðslu við hunda,
og þá er vitanlega engin rök-
semd að segja: Börnin stríddu
hundinum fyrst. Börn eru börn,
og mér er það nóg, að þau hafa
orðið ofsahrædd. Við, sem ekki
eigum hunda, eigum líka rétt á
því að lifa í friði með börn
okkar i hundlausri borg. Því
er ekki minnzt á einstaklings-
frelsi okkar? Fyrir nú utan
það, að við, sem höldum lögin,
eigum að fara að beygja okk-
ur fyrir hinum. Fljótt mundi
virðing fyrir lögum og rétti
hverfa með framhaldi á slíku.
Einna kjánalegast er að lesa
og heyra, þegar hundaeigend-
ur heimta af okkur að kynnast
hundinum og kynna hann líka
fyrir börnum oickar, svo að
við sannfærumst um það, hve
meinlaus hann sé. I fyrsta lagi
veit enginn, hvenær hundur
hættir að vera meinlaus, og í
öðru lagi geta lögbrjótar ekki
ætlazt til þess, að hinir lög-
hlýðnu fari að eyða tíma sín-
um i það að læra að meta lög-
brot þeirra.
Það er hastarlegt, að á sama
tíma og allir eru sítalandi og
skrifandi um mengun, sambýl-
is- og umhverfisvandamál,
skuli eiga að táka eitt þessara
vandamála upp hér í Reykja-
vík. Þar, sem hundahald hefur
enn ekki verið bannað i þétt-
býli, öfundar fólk okkur ein-
mitt af því að vera laus við
þetta vandamál, sem á sök á
dauða, limlestingu og andleg-
um áföllum, veikindum, óhrein
indum og síðast en ekki sízt:
óskaplegum nágrannaþrætum,
eiltfðarrifrildi og leiðindum.
Nei, vonandi eru borgarfull-
trúar okkar nýtízkuiegir í
hugsun og láta heldur ekki
æsingafulla lögbrjóta skipa sér
fyrir verkum."
0 Tillaga um lausn á
deilunni
Guðmundnr Guðniundsson
skrifar:
„Kæri Velvakandi!
Skrifin í dálkum þínum um
hundahald eru orðin að algeru
þrátefli. Það liggur ljóst fyrir,
að almennt leyft hundahald
yrði á skömmum tíma að alls-
herjar sambýlisvandamáli.
Hugsaðu þér til dæmis einn
íbúa í stigagangi í blobk með
hund vaðandi þar upp og ofan.
— Almennt hundahald kernur
því ekki til greina. — Leyfa
einum, en banna öðrum kemur
ekki heldur til greina. Við
getum ekki leyft hér neinn
hunda-aðal.
— Af mannúðarástæðum er
ekki heldur hægt, að draga
alla hunda, sem nú eru til í
bænum, á höggstokkinn. Það
væri of gróft gagnvart hundun-
um og mannssálunum.
Öllum, sem nú eiga hunda,
verði gert skylt að láta skrá
þá, aldur þeirra, nafn og kyn.
— Þeim verði leyft að halda
hundinum á meðan hann tórir,
en svo ekki söguna meir. Þann-
ig myndi hundaeign borgarbúa
smáminnka og Reykjavík verða
hundlaus borg. er síðustu
hundsævinni lyki. — Hundar
trassafenginna eigenda, sem
ekki létu skrá þá, yrðu teknir
af þeim. — Sama yrði um
hunda þeirra, sem enn brytu
lögin með þvl að fá sér nýjan
hund. Þeir gætu engrar misk-
unnar vænzt.
Hvað segir hinn alvisi Vel-
vakandi um þetta?"
NJÓSNARI
MERKTUR A.
BÓKAÚTGÁFAN ÖRN OG ÖRLYGUR HF.
REYNIMEL 60, SÍMI 18660.
Bók í sannkölluðum harðjaxlastíl. Chris Cool og Geronimo
Johnson eru ungnjósnarar hjá bandarísku leyniþjónustunni.
Þeir eltast við óþokka og óvinveitta njósnara um ailan heim.
HARÐJAXLABÓKIN
UNGLINGABÓKIN í ÁR
og fleiri í kjölfarið.
OKKAR BÆKUR ERU YKKAR BÆKUR.