Morgunblaðið - 14.01.1971, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 14. JANÚAR 1971
Elín Davíðsson
Minningarorð
Fædd 24. júlí 1920.
Dáin 8. janúar 1971.
ELÍN var yngri dóttir meriris-
hjónjarma Jóhönimu og Ólafs V.
Davíðsscxnar, kaupmamma og út-
gerðarmanms, en þau eru nýiega
látin.
Elin var fædd í Haf-niairfirði og
bjó þar allan simm aldur, og gat
eigi hugsað sér að búa anrnars
ataðar.
Ég mimnist hennar fyrst fyrir
um 40 árum er hún, ásamt móð-
ur airvnd, heimsótti foreldra míma,
t
Faðir mánn og stjúpfaðir,
Gísli Friðriksson,
útgerðarmaður,
Bíldudal,
lézt að morgni 12. jamúar.
Elfa Fanndal Gísladóttir,
Kári Fanndal Guðbrandsson.
sem þá bjuggu á Akureyri. Elin
var þá fögur stúlka, sem geisOiaði
af iifsfjöri og vilj astyrk. Ijeiðdr
okkar lágu sáðan stumdum sam-
an, en við vissuim jafnan hvort
af öðru, sem eðSilegt var, þar
eð við vorum systraböm.
Elím rtáði góðuim þroska, varð
glæsdleg konia og miikil húsmóð-
ir. Fer oæð af því hve síkjót hún
var til verka og vamdvirk. Á
meðan heilsa entist var hún glöð
í góðra vina hópi.
Elin var þrígiift og eiigmaðist í
fyrri hjómaböndum 4 böm. Eitt
þeirra, somur, dó bamumigur, him
eru uppkomin. Síðasti eigiinmað-
ur henmiar, Björgvin H. Magnús-
son, bryti, kvæmrtist Elímu 1954
og emtist það hjónaband þar til
dauðinm aðskildi þau.
Elín veiktiist fyrir nokkrum
árum af sjaldgæfum og torkemmi-
legum sjúkdómi, sem ágerðist
með árunum. Loks var hanin
greindur af læknium og var þá
leitað laekndmga bæði erlendis og
hér heima. Segja má, að hún hafi
verið unidir læknisihemdi síðustu
tvö árin og ýmist legið lamg-
dvölum á sjúkrahúsd eða heima.
t
Eiginmaður minm, faðir okkar
og temgdafaðir,
Magnús Jónasson
frá VöIIum,
Snorrabrasit 83,
verður jarðsungimm frá Lága-
felrtskSrkju laugardaginn 16.
þ.m. kl. 2 e.h.
Sigurveig Björnsdóttir,
Rannveig Magnúsdóttir,
Hjálniar Steindórsson,
Ólafur Magnússon,
Björg Jóhannsdóttir.
t
Þökkum inmilliega öllum þeám,
siem sýndu okkur samúð og
vináttu vdð amdlát og útför
Ingibjargar Pálsdóttur,
Stigahlíð 32.
Jóhann Pálsson,
Gunnar Jóhannsson,
Svava Jóhannsdóttir,
Óskar G. Jóhannsson,
tengdaböm, bamabörn.
t
InmdHegar þakWr fyrdr mánm-
imigairgjaÆir og samúð vdð amd-
lát og jairðiarför
t
Þökkum ölQum innilega aiuð-
sýnda samúð vagna andláts
og jaTðarfarar konu mirimar,
móður, tenigdamóður, ömmu
og sysfur,
Jónu Margrétar
Kristjánsdóttur,
Hæðargarði 42, Reykjavik.
Sérstaklega þökfeum vér Fíla-
delífíusöfnuðimium fyrir aðstoð
Við jarðarför og edmniig er
þökfeuð lækmum og starfsliði
LamdspLtailams.
Gísli Fr. Jóhannsson,
börn, tengdabörn, barnabörn
og systkini hinnar látnu.
Sigríðar Jónsdóttur,
Seljatungu.
Aðstandendur.
t
Lnmfflegar þakkir tSI ailllra, sem
sýndu okkur samúð og vinar-
huig við amdtát og jarðarför
eiigimmamms og föður okkar,
Ingólfs B. Guðmundssonar.
Guð blessd ykkur.
Helga C. Jessen,
Ema V. Ingólfsdóttir,
Leifur Ingólfsson,
Sif Ingólfsdóttir,
Sigþrúður Ingólfsdóttir.
t
Útför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa
GUÐMUNDAR SVEINBJÖRNSSOIMAR
fer fram frá Akraneskirkju laugardaginn 16. janúar kl. 20.00
siðdegis.
Blóm vinsamlegast afbeðin, en þeim, sem vildu minnast hans
er bent á Sjúkrahús Akraness.
Vepna útfararinnar fer M/s. Akraborg kl. 12.00 frá Reykjavík.
Halldóra
Sigríður Guðmundsdóttir,
Torben Asp,
Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Valdimar Hallgrimsson,
Helga Guðmundsdóttir,
Amadóttir,
Amdís Guðmundsdóttir,
Þórir Þorsteinsson,
Sveinbjörn Guðmundsson,
Marylin Guðmundsson,
Ama Dóra Guðmundsdóttir.
Þá reymdi alveg sérataklegia á
ást, skiLnjimg og umhyggju eigiin-
mainnis henmiar, sem síðasta árið
vék varla frá sóttarsiæmig henmar.
Lif maminianina barma er með
ýmsu móti hér á jörð. Sumum
feflilur í Skaut hreysti og vel-
gengmi, aðriir stríða við amd-
streymi. Emigimm veit mé skilur
him duldu rök þessarar skiptimg-
air skimis og skúra, em eitt er víst
— ofckar allra bdður skapadægur
— lok jarðviistar. Ef öllu væri
lokið með því, væri tilgamigur
lífsdms mæsta torráðim gáta.
Þeim, sem trúa á eiQíft líf er
jarðviistim aðeims stuttur tírnd.
Jesús sagði og segir emm í dag:
„Ég litfi og þér miumuð lifa“. —
í þessum orðum felst eiiíf hugg-
un við ástvimiamissi, öllum þedm
er trúa.
Elsku fræmka, — ég bið þér
góðrar heiimkomu, náðar og
bles®unar hims eilífa Guðs.
Eftirlifaimdi bönrnum og eigim-
manmi, votta ég iimndlegustu sam-
úð og bið þeim huggumiar og
þroska á lífs — og Guðs veigum.
Útförin fer fram í dag kl. 15.00
frá Fo'ssvogskapellu. — Ellím
verður jarðsett í Hafmarfirði.
Guffbrandur E. Hlíðar.
Þökkum auðsýnda samúð við
amdlát og jarðairför eiigim-
rmaminis, föðurs, sonar og bróð-
urs,
Úlfars Jónatanssonar,
Kaldárbakka.
Ingveldur Gestsdóttir,
Jónatan Úlfarsson,
Gestur Úlfarsson,
Jónatan Lífgjarnsson
og systldni.
Við þöklkum atf alíhuig aiffla þá
mdfkliu vimsemd, sem otokiur
hiefur verdð sýnd við andiláf
og útför ummusta, somar, bróð-
ir og mágs,
Birgis Fanndals
Bjarnasonar,
nijólkurfræðings.
Guð blesisd ykkiur ókomin ár.
Lovisa Ásgeirsdóttir,
Sigurlaug Indriðadóttir,
Bjarni F. Finnbogason,
systkini, mágur
og aðrir vandamenn.
Ragnheiður Gríms-
dóttir Tindum - Kveðja
Fædd 2. desember 1893.
Dáin 3. janúar 1971.
3. JANÚAR sl. lézt að elliheim-
ilinu Grumd Ragnheiður Grims
dóttir, áður húsfreyja á Tindum
í Geiradal. Mig langar að kveðja
hana með örfáum orðum.
Þegar ég heimsótti hana fyrir
jólin, var hún ósköp þreytt og
eiginlega þjáð, sjáamlega leið að
endalokunum. Mér skildist líka,
að hún væri farin að óska um-
skiptamna, sem er að sjádfsögðu
ekki óeðlilegt miðað við aðstæð
ur. En þrátt fyrir það þó að
svo sé komið, veldur sú stund,
er skilmaðurinn kallar, trega-
blandinni angurværð, tómleika
og söknuði og kallar fram minn
ingar, sem að vísu voru engan
veginm gleymdar, en mætti
fremur segja geymdar.
Ragnheiður faéddist á Tindum
í Tungusveit í Strandasýslu.
Foreldrar hennar voru Grímur
Ormsson og Bjargey Símonar-
dóttir, sem þá bjuggu að Tindi
og síðar Gestsstöðum, næsta
bæ við Tind, en þar lézt Grím-
ur á bezta aldri og var þá Ragn
heiður 10 ára. Þrátt fyrir Það
hélt mamma hennar saman
heimilimu og áfram búskap og
giftist hún nokkru síðar Krist-
mundi Jónssyni frá Litlafjarðar-
horni í Kollafirði. Ólst Ragn-
heiður upp hjá stjúpa sínum og
mömmu simni, En þegar hún
var 14 ára fluttist fjölskyldan
að Valshamri í Geiradal í Barða
strandaraýslu.
Foreldrar Ragnheiðar voru
bæði æfctuð og uppalin í Stranda
sýslu, Grímur af svokallaðri
Ormsætt, sem fjölmenn er og
kunn þar um slóðir og víðar.
Mér er sagt, að Grímur hafi
verið mikill hagleiksmaður, en
hamn dó stuttu áður en ég fædd
Þöfckum immlfega auðsýnda
siaimúð og hJiuittetan'iragu við
andlát og jarðarför bróður
okikiar,
Gests Guðmannssonar
frá Krossanesi.
F.h. vandamanna,
Sigurjóa Guðmannsdóttir,
Lára Guðmannsdóttir.
Alúðar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát
og jarðarför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og
afa
AXELS GUÐMUNDSSONAR.
Guðbjörg María Bjömsdóttir,
Jón G. Axelsson, Guðný Hannesdóttir,
Arnar Axelsson,
Þórir J. Axelsson, Hanna Rún Guðmundsdóttir,
og barnabörn.
ist. Mamma hennar var af Hey-
dalsár- eða Kollafjarðamesætt,
sem vel er þekkt og kunn þar
um slóðir og víðar.
Ragnheiður var snemma nám-
fús, ljóðelsk og listræm, þó að
lítið yrði um skólagöngu.
Hún hafði mikið dálæti á
ljóðum margra hinna kummu
góðskálda okkar. Meðal annars
keypti hún öll ljóð Steingríms
Thorsteinssonar og kunni mikið
eftir hann.
Ragnheiður var tilfimningarík
kona, nokkuð örgeðja og sérstak
lega hreinskilin.
Hún stundaði um tíma saum-
skap, karlmannafatasauma og
alls konar sauma og var eftir-
sótt saumakoma.
Himn 6. júlí 1918 giftist hún
Arnóri Einarssyni á Tindum í
Geiradal. Minnist ég þess, að
ýmsir héldu, að hún mundi nú
ekki vera búkona á móts við
ýmsa aðra hæfileika, en það fór
á amnan veg. Heimili þeiirra
hjóna var alla tíð gestrisið
myndar- og rausnarheimili. í
rauninni voru þau hjón mjög
ólík, en þau virtu hvort annars
hæfileika og Arnór var gætinn
og rasaði ekki um ráð fram,
þegar honum fannst mikið í
húfi.
Þau hjón eignuðust fjögur
börn, sem eru talin í aldursröð:
Grímur bóndi og oddviti á Tiind
um, Einar vélaverkfræðingur til
heimilis í Reykjavík, Kristím
búsett í Kópavogi og Bjargey
húsfreyja á Hofsstöðum í Reyk-
hólasveit.
Það var ekki meiningin með
þessum kveðjuorðum að gera
neina allsherjar úttekt á störf-
um Ragnheiðar, aðeins minnast
á nokkur helztu atriði á löng-
um æviferli.
Dagskverki hennar er lokið.
Gott er þreyttum að hvílast.
Ég læt verða lokaorð og ósk
henni til handa, að hinn list-
ræni og hreinskilni hugur henn-
ar verði henni lykill að höll
þeirrar hátignar, er skóp það
mikla undur, mannssálina.
Ollum vinum hennar og
vandamönnum sendi ég kveðju
og óska árs og friðar.
Grimur Grimsson.
ER ég minnist Ragnheiðar
Grímsdóttur, hverfur hugurimn
til vits liðins atburðar, nánar
tilgreint 28. desember 1902, inn
í bæ, þar sem ung kona með
hóp barna dvelur við banasæng
maka síns og föður bamanna.
Engin orð fá lýst þeirri sorg,
því myrkri, þeim söknuði, og
enginn spekingur getur sagt,
hvað sál barnsins líður mikið
tjón, hún, sem sjáendur mann-
kynsins hafa lýst sem hreinleik-
anum, sem eigi megi snerta
nema með hreinleika kærleik-
ans.
Ragnheiður var ein af þeim,
sem dvaldi við dánarbeð föður
síns, þá 10 ára. Hún var fædd
á Tindi í Tungusveit, Stranda-
sýslu 1893. Foreldrar hennar
voru hjónin Grímur Ormsson
bónda Oddssonar í Miðdalsgröf
og seinni konu hans, Elínar Jóns
dóttur prests Bjömssonar í
Tröllatungu og Bjargeyjar Sím
onardóttur Péturœsonar bónda á
Gilsfjarðarbrekku, ættuðum
norðan úr Eyjafirði, og heit-
meyjar hans, Guðrúnar Sakarí-
asdóttur og Jóhannesar hrepp-
stjóra að Heydalsá og konu
hana, Ragnheiðar Einarsdóttur
að Kollafjarðarnesi.
Fyrir atbeina frænda og vina
hélt Bjargey áfram búi sínu. Öll
börn hennar dvöldu heima. Hún
fékk ráðsmanm, duglegan marun,
er varð síðar stjúpfaðir þeirra.
Fjöliskyldan hélt hópinn þar til
ný störf og skyldur kvaddi þau
að heiman, en ávallt var sterk-
asti þátturinn móður- og systk-