Morgunblaðið - 13.02.1971, Síða 12

► 12
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 1971
Eitt af stórblöðum Englands
hefur birt landabréf yflr Afr-
íku og Bandaríki Ameríku,
gert með réttum stærðar-
hlutföllum og & þann hátt að
gTeinilegt er, að Afríka er fer
falt stærri en Bandarikin.
Eiðin eru 130 ár síðan David
Eivingstone vann að því að
kynna menningarþjóðum heims
„The Dark Continent“, en svo
nefndi hann hið mikla megin-
land Afriku, simnan eyðimerkur
innar ógnarlegu, Sahara.
Fyrir tveimur áratugum
voru fjögur sjálfstæði ríki í
Afríku, en eru nú 35. I>au
fara nú með þriðjung atkvæða
á alþingi Sameinuðu þjóðanna.
FuIIur helmingur hins gífur-
lega manngrúa Afríku, er um
tvitugt. Því mætti ætla að fram
tíð álfunnar væri vel borgið.
Hvítir menn hafa komið mjög
við sögu í Afríku, en með mis-
munandi hætti, eins og kunnugt
er. Því má þó ekki gleyma, að
þar hafa verið úr þeirra hópi
f jöldi ágætra manna, sem unnu
þjóðum Afríku mikið gagn. En
enginn þeirra varð vinsælli og
víðkunnari en kristniboðslækn
irinn og landkönnuðurinn
David Eivingstone. Afríka hef
ur ekki heldur átt marga full-
trúa hjá hvítum þjóðum, er
hafa tekið honum fram.
Kristniboð var hafið i stór-
um stíl í Afríku, um það bil
sem landkönnun Davids Liv-
ingstones var lokið, enda bein-
línis áhrifa frá honum að
þakka. Hann skildi það manna
bezt, sem komið hefur fram, að
öflugt kristniboð mundi öðru
fremur bæta fyrir það tjón,
sem hvítir menn, að Aröbum
meðtöldum höfðu verið valdir
að.
Islendingar reistu sína
fyrstu kristnibftðsstöð, i Eþíó-
píu 1955. í Konsó er nú fyrsti
dóttursöfnuður okkar gömlu
þjóðkirkju. Framlag Hins ís
lenzka kristniboðssambands til
trúboðs í Afríku, síðast liðið
ár, var 3 millj. íslenzkra kr.
Islenzkir kristniboðar í Eþíó-
piu eru 12 talsins.
Skýrslur um árangur þessa
starfs okkar í Afríku, verða
ekki birtar í þessu samhengi.
Kirkjuhús
fyrir
fjölmennan
söfnuð.

•V:::-.-
Albert Schweitzer með blökkubam á armi,
Afríka kristin heimsálfa?:
„Að flytja
frumstæðum
nýja lífsskoð-
un, er losi þá
við hugarórau
Eftir Ólaf Ólafsson kristniboða
Kirkju-kofí fyrir einn af 45 nýjum söfnuðum í SASÍ.
En örugglega má fullyrða sam
kvæmt heildaryfirliti, að vel
hefur gefizt hið þriþætta starf,
sem Kristur og hans menn
hófu upphaflega i Gyðinga-
landi, og svo er lýst: „Jesú
fór um allar borgirnar og þorp
in, kenndi, prédikaði og lækn-
aði. Með kristniboðsskipuninni
ítrekaði Kristur, að þannig
ættu vottar hans að „gera all-
ar þjóðir að hans lærisveinum".
— (Ekki „kristna", eins og
ranglega er þýtt á islenzku.)
Sjálfur hét hann að vera með
þeim. Honum lýsir einn manna
hans þannig: „Er hann sá mann
fjöldann, kenndi hann í brjósti
um þá, því að þeir voru hrjáð
ir og tvístraðir, eins og sauð-
ir er engan hirði hafa.“ — „Án
hirðis, hrjáðir og tvistraðir."
Betur verður ejski mannfjöld-
anum í Afríku lýst, í fáum orð
um.
Klausa úr bréfi frá Afríku,
bregður upp lifandí mynd af
því, hvernig boðskap og vitnis
burði um „góða hirðinn" er
tekið mjög víða í Afríku.
Á stað einum, ekki fjarri
Konsó, höfðu um 400 manns, úr
tveimur þorpum aðallega geng
ið Drottni Jesú á hönd. Inn-
lendir trúboðar höfðu búið þá
undir skírn, sem átti að fara
fram síðasta sunnudag ársins.
Lengi höfðum við beðið fyr
ir þeim degi og þráð komu
hans. Þegar dagurinn sá rann
upp, lögðum við af stað með
fyrstu skímu.
Þokumóða, hráslagaleg og
köld bygði fyrir útsýn.
Eftir nokkurra km akstur,
niður hrjóstrugar hlíðar, kom
sólin upp yfir fjallsbrúnina.
Við okkur blasti stórfenglegt
og fagurt landslag.
Þorp voru mörg i hlíðunum,
en sáust illa. Gulbrún stráþök
verða ekki greind frá miklum
samlita gróðri, fyrr en farið er
að kveikja upp eld í kofunum,
og blágráan reyk leggur upp
frá þeim.
Fylgdarmaður minn átti
heima í Sasí, öðru hinna fyrr-
nefndu þorpa. Hann var rabb
gefinn og einstakiega hlýlegur
I viðmóti.
„Við erum búnir að byggja