Morgunblaðið - 08.06.1971, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. JÚNl 1971
3

I>ykir vænt um gullkrossinn
því að hann er frá sjómannasamtökunum
HÚN Gróa Pétursdóttir, sú
sómiakona, var á sjómanna-
daginn heiðruð með gull-
kirossi, æðstu veíðlaunum,
sem Sjómannadagsráð veitir.
Sex simmum hefur það heið-
ursimerki verið veitt, og fyrst
ur bar það Ólafur Thors.
— Ég er glöð, sagði Gróa,
er hún vatt sér hresisiilega inn
úr dyTunum hjá okkur í gær-
kvöldi. Hún lét sig ekki muna
«m að verða við beiðni um
að tala við akkur, þótt hún sé
orðin 88 ára og væri búin að
sitja klukkutímum saman á
fundi hjá Sly’savarnafélaginu.
— Mér þykiir einkum vænt
um guilkrossinn, af því að
hann er frá sjómannasamtök-
unum, sem ég hefi svo mik-
ið unnið með, og ég lít svo
á að þar með hafi þeir Viljað
heiðra allar þessar ágætu sjó-
manmskonur, *em með mér
hafa starfað. Þegar byrjað
var að koma upp dvalarheim-
ili fyrir aldraða sjómemn,
voru engir peningar til, að-
eins teikningar og lóð. Þá
koimu þeir að máli við ok'kur
í Kvennadeild Slysavarnafé-
lagsins og spurðu hvort við
gætum efeki á einhvern hátt
stutt málefndð og aflað fjár á
sjámamnjadaginn. Við fórum
þá að selja kaffi og fengum í
3ið með okkur samtök sjó-
maninisikvenna. Ég talaði við
forustukonur félaganna Öld-
unoar, Hramnar, Keðjunnar og
Bótu og við fundum upp á
ýmisu til að vimma fyrir mál-
efnið. Auk kaffisölunnar
kepptu konurmar í róðri og
reiptogi og við reyndum að
loka höfninni og selja aðgang
fyrir tvær krónur. Þetta gekk
ágætlega í nokkur ár og ágóð
imn gekk til Sjómannadags-
ráðs. En þegar byrjað var á
happdrætti DAS, þá fórum
við að nota kaffisölupenimg-

Hannes Hafstein, fulltrúi Slysavarnafélagsins og sá sem leiddi
kappróðrarflokk þess, óskar Gróu Pétursdóttur til haniingjti
með gullkrossinn, sem liún ber.
ana til simávegils jólagjafa fyr
ir vistmenn. Þegar þeir voru
orðnir of margir, ætluðum
við að hætta. En mér þykár
alltaf svo leiðinlegt að hætta
við hlutima, svo að við í
Kvenmadeildinmi héldum
áfram kaffisölunmi og létum
féð ganga til sumardvalar-
heimilis fyrir sjómannabörn.
Síðasta árið gátum við afhent
75 þúsund krónur, sem dugði
til að greiða sumardvöl 7
bama, frá heimilum, þarsiem
voru erfiðar aðstæður. Seim-
ast seldum við kaffi í Slysa-
vamahúsinu og í Hrafmáatu,
en svo var farið að hafa há-
tíðahöldie anmars staðar og
og okkur Skorti húsnæði þar
i xiánd. Þetta var ákaflega in-
dælt starf og við höfðum allar
ánægju af að gera það. Ég
hugsa þeir hafi viljað heiðra
okkur allar með því að veita
mér þennam gullkross.
— Þú hefur miú feomið meira
við sögu hjá sjómanmastétt-
inni. Hvað ertu búim að vera
iengi sjómammskona?
— í 53 ár,- Nikulás var að
fara í Sjómannaskólamm þeg-
ar við giftum okkur fyrir 53
árum. Hann var búinn að
vera á sjómum frá því hann
var 17 ára og eftir að við gift-
um okkur var hann stýrimað-
ur og skipstjóri á togurum i
34 ár.
— Þú þekkir þá aldeilis þau
aukastörf, sem ieggjast á kon
una, þegair maðurimn er í
burtu á sjónum?
— Já, maður þekkir það.
Það er rétt eins og hjá öll-
um konurh sjómanna. Þegar
maðurinn er úti á sjó, verð-
ur kona að taka að sér störf-
im. En við skulum ekkert
vera að tiunda það. Og betri
mamm en minn, getur engin
kona átt.
— Kannski við megum þá
drepa á störf þín hjá Slysa-
varnafélaginu?
— Já, þar er ég búin að
vera siðan kvemmadeildin var
stofnuð 1930 og hefi unindð
sleitulaust síðan. Ég kominn
í stjórniina um 1938, var vara-
íormaður í 20 ár og hefi nú
verið formaður í 12 ár.
— Og ekkert að hugsa um
að fara að taka þér hvíld frá
öllu þessi amstri?
— Nei, nei, nei, á meðan ég
má vera með konunum, þá
hefi ég ániægju af þvi. Kon-
urnar í Slysavarmafélagimu
eru alveg einstakar og vinna
gott starf. f allan dag hefi ég
verið að fá blóm og hiýjar
kveðjur frá þeim, bæði liéð-
an úr Reykjavík og utan af
landi. .
Skóla-
sýningin
YFIRLITS- og sögusýnimig bama
Sfeólanna í Reykjavik seim ljúka
áftti í Medaskólanum um heligina
hefur verið framiengd til klukk-
an 22 í kvöld oig var það gert
vegna mikilllar aðsóknar oig fjöl-
margra áskorana. Á sýnintgunni
eru rifjaðir upp sögulegir þætt-
ir fmá bamafræðsliu í borginni
frá upphafi, þróun kennara-
mennitunar rakin, sýnd líkön og
teikningar af nýjustu hamaskól-
unum, fjaMað er umn ýmsa ein-
staka þætti t. d. mengi, eðlis-
fræði, þá er grein frá forskóla-
deildum o. m. fl. og sérsitakar
deildir eru uim Höfðasköla og
skóla ísaks Jónssonar.
ÚRVAL AF ALLSKONAR
LÉTTUM OG FALLEGUM
SUMARFATNAÐI FYRIR
DÖMUR OG HERRA.
NÝAR KÁPUR
TEKNAR FRAM
EFTIR HÁDEGI
í DAG
m KARNABÆR
PÓSTKRÖFU-
ÞJÓNUSTA.
TÍZKUVERZLÖM UNGA FÓLKSENS
TÝSGÖTU 1 ..... LAUGAVEGI 66
SÍMAR
12330
13630.
8TAKSTEII\IAR
Gríman fellur
Mörgum þótti það býsna kát-
iegt, þegar fulltrúar Alþýðu-
bandalagsins SAOnefntJa, gerðu
það að einu helzta umræðtiefinl
sínu í flokkakynningu í sjólt-
varpi, að „Rússagrýlan'* værl
dauð, þ.e. að tengsl kommún-
ista hér á landi við flokksbræð-
uma í A-Evrópulöndunum væru
ekki lengur fyrir hendi. En SÚ
áherzla, sem á þetta atrið’i vax
lögð í þessum sjónvarpsþætti ©g
litnanir tveggja nytsamra sak-
leysingja í sjónvarpsþættinum
um þetta mál bentu til þess, að
kommúnistum þætti mikið við
liggja. En ýmsir þekkja beturtil
í herbúðum kommúnista en þau
Stefán Jónsson, fréttamaður og
Svava Jakobsdóttir, og þeir að-
ilar hafa aðra sögu að segja usxt
það hversu „dauð" „Rússagrýl-
an“ er. Skömmu eftir að Karl
Guðjónsson, alþingisuiaður lýstl
sig þingmann utan fiokka
nokkru eftir að þing kom saman
sl. haust mætti hann á samkcnm
hjá háskóiastúdentum. í þessa
sambandi er rétt að hafa í huga,
að Karl Guðjónsson gjörþebkir
til alira mála í herbúðum komm-
únista. Hann var einn belzti for-
yslumaður þeirra I Vestmanna-
eyjum um langt árabil og komst
til mikilla mannvirðinga á þeirra
vegum, bæði innan fiokhsiivs og
á Alþingi. Á þessari stúdentasam
komu, lýsti Karl Guðjónsson yf-
ir því, samkvæmt frásögn heim-
ildarmanna Morgunblaðsins, að
hann væri ekki „óhræddur" nm,
að Alþýðubandalagið hefði feng-
ið línu erlendis frá í EFTA-máJ-
inu. Þegar maður með þekkingu
Karls Guðjónssonar á málefnum
kommúnista tekur þannig til
orða getur engum blandast hug-
ur um, hvað við er átt. Og vissu-
iega er meira mark takandi &
orðum Karls Guðjónssonar I
þessu efni en nýiiða, sem ber-
sýnilega vita ekki hvað þeir bafa
flækt sér inn í.
Siðvæðing
Tómasar
Á síðustu misserum hefur
Framsóknarflokkurinn verið að
koma sér upp eins konar sið-
væðingarpostula, sem hcfur taJ-
ið sig til þess borinn að gera aJJs-
herjar hreingerningu í þjóðfé-
laginu. Vissulega er það ánægju
Jegt, að iingir menn vilji taka
sig fram um að koma á umbót-
um. En þá verða menn lika að
vera sjálfum sér samkvæmir.
Tómas Karlsson hefur tekið að
sér það hlutverk að vera forystu
maður Framsóknarflokksins ®g
Timans í siðvæðingarmálum ©g
er út af fyrir sig ekkert nema
gott um það að segja. En þeir,
sem taka að sér slíkt hlutverk
verða að vera reiðubúnir ril þess
að beita penna sínum að eigin
flokksmönnum ekki síður en öðr
um, ef þeir vilja að mark sé &
þeim tekið. Á þvi prófi hefur
Tómas Karlsson fallið siðustu
vikurnar eins og allir vita. Þess
vegna er siðvæðingarhreyfing
hans runnin út í sandinn. Fa.JJ
Tómasar í þessu hlutverki varð
svo hávært að heyrðist lanðs-
horna á milli. Þannig fer ]>egar
sjáJfa undirstöðuna vantar.
Samningar
Eðvarðs
Skrif ÞjóðvHjans dag eftir dag
um „okurlán" hjá Húsnæðismála
stjórn verða ekki túlkuð á annan
veg en þann, að þeim sé ætlað
að hitta Eðvarð Sigurðsson, sem
skipar 2. sæti á lista kommúm-
ista og átti aðild að samningium
um þessi iánakjör. Afbrýðisemi
Magnúsar Kjartanssonar gagn-
vart nánustu samstarfsmönnum,
á sér bersýnilega engin tak-
mörk.