Morgunblaðið - 08.06.1971, Qupperneq 19

MORGUNBL AÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. JÚNÍ 1971
19 ^
K
Minnisvarði í Höfn
um Þórhall Daníelssoo og
konu hans
Hafnarhreppur hefur ákveðið
að láta reisa þeirn hjónuim Þór-
tuaUl Danielssyni, fyrrum kaup-
Ðifttini 4 Höfn í Hornafirði, og
Iboniu hans, Inigibjörgu Friðgeirs-
dóttur, minnisvarða, er kiomið
vet'ði upp fyrtir aMarafmœii Þór
haJŒs. Hann var fæddur að Haf-
ursá á Vöilum, 21. ágóist 1873, en
kona hans var fædd i Garði í
Fnjóskadal:, 10. desember 1875.
ÞórhalBur 6Lst upp á Austur-
oig Norðurlandli, og er ætt hans
úr þeim landsfjórðungum. Frú
Ingilbjörg var þingeysk. Hún var
systurdóttir Einars Ásmundsson
ar, alþiingismannB í Nesi, en ætt
hans hefir viða verið skráð á
bækur. Til Hornafjarðar flutt
ust þau hjónin árið 1901, og gerð
ist Þórhallur verzlunarstjóri hjá
Thor E. Tulináus, stórkaupmaumi
í Kaupmannahöfn. Árið 1910
kaupir Þórhallur verzlunina, og
rekur hana tál 1. júllí 1920, að
hann selur hana Kaupflélagi
Aust ur-Skaf tfellinga, ásamt
allri aðstöðu, er hann hafði
haft.
Nú urðu tímamót í lifi og
starfi Þórhalls. Þá kom glöggt í
Ijós Víðsýni hanis. Hann sá hvert
fram horfði og unni héraðinu,
sem hafði reynzt honum vel, og
hann ekki síður þvL Má þar tii
nefna, að aldrei varð vönuvönt
un hjá honum á fyrri stríðsár-
um, og mátti það kallast ein-
stakt afrek.
Það hefði mátt ætia, að
Þórhaliur léti sér I hug koma,
að ieita til annars staðar, þeg-
ar starfi hans við þessa verzl-
un var lokið, en það fór á ann-
an veg. Hann unni héraðinu og
lifilia kauptúninu, og nú er það,
að hann gerðist hlinn raunveru-
legl faðir kaupfiúnsins á Höfn.
Hann brýtur ísinn, hann sér
framtiðarmöguleika, og þar með
hiefst nýtt tSimabil í uppbygg-
inigu og starfi Þórhalls Daniels-
sonar fyrir alivöru.
Hann hefst handa með bygg-
ingiu verstöðva og aðstöðu fyrir
um 30 mótorbáta og íbúðir fyr-
ir 260 manns. Þetta er sú uppi-
staða, sem þróun litla þorpsins
á Höfn í Homafirði á rætur sín-
ar að rekja til, þó að nú hin sið-
ustu ár hafi sú þróun verið ör-
usit.
Frú Ingibjörg fylgdi manni
slnum ótrauð í uppbygigingar-
starfi hans og var honum ómet-
anleig stoð í um fangsm iklu ævi-
starfi hans.
Þórhalli var veittur riddara-
kross hinnar islenzku Fálka-
orðu 1. desember 1924 fyrir
margtoáttuð þjónustustörf fyrir
land og lýð
Ríkarður Jónsson mynd
höggvari hefur tekið að sér að
gera höggmyndirnar, en afsteyp
ur verða sennilega gerðar í
Noregi.
Einstakfliingar, félög eða félaga
ÞórhaDur Daníelsson.
sambönd, sem hafa áhuga á að
styðja að þvL að minnisvarði
Þórhalis og konu hans verði
gerður, er bent á að hafa sam-
Ingibjörg Friðgeirsdóttir.
band við svettarstjóra Hafnar-
hrepps Sigurð Hjaltason, HÖtfn,
Hornafirði.
Gunnar SnjóKisaowi.
o
Hugdetta um ýmis mál
Mttaið hefur nú dregið úr
skrifum manna um hið svokall-
aða 'hundahaid oig skal emgum
getum að því leitt, hvað veldur,
en trúað gæti ég því, að þessir
pennamenn, sem mest hafa um
þessi mál skrifað, muni hafa
flengið einhverja eftirþanka um
það, að það yrði farið með þá
eins og hundaina, að þeir yrðu
teknir af viðkomandi yfirvöld-
urn til hreLnsunar, svo að þeir
smituðu ekki meira út frá sér,
hetdur en kornið er. Annars
finnst mér það hlægilegt, hvað
þyrlað heflur verið upp mikiu
moldviðri í sambandi við þetta
mált. — Hvort hundahald sé
ieyft hér í borg eða ekki, skal
Ög okki leggja neinn dóm á, þó
að hins vegar finmist mér að ég
igiæti vel sætt mig við að það yrði
leyft. Þetta eru vitrar skepnur
og tryggir Vinir, ef vel er
með þá farið. Læt ég svo þessa
yfirtýsingunægja um allar þær
hiundagreinar, er ég hef lesið, og
sný mér að öðru efni, sem ekk-
ert á skylt við þetta mál.
Að sjálfsögðu hlýtur að vekja
athygli fólks, að nú upp á síð-
kastið hefur ekki verið minnzt
einu orði á verðstöðvunariög
rikisstjórnarinnar, ekki einu
sinni af andstöðuflokkum henn-
ar. Hvað kemur til? Er kannski
komin kosningaskjálfti í vinstri
menniniguna á Islandi og er hún
ef til vill hrædd við dóm kjós-
enda að sumri komandi? Spyr
sá er ekki veit. En eitt er vist,
að aiit hugsandi fólk hlýtur að
sjá og skilja, að ef eklki hetfði
vterið spyrnt við fótum og verð-
bðlguhjólið látið snúast áfram,
þá hefði voði verið fyrir diyrum
hvers einasta mannsbams á
liandin og að mínu viti var al-
weg tími til kominn að stöðva
þessa óheillaþróun, sem við Is-
Iendingar vorum komniir i og
meira að segja þó að fyrr hefði
verið. Ýmslr hafa sagt, að þetta
væri kosntagabrella, en ég trúi
því ekfci, að ábyng rikisstjóm
iteiki sér þannig að lífshamingju
þjöðar sinnar og velmegun henn
ar. Ég tel, að á alþingi
tefi aldrei verið flutt eins skyn-
samlegt frumvarp og verð-
sböðvunarfrumvarpið. Það sýnir
svo að ekki verður um viillzit,
að við eigum menn i ráðherra-
stótunum, sem hafa ábyrgðartil-
fimningu gagnvart þjóðar-
heildinni og það er fyrst og
fremst það, sem viO kjósendur
þurfum að hafa í huiga, að við
þurfum að mynda okkur skoð-
un á mönnum og málefnum. Þeg-
ar við kjósum okkur íulltrúa til
þess að fara með umtooð okkarr á
alþingi, þá hlljótum við að veija
þá menn, sem eru þjóðiholllir, en
ekki eiginhagsmunamenn. Það
má gjarna segja um val alþingis
manna, eins og hjónaband, að
það sé vandi,
að velja sér vif I standi
þrifa óláns f jandi,
ef ilia fer í þvi bandi að lifa.
Sama gildir um alþingismenn og
ráðherra, ef við erum óheppn-
ir í vali umbjóðenda okkar, þá
erum við óiánstmenn. Það er stað
reynd, sem ekki verður á móti
mælt, að núverandi ríkisstjórn
hefur fengið traustsyfirlýsingu
fóiksins í latndinu til þess að
fara með umboð þjóðarinnar á
Islandi s'íðastliðin 12 ár og hún
má vel við una. Þó að Hannibal
brjótist um á hæl og hnakka til
þess að koma á vinstri stjóm
í landinu, þá held ég, að allir
séu famir að skilja það, að
hann er ekki mikill leikari,
vegna þess, að hann leifcur allt-
af sama hlutverkið, nefnilega
sj'álfan sig og svoleiðis manni
trúir enginn fyrir þjóðarskút-
unni, jafnvel þótt hann sé með
Björn Jónsson í stefi. Þetta eru
ævintýramenn, sem bara hugsa
um Big og sina og 14ta sig emgu
varða um þjóðarhaig. Að end-
ingu þetta: Þegar þið komið að
kjörborðinu í sumar, þá er nauð
syniegt, að gera það upp við
sig, hverjir hafi ábyrgðartilfinn-
tagu gagmvart þjóðartoeildinni og
taka ábyrgðarafstöðu til þjóð-
mála á hverjum tíma, þjóðinni
til heiila og velmegunar, en lofa
hinum að sofa heima, sem við
hlöldum að séu eiginhagsmuna
menn, sem bara hugsa um sinn
eigin hag og þeirra nánustu.
Sem betur fer, er efnahagur
þjóðarinnar eins og sakir
standa mjög góður og atvinnu-
leysi er ekki til, sem betur fer.
Það hefur oft vakið athygli
mina, hvað fiólk gerir háar
kröfur tii þess opinbera, vegna
þess að það hlýtur hver ein-
asti maður að skilja, að þegar
óáran skellur yfir þjóðina, eins
og oft hiefur komið fyrir, þá
hiýtur það að koma við hvern
einasta þjóðfélaigsþegn, en þess-
ari staðreynd virðast margir
gleyma. Við Islendingar höfium
i áraraðir byggt okkar efna-
hagskerfi á tvennum atvinnu-
greLnaim ag það eru sjávar-
útrvegur og laudbúnaður. Það er
fyrst nú siðustu ár, sem augu
fo rráðaman na haifet opnazit til
þess að hieypa fleiri atvinnu-
stoðum undir efnahag okkar og
á ég þar við iðnaðinn, sem nú
virðist vera á framtfararbraut
hjiá ofckur. Mér hefur alltaf
fundizt það mjög glannalegiur
hugsu-narháttur, að ætla að
treysta eingöngu á tvær at-
vinnugreinar. Að byggja upp
heiit þjóðfélag bara á sjávar-
úitvegi og landbúnaði, er vægast
sagt einum of mikil bjártsýni ai
forráðamönnum þjóðarinnar, því
að báðar þessar atvinnuigreinar
haifa otft og tlðum brugðizt og þá
hefiur ekkert verið upp S
að hlaupa. Engin ríkisstjóm,
hvaða nafini sem hún nefnist
getur láltið sér detta í hug, að
Við Islendingar getum búið hér
mannsæmandi ldfii til frambúðar,
nema því aðeins, að við meguoi
sjá fram á það, að ríkisvaldið
á hverjum táma vinn-i að því að
koma upp fleiri og öruggari at-
vinnugrein-um, sem gætu veitt
okkur meira öryggi í sambar.di
við atvinnuttfið, heldur en hing
að til hefu átf sér stað. —
Með því að fjölga at-
vinnugreinunium, höfum við
meira öryggi og það er skylda
hverrar ríkisstjörnar að sjá svo
um, að slíkt sé gert. Mér flinnst
það fagnaðarefni, að sjá fram á
það, að nú síðustu ár heflur iðn-
aðurinn í landinu tekið stór
skref fram á veg og á eflaust
efltlr að eflast mikið frá þvl, sem
nú er og það er áreiðanlega
spor í rétta átt. Sá maðurtan,
sem meistan þátit hefur átf í þró-
um þessarta mála, er núverandi
forsætisráðtoerra, Jótoann Haf-
stein og á hann mikflar þakkir
skildar frá þjóðinni fyrir hans
framíiag, 1 sambandi við aufcna
iðrnþróun hefur hann skapað,
miimu viti, a-tvinnuöryggi mörg-
um þúsundum manna og
ekki nóg með það, heldur hefur
hann fryggt yngri kynslóðimni,
sem á að erfa landið, miklu
meiri framtiðarmöguleika og at-
vinnuöryggi. Það ligigur í augum
uppi, að eftir þvi sem atvtanu-
gretauim fjöigar í lamdtau, eft-
ir því verður líðan fóiks-
ins betri og atvinnuleysi bæg-t
frá dyrum okkar, sem við þvt
miður höfum oft orðið að berja-
ast við. Mér hefur oflt fiundizat
það furSuleg kenning og hugs
uinargangur ýmissa framnmá-
manna þjóðarinnar, þar á meðal
alþtagi&manna, að hlusta á það
og le®a í blöðum, að þegar treg
aflabrögð eru og verðfail á afi-
urðum okkar, skuli þessir menm
leyfa sér að kenna valdhöfiun-
um um það, að efnahagur þjóð-
arinnar skuii vera lakari við
slíkar aðstæður, heldur en. ger-
ist i góðáran. Það er fiurðulegt,
þegar fjárpestar og kal í tún-
um og aflabrögð bregðast, að
ætla að kenna ríkisstjóminni
um það, eins og maður hefiur
margsinnis séð á prenti otg jafin-
vel lika í úitvarpi. Sam'tímis
þessu er talað um, að við Is-
lendingar séum vel , menmt-
uð þjióð og teljumst vera menn-
ingarþjóð. Ég fæ það ekki skil-
ið í hverj-u sú menning er fódig-
in, þeigar frammámenn og um
leið menntamenn þjóðarinnar
kunna ekki að aðskilja góðæri
og óáran. Þar sem stutt er til
kosminga, skal ég enda þessi orð
min á því að skrifa að ég mun
styðja þá menm og þann flokk
til fiorustiu, sem hugsar uim'beil
þjóðarinnax, en ekki au-gnablifcs
sjiónarmið.
Jóhann Þórólf'sson.