Morgunblaðið - 20.06.1971, Blaðsíða 5

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. JÚNÍ 1971
D
ve\koit«‘'

--SSSr-:
cl'?ír.l'sSB’V<

■
Þverrandi
vinna hárskera
í>að hefði einhvem tima heyrt
til stórtiðindi, að nokkrir piltar
að visu frá stórborg, hefðu getað
homið þeirri tízku af stað, sem
smitað hefur megin þoira heims,
og sem getur staðið um áratugi.
Svo seiðmögnuð hefur þessi
tózka, síðhæringa verið, að litla
eyjan, með um tvö hundruð þús-
und sálir á norðurhveli jarðar
hefur orðið hennar svo sterk-
misskilnings í þessum málum
vaæðandi stétt mína, þykir mér
réft að svara þessu í stuttu máli.
Gildur og góður kaupmaður
hafði það fyrir venju að tjá það
í auglýsingum sínum, að hann
sæi um sína viðskiptamenn. Eins
er því farið með ríkisvaldið,
það sér um sína viðskiptamenn,
Við hárskerar erum háðir verð-
lagseftirliti og höfum verið það
siðan árið 1942. í»á greiðum við
einnig söiuskatt síðan hann varð
tii, og alla hugsanlega skatta,
sem landið hefur upp á aS bjóða.
Að sjálfsögðu viljum vér greiða
skatta eins og aðrir þjóðfélags-
þegnar, en þeir verða að mið-
ast við framlagðar atvinnutekj-
ur, en fara ekki eftir spámönnum
þeim, sem með þau mál fara og
telja sig vita betur en þær stað-
reyndir, sem liggja fyrir. Ég veit
að hér mæli ég fyrir munn ann-
arra stéttarbræðra minna. En af
gefinu tilefni er þessu komið hér
á framfæri.
Við hárskerar höfum ekki orð
ið aðnjótandi hinnar miklu vel-
megunar, sem rikt hefir í þjóð-
félaginu að undanfömu eins og
aðrar iðngreinar.
En þótt vér hárskerar höfum
ekki notið gulisins af góðri af-
komu þjóðarinnar að fullu, höf-'
um við þó notið annars, sem er
gulis ígiidi, samtaka okkar,
Meistarafélags hárskera, sem er
landsfélag. Þar hefur svifið góð
ur andi yfir vötnum i félagsmál-
um hart nær fimmtíu ár.
Ég fullyrði af reynslu í fé-
lagsmálum, að hvergi er betri
eining og hvergi betri fundar:
sókn, þótt stundum séu skiptar
skoðanir, það er nauðsynlegt, í
því er fólgin félagsmálaþróun.
Við höfum þrjá sjóði. Það er
hinn almenni félagssjóður, sem
oftast vUl uppþurrkast, þvi við
erum fátækir, smáir, eins og áð
ur getur. Þ>á er sjóður, sem
aldrei hefur brugðizt á löngu
félagsmálatímabili, sjóður reynsi
unnar, sem aldrei þrýtur. Aðlok
um menningarsjóður, en hann
er mikil uppistaða í okkar fé-
lagsstarfi, einkum notaður til
fræðslustarfsemi, menningar og
aukinna nýjunga í iðninni
hverju sinni. f»á höfum við haft
með höndum fagskóla, sem hef-
ur gefið mjög góða raun. Hann
er til húsa í Iðnskólanum I
Reykjavik. Á sama stað eru hár
greiðslukonur með fagskóla fyr-
Franihald á bls. 21
lega aðnjótandi, að það hefur
iamað litla iðnaðarmannastétt
stórlega.
Undanfarið hefur rikt vand
ræðaástand i atvinnumálum hár-
skea-a um allt land, vegna minnk
andi vinnu i iðngreininni. Hár-
skerar hafa orðið fyrir miklum

Guðniiindur Guðgairsson.
búsifjum af völdum hinnar
heimskumnu bítlatizku sem kunn
ugt er.
í»essa bítlatízku, hársöfnun,
hafa ísiendingar tileinkað sér
sem aðrar þjóðir og það í ríkum
og vaxandi mæli um átta ára
skeið. Og miklar líkur benda til,
að þessi hársöfnun haldi áfram
næsta áratug. Af þessum sökum
hefur skapazt mikið vandamá.1
hjá hárskerastéttinni, sem sjáan
lega leiðir til upplausnar og veld
úr áhyggjum hennar. Taiið er,
samkvæmt réttlátu mati, að þetta
vinnutap valdi hárskerum 25%
—40% afföllum á vinnumarkaðn
um miðað við fólksfjölda, enda
hefur komið í ljós stórminnk-
andi klippingafjöldi. Er hann
það mikill að hvorki verðlags-
breyting né fólksfjölgun hefur
unnið þar á móti. Stór hópur
manna hefur hætt í iðngreininni
og leitað til annarra starfa og
margur reynt að leysa fráhvarf-
ið frá stéttinni með hálfu dags-
verki annars staðar, en það ekki
duigað. Jafnhliða þessu er svo
komið, að á höfuðborgarsvæð-
inu fer starfsmönnum fækkandi.
Til dæmis er á 18 rakarastofum
aðeins einn maður að starfi. I»á
hafa stofur lagzt niður og aðrar
starfa af veikum mætti, því flest
ir vilja halda áfram við iðn sína.
Þetta er öfugþróun í nútíma
þjóðfélagi. Aldrei fyrr hefur
stétt vor orðið fyrir jafnstórri
atvinnuskerðíngu síðan um alda-
mót að iðngreinin hóf starfsemi
sina, þó að vísu hafi komið at-
vinnusveifiur af þjóðféiagsá-
stæðum.
Vegna þessara staðreynda hef
ur mynda/.t alger andstaða
gegn eðlilegri atvinnuþróun
í hái'skeraiðninni, enda hefur við
skiptalífiö stórlamazt, þegar aðr
ai' iðngreinar blómgast og sýna
hjá sér mikla velmegun.
Ég, sem þessar línur skrifa,
hefi starfað við hárskeraiðn-
grein um 35 ára skeið. Á þessum
fenga starfslíma hefi ég oft ver-
ið spurður, hvort við hársker-
ar feerum ekki vel út úr skött-
wn og slyppum alveg við suma.
Vegna þess að það gætir oft
umb°r°
\0 SmokrtHI
0 wmirfo9*ó0*b°r9'
StaW‘ !, heimut P^Lndarionat-
áva\nauKm