Morgunblaðið - 20.06.1971, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. J0n1 1971
BOKMENNTIR - LISTIR
BOKMENNTIR - LISTIR
BOKMENNTIR - LISTIR
Listdanssýning
Listdansskóli Þjóðleikhússins
og ballettflokkur F.f.L.
Stjórnandi: Ingibjörg Pálsdóttir
HÉR ER um að ræða þriðju list-
daussýning'u leökáirsins. Sam-
kvasmt því má segja, að það sé
íkomin ofuriíitdl gróska í ballett-
lífið í höfuðstaðmim. Þessi vís-
ir að föstum sýningum, sem von-
amdi eiga eftir að halda áfram
hlýtur um leið að vera vísir að
Ihæfum baillettflokki, þ.e. alvar-
legu listdansstarfi. Bn hvað er
átt við með því? Að áhorfend-
ur geiti gert þær kröfur tii
flokksins, sem byggist auðviitað
fyrst og fremst á þvi, að hann
igeri kröfur til sjálfs sín. En það
þýðir auðvitað, að hann verður
að vaxa, verða betiri eftir þvi
sem á líður og ekki siaka á kröf-
unum. En til þess að svo verði,
þarf auðvitað að festa flokkinn
í sessi, ákveða honum svo og svo
margar sýningar á ári, sem hann
yirði þá að skila eins góðum og
framast er unnt.
En lítum nú á þessa sýningu
til þess að reyna að gera okkur
igrein fyrdr hvar á vegi fyrir-
tækið er staitt.
Fyrst á efnisskránni var „1
blómagarðinum", við tónlist eft-
ir Chopin, dansinn eftir Ingi-
björgu Bjömsdóttur. Þessi dans
var sæmilegt atriði á skólasýn-
ingu. Hér virðist vera um ákveð-
imn árgang að ræða, og eims og
gerist um árganga, eru þeir mis-
góðir, hafa sjaldam yfir sér jafn-
an svip. Það var erfitt að fuli-
yrða að aliur hópurinn væri á
sama stági, en þar munu það
vera hæfileikamir, sem skera úr
um. Stúlkam, sem dansaði arf-
ann og nokkrar aðrar báru af.
Næst á efnisskrámni voru „Hug
dettur“ við tónlist eftir Austin,
dans eftir Ingibjörgu Bjömsdótt
ur. Þetta atriði var, að minnsta
kosti frá sjónarmiði áhorfand-
ans, bezt unna og um leið áhrifa-
mesta og veiigamesta atriði sýn-
ingarinnar. Og á ég þar einungis
við, hvemig dansað var, en til-
efnið áW áreiðanlega sinn þátt
í þvi iika.
Einu dansamir eftir erlendan
danshönnuð voru dansarnir úr
balilettinum „Camaval" eftir
Fbfcine við tónlist eftir Schu-
mann. Veigalitið og efnið út-
þvælt, ég biðst undan að þurfa
að hafa skoðun á málinu. Hins
vegar var þetta eina aitriðið, sem
Baiiettflokkur F.l.L. stóð að einn
og kannski hefði verið ástæða
til að takast þar á við eitthvað
stærra.
Lokaatriði sýmingarinnar var
svo „Úr myndabók Jónasar
Haiiligrímssonar" dansar eftir
Ingibjörgu Bjömsdóttur vdð tón-
list eftir Pál Isólfsson. Þetita var
hugljúíur og skemmtilegur dans
eins og tilefnið. Búningamir
gerðu ekki svo lítið tii að gefa
dansinum skemmtilegt yfir-
bragð. En höfundar þeimra var
hvergi getið. Ef það er eitithvað
sem „maður á að vita", þá bið
ég afsökunar.
Þessu ballettári er lokið.
„Dauðinn og stúikan" og „Hug-
dettur" og kannski „Ur mynda-
bðk J.H." voru hæstu vörðum-
ar, sem Maðnar voru af heima-
fólki. Vonandi verða vörður
næsta árs íleiri og hærri.
Þorvarður Helgason.
Allir þekkja
Arabia
hreinlœtistœkin
Verzlið þar sem
úrvalið er mest
og kjörin bezt
|H JÓN LOFTSSON HF
Wn Hringbraut 121 ffS'10 600
Cólfdúkur
Ameríski vinyldúkurinn frá
„Congoleum-Nairn“ er ný-
kominn í mjög fjölbreyttu
úrvali.
J. Þorláksson & Norðmann hf.
kvikmvnda-
ýcebjörn
Valoimar//on
Fótspor fiskimannsins
(„The Shoes of the Fisherman").
Leikstjóri: Michael Anderson,
framleiðandi Georffe Englund,
handrit: John Patrick og James
Kennaway, eftir metsölnbók
Morris L. West. Kvikmyndataka:
Hkwin Hiller, (Metrocolor).
Klipping: Emest Walter. Tón-
llst: Alex North. Sýningartimi:
162 mín. Bandarísk, (M.G.M.),
frá 1968. Sýningarstaður: Gamla
Bíó.
Norður í Síberdu er pólitíslkum
faniga, Kiol Laikota (Anthony
Quinn), skyndilega veiitf freiisi,
etftír tuttugu ára þrædkunar-
vinnu og pyntimgar. Þesisi hirjáði
maður er fyxrverandi erkibiskup
í Lvof, einn æðsti maður ka-
þólisku kirkjunniar i Rússiandi.
Er hann ffluttur raikleitt til tfund-
ar við aðalkvalara sinn fyrrver-
andi úr fangabúðunum, Kam-
anev (Sir Laurenœ Olivier), sem
nú er orðinn forsætisráðherra
Sovétríkjaninia. Tjálr hiann Lak-
ota, að hann sendi hann til Róm-
ar á fund pátfa, og ástæðan fyrir
náðuninni sé sú, að hún gieti
orðið þes® valdandi að umheim-
urinn fái það álit að Sovétonenn
séu friðelskandd þjóð. Yfir þeim
votfir kjarniíwkustyrkjölid við Kin
verja, siem horfa fram á hunig-
ursneyð, sökum gílfurlegrar
fólksfjölgunar. (Myndin á að
gerast í náinni framtið).
Þá, er Lakota kemur tii Róm-
ar, er hann útnetfndiur kardináli
atf páfanum, sem er aldurhnig-
inn orðinn og deyr sfcömmu síð-
ar. Eftír margar misheppnaðar
tilraunir till að veflija etftinmann
hans, verður það Lakota, sem
útnetfndur er i þetta æðsta emb-
ætti kristinsdómsins.
Etftir að Lakota hietfur hafið
störf, fær hann fljóttega skila-
boð frá Kamanev, þess etfnis að
kjamorkustríð sé í aðsigd miili
Kíniverja og Rússa. Biður Kam-
aniev hann að reyna, í krafti
vaildis sdns, að ná sáttum áður
en allt er um seinan. Og í mynd-
arlofc frelsar Lakota mannkynið
frá gereyðinigu vetnissprenigjunn
ar, með því að getfa sveltaindi
Kínverjum eigur kaþólsku kirkj-
unnar.
Inn í myndina fléittaist katflar
úr sitörfum og einkalíifi banda-
rísks Jréttamanns (Daddd Jams-
gen), sem staðeettur er í Róm
og lyllgist náið með mátafnum
Vatikansins.
Rauði þráður myndarinmar er
ógnir kalda stríðsins, humguirvof-
unnar og fólksfjölgunarinnar,
og er þar falinn styrkur heranar,
líkt og bókar West. Hamdritið,
sem á kötfilum er kiauíataga
byggt og samtölin stirðleg, og
seinlætístag leikstjóm Ander-
sons, slljóvga þó ekki verutaga
boðsfcap mymdairinnar, en ærið
otft reynir á trúgimina.
Stórgaiii á myndinni er hiiut-
ur David JEunssems og Co. Er
hamn íarinn að halda við unga
stúlku, og hjónaband hans í mol
um. Hvað þetta viðkemur humgr
inu og hedmstfriðnum er ekki
ijóst, en rifjajr upp fyrir manni
þrítuigar Hollywood-myndir, þá
er hver þedrra varð að innihalda
sinn skammt atf væmni og róm-
anitök. Htefði þessi félagsskapur
lent í ruslatunnunin i, væri
„F.F.", sifórum betri.
Quinn stendur fyrir sírnu liikt
og fyrri daginn, þótt hamdritið
gieiri þennan þrauitseiga trúmann,
nokfcuð um otf ráðþægdnn. Sir
Launenee er og sanntfærandi sem
hinn útsmogni stjómmállamáð-
ur, en Penig formaður er noikk-
uð yfirdritfinm í höndum Burt
Kwouk. Oskar Werner er Oskar
Wermer og vefl er farið með tftest
mimni hliu tverk.
Anthony Quinn í hlutverki páf'a
í myndinni „Fótspor fiskimanns-
ins“, sem á að gerast í náinnl
framtíð.
Yfirleiitrt góð frammistaða leik-
aranna, er hið eina jákvæða,
sem segja má um leiksitjóm
Andersonis. Réttíátt er að segja
söguna haagláttega, en það merk
ir ekki hið sama og tielja naast-
um þrjá tírna hæfitega lemgd
kvikmyndarinnar. Þá skortir
hann oftaisí nær allan frumleika
og nýbreyíni.
Ekki er hægt að sterifa um
þessa mynd án þess að fara
nökkrum orðum um sviðsetn-
ingam'ar og leiktjöHdim, sem eru
mjög vefl gerð. Metiro endur-
byggði innréttinigar Sistínarkap-
elilunniar vestur í Holiywood, og
tfluttó á skipsfjöl til Rómar. En
myndatökumönnium voru ekki
’gietfnar otf frjáilisar hendur innan
Vartikanisims. En það er ein skær-
asta 'Stjama myndarinnar, með
tfræguim byggimgum og listaverk
um ag miðaldaandrúmislotfti. Þá
er og fróðtagt að fá innisýn og
kynnast þeim hefðum og kredd-
um, sem rikja þar innan dyra.
Tónsmiíðar Alex North hæfa
vel efni myndarinnar, blanda atf
austurlenzkri, gregoriskri og nú-
tima tónliisrt. Kvikmyndataka
Brwins Hiller er mjög góð, en
kilippinig Emest Walfbers er hæg
og aðtfenignar fjöldaseind'ur mynd
arinnar stirðlega tengdar hennL