Morgunblaðið - 20.06.1971, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. JÚNÍ 1971
C
C
C
C
c
oooooo ooooo c
c
c
c
OOOOOO OOOOO C
37
Hún tók við lyklinum og steig
upp á bryiggjuna. — Þakka yður
/yrir þetta, sagði hann.
Mary Ro&s beið þangað til
Nancy var komin til hennar og
setzt í annan garðstól.
— Þetta var Lloyd Llewellyn,
var það ekki? sagði hún.
Nancy sagði henni alla sög-
una.
— Þetta var gaman. Ég hef
nú aldrei komið inn í húsið og
ef þar er eitthvað, sem er hirð-
andi, verðum við að ná í það.
Ég skil alveg tilfinningar Llew-
ellyns. Hann langar til að losna
við þetta allt með sem minnstri
íyrirhöfn. Hvernig var þetta
postulin?
— Ég hef nú lítið vit á því,
en það virtist vera gott. — Litlar
smámyndir, líklega Nymphen-
burg. Og svo ein þessara borð-
skreytinga amorsmyndir og
blóm — líkast til Chelsea og svo
nokkrar Staffordshiremyndir.
Ég er ekki alveg viss um það,
en þú kannast sjálfsagt við það.
Við gætum farið þangað á morg-
un.
— Það er nú sennilega allt
kvamað og brotið, en við gætum
nú Jitið á það samt.
Þær voru gengnar inn, en þá
heyrðist i bíi, svo að þær gengu
út aftur. Timothy Evans kom á
móti þeim, allur eitt bros.
— Ég á eina tvo sjúklinga hér
í nágrenninu, svo að ég gat ekki
stillt mig um að líta inn.
— Komdu inn, Tim. Þú færð
miðdagsmat eða kvöldmat eða
hvað það nú kann að heita.
Nancy hafði alltaf dáðst að
þessari gestrisni móður sinnar.
Hún hafði hana ekki lengur
grunaða um að hafa áhrif á af-
stöðu sína til læknisins. Hún
hefði boðið svona hverjum þeim,
sem hún á annað borð kunni við,
en í þetta sinn óskaði hún þess,
að Mary Ross hefði ekki verið
alveg svona gestrisin. Hana lang
aði að vera ein og hugsa um
það, sem Lloyd hafði verið að
segja. Hún var ekki alveg viss
um, að hún skildi þann unga
mann rétt. Og hún var ekki viss
um, að hann gerði það sjálfur.
— Þakka þér fyrir. Ég vildi
gjarna doka hér eitthvað við, en
þú verður að lofa mér að hringja
í stofuna mína, svo að ég viti,
hvort ég má stanza.
— Ég ætla að segja frú Ris-
ley til, sagði Nancy.
Frú Risley varð ofsakát. —
Evans læknir? Það er hann, sem
hefur John Thomas til mieðferð-
ar. Frú Thomas er ekki ánægð
með hann, enda er hún ekki
ánægð með neinn. Hvað eigum
við að hafa í eftirmat? Ég veit,
STAKAR
i BUXIIR
sn'iSfyrír þig-sniÓ fyhr mig-efni sem luvfa baÓum
að hún mamma þín er ekk-
ert hrifin af tertum, en karl-
menn hafa nú annan smekk, svo
að ég ætia að búa til búðing. Ég
las uppskrift í bók og er búin
að prófa hana, svo að ég veit að
ég get búið hann til.
— Er það ekki of mikið erfiði.
Getur ekki aiveg dugað að hafa
það bara ávexti ?
— Nei, ég astla að búa
tii súkkulaðibúðing. Það verður
bara að borða hann strax, ann-
ars fellur hann.
Móðir Nancy og Tim voru úti
á svölumum og horfðu á litskrúð
ugt sólarlagið. Mary hlaut að
hafa verið að segja homum af
t.Ioyd Llewellyn og húsinu.
— Það er ekki nema gott. Það
býðir sama sem að aliir selja.
Það er nú leiðinlegt, að þessi
litli griðastaður dó'marans skuii
verða eyðilagður, en ég skil
aldrei i hinu, að fólk skuli vera
að hanga á þessum húsum og
nota þau aldrei. Vatnið er nógu
gott fyirir fólk, sem hefur ekki
efni á að fara neitt annað —
bamafólk. Það er alveg hægt að
byggja upp þennan vatnsbakka
engu síður en hinn.
— Og þú heldur, að það væri
heppilegt. Nancy sendi van-
þóknunaraugnatillit tdl kofanna
hinum megin.
— Svona vill fólkið nú hafa
það, sagði hann.
—- Phii kærir sig nú ekki um
að selja, sagði Mary. — Honum
þykir svo vænt um staðinn.
— Það er nú. líikast því þegar
sextán ára stúika er að halda
upp á brúðumar sinar. Það er
ekki annað en óþarfa við-
kvæmni.
Naney langaði til að svara
þessu eitthvað hvasst, en móðir
hennar varð fyrri til í mildari
tón.
— Flest okkar leika sér að
einhvers konar brúðum, og brúð
an dómarans er að minnsta kosti
meinlaus. Hún gefur mér að
minnsta kosti tveggja vikna
hvíld frá spitalanum, og ég get
verið iðjulaus á meðan. Held-
urðu, að kofi Llewellyns verði
rifinn ?
— Ég mundi brenna hann.
Hann er ekkert annað en hæld
fyrir leðurblökur. Sagðirðu, að
hann væri enn með húsgögnum?
Nancy sagði honum, að þær
ætluðu sér að bjarga postulín-
inu.
— Ef Lloyd Llewellyn heldur,
að þama sé eitthvað, sem vert
sé að bjarga, hvers vegna send-
ir hann þá ekki einhvem þang-
að, sem hefur vit á því. Ég hef
vitað menn biðja einkaritarana
sína að gera allt fyrir sig, hvort
Hrúturinn, 21. niarz — 19. apríl.
Ýt.ni er aðcins til að hleypa kergju og inótþróa í fólk.
Nautið, 20. apríl — 20. maí.
Ef þú tekur vel eftir geturðu komizt hjá misskilningi.
Tvíburarnlr, 21. maí — 20. júní.
Nú verðurðu að taka ákvarðanir, sem eitthvað koma lögum
við. Þú gengur lengra en þú ætlaðir, og ert meira flæktur í málið
tilfinningalega en þú hélzt.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Nægar eru freistingarnar og fleiri gildrurnar.
I,jóníð, 23. júli — 22. ágúgt.
I»að er hollt að tjá sig, einnig í blönduðum hóp.
Meyjar, 23. ágúst — 22. september.
I»ér verður alveg orðfall, aldrei þessu vant, vegna ummæla
annarra og óvænts hóls í þinn garð.
Vogin, 23. september — 22. október.
Nú verðurðu að reyna að leiða þitt fólk í örugga höfn.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
I»ú ert í minnililuta vegna ýmiss konar ummæla.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Þótt þér finnist þú tala einfalt mál og hógværð sé þitt takmark,
eru þeir margir, sem þú slærð út af laginu og særir.
Steingreitin, 22. desember — 19. janúar.
Þú hrífst af nýjum hugmyndum áður en þú venst þeim og
nytsemi þeirra. Það er hollt að umgangast fólk.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Þú ætlar að halda þig að því að áfellast aðra og gagnrýna eftir.
mætti, þar til er þér leggst eitthvað hentugra til.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Þú færð ekki þann árangur út úr samningaumleitunum þínnm,
sem þú hafðir hugsað þér.
OPIÐ ALLA DAGA
OG ÖLL KVÖLD.
Athugið:
Blómum raðað saman
í blómvendi
og aðrar skreytingar.
BLÓMAHÚSIÐ
sími 83070
við hliðina á Kostakjör
Skipholti 37
(áður Álftamýri 7).
sem það nú er að hengja upp
gluggatjöld eða kaupa jólagjaf-
ir handa konum sinum og böm-
um en þama er sannarlega of
lasngt gengið — að biðja þig að
fara tnn í þennan kofa. Það gæti
verið stórhættulegt.
Jafnvel Mary leit á hanm
steinhissa. Svo mikil hneysklun
var í rödd hans. En nú kom frú
Risley inn og sagði, að matur-
inm væri tilbúiinn, og þau voru
samstundis komin að borðinu.
Mary sló út í aðra sálma með
því að spyrja lækninn, hvort
hann hefði marga sjúklinga
þarna við vatnið.
— Fáeina. Ég var að vitja um
hanm Johm Thomas — liðagigt,
oig lltið hægt við þvl að gera,
eins og þau lifa.
— Þetta hlýtur að vera pabbi
hennar Joybelle, sagði Nancy.
Vissirðu af því?
— Jú, hætt er víð. Þau blaðra
ekki svo lítið um vanþakklát
böm. Þau virðast eiga son líka,
en vita ekki, hvar hann er nið-
ur kominn. Börnin fóru bæði að
heiman undir eins og þau gátu,
og ég skal ekki lá þeim það.
Þau hafa ekki séð Joybelíle í
meira en ár, en hún skrifar þeim
og sendir þeim peninga. Ég veit
það vegma þess, að frú Thomas
segir, að húm sendi ekki nóg.
Þau eru afskaplegir nirflar. Ég
held nú ekki, að þau hafi nokk-
uirn tima haft mikdð upp úr
þessu hænsnabúi sínu, en þau
hafa að minmsta kosti ekki eytt
því í óþarfa, ekki einu sinni í
lækna. Þau sendu eftir mér, af
því að ég er sá eini, sem fæst
til að koma til þeirra. Guthrie
lækmir varaði mig við þeim, svo
að ég læt þau þorga hverja vitj-
un jafnharðan, og það er venj-u-
lega í smápeningum. Ég skyldi
stunda Thomas fyrir ekki neitt,
ef ég vissi að hann væri raum-
verulega öreigi. Það veiztu
Mary, iauk hann máli sínu ein-
beiittilega.
Úfsfillingar
Góður útstillingamaður eða kona óskast
til afleysinga öðru hvoru í sumar.
Góð laun fyrir hæfan mann.
Upplýsingar í síma 42142.
- Já, það veit ég þú mundir
gera, Tim. Það er skammarlegt
með alla þessa fátæklinga, sem
er otað að þér.
—- Það getur nú verið góð
reytnsla og það er ekki hægt að
lá eldri læknum það. Þeir hafa
sjálfsagt fengið bróðurpartinn
af þessu sama, þegar þedr voru
að byrja.
Þegar þau höfðu lokið máltíð-
inni, fóru þau með kaffið út á
svalimar. Nú var næstum orðið
dimmt. Handan yfir vatnið sáust
ljós í húsunum þar sem fólik bjó
allt árið. Hvorki var stjörnu
bjart né tunglsljós og himinninn
var eirrauður.
— Ég hélt, að hér yrði kalt á
nóttunni, Mary, sagði Tim.
— Vemjulega er það. Það var
virkilega kalt í gærkvöld.
— Það ætlar að fara að hvessa.
Frú Risley stóð í dyrumum að
baki þeim. 1 yðar sporum, lækn-
ir, mumdi ég flýta mér til borg-
arimnar aftur.
13. kafli.
Spádómur frú Risley kom þó
ekki fram tafarlaust. Það var
hvorki hvassviðri né rigning um
nóttina, en hitinn var sá sami
og áður. Almanakið sagði, að
nú væri tíundi september,
en veðrið var eins og í miðjum
ágústmánuði. Ekki þó þannig, að
sólin brenndi, því að það sást
varla tO sólar. Himinninn var
eins og eirlit skál og allt var
hulið misitri. Jafnvel vatnið
sýndist gult í staðinn fyrir að
vera grænt eða blátt.
Nancy hafði ætlað í Llewell-
ynhúsið, en Mary sagði, að það
væri ekki veður tU þess.
Um klukkan tíu hringdi Car-
mody dómari og spurði, hvort
hann mætti koma til kvöldverð-
ar og gistimgar. Þegar Mary var
þar lét hann alltaf eins og hún
ætti húsið en lék sjálfur gest.
Frú Risley var fegin komu
hans og sagðist þurfa að róa yf-
ir vatnið til þess að kaupa mat-
vörur. Nancy bauðst til að róa
henni yfir, þar eð hún vissi, að
gömlu konunni var meinilla við
þá áreynsJu.
Venjulega varð vasrt ofurlítils
straums úti í miðju vatninu, þar
sem áin rann í gegn, en í dag
varð þess ekki vart. Og það var
ékki einu sinni vindbára á vaitn
inu. Þegar yfir kom, keypti
Nancy sér sólarhringsgamalt
blað og settist á bryggjuna til
að lesa það, meðan firú Risley
lauk erindum sínum. Það var eiin