Morgunblaðið - 27.06.1971, Qupperneq 12

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. JÚNÍ 1971
sögðu féllust ritstjórar blaðs-
ins é að bíða með birtingu
greinarinnar.
Tiu dögum síðar barst blað-
inu skeyti þess efnis, að farar-
leyfi hefði fengizt fyrir konuna
og bömin, sjálfur fengi Masc-
arenhas ekki leyfi en mundi
flýja land. I síðustu flugferð-
inni innan landamœra Pakist-
Hvers vegna flúðu
fimm milljónir Hindúa?
ÞRIÐJUDAGINN 18. maí sl.
kom til ritstjórnarskrifstofu
„The Sunday Times“ í Lond-
on, fréttaritari blaðsins í
Pakistan, Anthony Mascar-
enhas — blaðamaður við
„The Morning News“ í Kar-
achi — og kvaðst hafa efni
í grein, er hann vildi fá að
skrifa um ástandið í Aust-
ur-Pakistan. Það var auð-
sótt mál, enda beið heimur-
inn með eftirvæntingu eftir
fréttum þaðan. Hvað hafði
gerzt eftir að uppreisnin í
Austur-Pakistan var hæld
niður? Hvað var hæft í þeim
hroðalegu frásögnum, sem
hafðar voru eftir flótta-
mönnunum, sem flæddu yfir
landamærin til Indlands í
milljónatali? Hvers vegna
flúði allt þetta fólk — lieil
þjóð — sem þó vissi um hina
gífurlegu fátækt í Indlandi
og erfiðleika lífsbaráttunnar
þar? Og hvers vegna var
Mascarenhas komin til Lond
on? Hvers vegna hafði hann
ekki sent sögu sína frá Vest-
ur-Pakistan?
Hann kvaðst nýkominn fá
A-Pakistan. Þangað hafði hon-
um verið boðið af stjómvöld-
um, ásamt sjö öðrum blaðamönn
um frá V-Pakistan tiii þess að
kynna sér „friðunarstarf" hers
ins þar, sem þá hafði staðið
yfir með leynd í nokkrar vik-
ur. Fréttamönnunum átta var
gert Ijóst, að þeim bæri að
skrifa þaðan frásagnir er
sýndu mönnum heima i V-Pak-
istan, að ástandið í austurhlut-
anum væri orðið eðlilegt, kyrrð
væri komin á og uppreisnin
endanilega' bæld niður.
En það var ýmisllagt fleira,
sem hlaut að fylgja slíkri frá-
sögn, ef segja ætti frá satt og
rétt — og Anthony Mascaren-
has tók þá ákvörðun, að ann-
að hvort skrifaði hann sann-
leikann um það, sem hann hefði
séð og heyrt eða hann skrifaði
aldrei framar. Þess vegna fór
hann til London.
Hann tjáði ritstjóm „The
Sunday Times,“ að hann og
fjölskylda hans mundu ekki
lengi lifa eftir að frásögn hans
yrði birt, þvi yrði hann að fá
frest til þess að koma konu
sinni og fimm bömum úr landi.
Mascarenhas er maður krist-
innar trúar, fæddur i Góa en
hefur búið í Pakistan frá stofn
un rikisins. Var það honum því
talsvert erfitt að yfirgefa land
ið þannig og stöðu sina sem
einn af helztu blaðamönnum
þar. Hús sitt og eignir bjóst
hann tii að skllja eftir. En
kæmi eitthvað fyrir hann, hafði
blaðið greinina í höndunum og
gat notað efni hennar. Að sjáilf
Böm í flóttamannabúðunum Taki í Vestur-Bengal fá mjólk frá Bamahjálp Samelnuðu þjóð-
anna.
Móðir og bam í flóttamannab úðum í Tripura.
ans sat hann andspænis hátt-
settum embættismanni úr innan
ríkisráðuneytinu, manani sem
hann þekktá vel og hafði sá
ekki þutrft nema eitt sírntal til
Karachi til að stöðva llóttann.
En ferðin gekk að óskum og 13.
júni s.I„ þegar Mascanerhas oig
fjödskylda bans vonu kamin
heil á húifi til Londion, var
igrein hans birt, þrjár siður í
„The Sundey Times“ undir fyr
irsögninni „I»jóðarmorð“.
Brottrekstur
og f jöldamorð
En hver var þá sannleilkur-
inn um atburðina 1 A-Pakist-
an? Hvers vegna hafa fimm
miMjónir manna fflúið á vit fá-
tæktar og vesældar í IncHandi?
1 stuttu máli, segir Anthony
Mascarenhas, hefur herinn í
V-Pakistan haJldið uppi skipu-
iögðum aftöbum tugþúsunda ó-
breyttra borgara í A-Pakistan,
efcki aðeins Hindúa heldur og
Múhameðstrúarmanna og fólks
af öðrum trúarbrögðum. Her-
inn hefur ekki einungis ofsótt
og drepið stuðningsmenn Ban-
gla Desh, Hindúar hafa verið
drepnir fyrir það edtt, að þeir
voru Hindúar og Múhameðstrú
armenn fyrir að vera ekki nógu
sterkir í sinni trú. Erlendum
blaðamönnum var ekki leyft að
fara um A-Pakistan vegna þess,
að herinn vildi hafa frjálsar
hendur í ofsófcnum sínum, Jafn
vel sfcrifstoíur þær, sem að
nafninu til hafa verið settar á
laggirnar til til þess að koma á
friði milli íbúanna í A-Pakistan
hafa í reyndmni haldið uppi
sleitulausum áróðri fyrir frek-
ari flótita Hindúa tii Indlands.
Hindúarnir í Austur-Bengal
voru um 10% af 75 milljónum
íbúanná þar, svo að öllum má
ljóst vera, að hinn mifclii sig-
ur Mujiburs Rahmans á sínum
tírna var ekfci að þákka Hindú
um einuim. Enda hafa Mú-
hameðstrúarmenn fengið sinn
Skerf, þó Hindúar séu opinber
lega lýstir aðalandstæðingar
stjórnarinnar. Þúsundir stúd-
enda, prófessora og annarra
menntamanna hafa horfið og
hinar hroSalegustu sögur eru
sagðar af örflögum þeirra. Mas
carenhas segir frá því, er hann
ikom I stúdentagarð í Dacca 15.
aprll og rakst þar uppi á þaki
á rotnandi höfuð af fjórum
stúdentum, sem drepnir höfðu
verdð í árás hermanna á garð-
inn 25. marz sl. Innan dyra
mátti liíta blóðbletti og byssu-
göt um aflila veggi.
Á morgun
gerum við
mann úr þér...
Mascareríhas segir, að það,
sem hann hafi heyrt og séð þá
tíu daiga, sem hann dvaldist í
A-Pafldstan, haifii sannfært sig
um, að drápin þar væru eikki
tilviljun háð né uppátæild. ein-
stakra herforingja. Þeir hefðu
keppzt um að ganga sem harð-
ast fram og metizt um það á
kvöLdin yfir kafifibollum, hver
hefði drepið flesta þann dag-
inn. Þeir smjöttuðu á sögum af
konum og ungum stúllkum, sem
þeir höfðu nauðgað eða rifið af
brjóstin með nýjum gerðum
hnífa, er þeir töldiu sérstaklega
vel til slíks faflllna. Böm voru
drepin tfyrir auigum mæðra
sinna og mæður fyrir augum
bamanna. Stundum var böm-
um sleppt eftdr að skorinn
hafði verið af þeim handlegg-
ur eða fótleggur eða stungin úr
þeim augun.
Hann segir tfrá Azmet höf
uðsmanni, sam sagt var að
Tikka Khan, lierstjórinn í Aust
ur Bengal.
hefði emgan mann drepið. Fé
lagar hans hæddu hann og
spottuðu og kvöld eibt sagði
yfirmaður hans, „Á morgun ger
um við mann úr þér.... “
Mascareríhas segir, að það
beri að taka fram, að V-Pakist
anar hafi ekki einir drýgt
slíka glæpi, stuðningsmenn
Bangla Desh hafi gert sig seka
uim margvísflega svivirðu og
lenigi haldið uppi skemmdar-
verkum. Barátta þeirra haildi
áfram og sé enn hörð, þótt að
þeim sé æ meira þjarmað. (Alls
er gizkað á að um 250.000.
manns h£ifi verið drepnir atf
beggja háflfu og eru þá efldd