Morgunblaðið - 23.12.1971, Blaðsíða 11

Morgunblaðið - 23.12.1971, Blaðsíða 11
MORGUNBLAÐIÐ, FTMMTUDAGUR 23. DESEMBER 1971 11 BÓKMENNTIR - LISTIR 1——l BÓKMENNTIR - LISTIR monntunum. Aitur á móti spill- ir hvers kyns rómantiska og ein um of mikil viðkvaamni mörgum Ijóðuim Sveins, skáldskaparmál hans verður vanabun'dið og átakalitið þrátt fyrir góða spretti. Herslumuninn vantar stundum til þess að úr verði verulega góð Ijóð. Sveinn var kornungur þegar hann orti flest Ijóð sín og sannarlega hafa þessi Ijóð sœtt töluverðíum tíð- indum á sinni tið. En um aldiur skálda er ekki spurt þegar að þvi kemur að menn þurfa að gera upp við sig hver staða þeirra sé í bókmenntunum, Sveinn Jónsson var blossi, fyrir heit, sem ekki rættist nema að litlu leyti. Frá árinu 1912 er ljóðið Á næt urvegum, sem mér þyfkir ekki verra en sumt af því, sem skáldakynslóð Sveins hefur orð ið firæg fyrir. Tónninn í þessu ljóði og reyndar fleiri Ijóðum Sveins Jónssonar kemur frá brjósti upprunalegs skálds, sem hefði ef til vill getað orðið eitt af svipmestu skáldum Is- lands á síðari tímum, ef örlögin hefðu ekki kallað aðra til þess hlutskiptis. Ég birti það hér að lokum um leið og ég þabka séra BÉrni O. Bjömssyni og Almenna bókafélaginu fyrir þessa athygl isverðu bók, Svein Framtiðar- skáid, sem ég held að fleiri en undirritaður muni fagna: Geislar firá sólu setztri slokkna, og skuggaamir teyigja arrna, frá austri að vestri. Er einhver í myrkrinu að deyja? Já dagurirm — hann er að deyja. Langt er til ljóss frá skuggum, langt er frá sæ til f jalla. Svipimir setjast að gluggum — ég sé þá í huganum aila. — Svo er nóttin — nóttin — að kaha. .. Ég finn mér er förin að meini — feginn vii ég mér halla til hvildar að köldum steini. Ég kem, nótt — þú þarft ekki að kalla... Erlendur Jónsson T}CVfT skrifar um ll\ I i\ IVI VJ NNTIR , , ** mut Jólaboðskapur og manngildi Guðmundor Gíslason Hagalín: (JR HAMRAFIRÐI TIL HIMINFJALLA. Almenna bókafélagið, 1971. Níu sögur sendir Hagaflin frá sér í þessari bók. Hér verður hann ekki kross- festur heitir hin fyrsta; þjóðleg helgisögn „frá síðari hluta átjándu aldar". Efnið minnir á Máirus á Valshamri, en er skoð- að þarna frá öðru sjónarhomi og brugðið upp sem ævintýri: Gildur bóndi úthýsir fiarandi konu á jólanótt Hún leitar þá sikjóls i hesthúsi hans og eiur þar bam — í jötu, er svo leidd S bæinn, en er horfin næsta morg un; sigilt mirmi um jólabarnið. Grunur minn er þó sá, að með þessu gamla ævtntýri sé Haga- Hín ekki bara að segja fallega jótesögu, heldur vi'lji hann með þeSsu flytja sinn jólaboðskap um mannlega samkermd og sam- hjálp i misgóðum heimi; þann beðskap, sem Biblían kallar frið á jorð. Annars er þetta dæmi- gerð „jólasaga"; sómir sér lika vel fremst í bókinni því svo vel es hún sögð og af svo mikrlli hófstiálmg, að varla verður bent á margar smásögur Hagaiíns, sern betur séu stiiaðar. Þá kemur Laiunblót, „sögukom um smælingja“. Þykir mér sú saga mun veikust i bökinni; en voha það rugli ekki dómgreind mína í því mati, að áróður henn air eða boðskapur hrærir mig ekki til samþykkis; þvert á móti. Vond ertu veröld er gaman- saga með alvarlegum undirtóni og á sér líkast til margar og sí- endurteknar hliðstæður í lifinu: Þetta er sumsé grátbros-leg frá- sögn af samvizikiusömum og spar- sömum piparkarli, sem upplifir eitt áistarævmtýT og ræður sér þá vart fyrir gleði, vitáskuld, þar ti3 hann kemst að raun um, að gagnaðilinn var ekki að kraáa eftir ást, heldur i>ening- unum hans. . Kontórlognið er líka gaman- saga: Útgerðarfiorstjóra þykir skipstjóíi sinn helzti værukær og veðurhræddur og hvetur hann til karlmannlegri sjósókn- ar. Með dáiitlum brögðum tekst ekipstjóranum að sanna honum, að veðrið úti á miðunum sé nokkru rysjóttara en kontór- Jognið 1 fcringum forstjórastól- inn. 1 Ættarbikarnum notar Haga- lin lcunnuglegt efni með nýjum hæitti: Gamall maður kallar fyr- ir sig börtr sin þrjú (sem eftir lifa) og ljóstrar upp fyrir þeim, hversu áfengið hafi sáfellt leitt bölvun yfir ætt þeirra, svo sum- ir lifðu um efni fram, en aðrir guldu með lifinu, þótt oft hefði verið hylmað yfir með ýmsum hætti. Kveðst hann því hatfa ákveðið að verja eignum sinum til að bægja þessum háska frá öðrum, það er að segja til áfemg- isvarna. Viðbrögð bamanna verða víst ámóta nútímaleg og hann er sjálfur orðinn gamail, eitt (dóttir) sekkur niður í vol og tilfinningasemi, en tvö (syin- ir) koma sér saman um, að gamli maðurinn hljóti að vera orðinn snarbilaður; ævareiðir, að hann skuli ætla að svipta þá arfinum. Hálft á iandi og hálft í sjó er svo aftur gamansaga; segir frá umguim og dugmikium skipstjóra, sem 4 tivær Helgur að rækja: sldpið sitt og bonuna sina, og getur auðvitað ekki stundað báðar, svo vei fari, enda íer svo, að því fastar sem hainn sækir sjóirrn, þvi frekJegar verður hin Helgan, konan hans, útundan, unz hún tekúr rás viðburðamna í sinar eigin hendur — ekki i fyrsta skipti, sem Hagalin setur fyrir sjónir, hvemig fer, ef mað- urinn vanrækir með öllu hið náttúrlega í lífi sínu. Skylda komunhar útskýrfet með orðum einnar söguihetjunn- Eir: „Og ég veit ekki, hvað er þá skylda komunnar í þessari ver- öid, ef það er ekki að hlynna að þeim, sem engan eiga að og henni finnst sér hafi verið trú- að íyrir af forsjóninni.“ Jeregnías úr kötlum er hrein- ræktuð gamansaga, ef til vill hin eindregnasta þeirrar teg- undar, sem Hagalta hefur nokkru sinni samEin sett Mtan- ir kannski á „grm úr gömlum mytndum" eða eitthvað því um líkt (sjónvarpsáhorfendur í hittí fyirra skilja, hvað átt er við). Lesttaa rekur svo Góði hirðir- inn, saga um sveítámann og dýra vin mikinn, sem flyzt á mölina og þykir þá verst að geta ekki lengur bjargað kindum úr svelti á klettasyllum gneypra fjaJla. Með prýði hefur hann rækt hlutverk sitt í lifinu, og á bana- sængtani sannfærisit hann um, að sjálfur frelsarinn haifi lika ver- ið f járhirðir — í réttri og sléttri merfeinig orðsins. Eru þá nefndar allar sögur bókarinnar, níu talsins. Of mik- ið væri að segja, að Hagalín kæmi þarna að neinu leyti fram sem nýr höfundur, enda ekki við því að búast. Hins vegar hyigg ég, að frásagnarlist hans Guðmundur G. Hagalín. hafi óvíða notið sín betur en í suimum þessara saigna. Beztu sög urnar í þessari bók eru alger- lega klár skáldskapur, og er orð ið þá viðhaft bæði í gamalli og ungri merking: í fyrsta lagi hretan, tær, í öðru lagi örugg- ur, yafningalaius. Þeiss hefur ofit sézt getið í um- sögnum um bækur Hagalíns, að frásagnarlist hans njóti sín hvergi betur en í smásagnaform- inu, og þykja mér þessar sögur renna stoðum undir slikar full- yrðtagar. Viðhorf Hagalíns til lífs og listar eru áður kunn, og þau taika ekki sýniiegum breytinguim með þessari bók. Manngildishug sjón hans er svo skýrt mótuð, að kalla mætti manngildis- trú. Þess vegna setur hann marga söguhetju staa í þá klípu, að hún verður að velja milli þjómistu við eigtagirni sina annars vegar eða þátttöfeu í mannlegri samhjálp hins vegar. Velji hún fyrri kostinn, úthýsir hún guðsmóður og jólabarninu, ekJd aðeins í samskiptum srnurn við aðrar manneskjur, held- ur lika í sjálfri sér. En velji hún síðari kostinn, er hemni bú- in sáluhjálp, að minnsta kosti héma megin grafar, og þá ef til vill einnig annars heims. Og ég vil svo sem prjóna þ\d við, að mér ftanst Hagalín sjálf- ur hafa unnið rækilega til slikr- ar sáluhjálpar með verkum sin- um og þá ekki hvað sízt með þessari síðustu bók sinni. Iðnaðarhiisnæði Ti'l leigu 262 fermetra uppsteypt iðnaðarhúsnæði með 3 stórum innkeyirsl'udyruim við Kársnes- braut í Kópavogi. Lofthæð 4 m, stóf lóð, leigist í núverandi ástandi eða lengra komið, eftir samikomulagi. Uppl. 5 síma — 36936, 12157, 32818. Efni: Popp. Flytjandi: Björgvin Halldórsson. Útgefandi: Tónaútgáfan. Stereo LP. Björgvin Haildórsson er mesta goðsögnin í íslenzka poppheóm- iinum. Hann náði ævintýralegum vinsæidum haustið 1969, þegar hann var' kosimn poppstjama á frægustu tónleikum, sem enn hafa verið haldnir í Laugardals- höUinni. Síðan þetta gerðist eru tvö ár og álita margir, að í daig séu vinsældir Björgvins ekki nema svipur hjá sjón. Þó má bemda á, að plötur hans hata selzt sérsitiaklega vel og emgin ástæða er til að ætla að hið sama gildi ekki um þá ellefu laga plötu, sem hér er til umræðu, sólóplötu Björgvims Hallldórs- sonar. Platan heitir „Þó líði ár og öld“ eftir laginu, sem Björgvin söng á fyrstu plötunni sinni, en hér er lagið í nýjum bún- ingi, tvöfaldur söngur, ann- ar endatónn og breytt áherzla á stöku stað. „Horfðu", eftir Björgvin, er bezta nýja lagið á plötunni og auik þess er tölu- verð hugsun í textamum. Mjög „moderne“ lag. „ByJtingarbál“ þama syngur Erla Stefánsdóttir með Björgvin en undirieikurinn er enskur. Texttan er efitir Etaar Guð- mundsson, mann, sem er greini- lega meira en litið fúil út í þjóð félagið. Sú hneigð kemur þó enn betur í ljós í „Hræðslugæði“ þar sem hinu ágætasta lagi og flutn- ingi er stórspiht með heimsku- leguim texta. „Böm“. Lagið eftir Björgvin en texttan eftir Sigurjón Sig- hvatsson. Einhvem vegtan finnst mér ég hafa heyrt þessi orð áður, eða var það einhver svipaður texti. Allavega er góð vísa aldrei of ofit kveðin. Lagið er rólegt og sefamdi. „Ég á þig einn“. Textinn er efitir Guð- mumd Hauk í Roof Tops og upp hafilega heifur Guðmundur sjálf- sagt setlað hann tiJ eigin nota. Viðiagið er grípandi og gæti orð ið vinsælt. Texti Rúnars Júliussonar „1 sjáifium þér“ bendir til, að höf- undur sé hvort tveggja brot af hagyrðingi og hugsuði auk þess að vera í sæmilegu andlegu jafn HLJÓMPLÖTUR vægi. Kór flestra beztu poppara landsins aðstoðar. „Virntr í raun“ er samvinna vinamna Björgvins og Sigurjóns og þama gerir Björgvin skemmtilega til- raun með austurlandatónlist. „Ástin, sem að herjar minn hug“ og „Með þöglu brosi“ slá botninn í plötuna. En fyrir ut- an lögta hams Björgvins, eiga öll þessi lög það sammerkt að vera af enskum uppruna og hafa orð- ið vinsæl þar. Umdirleikurinn að þessum lögum fæst keyptur og síðan er sömgnum bætt við á þvi tumg'umáli, sem við á. Þannig geta margir söngvarar í mörg- um löndum notað sama undirleik inm. Þetta befur verið gert hér, og er undirleikurtan á þessari plötu ágætur, og þá ekki síður himn felenzki hluti (lög Björg- vins) en hinn erlendi. Bezti hluti plötumnar er þó söngurinn, þvi engum blöðum er um að ifletta að Björgvfa er etan bezti dægurlagasöngvari, sem nokkru stani hefur komið fram hér á lamdi. Og hann er einnig lipur gítar- og munnhörpuJeikari. Pressun piötunnar hefur tekizt vei þannig að þessi plata er fremur til ávinnimgs, bæði fyr ir flytjanda, en ekki síður fyrir þá, sem hlusta á þessa tegund tónlistar. MHd og hlý plata. Ilaukur Ingibergsson. Góöar jólagjafir Bollor í gjafnkössum Glös í úrvali — Bjórkönnur Glnsnbnkknr — Tertuföt Kökudisknr ú fæti Ávnxtnsett jlz Á RfYKJAVÍK Hafnarstræti 21, sími 13336, Suðurlandsbraut 32, sími 38775.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.