Morgunblaðið - 09.01.1972, Side 6

6
MORGUN3BLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. JANOAR 1972
SKATTFRAMTÖL Pantið tímaoiega í síma 16941 Friðrik Sigurbjömsson, tög- fræðingur, Harrastöðum, Fáfniisnesi 4, Skerjafirði.
KEFLAVlK — NÁGRENNI 3ja—4ra herbergja íbúð ósk- ast. Uppl. í sima 8360 eða 6292 KeflavíkurflogveHi. Detmer Mattisoo.
DlSILJEPPABIFREIÐ. árgerð '62—'68, óskast til J kaups. Uppfýsiogar í síma 51622.
SKATTFRAMTÖL Sigfinnur Sigurðsson, hegfr., BarmaWíð 32, sími 21826, eftir kl, 18.
HEIMILISHJALP óskast Góð kona óskast tii heimiös- starfa 3—4 klst. á dag, fimm daga vikurmar, þar sem hús- móðir vinnur úti. Upplýsingar í síma 38173.
NÝKOMIN EFNI í rya-botna. 10%—20% afsláttur af krosssaunvs- og rya-tepp- um. Verzlunin Hof.
MYNDFLOSNAMSKEIÐIN (Aladio- og Sitta flosnélin). hefjest aftur { næs tu viku. hmritun í búðinni Laugav. 63, Harvdavirm ubúði n.
IBÚÐ ÓSKAST Tveggja til þriggja herbergja ibúð óskast tii leigu, má þarfnast lagfæringar. Uppl. f sima 34860.
BARNGÓÐ ELD3I KONA óskast á heimili einstæðrar móður tif smávegis barna- gæzlu gegn fæði og húsneeði. Uppiýsingar í síma 14839.
REGLUSEMI HEITIÐ Ungt barnlaust par, vinna bæði úti, óska eftir tveggja herbergja íbúð sem fyrst. Uppl. í sírna 51005 og 32732 eftir kl. 8 á kvöldin.
TVÆR STÚLKUR óskast á tvö góð beimili fyrir utan New York. Uppiýsingar í síma 99-3153 og 3181.
RÁÐSKONA óskast í mötuneyti í Grinda- vík. Uppl. í síma 8086 Grindavík.
HÆNSNAHÚS óska að taka á leigu skúr eða annað húsnæði til fiænsnaræktar. Upplýsingar í síma 31215.
FÓNDUR Tek 4-—6 ára börn í föndur. Elin Jónasdóttir Miklubraut 86 sími 10314,
GARÐAHREPPUR Húshjálp óskast einu sinni í viku. Uppl. í síma 42572, milli kl. 17 og 18 í dag og á morg- un.
MANAÐARKAUPIÐ GLATAÐ
DAGBOK
Ég hefi feykt burt misgjöröum þínum eins og þoku, og syndum
þínum eins og skýi, hverf aftur til mín (segir Guð) því að ég
frelsa þig (Jes. 44.22.)
1 dag er siumudagur 9. janiíar og er það 9. dagur ársins 1972.
Eftir lifa 357 dagar. Fyrsti sunnudagur eftir þrettánda. Xungl
fjærst jörðu. Ardegisháfiaeði ld. 00.04. (Úr Islands almanakinu)
EINN af fólkinu okkar á Morg-
unblaðinu, sem sér um að koma
blaðinu til skila á hverjum
morgni til kaupenda þess, heitir
Kolbeinn Kristinsson. IJklega
gera fæstir lesendur sér grein
fyrir því, hve blaðaútburður er
erfiður og ttmafrekur, en ein-
mitt þess vegna ber okkur að
meta störf þéss fólks, sem sér
um að við fáum Morgunblaðið
með morgunkaffinu.
Þessi Kolbeinn vinnur lika sem
þingsveinn, og er 14 ára, og þeg-
ar hann tók við kaupinu sinu á
aðfangadag og tók stefnuna
heim, þá tapar hann peningun-
um, kr. 4.700, — í samanvöðluð-
um seðlum, ekki í utmslagi. Hann
gekk frá Alþinigi og heim að Hað
arstíg, þama hjá Nönnugötunni,
en telur láka koma til greina, að
hann hafi misst peningana úr
vasanum nálægt Vitastíg. Ef ein-
hver hefur fundið sMka seðla-
hrúgu á síðasta degi ársins, er
hann beðinn að hringja í síma
26836 eða til Dagbókarinnar. All-
ir geta litið í eigin barm, þegar
annað eins og það gerist, að týna
mánaðarkaupinu sínu.
— Fr. S.
VÍSUK0RN
Af Eyrarbakka út í Vog,
— er það mælður vegur, —
átján þúsund áratog
áttatiu og fégur.
Hylur gæran sauðar svarta
soltinn úlf með geði þungu,
dúfu augu, höggorms hjarta,
hunangsvarir, eiturtungu.
Jakob Aþanasiusson.
■Nlz*.
Aimennar upplýsingar um lækna
bjónustu i Reykjavík
eru gefnar i símsvara 18888.
Lækningastofur eru lokaðar á
laugardögum, nema á Klappar-
stig 27 frá 9— -12, símar 11360 og
11680.
Vestmannaeyjar.
Neyðarvaktir lækna: Símsvari
2525.
Næturlæknar i Keflavík
6.1. Guðjón Klemenzson.
7.1., 8.1. og 9.1. Jón K. Jóhannss.
10.1. Kjartan Ólafsson.
Asgrímssafn, Bergstaðastrætl 74
er opið sunnudaga, þriðjudaga
ng fimmtudaga frá kl. 1.30—4,
Aðgangur ókeypis.
Listasafn Einars Jónssonar
verður lokað um skeið. Hópar
eða ferðamenn snúi sér í sima
16406.
X&ttúrueripasafnið Hverfisgötu 116.
OpiO þriOJud., íimmtud., laucard. og
sunnud. kl. 13.30—16.00,
R&ðgrjafarþjónusta Oeðverndarfélag's-
ins er opin þriOjudasa kl. 4.30—6.3Ó
siOdegis aO Veltusundi 3, simi 12139.
Þjónusta er ókeypis og öllum heimil.
„Enn hefur sólin ögn í vestri dokað“ ;
Lítil æskuminning kom i
huga minn um daginn, þegar
ég var að fietta stórri er-
lendri bók um dýr. Ég sá þar
allt í einu mynd af hunangs-
flugu, einhverri stærstu
flugu, sem til er á íslandi og
einnig einni hinni merkustu.
Sumir rugla henni saman við
randafluguna, en sú tegund
er miidu minni, oftast af
líkri stærð og fiskifluga,
snögghærð, en það er hun-
angsflugan ekki, þvi að belg
ur nennar er loðinn, eins og
mjúklegt flos & að líta, jult
og svart, og kroppurinn er
bústinn eins og & kynbombu.
Auk þess er hunangsflug-
an af ætt býflugna, þeirra,
sem framleiða hunangið, og
hafa skapað heila iðngrein,
sem sannarlega væri hægt að
stunda með árangri hérlend-
is, og það hefur ekkja dr.
Urbantsohits þegar sann-
að. Býtflugur hafa mörgum
skáldum orðið að yrkisefni,
og nægir að nefna heila
bók, sem Belgíumaðurinn
Maurice Maeterlinck skráði
um samskipti sín við þær, og
út hefur komið í íslenzkri
þýðingu, stórbrotið verk um
þessi iðnu dýr, sem næstum
því hafa mannsvit. Jónas
Hallgrímsson gaf akkur
holla lexíu um sanngildi
málsháttarins: „Margt smátt
gerir eitt stórt", að samvinna
einstaklinga hjá einni þjóð
getur unnið stórvirki, og
i kvæðinu Alþing hið nýja,
sem hann orti 1840 er eitt er-
indi um býflugumar, ort
sem daeani um þetta, svohljóð-
andi:
★
„Bera bý
bagga skoplítinn
hvert að húsi heim,
en þaðan koma ljós
hin logaskæru
á altari hins göfga guðs.“
★
Þannig gat ein býfluga,
sem skopBtírm bagga af hun
angi færði í búið, verið þátt-
takandi í þvl að skapa ljós-
in skæru á altari hins göfga
guðs. Og eitt okkar vestur-
'heimisku íslenzku skálda,
Guttormur Guttormsson gaf
út ljóðabðk, sem hann kall-
aði Hunangstflugur. Ég hélt,
að þar fengi ég fallegt kvæði
um flugurnar í þessa grein,
en þvS miður, þær voru að-
eins tíl í heiti bðkarinnar.
★
Ég var smápolli þá, stadd
ur niðri í Lindarhvammi, þar
sem kaldavermslið vall ár og
sið, kældi mjólkina í brúsun
um, og þar undir einu þúfna
barði rakst ég í fyrsta skipti
á hunanigsfluguna. Þetta
var um hásumar, hlýtt í
veðri, náttúran öll vel vak-
andi í krinigum mig, blár him
inn hið efra og vina-
leg bólstraský breiddust yf
ir miðloftið, jafnvel einstöku
Maríutásur voru þar á ferð.
Einn aí þessum dögum, þeg-
ar náttúran er í sátt við alla
menn, og mennimir kunnu
sér hóf á allri mengun. Að
hugsa sér, að það skuli vera
svona stutt síðan, að orðið
mengun var ekki til i
íslenzku máli. Já, miklu fá
mennirnir breytt á skömmum
tima, þegar þeir taka sig til
og taka tíl hendL
Éf sá hana sitja á kollimim
á einum Ijósgulum túnfófli og
sleikja útum af hunanginu,
sem hann framleiddi íyr-
ir hana, lokkaði hana til sín
með lit, ilmi og bragði, til
þess að náttúran fengi genig-
ið sinn gang, til þess
að frævlar hittu frævur.
Hún og hann voru aðeins
Mefckir í þessari stór-
bostlegu keðju láfsins á
jörðunni. 1 fyrstu hélt ég
eins og aðrir, að þetta væri
ólukkans suðandi randaflug-
an, en svo rann upp fyrir
mér ljós, að þetta væri hun-
angsflugan, eina felenzka
viHibýflugan. Ég náligað-
Bú hunangsflugunnar er álitum eins og fegursta lista-
verk.
ist hana æfðum höndum, því
að ég var þá þegar byrjað-
ur að saifna skordýrum; tófc
tveim fingrum utan um
skrokk hennar, og varaðist
að láta afturenda henn-
ar snerta mig. Og þar kom, að
lærdómur minn hafði fyrir
mig hagrænt gildi. Ég vissi
sem sé, að kvendýr hunangs
flugunnar hafði brodd, um-
myndaðan eggjaleiðarabrodd,
sem hún gat stungið með i
sjálfsvörn, og sú stunga var
eitruð. Einkanlega var stung
an banvæn fyrir ýmis lægri
dýr, en auk þess fá menn
upphlaup í húðina, og hjá
einstaka fólki getur þetta
verið banvænt, ef marg-
ar býflugur eiga hlut
að máli.
★
Ekki veit ég, hvort það er
satt, að kvendýr hunangs-
flugunnar deyi þegar það
hefur stungið og eitrað, en
það var haft fyrir satt í minu
ungdæmi, að þetta væri svana
söngur kvendýrsins. Líklega
er þetta of rómantískt til að
vera satt, og máski kunna
einhverjir betri skil á þessu
en ég.
Ég var rtígmontinn, þegar
mér tókst að koma hunangs-
flugunni niður í Iítinn stokk,
síðan drap ég hana hreiniega
með klóróformi og setti hana
í safnið. Ja, hvað skyldi nú
Dýraverndarinn segja, ég,
dýravinurinn Mka. En síðan
er mér alltatf hlýtt til þess-
ara bústnu, loðnu flugna. Og
hitt hef ég menn, sem fund-
ið hafa búið hennar, þangað
sem hún safnar hunangimu,
drottningarhunanginu.
Svona er nú einu sinni líf-
ið. Það er samspil margra
afla tíl að viðhalda lífskeðj-
unni. Liklega hefur vini miin-
um, túntfiELmum, létt mi'kið,
þegar ég tók hlassið atf hon-
um, en Jónas Hal'lgrimsson
tók af mér ómakið að lýsa
þessum samskiptum hunangs-
flugu og tfífils í ævintýrinu,
sem hann kallar: Fífil og
hunangsflugu, og ég ráðlegg
öllum að lesa. Af þessu
skemmtilega ævintýri tílfæri
ég aðeins örfáar Mnur, rétt
svona til að æra upp i ykk-
ur sult og forvitni, lesendur
góðir.
Það má nærri geta,
hveraig aumingja fíflinum
liafi orðið við, þegar skyggði
fyrir sólina og hlassið settist
á hann, svo blöðin svignuðu
undir þessum ofurþyngslum.
Þegar mæðin rann af flug-
nnni, þefaði liún úr kollinum
á fifiinum og sagði svo liátt,
að hann heyrði: „Hvaða
biessaður ilmur! Ekki get ég
setið á nriér að sjúga þig, karl
Hiinangsflugan, bústna og
loðna.
kind, svo litlu er mér óhætt
að bæta á mig.“
„Gerðu það ekki, fiuga mín
góð,“ sagði fífiliinn og skalf
og titraði af hræðslu.
,3júgðu mig ekki, biess-
uð mín, ég er svo imgur og
langar til að lifa og verða
stór.**
„likki get ég gert að því,“
sagði flugan, „ég er að draga
til búsins, og verð að sjá um
mig og börnin min. Ég sýg
blómin, af þvi ég þarf þess
með, en kvel þau ekki eða
drep að gamni mínu. Við segj
um, hunangsfiugurnar, að
þið séuð sköpuð handa okk-
ur, og förum þó betur með
ykkur en mennirnir fara með
dýrin og hverjir með aðra.“
„Ég er svo einfaldur og ung-
ur„* sagði fífillinn, „og- get
ekki borið neitt á móti þvi,
sem þú segir, en mig langar *
ógn til að lifa. Ég hef aldrei
séð kvöid né forsæhi."
Og þannig átfram með þetta
fallega samspil dýra og
blóma.
Ætli ég endi ekki á erindi úr
kvæðinu um Kvöldið eft-
ir hann Jón kadett í Hem-
um, sem svo er:
„Blómin við veginn björtu
hafa lokað
blaðkrónum smám og þegið
væran blund. —
Enn hefur sóiin ögn í vestri
dokað,
— enn er ei komin hennar
hvílu-stund, —
er sem luin þrái í alla nótt
að vaka,
ekkert svo megi
norðurheiminn saka.“
Og þetta var mín upprifj-
un um hunangsfluguna,
bústnu og loðnu. Góði mað-
ur og fcona, sem þetta lest:
Það er svo margt smátt, sem
skilningarvit okkar kætir
hvað mest. Gakíktu hægt um
náttúrunnar breiða og víða
vang, skoðaðu niður i saum-
ana, þar niðri er máski
hvað mesta yndið fólgið.
— Fr. S.
UTI
Á
VIÐAVANGI
^ZJ