Morgunblaðið - 16.03.1972, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐflÐ, FIMMTUDAGUR 16, MARZ 1972
v
22*0-22*
RAUÐARÁRSTÍG 31
14444 @ 25555
mifiMR
8ÍLAUIGA-HVEFISGÓTUI03
14444 "3“ 25555
LEIGUFLUG
FLUGKENNSLA
FLUGSTÖÐIN HF
Simar 11422. 26422
BÍLALEIGA
CAR RENTAL
Tl 21190 21188
Hópferðir
“il laigu í lengri og skemmri
ferðir 8—20 farþega bílar.
Kjartan ingimarsson
sími 32716.
SHODH
LEIGAIt
44 -46.
SlMI 42600.
MORGUNBLAOSHÚSINU
STAKSTEINAR
wm
Að kunna
að reikna
Það hefur verið sagt, að allt
sé hægt að sanna með tölum,
Þótt hér sé nokkuð i borið,
verður þó að viðurkennast, að
með nógu miklu talnaflóði,
sem sett er upp á mismunandi
vegu, er auðvelt að rugla
menn i ríminu, a.m.k. um
stundarsakir. Núverandi rik-
isstjórn er einkar leikin i þess
um leik. Það sannar ekki sízt
sú undarlega niðurstaða, sem
hún hefur fengið út úr saman
burði núgildandi skattalaga
við skattalagafrumvörpin, sem
senn verða að lögum.
Ef tilgangur ríkisstjórnar-
innar með öllum sínum út-
reikningum og dæmum væri
sá, að leiða hið sanna í Ijós,
hefði hún að sjálfsögðu spurt
sérfræðinga sína, hversu mik-
ið þyrfti að hækka skattvísi-
töluna til þess að skattbyrðin
Hvað kemur næst? Þannig
spyrjuim við eldra fólkið, þeg
ar kaupið hækkar ( í tölum)
og vinnutíminn styttist (til
skyldunnar).
Við sem hfjfum lifað í þeirri
blekkingu (?) langa ævi að
virnian væri aðaliundirstaða
aUrar gæfiu, ekki sízt hér á ís-
landi, landi stórra sanda, mik
illa sæva, en fárra þegna.
Bretar sögðu einhvern tíma
eða einhver af þeirna spek-
mgum: „Bretlland væntirþess,
að hver maður geri skyldu
sina.“
En íslendingar gæbu með
enn meira rétti og af enn
meiri nauðsyn sagt: „Island
krefst þess, að hver maður
geri meira en skyldu súna.“
En nú er skyldan orðin 40
tímar á viku!! Gott og vel.
En hvað á að gera við hinn
tímann og þar með tvo „helgi
daga“! samsúða i vikulokin?
Sofa í 8 stundir á sólarhring,
hvíiast í 8 stundir á sólar-
hring, sagði einhver heilsu-
prófessorinn um daginn
(Svefn er þá ekiki hvíld?)
Ætli þurfi ekki bráðiega að
skipa og skipuleggja embætti
tómstundaráðherra ? fsland
bíður starfsfúsra - og stanfs-
samra handa og hugsunar,
sem er annað og meira en
væri sambærileg við það, sem
var á sl. ári. Þetta gerði hún
ekki, Hins vegar hefur stjórn
arandstaðan gert það. Á fundi
fjárhagsnefnda Alþingis lýsti
forstöðumaður hagrannsókn-
ardeildar FKAMKVÆMDA-
STOFNUNARINNAR þvi sem
sinni skoðun, að til þess
þyrfti skattvísitalan að hækka
um 21,5 stig a.m.k. Það er af
þessum söktim, sem sjálfstæð
ismenn hafa miðað við þessa
tölu í útreikningum sínum.
— Þeir hafa viljað fá réttan
samanburð.
Ríkisstjórnin hefur allt
annan hátt á og miðar við
hækkun vísitölunnar um 6,5
stig. Það á sínar eðlilegu skýr
ingar í því, að þegar fjárlaga
frumvarpið var lagt l’ram,
treysti hún sér ekki til að
ganga lengra. Það var með öðr
um orðum ákveðið þegar þá
að auka skattbyrðina á öll-
um almenningi, sem þessu
nam. Útreikningar rikisstjórn
arinnar upplýsa því ekkert
.^svartrar svefnhetbu síruglað
mók“, brauð og lei-kir.
Ef ekki kernur einhvers
konar starfsemi til að fylla
upp í skörðin, þá kemur
vandamáil, sem verður vand-
leyst og er nú þegar komið.
En það birist í námsleiða,
starfsleiða og lífsleiða. Allt
verður að vera við hótf, bæði
vinnutími, svefntími og hvild
artími.
öll ofmötun vekur óbeit,
það mættu hinir vitru lands-
feður og prófessorar vita og
muna. Og nú er svo komið,
að alltaf er hrópað á aðra,
þetta tiitöiulega fáa heii-
brigða og heiðarlega fódik í
landinu á að gera allt, bygigja
glaumbæi, reisa skólasali,
leggja hraðbrautir, kaupa
skip.
„En æskan er léttstíg
og leifcur sér að ljómandi
gullinu fríða.
En guildð er brothætt og
grjótið er víða.“
En það gulil er hennar eig-
ið hjartaguiH, sem krefst fyrst
og fremst heil'lavænlegra
starfa, viðfangsefna til vaxt-
ar, svo efcki verði úr grjót og
gjall eiturgutlara og ópíum
Mika. Æskan þarf að byggja
annað en það eitt, hvort hún
hafi ætiað sér að þyngja skatt
byrðina enn meir í september
mánuði sl. en nú, — ef útreikn
ingarnir upplýsa þá nokkuð.
En þessi skollaieikur ríkis-
stjórnarinnar með tölur dugir
skammt. Sú kemur tíð, að
skattskráin verður lögð fram.
Þá er komið að hinum til-
menna skattborgara að rcikna,
— ekki hvernig hann eyðir
sumarleyfinn, heldur hvernig
honum tekst að eiga fyrir dag
legum nauðþurftum, þegar
skattarnir hafa verið dregnir
frá launum hans.
Ríkisstjórnin
og strjálbýlið
Eins og eðlilegt er, er það
veikur blettur á öllum þorra
Framsóknarmanna, hvernig
ríkisstjómin hefur brugðizt
við málefnum strjálbýlisins.
Með landshliitaáætlunum og
sjálf sína glaumbæi, og ekki
fá allt upp í hendiur lagt.
Fyrir fiimimtíiu áeuim byggði
æs'kan sín umgmennafélags
hús sjá'lf, sneið sér stakik eft-
ir vexti, lagði nótt við dag og
fraimlög af siínu litla kaiupi,
sem fæstum datt í hug að
fórna á altari eiturveiga og
reyfcsfcýjag'Iáps i þá daga.
Það er þessi æska, þetta
fóilk, sem hefir siðar lyft
grettistaki til frimfara, en
því miður lífca til óhófs,
eyðslusemi og heimtufrekju í
þessu landi. Það hefur ætlað
að igefa börmum sínum allt,
sem það áttd ekki sjiálft á ung
dómsárum. En gleymdi um
leið að erfiðið, fyrirhöfn-
in, starfið er hamingjan að
langmestiu ieyti. IslenZkir
peningar eru Ktils virði úti í
löndum, vegna þessarar
heimsku heiima fyrir. Það er
bæði skaði og skömim einni
mestu framleiðsliuþjóð heims í
hlutfalli við vinnandi fólfc.
En hitt er þó enn meira
tjón, ef igull hiugsunar og
vilja, tilfinninga og dremg-
Xyndis felilur í igiildi. Það
gengi er öllu æðra. Og vand-
séð verður með viðreisn pen
ingagengi og gullgildi krónu,
ef sálargullið iglatast. En ekki
starfsflóttinn, lífsleiðinn og
tilkomu atvinnutnálanefnd-
anna var brotið blað í byggða
sögunni, sem æ verður vitnað
til, þegar hún verður rakin. I
tíð fyrrverandi ríkisstjórnar
gerðist það í fysta skipti, að
byjað var að vinna að upp-
byggingu strjálbýlisins me®
skipuiögðum hætti og þó þann
ig, að sjónarmiðum byggðar-
Iaganna var fullur gaumur
gefinn og i hvergi vegið að
framtaki einstaklingsins eða
félagasamtakanna. Eins og
við var að búast, gaf þetta svo
góða raun að allir vilja nú þá
Lilju kveðið hafa.
Þessi afstaða fyrrveraiidi
ríkisstjórnar byggðist á þeirri
skoðun, að sjálfs sé höndin Iiolt
ust. Nú hefur hins vegar ver
ið söðlað um. f stað alls þess
fjölda einstaklinga, sem stað
ið hafa í fyrirsvari fyrir at-
vinnureksturinn eða byggTar-
lögin, er nú komin STOFNUN
IN EINA. Hún á að móta
stefnuna. Hún á að ráða ferð
inni.
námsleiðinn sjúkdómseln-
kenni heimsmenningar, sem
er á undanhaldi frá hin>um
sönnu verðimætuim tiíverunn-
ar?
Dapurleiki, leiðindi og
ánægjuskord'ur þjiáiir fjölda
manns, einfcum meðal umga
fóflksins og uppétur lífsþrótt-
inn. Þar sýkist einn af öðr-
um. Mengunin verður al-
menn. Allir eru á þönum eft-
ir lyfj'um og ráðum. Og hinn.
eiginlegi sjúkdómur er ekki
annað á stundum en Irírtt dul-
in óánægja og heimtufrekja
—græðgi, var slikt nefnt.
Geigvænleg eru þau seið-
mögnuðu veldi og niðurrifs-
öfl, sem eyðileggja störf og
árangur góðra uppalenda í
glæstum höliluim sem skóiar
nefnast. Magma siíðan
óániægjiu, nautnasýfci, skemmt
anafíkn, heimtufrekju ag eig
ingirni.
Tómstundir stuttrar S'kyidiu
vilfcu mega því ekfci verða tóm
og ginnungaap iðjiuleysis og
heiimsfcu. Ef efcki te'kst að
veita þeim fyllmigu með því
sem nefnt var „alefling and-
ans og athöfn þörf“ með þetan
aðferðum, sem nú eru tiltæfc-
ar, þá verður að finna aðrar
aðferðir. Hvern.Lg væri þegn-
skýlduvinna ?
Við
gluggann
eftlr sr. Árelíns Níelsson
Námsleiði,
starf sleiði, líf sleiði
s
fYicð ÐC ð L OFTLEIDIR
PARPönTun bcin líno í fcw/kráfdcik) ^Kaupmannahöfn ^Osló } Stokkhólmi sunnudagd/ sunnudagð/ mánuddgd/ mánuddgd/ joríöjuddgd/ briðjuddgd/ föstuddgd. fimmtuddgd og föstuddgd. fimmtuddga jr ^ Glasgow Idugdrddgd } London Idugdrddga