Morgunblaðið - 24.05.1972, Blaðsíða 7

MORGUJNBLAfHÐ, MIÐVIKUDAGUR ,24; MAÍ 1972
7
Sminútna
krossgáta
Lá-rétt: 1. I>ræddí, 6. sterkan
■vöð'va, 8. siróirflját, 10. fors'etn.i'mg,
11. stærðar, 12. keyr, 13. tóain,
14. óitte, 16, veikja.
Lóðrétt: 2. mállimiur, 3. i fisk-
usn, 4. 2 eins, 5. óíæra, 7. af
hending, 9. skrokík, 10. forskeyti
14. forsetning, 15. stkammistöf-
Þann 6. nóvsmber voru gefin
saman i hjónaband í Lang'hoflts-
kirkju af séra Áreiiu.si Nieissyni
wng’frú Erna Bjargey Guðmiundis
dlótt'r og Rúnar Vernharðsson.
Heimili þeirra er að Vifiisgötu
16.
St'Udio G'uðmundar
Þann 23. oikt. voru gefin sam-
an í hjónaband í Langhoits-
kiirkju af séira Áreiiiusi Níels-
syni unigfrú Hirönn Guðrún Jó-
hannsdóttir Réttarholbsvegi 35,
og Gwminair Jóhannsson Áifheim-
wm 72. Hieimih þeirra er að Rétt
árhoOteveigi 72, Rvilk.
Gangið úti
í 2fóða veðrinu
o ó'ov

»11

DAGBOK
BARNAMA..
Þegar Friðrik fékk
tannpínuna
Þótt undarlegt megi
virðast getur Friðrik jekki
komið auga á neitt
skemmtilegt við þetta
ferðalag. En nú hefur hann
sjálfur komið málinu þann
ig, að hann geíur ekki með
nokkru móti hætt við ferð-
ina án þess að Sófus og
hinir strákarnir telji hann
hina mestu bleyðu. Því
sannleikurinn er sá, að oft
þarf að færa gífurlegar
fórnir til að falla ekki í
áliti kunningjanna.
Friðrik er því hreint ekk
ert kátur, þegar hann labb-
ar af stað með Sófusi inn
í bæinn eftir hádegið.
Smátt og smátt lyftist þó
á honum brúnin. Margt
verður á vegi þeirra sem
þeir þurfa að skoða og
spjalla um. Sólin skín og
lævirkjarnir syngja. Þetta
er dásamlegt veður til
skemmtiferðar. Stundum
þegar samræðurnar snúast
um eitthvert áhugamál,
liggur við að Friðrik
gleymi tannpínunni og er-
indinu til bæjarins.
En þegar reykháfarnir
og rauðu húsaþökin birtast
ofan við hæðarkambinn,
verður hann þögull og
hnípinn af kvíða fyrir því
sem framundan er.
Samkvæmt eindregnum
tillögum Sófusar fara þeir
fyrst inn í búð til að kaupa
„brenndan Bismark“. Frið-
rik er það heldur ekki á
móti skapi að draga erind-
ið á ianginn. En þegar
hann stingur einum brjóst-
sykursmolanum upp í sig,
gerir tannpínan óðara vart
við sig, svo augun fyllast
af tárum, hvernig sem
hann reynir að bíta á jaxl-
inn.
„Þú getur fengið minn
brjóstsykur líka,“ segir
hann við Sófus og stynur
þungan.
Og Sófus neitar aidrei
svo góðu boði.
Síðasta spölinn til tann-
læknisins ganga þeir þegj-
andi, báðir gagnteknir al-
vöru augnabliksins . . . .
og báðir jafn skakkir og
bólgnir í framan, annar af
tannpínu en hinn af brjóst-
sykrinum.
Við dymar á húsi tann-
læknisins er hvítur postu-
linsbnappur. „Þrýstið á
PRflMHflbÐS
ifl&fl
BflRNflNNfl
Hér sjáið þið fimm bræð-
ur, sem allir eru í mismun-
andi klæðum. Hver þeirra
notar bindi? Hver þeirra
er með skyrtuna frá-
hneppta i hálsinn? Hver
notar hálsklút? Hver not-
ar matróskraga og hver
notar þverslaufu?
SMÁFÓLK
— Hvað heldurðu að ég hafi
gert rétt í þessu?
— Ég hiustaði á kaí'la vir
óperm í útvarpinu.
— Ég var bara undrandi á
sjálfri mér — mér fannst
hara gaman að því.
— Ég er viss um að hlusti
ég nðgu mikið, þá get ég orðið
alvöru óperetta!
FERDINAND
g-a §o x-a ‘e-o ‘c-v