Morgunblaðið - 14.02.1973, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. FEBRÚAR 1973
21
Öflug starfsemi bóka-
safnsins á Akranesi
Frá vinstri: Ólafur Pálmason, safnvörður, Stefania Eiríksdótt-
ir, bókavörður og Grímur M. Helfrason, safnvörður.
Ljósim. Óiaf'ur Ámason.
Akranesi, 17. jan.
FRÉTTARITARI Morgun-
blaðsins hringdi til Braga
Þórðarsanar, formanns bóka-
safnsstjórnar, og lagði fyrir
hann nokknar spurningar um
starfsemi safnsins.
— Hvað getur þú sagt mér
um bókasýnin.giuna, sem þið
voruð með í haust?
— Þessi sýning, sem við
nefndium „Prentverk í Borg-
arfirði", yar opnuð sunnudag
inn 29. okt. og opin til sunnu-
dagsins 5. nóv. Sýnimgin var
haldin í tilefni af ári bókar-
innar 1972 og sagði sögu
bókaigerðar í Borgarfjarðar-
sýslu frá því fyrsta prentun
hófst þar á Leirárgörðum ár-
ið 1795, að tilhlutan Maignús-
ar Stephemsen, og fram til
ársins 1972. Við opnunina
sagði sr. Jón M. Guðjónsson
sögiu prentsmiðjanna á Leir-
árgörðum og Beitistöðum.
— Þið voruð með mikið
saín fáigætra prentgripa. Á
safnið þessiar bækur?
— Því miður er safnið fá-
tækt af eldri bókum og verð-
mætum. Við bókasafnsbrum-
anin á Akranesi 4. desember
1946, brunnu flestar eldri og
verðmætari bækur safnsins,
bækur, sem engin leið er að
fá aftur, nál. 3000 bindi. Ég
gæti trúað, að Akumesingar
hafi þá fundið sáran sviða í
brjósti, Híkt og Arni Magnús-
son i Kaupmarunahöfn forð-
um. Þessi menningarverð-
mæti verður aldrei hægt að
bæta Akumesingium. Vfð átt-
um hins vegar því láni að
fagna, við upj>setnin,gu þess-
arar sýndngar, að fá alla fyr-
irgreiðslu og aðstoð hjá Lands
bókasafni íslands. Það var
ekki aðeins að safnið lániaði
oktour þessar fágætu bækur,
við fenigum líika hinn ágæta
bókamann Ólaf Pálmason,
safnvörð, til þess að velja
bækumar og aðstoða á allan
hátt við uppsetninguna. Auk
þess flutti hann við opnunina
fróðlegt erindi um prentsögu
Borgarfjarðarhéraðs og frum
hierjiann Magnús Stephensen.
Þetta mun vera í fyrsta
skipti, sem Landsbókasafnið
lánar slíka prentgripi út á
land. Þessi fyrirgreiðsla
Landsbókasafnsins var veitt
af einstakri ljúfmenmsku og
er til fyrirmyndar. Aðrar bæk
ur og blöð á sýningunni,
flengum við að láni viðs veg-
ar að hjá einstaklingum hér í
bæ, sem lánuðu fúslega þessa
gripi. Við erum þeim þakk-
lát fyrir þeirra framlag.
— Þið voruð liíka með mál-
verkasýningu hér í desem-
ber?
— Já, bókavörðurlnn okk-
ar, frú Stefainía Eiríksdóttir,
annaðist alla framkvæmd í
sambandi við þá sýningu,
sem sett var upp að mestu
með málverkum úr listasafn-
inu i Borgamesi. Er safns-
stjórnin þakklát þeim aðilum,
sem lánuðu mynddmar.
— Bókasafnið hefur sann-
arlaga látið til sín taka i
menningarmálum bæjar'ns.
— Hafið þið kannski eitt-
hvað fleira á prjónunum?
— Á þessu ári er ráðgert
að kynna borgfirzka höfunda
og fá þá til þess að lesa upp
úr verkum sínum.
— Hvað á safnið mörg bindi
bóka?
— Safnið á nú nál. 16000
bækur. Lestraráhugi fólks hér
er mjög mikill. Þrátt fyrir til
komu sjónvarpsins hefur ver
ið stöðug aukniinig útíána og
munu þau vera með þvi
mesta, sem gerist hér á landi
miðað við stærð staðarins.
Okkur vantar hins vegar til-
finnanlega eldri bækur og
tímarit, ásamt fræðdbókum,
eins og áður er komið fram.
Er nú í undirbúningí að hefja
skipulega söfnun slikra bóka
og rita.
— Er nægjanlegt húsrými
í safnhúsinu fyrir framtíðar-
bókasafn?
— Óhætt er að segja, að
vel hafi verið hugsað fyrir
framtíðinni. Bótoageymslur
eru stórar og vinnupláss gott.
Safnhúsið sjálft er glæsileg
by-giging og mun í framtíðinni,
þeigar efni vaxa, verða enn
firekar sú memniniganmiðstöð,
sem því er ætiað. Efsta hæð-
in, sem enn er ófrágengin, er
ætiuð fyrir fjölbreyttari
starfsemi á vegum safnsins.
Þar verður t.d. tónliistardeild,
salur fyrir listkynningar og
aðra menningarstarfseimi.
— Eitthvað um reksturinn?
— Við voruim svo lámsöm
hér, að einmitt þegar mest lá
við með endurskipulagninigu
og flokkun safnsins i sam-
bandi við fiutning þess í ný
húsaikynni, fengum við frú
Stefaníu Eiriksdóttur, bóka-
vörð t':l starfs. Eins og kunn-
ugt er, þá er hún mjög vel
menmtuð í bókasafnsfræðuim
og hefur starfað við bókasöíin
hérlendis og í Bandaríkjun-
um. Hún hefur unnið mikið
starf við erfið skilyrði i
fyrstu. Er það álit kunnugra,
að starf hennar sé einstaklega
vel af hendi leyst og beri vott
uim vandvirkni og smekkvísi í
hvívetna. Undir stjóm henn-
ar er safnið orðið notalegur
staður lesfúsra bæjarbúa.
Að lokum sagði Bragi:
— Bókasafn er menningar-
stofnun. „Bókvitið verður
ekki í askana látið“, söigðu
rnenn áður fyrr. Þessi hugsun
vildi lengi loða við landann
fyrr á öldum og e.t.v. ekki að
ástæðuilauisu, þar sem menn
þurftu framan af að heyja
harða lifsbaráttu við erfið
náttúruöfl. Hins vegar eru
tímamir nú mjög breyttir.
Samkeppnin á öliium sviðum
farin að byggjast á þekkingu
og lærdómi. Sjómaðurinn á af-
komu sína undir því að hann
kumni að notfæra sér marg-
brotin tæk'. til nútíima veiði-
tækni. Hið sama giidir í iðm-
aði og svo að segja öllum
greimum atvinnulifsins. í dag
er bókvitið því nauðisyn. Það
verður í askana látið.
Þegar rætt er um arðbæra
fj áríes'timgu hins opinbera er
því óhætt að fullyrða, að gott
bókasafn er arðbær fjárfest-
ing í þess orðs dýpstu merk-
merkimigu. — h.j.þ.
Sextugur i dag:
Þorsteinn
Hjálmarsson
póst- og símstjóri á Hofsósi
ÞORSTEINN Hjáitmarsison, póist-
og simsitjóri á Hoflsósi, er sex-
tiu ára í dag.
Það er með hann Þorstein, að
helzt vildi ég skrifa lanigt mál
um hanm — em til þess vantar
mi'g bæði hæfileika og heimildir.
Éig vei!t, að Þoristieinn Mýtur að
hafa verið röskiei'kastiákur á
Súðaví'k, þar .sem hann fæddist
fyrir 60 árum. Áreiðanlega var
hann þar góður námsmaður og
góður félagi því það hefir liifs-
ferill hans sýnt.
1 memntaskóla gekk hann, og
tók þaðan gagnfræðaprótf, en
hugurinn ieitaði til frekara náms
og 1940 var hann brautskráður
úr Kennaraskóla Islands með
góðiri einkunn. Það er eins og lán
ið elti suma mienn, og það má
heimfæra á vin minn, Þorstein,
því að sama ár og hann tók
'kennarapróf, hreppti hann sinn
stóra og góða vinning, er hann
giftist Páiu Pálsdóttur frá Ár-
túni við Hofsós, sem einnig var
þá brautsfcráð úr Kennaraskóla.
Lán okkar Skagfirðinga var —
Og þá helzt Hofsósimga — að þau
flluttiust þangað nýlega gift, otg
hafa súðan flest þar rætur — lagt
sitt liflssitarf Hoffeóskauptúni otg
sveitinni til blessunar.
Við, setm þekkjum Þorstein
gleggst, vitum, að hann er rmamn-
kostamaður og mlfciuim hæfileik-
um búinn. Hann vill einnig allra
vanda lleysa. Hamm er florystu-
hæfleikum búinn og þess vegna
hafa á hann hlaðizt opinber störf
— og um íjölda ára hetfir hann
verið allt i öliu fyrir Hotflsós-
kauptún. Ég efast um, að ég geti
talið upp öll störf hans — má
þar þó nefna: oddvitastörf, sím-
stjóra og póstafgreiös'.tu, sýslu-
nefndarmaður, í stjóm Kaupfé-
lags Skagfirðinga, sjúkrasam-
lagsformaður. Já, mörg fleiri
störf mætti telja. Af þessu er
sjáanlegt að nokkuð er i mann-
inn spunnið.
Stundum heyrir maður talað
um, að of mikið sé á einm mann
lagt af opinberum störfum, og
ekki dettur mér í hug að segja
Þorstein algóðam, en manngildið
og manndáðin mun fylgja hon-
um, hvar sem hann fler.
Á 60 ára afmæSi Þorsteins er
hann hár og grannur, teinréttur
og léttur á fæti og létibur í lund.
Það er hressandi og kemur okk-
ur í gott skap að tala við þennan
60 ára ungling, Hlátur hans hef-
ir oft dreift ólund eða þyk'kju
viðmælenda — við slíka menn
er goflt að blanda geði.
Heimiliisfaðir er Þorsteinn ör-
ugglega í flokki þeirra beztu.
Þau hjón eiga 9 börn, það er
þeirra lán, þeirra auðlegð að
hafa a!ið upp svo stóran barna-
hóp, sem að allra dómi eru m-ann
val.
Ég befi k.vnnzt Þorsteini Hjálm
arssyni náið — hann er fjölhæf-
ur, góður drengur, sem gott er
að eiga að vini. Ég hygg að ég
mæli fyrir munn a'lra Hofsós- og
Hofshxeppebúa, er ég áma hon-
um og fjölskyldu hans allra
heilla á ókommum árum.
Bjöm í Bæ,
Árshátíð
Borgfirðingafélagsins í Reykjavík verður á Hótel
Sögu, Átthagasal, föstudaginn 16. febrúar og hefst
klukkan 19.00 með borðhaldi.
DAGSKRÁ:
Ávarp.
Kveðja úr héraði.
Einsöngur: Guðrún Á. Simonar.
Gamanþáttur: Ómar Ragnarsson.
Dans.
Aðgöngumiðar verða seldir og borð tekin frá í and-
dyri Átthagasalar, miðvikudaginn 14 og fimmtudag-
inn 15. febrúar, klukkan 17.00—18.00.
Stjórnin.