Morgunblaðið - 11.03.1973, Blaðsíða 22
22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. MARZ 1973
Bryndís Gísladóttir
— Minningarord
Á MORGUN verður gerð útför
Bryndísar Gísladóttur, Óðins-
götu 17. Hún andaðist í Ijand-
spítalanum síðla dags föstudag-
inn 2. marz.
Bryndís var fædd í Reykjavík
26. janúar 1952, og eru foreldrar
hennar hjónin Jóhanna Ólafsdótt
ir og Gísli Guðmundsson verzlun
armaður. Bryndís ólst upp á
heimili foreldra sinna ásamt tví-
burasystiur sinni, Björk, og bróð-
ur, Braga Þór, sem er nokkrum
árum eldri. Bryndís var mjög
efnilegt barn og hvers manms
hugljúfi. Þegar ég hugsa til
bernskuára hennar, koma mér í
hug þessarar ljóðlínur Þorsteins
Erlingssonar:
— „Menn fundu það aldrei eins
og þá,
hvaða æskan er ljúf og fögur.“
En annað skáld segir, að sorg-
in gleymi engum, og sannarlega
fékk þessi litla stúlka simn
skammt og það fyrr en varði.
Hún var ekki nema fimm ára
gömul, þegar þess varð vart, að
hún var rniklum mun mæðnari
Hjantkær eigmmaiður minin,
Björn Jónatansson,
Skúlagötu 68, Reykjavik,
lézt að Hrafnistu 9. marz sl.
Sigríður Gísladóttir.
í leik en jafnaldrar hennar, og
við rannsókn fannst lokugalli í
hjarta. Ekki var þess neinn kost-
ur að bæta mein Bryndísar litlu
hér heima, heidur varð móðir
hennar að fara með hana til
Ameriku, þar sem hj artaskurður
var gerður í hinu mikla Mayo-
sjúkrahúsi. En þangað komst
hún til lækn'nga vegna fyrir-
greiðslu Magnúsar Ágústssonar
læknis. Þetta var erfið för fyrir
sjö ára télpu og móður hennar,
og mér er enn í minni, að ætt-
ingjar og vinir biðu milli vonar
og ótta eftir fréttum að vestan.
En þær fóru ekki erindisleysu.
Bryndís kom heim heil heilsu, og
rómiuðu þær mæðgur mjög allt
það, sem fyrir þær var gert þar
vestra. Minnisstæðust úr þeirri
för hygg ég, að þeim hafi orðið
einstök hjálpsemi og hlýja Guð-
jóns Lárussonar læknis og konu
hans, en þau voru í Rochester
um þessar mundir.
Næstu árin lék allt i lyndi,
Bryndís var heil heilsu og henni
sóttist nám i skólanum mjög vel.
Þar eignaðist hún góða vini og
félaga. Ég man vel, hve kennari
þeirra systra í þamaskóla, Stef-
án Jónsson rithöfundur, minntist
þeirra hlýlega. Bryndís átti sér
sumarland vestur við Djúp hjá
góðri ömmu, Sigriði Samúelsdótt
ur á Vonarlandi. Þar átti hún
marga góða stund í sólskini á
sumardegi, og sá staður mun
hafa verið henni kærastur allra
staða. Strax og aldur og þroski
leyfði, fór Bryndís að vinna á
sumrin, var við gæzlu þarna,
verzhmarstörf og i síldarvinmi.
Á þeiim vettvangi eignaðist hún
vini og félaga.
Þannig liðu góðu árin hennar,
og þau voru fljótt liðin hjá. Hún
Maðurinn minn og faðir okkar,
FREYMÓÐUR JÓHANNSSON,
listmálari, Blönduhlíð 8,
er lézt í Borgarsphalanum 6. þ.m. verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju þriðjudaginn 13. þ.m. kl. 13.30.
Jóhanna Fresteinsdóttir, Berglind Freymóðsdóttir,
Bragi Freymóðsson,
Ardís J. Freymóðsdóttir, Fríða Freymóðsdóttir,
tengdaböm og barnaböm.
Irmilegar þakkir fyrir auðsýnda vinsemd og samúð við andlát
og jarðarför móður okkar og tengdamóður,
INGIBJARGAR EIRlKSDÓTTUR,
Grænumýri Seltjamamesi.
Ingólfur Ólafsson, Aslaug Gísladóttir,
Jón J. Ólafsson, Inga Ingólfsdóttir,
Eiríkur Ólafsson, Rannveig Axelsdóttir,
Asgeir Ólafsson,
Vilhjálmur Ólafsson, Nonny Bjömsdóttir,
Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlutteknmgu
víð fráfall og útför konu minnar, móður okkar, tengdamóður
og ömmu,
LOVlSU Arnadóttur,
Hringbraut 80.
Sigurður E. Ingimundarson,
Halldóra Sigurðardóttir, Stefán Jónsson,
Sigríður Kristín Sigurðardóttir,
Ragnheiður Lára Sigurðardóttir,
Jón Magnús Sigurðsson,
Þuriður Sigurðardóttir,
Sigurður Ami Sigurðsson,
Haraldur Sigurðsson,
Magnús Kr. Jónsson,
Trausti Friðbertsson,
Lilja Sigurjónsdóttir,
Guðmundur Bergsson,
Guðrún Þórhallsdóttir,
Alexia Gístadóttir
og bamaböm.
var orðin sextán ára og komin í
Menntaskólann. Llíið virtist
brosa við þessari góðu og vei
gefnu stúlku, gatan greið til
mennta og starfa. Þá skall ógæf-
an yfir. Ulkyhjaður sjúkdómur
heltók líkama hennar, svo að
nýrun hættu að mestu að starfa.
í fyrstu lá Bryndís í Landakots-
spítala og naut þar meðal ann-
ars umihyggju fomviinar siins
Guðjáns lceknis Lárussanar. Verá
ur honum seint fullþakkað það,
sem hamn gerði fyrir Bryndísi.
Síðar, þegar sjúkdómurinn færð-
ist í aukana, reyndist henni lífs-
nauðsyn að vera í gervinýra
tvisvar í viku og fluttist þá í
Landspí taiann. Var hún þar í
umsjá PáLs Ásmundssonar yfir-
læknis, sem gerði allt, er í mann
legu valdi stóð henni til bjargar.
Bar Bryndís einlægan þakkar-
hug til hans og hjúkrunarliðsins
á þeim stað.
Það eru mikij og þungbær um-
skipti að hverfa úr glöðum hópi
vina og félaga á björtum morgni
lífsins og vera fjötruð í sjúkra-
rúmi af ólæknandi sjúkdómi. Svo
hörð og þurrgbær eru þau örlög,
að orð segja þar fátt af. Þá reyn-
ir meira á þrek og hugrekki en
nokkru ungmenni er í rauninni
ætiarrdi að þola. Eflaust hefur
Bryndis lifað margar örvænting-
arstundiir á þeim fimm löngu ár-
um, sem> í hönd fóru, en okkur
fannst hún vera hetja, og ég held
Útför
Andresar Ó.
Ingimundarsonar,
Ásvallagötu 51,
fer fram frá Fosisvpgskirkju
mániudaginn 12. marz kl.
10.30 f. h.
Fyrir hönd vaindairaaaina.
Erla Andresdóttir,
Slgurður Tryggvason,
Ingibjörg Ingimiindardóttir
og barnabörn hins látna.
að hún hafi aidrei gefið upp alla
von. Og blik af hennar vonum
lýstu hiugi þeirra, sem næst
henni stóðu. hvað sem skynsemi
og rökum leið, Við vonuðum, ef
ekkí legð’st annað til, að upp
kynni að finnast meðal, sem að
gagni kæmi, áður en það yrði um
seinan.
Þótt sjúkdómslega Bryndísar
væri löng og erfið, grúfði þó ekki
samfellt myrkur yfir henni alla
þá stund. Hvenær sem af henni
bráði, reyndi !hún af veikum
mætti að taka einhvern þátt í
eðlilegu lífi. Mestan huga hafði
hún á náminu, las í rúminu, þeg-
ar hún var svo hress, og fór í
Menntaskólann nokkrum sinnum.
En þótt allt væri. þar gert, sem
unnt var, henni til hagræðis,
kom sjúkdómurinn í veg fyrir
alla slíka viðleitni. Oft var hún
furðanlega glöð etg hress, og
margs góðs naut hún á sinn hétt,
ástríkis og : uimhyggju foreldra
og systkina og einlægrar vináttu
margra.
Hugir manna og tilfinningar
skírast i sorg líkt og málmar í
eldi, en þjáningin þokar fólki
saman. Við vorum mörg, sem
kyninitiuimst Bryndási vel og náið
þessi löngu ár, og stundir þær,
sem við vorum í návist hennar,
munu lifa lengi í hugum okkar,
yljaðar í minniingunni af hug-
rekki hennar og mannkostum.
Foreldrum og systkinum Bryn-
disar votta ég einlæga samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Gunnar Giiðmmndsson.
Danskt stórfyrirtæki
í söluherferð
á ísl. iðnvörum
DANSKA stórfyrirtækið Irma
A/s mun næstu daga gangast
fyrir mikilli söluherferð á ís-
lenzkiun vörum í verzlunum sín
um um alla Danmörku og má
raunar segja að þessi söluher-
ferð fyrirtækisins sé sprottin af
því að forráðamenn þess vildu
leggja eitthvað af mörkum til
að styðja íslendinga vegna eid-
gossins í Vestmannaeyjum.
1 byrjiun vilkuninar konw hing-
að tveir fuMitrúar f rá fyrirtaðkinu
ag áttu viöræður við viðskipta-
ráðuneytið og útfl utnmgBmið-
stöð iðnaðarimis. Upphaflegt er-
indi þeirra var að kamma hvort
íslenzk frystihús iBegjiu með miikl
ar bingðir af fislki ag hvont þetta
danska fyrirtæki gæti í þeim
efmum eittihvað létt umdir til að
fraimlieiðslu- oig afkastageta
frystihúisanma niýttist til fu®n-
ustu.
Dönsiku verziunairfuil tr úamir
komuisit að raun uan að svo var
ekki, en eftir viðiræður við full-
trúa ÚtÆu tn ingsmiðstöðvarinínar
varð siú hiu gmynd trl að Irma
gengisit fyrir söltuihenferð á is-
Ienzkum iðnaðarvörum í verzl-
umum símum um alla Dammörku
— þar sem m. a. væru á boð-
stálum — ulliarvörur, skinnavör-
ur og keramilk, svo að eittthvað
sé mefnt. Má búiast við að þessi
söiluihfirferð hefjist eftir viku-
tirna eða þar um biL
StórfyirÍTtætóð Irma retour
sem fyrr segir keðjuverziainir'
um alla Danmönku, og er eitt
stærsta fyrirtætóð á því sviði
þar i landi. í eina tið mak hrtma
t. a. m. veralun hér á íklandi.
— Pólitískt
siðleysi
Framh. af bls. 2
uirðsson, formann Verka-
mamniasiambaindsins og Dags-
brúnar. Ein rnú bregður svo
við, að þeir sem háværástir
voru yfir aðgerðaleysi verka-
lýðshreyfiinigarinimar 1970 —
’71, vegna vísitöiuirámsins, eiga
nú engin orð yfir þá skúrka,
sem viðhiaida vilja því „sið-
leysi,“ að halda brennivíni og
tóbaki iinin í vísitölunmi. Er
þetta talamdl dæmi um það
siiðleysi, sem enn er alBtof al-
gengt í íslenzkri pólitík, að
afstaða manna til mála fari
eftir því hverjir sitji í Stjórn-
arráðtau hverju atani.“
Loks segir Ólafur Hanimi-
balsson:
„Spumtag hér er um gildi
samminga. Vísitölugrumdvöll-
urinn er etam þýðtaigarmesti
liðurinn í tryggimgu raum-
gildis kjarasammimga. Sé hom-
Þökkum innilega samúð og vináttu við andlát eiginkonu
minnar, móður og systur okkar,
BB1GÞÓRU JÓNSDÓTTUR
Hannes Þórarinsson,
böm, systkin og aðrir vandamenn.
Þökkum af alhug auðsýnda samúð við fráfall bróður okkar
og mágs,
SIGURÐAR S. ÓLAFSSONAR,
prentara, Brávallagötu 8.
Sérstaklega þökkum við hinu Tslenzka prentarafélagi, Mið-
dalsfélaginu og samstarfsmönnum hans.
PáN Þ. Ólafsson,
Þórunn R. Ólafsdóttir,
Óskar K. ólafsson.
Guðrún Ó. Þorsteinsdóttir,
Lúðvík Nordgulen,
Sigurlaug Ólafsdóttir.
um raskað gefia launþegar
ekki treyst sammtaigum símium
og þá er þýðtaigarLaust að
semja til lamgs tíma. Kjara-
samninigar falla úr gildi í
haust og þá er rétiti timinin
til að endumskoða áikvæði um
vísitölu, enda mum nú standa
fyrir dyrum heildarendur-
sfcoðum þeirra mália. Því frá-
leitari er sá máiatilibúnaður
rífcisstj ómariri'nar að reyna
nú að gogga í eitt eða tvö
atriði í þessu sambandi. G-egn
slíkuim vimmubrögðuim hlýti
usr verkaiýðis'hreyfinigiin að
srtanda etaihuiga, jafnframt því
sem hún lýsdr sig fúisa að endn
uinsfcoða málim í heild á aín-
uim tíima, þ. e. þegar að gerð
nýrra kjarasamin iniga kemur,
Samminigar verkalýðssamitak-
amna eru og verða þeim
„prtaiSippmál,“ sem þau mumu
efcfci fóma á altari metamar
pólitiskrar tætófærismennsfcu,
endia yrði þá óvamdaðri eftir-
leifcurtam, þegar aðrir hús-
bænidiur sætu í Stjártniarráð-
iiniu. Þvi verður að vera hægt
að treyst.a, að sá samnings-
grundvölur haldist í höfuð-
atriðum, sem gemglð er út frá’
við saimminigagerð. Ella er
sjálfum tílverugmndvellinum
kippt undan verkalýffssam-
tökunum, og það eitt rökrétt
að Alþingi taki að sér að
ákveða kjör launþega með
lögum hverjn sinni. Og hver
vill eiga lífsframfæri sitt und-
ir þeim úrskurði?"
Þökkurn auðsýnda samúð við
amdlát og útför,
Arna Jóhannssonar,
Kambsvegi 16.
Sérstaikiega þökkum við
vinmufóiögum hamis og Fíla-
deifíusöfnuiáinum.
Fyrir hömc. ajttimigja.
Elísabet Guðmundsdóttlr.