Morgunblaðið - 29.08.1973, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ — MIÐVIKUDAGUR 29. ÁGÚST 1973
Dagbjört Ásgeirs-
dóttir — Minning
Fædd 12. sept. 1902.
Dátn 21. ágúst 1973.
Við sem þekktum gieðima
dádn byggiir húin hjörtu okkar
og brýnir þar egg sársaukains
svo að við umberum hann.
Þ. G.
DAGBJÖRT Ásgeirsdótjtir fædd-
ist á BíldudaJ við Amarf jörð 12.
sept. 1902. Foroldrar hennar
voru Ásgeir Ásgeirsson útvegs-
bóndli og konia hans, Þóra Áma-
dóttir. Dagbjört var fimmta
eiizt af 13 systkiin'um. Þau áttu
eámm háifbróður, Jón Ásgeirs-
son, sem va>r elztur og ól mest-
an simn aldur í Bamdaríkjum-
um.
Af öllum þessum systkimum
eru aðeins fjögur eftir á láfi:
Systumar Hulda og Jóhamma,
búsettiar hér í Reykjavík, ásiaimt
tveimur bræðrum, Geir og Jó-
hánmesi, sem báðir eru skip-
stjórar í Bostom. Fjögur bam-
Sonur okkar og bróðir,
Sverrir Eyland
Haraldsson,
Tunguvegi 40,
lézt aif slysförum 24. þ.m.
Otförin fer fram frá Foss-
vogskirkju laugardaginm 1.
sept. kl. 10.30 f.h. Blóm vin-
samlega afþökkum, en þeir,
sem viljá mdmnast hins látma
látii líknarsto fnanir njóta
þess.
Haraldur E. Pálsson
Eyrún Maríusdóttir
Eyþór M. Haraldsson
Haraldur P. Haraldsson
Guðbjörg R. Haraldsdóttir.
anma lótust í æsku. Þau sem
náðu fuJiorðiimsaldri voru Jakob-
ína, sem dó 1958 hér í Reykja-
vík, Gisli, er amdaðisit á Vifiis-
stiöðum fyrix 4 áLrum, Ámi, sem
druikknaði á tvitugsaMni og
Ingdbjörg er dó urng af barns-
förum.
Þegar Dagbjört var inmam við
fermimigu, fékk hún berkLa i
bakið og þó að farið væri með
hana himgað tiil Reykjavikur,
fékkst enigim iækmlmg, svo að
eftiir það var húm mikið fötl-
uð —
Húm misstá móðiur síma 16 ára
gömul árið 1918 og fimm árum
siðar dó faðir hennar eða árið
1923. Þau systkinin mimmitPast
ailltaf foreldra simma með sér-
Stakri hlýju. Faðir þeirra hafði
veríð eimstaklega söngelskur og
lærði hjáiparlaixst að spila á
orgeL Var víst oft sumgið og
spdlað af hjartams raust. Ásgeir
Ásgeirssom var frá Álftamýri í
Armarfirði og Þóra koma hams
frá Borg. Stóðu að þeim fjöl-
mennar ættir. Þóra mun hafa
verið fríðleikskona og bliðlynd,
hamn miikið karlmenmi. Oft gerði
Ásgeir sér ferð yfi.r á neestu
firðd, ef harnrn vissd af eimhverj-
um sem ætlaði að spila.
Eftir lát móöur sinmar, stóðu
Inmállegar þaikkir fyrir auð-
sýnda samúð við amdlát og
jarðarför föður okkar, temigda
föður, afa, lanigafa, larnga-
lamigafa og bróður,
Sturlaugs Lárussonar
Fjeldsted,
Kárastíg 3.
Vandamenn.
Eiginmaður minn,
GUNNAR KRISTINSSON,
Holtsgötu 36, Ytri-Njarðvík,
lézt af slysförum sunnudaginn 26. þessa mánaðar.
Fyrir hönd barna okkar og annarra vandamanna,
_______________________Inga Jóna Steingrimsdóttir.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAV ÓLSEN,
vélsmíðameistari,
Ytri-Njarðvík,
andaðist í Landspítalanum mánudaginn 27. ágúst.
Aðstandendur.
etetu daeturnar tvær, sem eftir
voru heima, fyrir húsi föður
sírns, þær Daigbjört og Jóhamna.
Þótit Jóhamna væri yngri en
Dagbjört, þá var hún þrekmeiri,
svo að forsjá systkinanna
hvildi mest á henini.
Þegar faðir þeirra lá bamaleg-
uma, hafði hamn mestar áhyggj-
ur aí Dagbjörtu. Bað hamn Jó-
hönmu þá að anniaist hana eftir
mætti. Gerði hún það svo vel,
að árið sem hún giifti slg, tóku
þau Gústaf Gestsson hama til
sín, og átti Dagbjört þar fast-
an samaistað i 20 áir. Eftir að
hún fhittist frá þeim, var húm
þamgað affltaf velkomin, svo að
hedmi'ffi þeixra Gústaís og Jó-
hönmu var henmar anmað heim-
ili. Þau hjónim, dætur þeiirra og
bairnabörn átitiu ldka venjulega
hug heniniar affiam. Á sú fjöl-
sikyltda öll þakkir skildar fyrir
hvað hún reyndiist Dagbjörtu aí-
burða vel.
Þær Dagbjört og Jóhanma
fluittust tiil Reykjavikur árið
1924. Vamm Dagbjört um árabil
á ýmsum heimálktm við húshjálp.
1 12 ár vamn hún líka við inm-
heimtustörf. Hún var léfct og
kvik í spori tiiil hims sdðasta. Er
ekki lemigra em vika sdðan að sú
sem þetta riitar fór með hemni
á myndttsitarsýnimgu hjá dótt-
urdóttur Jóhönnu og Gús'tafs,
Hömnu Jórunmd. Var Dagbjört
þá him hressastia. Tveim dögum
seimmia var hún dáin. En minn-
img hemmar liflir björt og hlý.
Guðrún Þorláks-
dóttir — Minning
MEÐ fáeinum orðum viljum við
minmast traustra og góðra
kymna vi3 vimkonu okkar
Guðrúnu Þorláksdóttur, sem
lézt að Vífilstöðum aðfararmótt
20. ágúst eftir langa og stranga
sjúkdómslegu.
Þau kynni höfðu varað í meira
ec. 30 ár, svo að aldrei bar
skugga á. Ekki er það ætlunin
að rekja hér æviferil hermar.
Aðeins fátæikiegar minningar
frá þeim tíma er við systumar
hittum hana fyrst, þá börn að
aldri í litLa húsinu hennar að
Grund við EHiðaár, þar sem
hjónin Guðrún og Guðmundur
bjuggu með einkadóttur/ sinmi
Herdísi (Stellu), sem æ síðan
hefur verið hjartfóigin vinkona
okkar systra. Þá hófust löng og
skemmtileg kynni við sérstæða
persónu sem Guðrún var.
Og sýndi sig bezt hvem mann
þessi hjartahlýja kona hafði að
geyma, er litla fallega heimilið
hennar stóð olcku1" tveim fá-
tækum bömum úr nágiremminu
svo bókstafleiga opið upp á gátt
frá fyrsta degi er við stigum
þar fæti.
Við urðum fljótt sólgnar í að
vera samviistum við hina gáska-
fuiliu og hugmyndaríku Stellu
og nærri má geta að ýmislegt
mun hafa farið úr skorðum í
litlu stofunnd hennar Guðrúnar.
En aldrei var þeim uppáteekjum
tekið öðruvísi en með glöðuxn
hlátri og skilningi.
Við minnumst einmig hve
rausnarlega hún veitti okkur þó
að við kæmum svo að segja dag-
lega og það úr næsta húsi, þá
skyldi ávallt dúkað borð og allt
það bezta fyrir okkur borið. Við
minnumst hins faffiega bross
þessarar glæsilegu konu og um-
hyggju hennar fyrir okkiur alla
tíð, enda vorum við óragar að
bera upp áhyggjur okkar og
vandamál fyrir henni sem alltaf
hafði tíma til að hlusta á okkiur
með s'kilningi.
Svo liðu árin og þungir sjúk-
t Þökkum auðsýnda samúð t Þakka hjartamlega auðsýnda
vegma amdláts bróður okkar, samúð og hlýhug við amdlát og jarðarför dótitiur mimnar,
Eiríks Áka Hjálmarssonar, Vigdísar P. Bergmundsdóttur.
Jóna Hjálmarsdóttir, Sérstakar þakkir flyt ég
Tryggvi Hjálmarsson. heimii/isfólkmu í Vigur. F.h. ammarra vamdamamma. Jóhanna Reimarsdóttir
Hnífsdal.

t Útför móður okkar, t Innilegar þakkir flytjum við þeim hinum mörgu, sem með
JÓNlNU HELGU SIGURÐARDÓTTUR, ýmsu móti heiðruðu minningu
er andaðist 22. þ. m., verður gerð frá Dómkirkjunni, fimmtu- ÓLAF LÁRUSSONAR,
daginn 30. þ. m. kl. 13.30. málarameistara.
Blóm vinsemlega afbeðin, en þeim, sem vildu minnast Ólöf G. Jakobsdóttir,
hinnar látnu, iáti Miklaholtskirkju eða líknarstofnanir njóta þess. Jakobína G. Finnbogadóttir, Þórir Kr. Þórðarson,
Guðríður Gestsdóttir, Krístin Gestsdóttir. Unnur H. Lárusdóttir. Magnús K. Jónsson,
Einar G. Lárusson, Krist'm Hrafnfjörð.

t Eiginmaður minn t
EGILL ÁRNASON Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við and-
stórkaupmaður lát og útför mannsins míns.
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 30. ágúst BJÖRNS ÁRNASONAR,
U. 13.30 Eskrfirði.
Þeir, sem víldu m-innast hans eru vinsamlega beðnir að Guð blessi ykkur öH.
láta tíknarstofnanir njóta. i Steinunn Þórðardóttir
_ Asta Ncrðmann. og vandamenn.
Við systkinatoörm henmar mumium
hvað hún var börmum okkar
góð. AlJtaf átiti Dagbjört eitt-
hvað til að gleðja þaiu með.
Hvort sem vax á jóJium, páskum,
afmæMsdegi, eða bara þegar hún
kom í venjulega heimsókm. Kom
þá fram næmt fegurðaivskyn
henmar og skilningur á hugar-
heiimi bamsiims.
Hún bjó ekki við mikiil efni,
en gjafiir hemnar hiititiu i mark.
Börnin löðuðust líka vemjulega
strax að hemmi og þótti væmt um
hana. Við mumrum eftir kjarki
hemnar og viljaflestu og hvað
hún var oft hrókur affis fagn-
aðar. 1 okkar augum, sem
þekktum hana yfir 30 ár, hreytit-
ist húm ekki með árumum. Dag-
björt var vel greimd og svip-
mikil, þóbt hún væri ldtil vexti.
Við m'amma og Ásgeir þökk-
um Dagbjöritiu, hvað húm var
okkur mikiis virði.
Guð biessi hana og l'tia barm-
ið, sem fær að hvíOa við hlið
hennar.
•lakobína Axelsdóttir.
dómar lögðust á Guðrúnu og má
segja að hún hafli verið rúm-
fastiur sjúkiingur undanfarin
15 ár eða meira. Við fylgdumst
með því gegmum árin og sáum
hvernig hún tókst á við erfið-
leika sína með eins'kærri hetju-
lund og æðruleysi og oftast fór
það svo að huggun og upp-
örvun veitti hún okkur ef um
vandaimál var að ræða, en ekki
öfugt. Og fórum við jafnam rík-
ari af þeim fundi.
Guðrún var hreinskilin kona
og sagði afdráttarlaust sínar
sikoðamir. Hún var fríð koma,
björt yfirlitum og giæsileg, og
þeirri reisn hélt hún til dauða-
dags. Hún var vinur vina sinna
og fór ekki í manngreimarálit.
Smælingjarnir, börh og málleys-
ingjar áttu skjól hjá henni.
Löngum ævidegi er lökið og
eftir lifa mimmingar í hiugum
okkar um mœta konu aí þeirri
gerð sem okkur finnst að heim-
urinm þarfnist ætið öðrum frem-
ur.
Það er skarð fyrir skildi á
faffiega heimilimiu hemnar Stellu
vinkonu okkar að Háaleitistorantt
121, þar sem hún með aðdáunar-
verðri hlýju og umhyggj'U hjúkr-
aði sinni sjúku móður um mörg
undamfarm ár, og naut þar
skilnings og hjálpar manms síns
Inga Grömdal og bamanína
tveggja sem að sjálfsögðiu voru
augasteinai ömmu sinnar.
Vottum við þeim öllum imní-
lega samúð okkar um leið og við
kveðjum góða vimkomu.
Imma og Dagga.
SKILTI A GRAFREITI
OG KROSSA.
Flosprent s.f. Nýlendugötu 14
slmi 16480.