Morgunblaðið - 07.03.1974, Page 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 7. MARZ 1974
„Þa5 er m.a. vegna þess að það eru
fleiri karlar í þessu og þeir keppa
meira. Þeir hafa Ifka náð lengra f
keppnum við aðrar þjóðir."
„Er handbolti kvenna nógu mikið
kynntur?"
„Jú, hann er það, en það er lítið sem
ekkert gert fyrir kvenna handboltann af
H.S.f."
„Er ekki talsvert félagslíf innan
Vals?"
Á ÞESSU BYGGIST HANDBOLTINN, MANNESKJ-
UNNI, BOLTANUM OG MARKINU, SEM ALLT BEINIST
AÐ.

„Jú það eru spila- og bingókvöld og
svo eru árshátíðir Einnig eru Valsstelp-
urnar að safna í ferðasjóð og stefna að
þvf að fara keppnisför til Danmerkur í
sumar."
Sfðan talaði ég við Ingu Birgisdótt-
ur, góðan markvörð Valsliðsins, en
hún er í skóla. Hennar lið á aefingunni
varð að horfa á um stundarsakir.
„Tekur handboltinn ekki tíma frá
náminu?"
„Jú, hann gerir það nú svolítið, en
það er bara áhuginn sem er svo mikill
og skemmtilegur félagsandi, sem veld-
ur þvf að ég held áfram."
„Hvað hefur þú verið lengi f hand-
bolta?"
„Ég er búin að vera um 4 ár."
„Hvernig líður ykkur eftir tapaðan
leik?"
„Við kunnum nú allar að tapa, en við
förum yfir mistökin eftirá og reynum
að læra af þeim og bæta síðan fyrir
þau. Svo höldum við einnig fund fyrir
hvern leik, þar sem málin eru rædd "
Ég gat ekki talað lengur við Ingu því
hún varð að fara inn á völlinn aftur
með sínu liði, en ég náði tali af fyrirliða
Yalsliðsins Sigrúnu Guðmundsdóttur.
anægoar ao
unnum sigri
„Hvað er það sem dregur ykkur svo
að handboltanum?"
„Það er árangurinn. Við höfum náð
mjög langt og svo eru skemmtilegar og
líflegar æfingar."
„Heldurðu að körfubolti kvenna
myndi verða eins vinsæll og handbolt-
inn?"
„Nei, það held ég ekki, þvi við
höfum náð svo geysilega langt i hand-
boltanum og hann er búinn að vinna
sér sess "
Birna Björk ræðir við Ragnheiði Lárusdóttur.
Litið inn á æfingu
hjá handboltastelpum Vals
Elín Kristinsdóttir kom til okkar og
sagði hún mér að flestar stelpurnar
væru i skóla, þó væru 4 húsmæður
þarna lika. Hún sagði að ein af þeim
þjálfaði yngri flokka i Val. Ég rabbaði
stuttlega við eina húsmóðurina, Ragn-
heiði Lárusdóttur, en hún er gift og á 2
börn.
„Hvernig fer saman að æfa hand-
boltann og vera húsmóðir?"
„Það er allt í lagi með það, þetta er
eins og saumaklúbbur. Bóndinn hjálp-
ar til og passar börnin."
„Hvað gerið þið eftir keppnisleik?"
„Eftir tapaðan leik ihugum við mis-
tökin og lærum af þeim, en eftir að
hafa sigrað erum við ofsa ánægðar."
„Æfið þið allt árið?"
„Já, inni á veturna og úti á sumrin."
Siðan var hún þotin inn á völlinn
aftur Tvö lið áttu að keppa upp á það,
að það liðið sem tapaði skyldi
splæsa kók og súkkulaði á hitt.
Þegar við hurfum á braut var kapp-
leikurinn i fullum gangi og leikar stóðu
7—8. Það var þvi hart barizt um það
hver skyldi þiggja verðlaunin og hver
greiða þau, en það skipti nú ef til vill
ekki svo miklu máli. Að baki þess líðs,
sem nær langt í iþróttum liggur undan-
tekningalaust mikil vinna og mikill
áhugi og þetta tvennt var auðséð að
Valsstelpurnar höfðu í pokahorninu.
Ragnheiður
Markvörðurinn stendur i ströngu
Sigrún
góðar. Þá er skemmtilegt að gera eitt-
hvað fyrir þær þvi þær hafa náð svo
langt í handboltanum. Valstelpurnar
hafa verið Islandsmeistarar nær þvi
stanslaust ár hvert og voru það einnig
síðastliðið ár."
„Hvernig er æfingum háttað?"
„Þær æfa tvisvar i viku og helmingur
tímans fer í æfingar, en hinn i að
spila."
„Er nóg af kvenfólki í handboltan-
um?"
„Nei, það vantar stelpur. Þær vilja
týnast úr þessar eldri þegar þær gift-
ast, en þó koma flestar aftur. (Vlest
tapast af stúlkum á 1 6—1 7 ára aldrin-
um."
„Hvers vegna hljóta karlmenn hærri
sess en konur þar sem fjallað er um
handbolta í fjölmiðlum?"
BIRNA Björk Sigurðardóttir, 16 ára
nemandi i 4.—B. í Víghólaskóla í
Kópavogi fylgdist með störfum hjá
okkur á Morgunblaðinu i eina viku
og kynntist þannig hinum ýmsu þátt-
um blaðaútgáfu. Hún valdi sér það
verkefni til að skrifa um að heim-
sækja handknattleiksstúlkur úr Val
og fer grein hennar hér á eftir:
Ég lagði leið mína i íþróttahús Vals,
Hliðarenda við Öskjuhlið, og leit inn á
æfingu hjá meistarafl. kvenna í hand-
bolta.
Þegar ég kom var æfingin nýbyrjuð
og það voru tveir þjálfarar að þjálfa,
þeir Þórarinn Eyþórsson og Þórður
Sigurðsson sem er formaður hand-
knattleiksdeildar Vals.
Ég náði tali af þeim þó þeir mættu
nú varla vera að því að tala við mig, því
áhuginn var mikill hjá þeim og stelpun-
um Þeir sögðu mér að flestar stelpurn-
ar væru 1 8—25 ára og hefðu yfirleitt
æft i 5 — 10 ár
„Hvernig er samstarfið," spurði ég
„Mjög gott," svaraði Þórður, „og
það er gaman að vinna með stúlkunum
þvi áhuginn er mikill og mætingar
Þrekæfingar teknar.
Skóla-
fólk
hjá
IVlorgun
iblaÓinu
Valsæfingunni hressar og kátar að vanda. Ljósmyndir Mbl, -á.j
Steln'