Morgunblaðið - 30.07.1974, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, ÞJIIÐJUDAGUR 30. JULI 1974
21
Valour: „Island — land kærleikans".
Kærleikurinn og
Guð á Þingvöllum
A veginum að hátíðarsvæð-
inu stóð ungur maður með gítar
á bakinu og útbýtti bæklingum
til vegfarenda, — „Okeypis, en
ef þú vilt hjálpa okkur til að
prenta fleiri, þá máttu láta
nokkrar krónur fylgja", sagði
hann á ensku við þá, sem hafa
vildu.
Valour kallaði hann sig og
kvaðst tilheyra „Children of
God“, alþjóðlegri, kristilegri
„fjölskyldu", eins og hann orð-
aði það. Sjálfur sagðist hann
vera ættaður frá Danmörku.
Valour tjáði okkur, að þau
væru sex saman úr „guðsbarna-
fjölskyldunni" á Þingvöllum.
Hann hefði dvalið hér á landi í
sex vikur og ætlaði að vera
áfram „svo lengi sem Guð vill
að ég sé hér“.
„Við elskum ísland“, sagði
Valour. „Við erum hérna til
þess að færa tslendingum boð-
skapinn um Guð og kærleikann.
Og við lftum á Island sem allra
landa móttækilegast og frjó-
samast fyrir það sáðkorn. Við
reynum að hjálpa fólki til að fá
meira út úr lífinu, sýna þvl, að
það er mögulegt að lifa saman í
sátt og samlyndi. Við erum ekki
kirkjulegur hópur. Kirkjur eru
dauðar. Við segjum, að kirkjur
séu ekki úr steini, heldur
fólki".
Og Valour sagði, „guðsbarna
fjölskylduna" vera í þann veg-
inn að stofna nýlendu í Reykja-
vík. En hvað er honum efst í
huga varðandi þjóðina á 1100
ára afmæli hennar? „Það, að
tslendingar átti sig á því að
sveigja af þeirri hraðbraut til
vélmenningar, sem þeir eru á.
Það geta þeir enn þá gert, því
ekkert land stendur betur að
vfgi f þessum efnum en íslend-
ingar“.
Valour fannst mikið til
hátíðarinnar á Þingvöllum
koma. „Það er mikill kærleiks-
andi á þessum stað. tsland
getur orðið land kærleikans".
Allir með hugann
hérna
Ingvar Helgason og kona
hans, Sigríður Guðmundsdóttir,
sátu í brekkunni fyrir ofan
gestastúkuna ásamt syninum
Ingvari og hlýddu á erlendu
gestina flytja kveðjur frá
löndum sfnum.lÞau höfðu verið
á hótelinu á Laugarvatni um
helgina og komii þaðan til Þing-
valla á sunnudaginn. „Það eru
allir með hugann hér núna,
held ég“, sagði Ingvar, er við
spurðum hann, hvers vegna
þau hefðu komið á þjóðhátfð-
ina. „Enda væ(i eitthvað ein-
kennilegt ef svo'væri ekki“.
Og það var greinilegt, að þau
voru ánægð með hátíðahaldið.
„Þetta er alveg framúrskar-
andi vel heppnuð hátíð. Eg hélt
ekki, að þetta myndi fara svona
vel fram“r sagði Ingvar. „Svo er
það alveg sérstakt, að ekki skuli
sjást vín á nokkrum manni. Ég
hefði ekki trúað þvf, ef ég hefði
ekki sjálfur séð það.“
Ætli það hafi verið lokun vfn-
búðanna að þakka? „Ég vona
ekki“, svaraði Ingvar. „Ef þetta
er ekki þjóðhátíðarstemmning,
hvemig á hún þá að vera“,
bætti hann við.
Hann kvaðst hafa verið á lýð-
veldishátíðinni 1944. „Ég var i
tjaldi með fjölskyldu minni og
við vöknuðum f polli. Það er þvf
varla hægt að bera þessar tvær
hátfðir saman. Þá fór þetta allt
úr skorðum vegna rigningar-
innar. Það var eiginlega furðu-
legt, að það skuli samt hafa
tekizt að halda hátíðina. Við
erum heppin með veðrið hérna,
en það breytir ekki hinu, að
skipulagningin er alveg fram-
úrskarandi".
„Dagskráin sjálf er þó
nokkuð hátíðleg. Það hefði
verið hægt að hafa tvær dag-
skrár samtfmis, — aðra léttari í
sniðum fyrir unga fólkið. Ég
held, að það hefði ekkert
skemmt hátíðarbreginn. En í
svona veðri gleymist þetta".
„Þetta er virkileg þjóðhátíð",
sagði Ingvar, áður en við
kvöddum þau. „Og ég held, að
allir finni það.“
,Ef þetta er ekki þjóðhátfðar-
Sigrfður Guðmundsdóttir og Ingvar Heigason, og sonurinn Ingvar t.v.
stemmning, hvernig á hún þá að vera.“
\
„Kemst í hátíðarskap
í svona veðri”
Þau Hrefna Jónsdóttir, Ingi-
björg Lárusdóttir og Arni Jóns-
son, öll frá Reykjavík, sátu á
flötinni við hátfðarsvæðið og
nutu veðurblíðunnar.
„Mér finnst þessi hátíð mjög
ánægjuleg í alla staði, enda
kemst maður í hátíðarskap í
svona veðri", sagði Ingibjörg,
og þau hin tóku f sama streng.
Þau voru öll á lýðveldishátíð-
inni 1944 og bar saman um, að
ólfku væri saman að jafna.
„Þar kemur bæði til þessi
mikla veðurblfða, sem nú er, og
svo fólksfjöldinn, svo maður
tali nú ekki um þær breytingar,
sem orðið hafa á vegunum
hingað að Þingvöllum", sagði
Árni.
„Það var nú allt á floti hérna
1944, en samt aftraði það ekki
fólki frá bví að vera í hátfðar-
skapi þá, — en stemmningin er
þó meiri núna og aðstæður allt
aðrar og betri.“
Við spurðum Arna, hvernig
honum hafi fundizt skipulagn-
ing hátfðarinnar:
„Hátíðin er alveg prýðilega
skipulögð að mínum dómi. Það
eina, sem mætti kannski kvarta
yfir, er hátalarakerfið, þvf að
sums staðar heyrist ekki nógu
vel það, sem fram fer.“
Um dagskrána hafði Ingi-
björg þetta að segja:
„Dagskráin er f sjálfu sér vel
við hæfi þennan dag, en mér
finnst þó, að það hefði mátt
blanda einhverju léttu með og
mér finnst vanta eitthvað fyrir
börnin. Þetta er stór stund fyrir
þau og þeim hefði orðið dagur-
inn minnisstæðari, ef eitthvað
hefði verið við þeirra hæfi.“
Um það, hvort hátfðin höfð-
aði eitthvað til þjóðerniskennd-
ar í þeim, voru þau sammála, að
vissulega vektu slfk hátíðar-
höld upp ákveðna stemmningu
og vektu menn til umhugsunar
um land og þjóð.
Hrefna, Ingibjörg og Arni sátu á grasflötinni og nutu veðurblfðunnar.