Morgunblaðið - 24.08.1974, Blaðsíða 20

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. AGUST 1974

Þegar pabbi fór 1 siglinguna
Eftir Jan
Hakanson
Hún fór því með „bankarann" í hönd inn í sauma-
stofuna, þar sem mamma sat, og sagði:
„Húsbóndinn var að sigla hér fram hjá. Á ég að
taka diskinn hans af borðinu?"
Mamma starði á Mögdu og skildi hvorki upp né
niður.
„Hvað áttu við, Magda? Sagðirðu sigldi?“
„Já, sigldi. Hann sigldi framhjá á eldhúsbekknum
og er sennilega á leið til Stokkhólms ef hann kemst á
þessu farartæki í gegnum syðri flóðgáttina. Mér datt
þess vegna í hug, hvort mér væri ekki óhætt að taka
disk..
Hér drukknuðu orð hennar í tvíradda öskri, sem
nálgaðist óðum. Öskrið kom frá mér og Eiríki. Við
höfðum farið til Stíflu-Óla og sagt honum stamandi
og snöktandi, hvernig komið var fyrir pabba.
Hann hugsaði ekki um það á þessu augnabliki að
hlífa okkur börnunum, en hrópaði skelfingu lostinn:
„Guð hjálpi okkur, verkfræðingurinn er dauðans
matur þegar bekkurinn fer að súpa vatn og sekkur
eíns og það er kalt núna.“
Gleraugnaslangan getur orðið upp f 180 sm á lengd. Nafnið dregur
hún af „gleraugunum“ sem hún er með á hnakkanum og sjást á
þessari teikningu. Slöngutemjarar ná að dáleiða slönguna við að
hreyfa sig eins og hún þegar hún ætlar að hremma bráð sfna en þá
gengur hún eins og pendúll á klukku.
Slöngutemjararnir láta sfðan slönguna höggva f eitthvað hart
undir tönn eða eitthvað heitt unz þær venjast af þvf að höggva.
Eitur gleraugnaslöngunnar er mjög skjótvirkt.
Við þessi spádómsorð fannst okkur við þegar vera
orðnir föðurlausir og öskrin ágerðust því til muna.
Við tókum þess vegna til fótanna heim, hágrenjandi
til að leita huggunar hjá þvi foreldrinu, sem enn
lifði.
En mamma var jafn vanmátta og við, þegar við
komum, og örvæntingarsvipurinn á andliti hennar
gerði ekki annað en auka táraflóðið. Magda var sú
eina, sem lét ekki bugast.
„Verkfræðingnum er lítil bót að því, að allir standi
hér og gráti. Ég hringi í slökkviliðið. Við skulum sjá
til hvort þeir geta ekki komið til aðstoðar.“
Orð hennar höfðu róandi áhrif á okkur og grátur-
inn sefaðist smátt og smátt. Þó var okkur lítil
huggun að því að sjá, hvar Stíflu-Óli vopnaður
bátshaka fór á harðahlaupum eftir árbakkanum og
hvarf úr augsýn.
Þegar hér var komið hafði pabbi á þessari óvenju-
legu fleytu fjarlægzt heimastöðvar sínar um nokkur
hundruð metra og stefndi enn í suður. Eins og áður
segir var bekkurinn gamall og vandaður að gerð.
Þess hafði verið sérstaklega gætt, að botninn væri
þéttursvoskordýrættuekki greiðan aðgangí hann.
Hann saup því lítið vatn þar sem viðurinn bólgnaði
líka af vætunni svo hver sprunga þéttist. Það eina,
sem gaf til kynna nokkurn leka, var sjolítið gjálfur
undir setunni.
Bekkurinn rakst við og við í skörina meðfram
rennunni, og pabbi rak fótinn með varúð á ísinn, en
sá strax, að hann var ekki mannheldur.
Hann hafði þó tekið aftur ró sína og við lá, að hann
væri farinn að njóta ferðalagsins. En þar sem hann
var maður lítillátur og vildi aldrei láta mikið á sér
bera gramdist honum mjög fólkið, sem kom þjótandi
niður að árbakkanum og veifaði til hans. Meira að
segja bárust honum til eyrna einstaka húrrahróp,
svo hann steytti hnefann í reiði sinni til áhorfenda.
Það var þó skilið sem kveðja frá skipstjóranum og
vakti enn meiri hrifningu á bakkanum.
ANNA FRÁ STÓRUBORG — SAGA FRA SEXTÁNDU ÖLD
eftir
Jón
Trausta
ÍVte&fnorgunhaffinii
— Forstjórinn sagði, að
ég ætti að ganga frá mál-
inu við yður ... Ertu
nokkuð upptekin í
kvöld????
— Mér skilst, að þér
óskuðuð eftir tíma hjá
mér vegna óþægilegrar
reynslu, sem þér urðuð
fyrir í frumskóginum???
„I.angt er nú síðan ég hefi hilt Eyjólf frænda minn i
Dal,“ mælli hún. „Eg mun ekki dvelja þar lengi, en nauð-
syn er mér á góðum liðsmanni vcstan undir fjöllunum.“
Sigvaldi lét hana ráða.
Anna reið geyst, og það sá Sigvaldi á henni, að hún var
í þungu skapi. Hann skildi það svo, sem hún mundi taka
sér það nærri að hrekja Hjalta frá sér í fjallafylgsni. Hann
reið þegjandi við hlið hennar og lét hana eina njóta lmgsana
sinna; cn það sá hann oftar cn einu sinni, að tár hrutu af
auguin hennar. En aldrei hafði hann séð hana fegri og mikil-
úðlegri en einmitt nú. Keik og tignarleg sat hún á hesti
sínum, mikillát eins og valkyrja, göfugleg eins og drottning,
og bar harin sinn i hljóði. Enga konu hafði hann séð slíka.
Sigvaldi gat rétt til. Anna hugsaði um harma sina. Það
var hart að þurfa að deila við ættingja sína um ást sína. Það
var hart að þurfa að spyrja nokkurn mann að því, hvern
hún tæki sér fyrir eiginmann. Það var hart að mega ekki
giftast og lifa í friði við mannfélagið, nema samþykki vanda-
manna hennar lcæmi þar til. Og allt var þetta af því einu, að
hún var kvenrnaður. Karlmenn gátu engir vandamenn þeirra
hindrað frá að eiga þá stúlku, sein þeir elskuðu. Þeir gátu
illskazt við þá, hótað þeim öllu illu, gert þá arflausa og svo
framvegis, en þeir gátu ekki komið í veg fyrir, að þeir fengju
prestlega blessun og löggildingu á hjónabandi sínu. Og hvað
sakaði það karlmann, þó að einhver hængur væri á hjóna-
bandi hans? Ef vandamenn konunnar gerðu þeim engar bú-
sifjar, þá gerðu ekki aðrir það. Það mesta, sem andleg og ver-
aldleg völd heimtuðu af þeim manneskjum, sem bjuggu í
ólöglegri sambúð, var, að þau giftust, — krafa, sem öllum
elskendum ætti að vera kært að uppfylla. Þessi rangláti
munur, sem gerður var með lögum og venjum á kynjunum,
bæði í þessu efni og öðru, hafði oft verið henni hryggðar-
efni og var það enn. Hvers vegna var réttur systranna i
öllu minni en bræðranna? Hvers vegna voru systumar fædd-
ar til ófrelsis og eignaleysis, en bræðrum þeirra fengin öll
forráð þeirra í hendur? Mörg vissi hún dæmin til þess,
hve hróplega bræðurnir höfðu misbeitt þessu valdi. Marga
vissi hún þá konu, sem aldrei á æfi sinni leit glaðan dag
fyrir ráðstafanir bræðra sinna. Margar auðugar og gáfaðar
konur tærðust upp í vansælu hjónabandi, sem þær höfðu
verið reknar í nauðugar vegna hagsmuna bræðra sinna. Að
hún var ekki sjálf orðin ein af slíkum konum, var sannarlega
ekki nærgætni bróður hennar að þakka, heldur skaphörku
og kjarki hennar sjálfrar. Þess vegna gerði hann henni nú
allt það illt, sem hann megnaði.
— Heyrði ég einhvern
hvísla 15 þúsund
krónur????