Morgunblaðið - 24.08.1974, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. AGÚST 1974
21
BRÚÐURIN SEM
HVARF
Eftir Mariu Lang
Þýðandi: Jóhanna Kristjónsdóttir
I
l
hallaði sér fram og sagði hrað- I
mælt: |
— Christer. Vertu nú ekki .
svona tortrygginn við þennan I
elskulega pilt. Þú ættir öllu held- |
ur að þakka honum fyrir allt, sem i
hann hefur sagt okkur, og nú !
finnst mér að þú ættir að koma I
með okkur út á gott veitingahús |
og fá þér smurt brauð og eitthvaö .
hressandi að drekka.
- Hún var undur bliðleg og .til- 4 -
boðið var freistandi, en Christer i
hafði um annað að hugsa.
Hann hafði ákveðið að komast I
að þvi, skref fyrir skref, hvað |
Anneli hafði tekið sér fyrir hend- .
ur þar til hún mætti hinum svip- *
lega dauða sinum og hann hafði |
ekki í hyggju að gefast upp, enda j
þótt slóðin virtist enda einhvers !
staðar úti i skógi.
Auðvitað var sá möguleiki fyrir |
hendi, að Lars Ove segði ósatt. ■
Það var meira að segja töluvert ■
líklegt, að hann væri ekki að segja |
satt. A hinn bóginn atraði það i
Christer ekki frá þvi að fara i :
ökuferð I svarta Benzinum sínum I
með Leo Berggren sér við hlið og J
stefndu þeir í áttina til Hammar- .
by. Leo Berggren hlustaði á frá- •
sögn hans og tautaði öðru hverju. |
Vegurinn lá í bugðum norður af i
vatninu og þeir gengu úr skugga J
um, að svæðið á vinstri hönd var I
aðeins þakið klettum og þéttum |
skógi, þar voru engin hús né sum- .
arbústaðir fyrr en þeir komu að I
húsi skógarvarðarins.
Þeir stigu út úr bilnum og önd- t
uð að sér skógarilminum með vel- J
þóknun.
— A svona stað væri gamanað |
búa, sagði Christer og hratt upp .
hvítmáluðu garðshliðinu.
En lögregluþjónninn var á ann- I
arri skoðun. i
— Þú yrðir fljótlega þreyttur á '
slíku lífi. Engin falleg kvenmaður I
neins staðar í grenndinni!
— Hm. Hvað er langt inn i •
bæinn?
— Einir fimm sex kflómetrar. |
Auðvitað má stytta sér leið yfir |
vatnið ef þú fengir þér bát. Og á J
veturna gætirðu farið á skautum I
á ísnum ...
Christer tók glaðlega striðni .
vinar síns og eins tók hann þvf »
meðheimspekilegriró, að skógar- |
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
34
mjög hissa, hún hafði ekki gert
mikið af því að trúa mér fyrir
leyndarmálum sínum eftir að hún
trúlofaðist Jóakim Kruse. En ég
kinkaði kolli til merkis um, að
henni væri óhætt að treysta mér
og þá sagði hún: „Ég bið þig
lengstra orða að segja aldrei nein-
um frá þessari bílferð okkar i dag
og aldrei aldrei nokkurn tíma.“
Hún var mjög alvarleg, en svo rak
hún upp hlátur og líkti eftir tón-
inum, sem við notuðum þegar við
vorum börn og sagði ,,Sverðu“ Og
ég sór...
Hann virtist falla í stafi augna-
blik og sagði svo reiðilega:
— Og ég er reiður út af því að
hafa rofið loforð við Anneli.
Meira að segja núna...
Enda þótt þessi þvermóðsku-
fulla þagmælska hefði seinkað
rannsókninni verulega uppgötv-
aði Christer, að honum var mun
hlýrra til Larssons verkfræðings
en áður.
— Og hvað svo?
— Svo héldum við áfram norð-
ur með vatninu. Ég ætlaði að ná í
birkihríslur á nokkrum stöðum og
fyrst stanzaði ég hjá Agren skóg-
arverði, sem býr nokkra kiló-
metra frá Hammarby. Anneli sat í
bflnum meðan ég skrappp heim
að húsinu. Hann var ekki heima,
en konan hans sýndi mér, hvar ég
gæti tekið hríslur, sem hann hafði
höggvið. Þetta hefur sjálfsagt tek-
ið um tíu mínútur, rigningin var
hætt og ég varð ekkert hissa þótt
Anneli væri ekki í bílnum. Ég
hugsaði með mér, að hún hefði
viljað teygja úr sér með bíltúrinn.
En svo kom ég auga á litinn bréf-
miða i sætinu. Hún hafði rifið
blað úr minnisbók, sem ég hefi í
geymsluhólfinu, og á blaðið hafði
hún skrifað: „Þú skalt ekki leita
að mér, ég sé um að koma mér
heim. Gleymdu ekki eiðnum!"
Augu Sinu Richardson voru á
stærð við undirskálar.
— Þetta er hreinasta brjálæði!
Hvað í ósköpunum ætti Anneli að
vilja inn i Hammarsbyskóginn
daginn fyrir brúðkaupið sitt?
— Kannski hún hafi ætlað að
tína liljur sagði Christer án þess
að mikill sannfæringarkraftur
fylgdi máli hans.
— Liljur! sagði Dina full fyrir-
litningar. — Það er víst nóg af
þeim miklu nær! Og hvers vegna
hefði hún átt að stinga mig og alla
af á svona dularfullan hátt ef hún
ætlaði aðeins að fara og tína
blóm? Nei, góðu vinir, hér liggur
eitthvað meira að baki! Ef ég
þekkti Anneli ekki jafn vel og
raun ber vitni mundi ég veðja, að
hér væri karlmaður f spilinu...
— Já, ætli við höfum þekkt
hana nokkurn skapaðan hlut!
Lars sneri sér næstum reiður að
Dinu. — Ég hef brotið heilann
stanzlaust og mér er oröið ljóst, að
hún var algerlega óútreiknan-
leg... eins og Mona Lisa eða ein-
hver svoleiðis. Ég hafði stundum
á tilfinningunni, að hún væri hrif-
in af mér, en í annan stað held ég,
að iðulega hafi hún ekki tekið
eftir þvi að ég væri til. Og ég átti
að minnsta kosti ekki trúnað
hennar. En úti í bæ er sagt, að
hún hafi staðið í bréfaviðskiptum
við einhvern Frakka...
Dina hristi ákaft höfuðið.
— Eg spurði hana hreint út um
það fyrir nokkrum mánuðum og
ég veit, að hún varð reglulega
undrandi. Og svo er mér náttúr-
lega óskiljanlegt, hvernig hún
hefði átt að fara að þvf að kynnast
einhverjum frakka hér. Þegar
hún var ekki heima i sinum frium
vorum við alltaf saman.
— Eru einhverjar mannabyggð-
ir norður með vatninu? spurði
Christer til að beina samtalinu
aftur á fyrri brautir.
Nú var röðin komin að Lars Ove
að hrista höfuðið.
— Það búa nokkrar fjölskyldur
við Hammarby, Og svo skógar-
vörðurinn. En það er allt og sumt.
— Og engir sumarbústaðir?
— Strandlengjan er ófær. Og
hinum megin er skógurinn svo
þéttur. Ég bara skil ekki, hvað
gekk að henni.
Christer horfði íhugull á hann
gegnum pípureykinn.
— Og þú hefur engu við að
bæta?
— Ég? Nei... hvað ætti það að
vera?
— Anneli var ekki myrt á föstu-
daginn, sagði Christer seinmælt-
ur. — Þú gætir hafa hitt hana
síðar...
Lars Ove hrökk við eins og hon-
um hefði verið rekinn kinnhestur
og hann kreppti hnefana. Það var
likast því sem hann langaði að
ráðast á lögregluforingjann. Dina
Ef ég man rétt er það ekki storkurinn, sem kemur með
börnin.
VELVAKANDI
Velvakandi svarar í síma 10-100
kl. 10.30 — 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags.
# Nýjar, íslenzkar
kartöflur
Maður nokkur skrifar á þessa
leið:
„Kæri Velvakandi.
Menn eru af eðlilegum ástæð-
um hættir að skammast yfir kart-.
öfluruslinu sem grænmetissalan
alræmda hefur á boðstólum.
Menn gefast upp, þegar svona
aðiiar eiga i hlut, aðilar, sem
svara ekki réttmætum umkvört-
unum.
Nú þegar haustar skyldi maður
ætla, að i búðirnar kæmu ætar
kartöflur, en viti menn
„Nýjar, íslenzkar kartöflur"
stendur á plastpokunum.
Konan freistaðist til að kaupa
einn af þessum pokum. Þaö var
eins og manni væri gefið á hann,
þegar pokinn var opnaður.
Mygla og aftur mygla. Renn-
blautar, moldugar smá-kartöflur
—> vínberjastærðin góða — hafa
verið settar i plastpoka.
Já, það verður ekki á þetta kart-
öflufyrirtæki ríkisins logið.
Þessi annars sjálfsagða fæða á
hvers manns borði er látin í hend-
urnar á aðilum, sem hreint ekki
ættu að koma nálægt matvælum.
Ég held, að það hljóti að vera
sjálfsögð krafa alls almennings í
þessu landi, að sparkað verði al-
mennilega i þetta „gullauga" og
hrist vel upp i innvolsinu. Krafan
er mannamatur og aftur manna-
matur, en ekki þriðja flokks kúa-
fóður.
Grænmetisæta."
Grænmetisætan tekur aldeilis
upp í sig og reyndar var bréfið
ennþá harðorðara en það birtist
hér.
Hvort grænmetissalan á skilið
að fá svo harkalega útreið erum
við nú ekki alveg viss um, en rétt
er það, að þeir, sem stjórna vali
umbúða utan um þessa viðkvæmu
vöru, virðast ekki vel að sér um
hollustuhætti og meðferð kart-
aflna. Það er algilt lögmál, að
kartöflur skemmast strax i plast-
pokum, sérstakléga þegar þær
eru settar rakar og moldugar í
pokana.
Grænmetisætan ætti að athuga
þann möguleika að fá sér kartöfl-
ur, sem sums staðar eru seldar, en
þær hafa verið þurrkaðar og
moldin fjarlægð auk þess sem
hýðið er heillegt.
Þessi forláta jarðepli fást í
pappírspokum í einstaka verzlun
og hefur Velvakandi fyrir satt, að
þær séu beint frá ræktendum.
Svo gæti náttúrlega verið, að
grænmetissalan sæi að sér og færi
að umgangast varninginn með
nærgætni og alúð og þá yrði nú
gaman að lifa fyrir kartöfiuunn-
endur.
0 Fjarvistir lækna
Nýlega birtist hér i dálkunum
umkvörtun vegna þess, að erfið-
lega gengi að komast að þvf,
hvaða læknar væru fjarverandi
og að því fundið, að þetta skyldi
ekki vera auglýst f blöðum.
Af þessú tilefni hringdi Erling-
ur Þorsteinsson læknir. Hann
vildi taka það fram, að á umrædd-
um tima hefði ekki verið einn
háls-, nef- og eyrnalæknir i höfuð
borginni eins og fram var haldið i
áðurnefndum skrifum heldur
tveir — þeir Danlel Guðnason og
hann sjálfur.
Þeir, hefðu báðir verið starf-
andi frá því um verzlunarmanna-
helgina, en háls-, nef- og eyrna-
læknar hefðu skipulagt sumar-
leyfi sín með tilliti til þess, að
jafnan væri einhver læknir starf-
andi í þessari sérgrein.
Erlingur sagðist vera sammála
um óhagræði þess, að ekki kæmi
skýrt fram, helzt með tilkynningu
i blöðum, hvaða læknar væru fjar-
verandi á hverjum tíma og rifjaði
jafnframt upp, að þar til fyrir
þremur árum voru listaryfir fjar-
verandi lækna frá sjúkrasamlag-
inu birtir að staðaldri i dagbók
Morgunblaðsins. Sú þjónusta
mun hafa verið látin í té endur-
gjaldslaust, en þá var ákveðið að
taka gjald fyrir, svo sem fyrir
aðrar auglýsingar.
Hvorki Læknafélagið né sjúkra-
samlagið sáu sér fært að greiða
fyrir þessar auglýsingar og þar
stóð hnífurinn í kúnni og gerir
enn.
Erlingur sagði ennfremur, að
hann og nokkrir læknar aðrir
hefðu haft það fyrir venju að aug-
lýsa fjarvistir sínar í blöðum, en
augljóst væri, að ein auglýsing
hefði sáralitla þýðingu.
Hann sagðist vera þeirrar skoð-
unar, að sjúkrasamlagið ætti að
greiða fyrir þessa þjónustu eins
og gert er fyrir ýmsa aðra læknis-
þjónustu.
Ennfremur vildi Erlingur beina
því til lækna, að þeir létu sjúkra-
samlagið vita um fjarvistir sínar,
þannig að fólk ætti þar greiðan
aðgang að upplýsingum um þær,
en alltaf væri mikið um að fólk
hringdi til að spyrjast fyrir um,
hvaða Iæknar væru ekki viðlátnir.
Framkvæmdastjóri Árvakurs
hafði það um málið að segja, að af
hálfu blaðsins væri enn sama af-
staða gagnvart þessu máli, en
hann væri reiðubúinn til við-
ræðna um það að frumkvæði
Læknafélagsins eða sjúkrasam-
lagsins.
Það væri óskandi bæði vegna
þeirra, sem þurfa að leita læknis,
og svo læknanna sjálfra, að þetta
vandamál yrði leyst sem fyrst.
Allir virðast vera sammála um
það, að upplýsingar um þetta efni
þurfa að vera aðgengilegar, en
þar sem málsaðilar eru sjúkra-
samlagið, þ.e.a.s. sameiningarað-
ili þeirra, sent þurfa á læknisþjón-
ustu að halda, og þeir, sem þjón-
ustuna veita, væri ekki úrvegi að
láta sér detta í hug, að hægt væri
að skipta kostnaðinum að ein-
hverju leyti.
Sjálfboða-
liðar skera
mel við
Þorlákshöfn
I DAG og á morgun
24. og 25. ágúst verður byrjað að
skera mel og þá fyrst og fremst í
nágrenni Þorlákshafnar.
Landvernd og Landgræðsla rfk-
isins hvetja fólk til að mæta til
melskurðar og leggja þannig
góðu málefni lið, segir f frétt frá
samtökunum.
Þar sem melgrasið er eina jurt-
in, sem kemur að notum við upp-
græðslu fóksanda, er'augljóst, að
þörf á melfræi er mikil. Hins veg-
ar hefur ekki tekizt að beita vél-
tækni við melskurð og verður því
að nota þá aðferð, sem hér hefur
tíkazt um iangan aldur, handaflið,
og tíminn sem hægt er að skera
melinn er oft mjög takmarkaður,
2—3 vikur. En margar hendur
vinna létt verk og við vönum, að
sú verði raunin nú í haust.
S.l. haust var þátttaka í mel-
skurði mjög góð og hefur ekki i
annan tfma verið safnað meira
magni af fræi.
Aukin þátttaka sjálfboðaliða í
melskurði nú bæri vissulega vott
um vaxandi áhuga á landgræðslu
og landvernd.
Starfsmenn Landgræðslunnar
verða fólki til leiðbeiningar í Þor-
lákshöfn um næstu helgi svo og
helgina 31. ágúst og 1. september
frákl. 13—19.
Nánari uppiýsingar um mel-
skurðinn er að fá á skrifstofu
Landverndar, Skólavörðustig 25.
Bifreiða-
klúbbur fær
land við
Kolviðarhól
FYRIR nokkru var stofnaður
tslenzki bifreiða- og vélhjóla-
klúbburinn. Stofnfundinn sóttu
50 manns, en sfðan hafa margir
sótt um inngöngu f klúbbinn, og
er nú félagatalan hátt á annað
hundrað.
Aðal verkefni fundarins var að
kynna fundarmOnnum stefnuskrá
félagsins og kjósa undirbúnings-
stjórn til að undirbúa og boða til
aðalfundar. I þá stjórn voru
kosnir Vfgsteinn Vernharðsson,
Þorgrimur Gestsson, Sverrir Þór-
oddsson, Karl Cooper og Viðar
Sigurðsson.
Meðal helztu stefnumála félags-
ins er að sameina áhugamenn um
bíla og vélhjól og vinna þannig
m.a. að eftirfarandi: Fá úthlutað
svæði í nágrenni Reykjavíkur þar
sem koma má upp æfinga- og
keppnisbrautum fyrir bifreiðar
og vélhjól, sameinast um við-
gerðaraðstöðu og vinna að því að
lækka viðhaldskostnað með samn-
ingum við þá sem verzla með
varahluti í bifreiðar og vélhjól.
Einnig er ætlunin að skipuleggja
hópferðir félaga um landið og
fara að minnsta kosti eina ferð á
hverju vori i þvf skyni að dreifa
áburði og fræi í uppblásið land og
flög þar sem landið hefur verið
skemmt með farartækjum. Þá er
stefnt að þvf að gefa út klúbbblað
um áhugaefni félaga.
Nýlega gaf borgarstjórinn í
Reykjavik vilyrði sitt fyrir því, að
klúbburinn fengi til afnota land
við Kolviðarhól. Verður málið
væntanlega lagt fyrir borgarráð
og rætt þar.
Þeir, sem vilja gerast félagar,
geta hringt í Vígstein í síma 85059
eða Þorgrim i síma 28800 á dag-
inn.