Morgunblaðið - 19.08.1975, Qupperneq 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. ÁGUST 1975
Sonur ekkjunnar
þegar mest á reið. Og þann dag felldi
hann konung óvinanna, og stríðið endaði
strax og hann var fallinn.
Og þegar bardaginn var búinn, sá
konungur vasaklútinn sinn um fótinn á
hetjunni ókunnu, og þekkti hann strax.
Gladdist kóngur þá mjög og fór með hann
heim til hallar, og kóngsdóttir, sem sá
hann gegnum gluggann, varð svo kát, að
þið trúið þvf ekki: „Þarna kemur kærast-
inn minn líka“, sagði hún. Þá tók piltur
krúsina með smyrslunum og smurði þeim
á sárið á fætinum á sér, og hann bar líka
á aðra, sem særðir voru, og þeir urðu
allir heilir heilsu um leið.
Svo fékk hann kóngsdóttur fyrir konu.
En þegar hann kom út í hesthúsið til
hestsins, sama dag og brúðkaupið átti að
standa, var hesturinn eitthvað svo
stúrinn á svip, hengdi hausinn og vildi
ekki éta. Og þegar ungi konungurinn, —
því nú var hann orðinn konungur og
hafði fengið hálft ríkið, — talaði við
hestinn og spurði hann, hvað að honum
gengi, þá sagði hesturinn: ,,Nú hefi ég
hjálpað þér, og vil nú ekki lifa lengur.
Taktu nú sverðið þitt og höggðu af mér
höfuðið!“
Heyrið þér þjónn. .. — ég baó um eitt vatns-
glas og einn þrefaldan gin, en ekki tvii vatns-
V glös- • • J
„Nei, það vil ég ekki með nokkru móti
gera“, svaraði ungi kóngurinn. „En þú
skalt fá hvað þú vilt og vera alltaf hjá
mér“.
„Ef þú gerir ekki eins og ég segi þér“,
sagði hesturinn. „þá skaltu fá að kenna á
því!“
Þá varð kóngurinn að gjöra það sem
hesturinn vildi, en þegar hann ætlaði að
lyfta sverðinu og höggva, varð honum
svo mikið um, að hann varð að snúa sér
undan, því hann vildi ekki horfa á þetta,
en ekki var höfuðið fyrr farið af
hestinum, en þarna stóð fegursti kóngs-
sonur, þar sem hesturinn hafði staðið.
„Hvaðan úr ósköpunum komst þú?“
spurði kóngur.
„Það var ég, sem var hesturinn“, svar-
aði kóngssonur. „Fyrst var ég konungur-
inn í því ríki, sem þið áttuð í strfði við
fyrir skemmstu, og kóngur sá, sem þú
felldir í orustunni í gær, hann lagði á
mig, að ég yrði að hesti, og seldi galdra-
manninum mig. En fyrst hann nú er
dauður, þá fæ ég ríki mitt aftur, og þá
verðum við nágrannar, en við lendum
aldrei í stríði hvor við annan“.
Og það gerðu þeir ekki, heldur voru
vinir meðan þeir lifðu og komu oft að
heimsækja hvor annan.
Ráðskona risans
Það var einu sinni konungur, og hann
átti marga syni, ég veit ekki almennilega
hve margir þeir voru, en sá yngsti gat
ekki með nokkru móti unað sér heima,
hann vildi endilega fara út í heiminn og
reyna fyrir sér, og loksins varð konung-
urinn faðir hans að leyfa honum það.
Þegar hann hafði ferðast nokkra daga,
kom hann að bergi einu. Þar átti risi
heima, og réði konungssonur sig í vist
hjá risanum. Um morguninn fór risinn
út að gæta geitanna sinna, og um leið og
hann fór, sagöi hann konungssyni, að
hann skyldi moka f jósið, „og þegar þú ert
búinn að því, þarftu ekki að gera meira í
dag, því það skaltu vita, að þú hefir
fengið góðan húsbónda," sagði hann. „En
það sem ég segi þér að gera, verðurðu að
leysa vel af hendi, og svo máttu ekki fara
inn í neitt af herbergjunum, sem eru inn
af stofunni, sem þú svafst í í nótt, ef þú
gerir það, þá skaltu engu fyrir tína, nema
lífinu!“
MORö'dNf
kArr/NU
Nei — ha, ekki rækjur I rækju-
salatinu? — Það er ekki heldur
te I tekexi!
Góða nótt Lilli minn.
Hann Óli er hættur við viskiið
— og drekkur heldur vodka. —
Það lyktar ekki eins sterkt.
t Eftir Lillian
Kvikmyndahandrit aö moröi
24
— Þú ert ekki faðir minn,
heldur umboðsmaður minn. Þú
skalt gjöra svo vel og hugsa um
þfn mái og láta mig f friði!
Þau htífðu sem sagt lent f
rimmu. Innst inni fagnaði ég því
að mér féil alls ekki við Dorf og
fannst hann ekki samboðinn
henni á neinn hátt. Og auðvitað
grunaði mig ekki hverjar af-
leiðingar þetta hefði f för með
sér. Marietta var fokill það sá ég
gltíggiega, en enginn annar veitti
þvf athygli og hún var glöð og
heiliandi allt kvöldið og reyndar
miðpunktur samkvæmisins eins
og oft áður. Seinna, þegar ég var
yfirheyrður gat ég alls ekki sagt
til um, hvort Marietta hefði neytt
áfengis þetta kvöld. Hvorki ég né
neinn annar hafði nokkru sinni
vitað til að hún dreypti á víni. Að
vfsu var hún alltaf með glas f
hendi, en ég gekk út frá þvf sem
gefnu að það væri kókakóla eins
og venjulega. En umferðarltíg-
reglan sagði að bæði hún og bfll-
inn hefðu angað langar leiðir af
áfengi og maður skyldi ætla að
þeirra orðum væri trúandi!
Það var ekkí tekin blóðprufa af
henni, sennilega hefur þetta virzt
svo augljóst. Auk þess var þá
cngan veginn tíruggt að hún
myndi lifa af. Seinna þegar
ákveða varð á hvern ætti að skella
ábyrgðinni á slysinu, hóf lög-
reglan umfangsmiklar yfirheyrsl-
ur, en það var nánast vonlaust
verkefni að tala við allt það fólk
sem var f samkvæminu. En ég
held að ég hefði vitað það, ef
Marietta hefði neytt áfengis þetta
kvöld ... enginn hafði tekið eftir
þvf. Eg viðurkenni að hún hafði
verið f miklu uppnámi þegar hún
kom til veiziunnarog ég hafði haft
áhyggjur af henni. Klukkan eitt
spurði ég veizlustjórann um hana
og hann sagði þá að hún væri
farin fyrir góðri stundu. Það var
hellirigning þetta kvtíld, en hún
var góður bflstjóri, svo að ég
hugsaði ekki frekar út I það.
Ungi maðurinn sem ók hinum
bflnum gaf ftariega skýrslu.
Hann og systir hans höfðu verið á
leið heim af skólaballi. Þau óku
eftir beinum vegi og náiguðust
beygju hægra megin þegar bfll
Mariettu kom brunandi út úr
beygjunní á tífugum vegarheim-
ingi og stefndi beint á bflinn
þeirra. Eitt andartak segist hann
hafa setið sem lamaður og
blindaður af Ijósunum frá hennar
bfl, en svo hafði hann rænu á að
ieggjast á flautuna. Marietta hélt
sfnu striki og hann sneri þvf stýr-
inu og rykkti bílnum til hliðar.
Hún hefur á sfðustu stundu séð að
hverju fór og sveigði mjög skarpt
til hliðar, en þá var það of seint.
Bfllinn hans sem var mun stærri
kastaðist ekki af veginum, en
hennar bfll lenti út f kantinum og
munaði minnstu að hann þeyttist
niður f hyldýpi, hefði hann ekki
stöðvast við klettabrún. Marietta
kastaðist út úr bflnum og skadd-
aðist hroðalega f andliti og á baki.
Ungi maðurinn fékk taugaáfall
en slapp með skrámur og gat
gengið tvo kflómetra i næsta
sfmaklefa og kallaði þaðan á
hjálp. Þegar hann kom aftur á
slysstaðinn var systir hans látin.
Þér getið rétt fmyndað ykkur að
blöðin gerðu sér mat úr þessari
stígu. Þessu virðulega samkvæmi
var lýst sem æðisgenginni svall-
veizlu. Marlettu var lýst sem
skefjalausri fyllibyttu — en
systkinin tvö aftur á mót fengu
alls staðar englavitnisburð. Það
var f raun og veru guðsþakkarvert
að hún lá mæðvitundarlaus svo
lengi og hafði ekkert samband við
umheiminn og hún vissi ekkert
hvað fram fór, þvf að ég held að
það hefði riðið henni að fullu að
heyra allt slúðrið. Það var f upp-
siglingu að htífða mál á hendur
henni fyrir manndráp af gáleysi,
en lögfræðingar kvikmyndafé-
lagsins sáu um það. Þegar hún að
lokum var útskrifuð af sjúkrahús-
inu hafði málið endanlega verið
þaggað niður.
Eitt er þó hafið yfir allan grun:
hvort sem slysið varð vegna
óaðgætni Marlettu eða ekki, var
henni refsað meira en hægt var
að bjóða nokkurri manneskju. 1
heilt ár var hún rúmliggjandi
meðan sárin gréru, og hún gekkst
undir hverja andlitsaðgerðina
eftir aðra. Getið þér gert yður f
hugarlund hvflfk áhrif slfkt hefur
á konu? Hugsið yður hvað þetta
hlýtur að hafa haft voðaleg áhrif
á Mariettu Shaw sem áttí allt sitt
undir þessu andliti. Reynið að
fmynda yður hvernig henni hefur
verið innanbrjðsts þann dag
þegar sáraumbúðirnar voru
teknar og spegli var stungið f
hönd hennar.
Við vorum þarna og héldum
niðrí f okkur andanum — JK,
hjúkrunarkonurnar, læknarnir,
ég. Gluggatjöldin voru dregin frá
til hálfs og eina hljóðið sem
heyrðist var suðið f loftræsti-
tækinu. Læknirinn beygði sig yfir
hana og klippti gætiiega umbúð-
irnar af andlitinu á henni og rétti
henni spegil án þess að segja
neitt. En hún leit ekki f spegilinn
hún notaði andlit okkar sem speg-
il. I daufri birtunni var erfitt að
dæma árangurinn, hann kæmi