Morgunblaðið - 04.08.1976, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 4. AGUST 1976
Allt gengur að óskum
Islenzku hestamir
þátttakendur í
tveimur keppnum
Rætt við Gunn-
ar Bjarnason,
fararstjóra
íslenzku
sveitarinnar
í hópreiðinni
yfir Ameríku
— ÞETTA gengur allt að ósk-
um og hér eru allir við góða
heilsu, bæði menn og hestar
nema hvað annar hestur Walt-
er Feldmanns, Björnsi, veiktist
og varð að hætta keppni, þann-
ig að Feldmann er nú einhesta,
sagði Gunnar Bjarnason, farar-
stjóri (slensku sveitarinnar,
sem tekur þátt ( reiðinni miklu
þvert yfir Amerfku, Great
American Horse Race, er við
ræddum við hann f gær ( borg-
inni Laramie í Wyoming. I
samtalinu við Gunnar kom
fram að vegna slæms skipulags
og f járhagsvandræða þeirra,
sem stóðu fyrir Great Ameri-
can Horse Race var á tfmabili
útlit fyrir að ferðin stöðvaðist
og tóku þá 14 reiðmenn sig út
úr hópnum og stofnuðu til
nýrrar keppni en ( henni fara
reiðmennirnir eftir hinni
gömlu leið Pony Express Trail.
1 hópi þessara fjórtán eru 4 úr
fslensku sveitinni en tveir úr
sveitinni eru enn þátttakendur
f Great American Horse Race.
— Borgin Laramie er í um
2000 metra hæð yfir sjávarmáli
og hér er heitt og þurrt veður
en hitinn á daginn milli 35 og
38°C og á næturnar milli 17 og
20° C. Þetta er í hæðardrögum
Klettafjalla og landslagið er
undurfagurt, klettar, dalir,
þurrt graslendi og það er einna
líkast þvf að maður sé staddur í
Skaftártungunum. Við erum nú
búin að fara um 2/3 af leið inni
en til Sacramento f Kaliforníu
sem er endastöðin, koma
hóparnir ekki fyrr en eftir 6 til
7 vikur. Great American Horse
Race eða GAHR ætti að koma
þangað fyrst í september en
þeir í nýju keppninni koma
þangað ekki fyrr en um miðjan
mánuðinn, sagði Gunnar.
— Þeir úr fslensku sveitinni,
sem taka enn þátt f GAHR eru
Waíter Feldmann, sem kominn
var í sjöunda sæti áður en hest-
ur hans Björnsi frá Hólum
veiktist en það var i Kansas.
Hann virtist vera miður sín og
eitthvað innvortis veikur. Walt-
er er því einhesta það, sem eftir
er leiðarinnar á Jökli frá Akur-
eyri, sem ættaður er frá Eiríks-
stöðum í Svartárdal. Hann er
nú f tíunda sæti. Hinn úr fs-
lensku sveitinni er Johannes
Hoyos, sem stendur sig með
mikilli prýði. Annar hestur
hans, Höttur, ættaður frá Uxa-
hrygg, veiktist af slæmri
hrossasótt þegar við vorum í
New York ríki og var Johannes
einhesta í tvær vikur af þeim
sökum. Hann var þá kominn
niður í 38. sæti af þeim 95, sem
þá voru í ferðinni en nú er
hann búinn að færa sig upp í
20. sæti og hefur hann fært sig
um sæti annan og þriðja hvern
dag.
Gunnar sagðist hafa skoðað
hesta Johannesar í fyrrakvöld
og sagðist hann telja að jarpi
hesturinn hans, Börkur frá Álf-
hóli í V-Landeyjum, hefði heil-
brigðustu og sterkustu fæturna
af öllum hestum og múldýrum í
ferðinni. — Það var hvergi
veilu að finna í fótum hans né
liðamótum og hesturinn er í
góðnm holdum. Þetta er röskur
og sterkur brokkari og minnir
einna helst á hornfirsku vinnu-
hestana, þegar þeir gerðust
hvað bestir á tfmum stóðhest-
anna Blakks frá Árnanesi,
Skugga og Nökkva, sagði Gunn-
ar. Sá sem fyrstur er í reiðinni
er á tveimur múldýrum en ann-
að þeirra er orðið halt og að
sögn Gunnars fer bilið milli
hans og næsta reiðmanns stöð-
ugt minnkandi. Sá sem næstur
kemur er á tveimur arabfskum
þolreiðhestum en annar þeirra
er kominn með spatt og er búist
við að dýralæknar verði að
setja hann út úr keppninni.
Næstu hestar eru flestir farnir
að láta sig og sumir prðnir halt-
ir en í 10. sæti er Walter Feld-
mann, sem orðin er einhesta og
ekki að vita hvað sá grái frá
Eiríksstöðum dugar lengi. Þeir
tíu næstu eru á nokkru hæg-
gengari hestum og eins og áður
sagði er Johannes Hoyos í 20.
sæti á heilbrigðum og hraust-
um hestum.
— Jóhannes er stóra vonin
mín núna og ég á von á því að
hann geti orðið mjög framar-
lega í ferðalokin, þó óráðlegt sé
að spá nokkru um hvernig fer.
Hann er rólegur reiðmaður og
ekki eins keppnisfullur og
Feldmann en á ferðalagi, sem
þessu er ræður það ekki hvað
minnstu um hvernig til tekst.
Þessi ferð er algjört einsdæmi f
sögunni, því jafn langt hafa
menn ekki riðið á sömu tveim-
ur hestunum I einum áfanga, að
því er fróðir menn hér f landi
telja, sagði Gunnar og tók fram
að nú væru 48 reiðmenn eftir í
GAHR auk þess sem 15 Frakkar
hafa bæst f hópinn og rfða með
til Sacramento.
— Þegar við vorum á ferð um
Missuri og Kansas urðu þeir,
sem fyrir GAHR stóðu hrein-
lega gjaldþrota og á tímabili
var ailt útlit fyrir að ferðin
stöðvaðist, þvf þeir gátu ekki
einu sinni greitt dýralækn-
um,— Síðar tóku nokkrir
auðugir menn sig saman og
lögðu fram fé.til keppninnar.
Af þessum sökum tóku 14 reið-
menn sig út úr hópnum og
stofnuðu til nýrrar keppni og
þar í hópi voru 4 úr íslensku
sveitinni. Við vildum ekki að
allir úr okkar sveit hættu í
GAHR og héldu þeir Johannes
og Feldmann því áfram þar,
sagði Gunnar.
— Leiðin, sem farin er í þess-
ari nýju keppni er f fótspor
hinnar frægu póstleiðar Pony
Express Trail, sem rekin var f
18 mánuði árin 1860 til ’61 og er
fræg úr sögu hins Villta vest-
urs. Menn fóru þá með hrað-
bréf frá St. Joseph í Missuri til
Sacramento í Kalifornfu, rúm-
lega 3000 km vegalengd á 10
dögum. Riðið var dag og nótt og
nýr knapi tók við póstinum eft-
ir hverja 70 km og skipt var um
Hér reiða þeir fslenzka fánann Max Indermaur (t.v.), Gunnar Bjarnason, Lothar Weiland og Carl
Heinz Fritz.
Þegar hópurinn er á ferðalagi er lagt upp kl. 5 á morgnana og þá
þarf að hafa snör handtök við að taka upp búðirnar en menn bregða
þó á leik. Lothar Weiland (t.v.) leikur á flautu og Max Indermaur
notar ruslatunnuna á staðnum sem hljóðfæri. Fjær stendur Gunnar
Bjarnason og við sjáum í bakhlutann á Walter Feldmann.
Kapparnir ( (slenzku sveitinni skrfðast búningi f fánalitunum
bláum jökkum, hvftum buxum og hafa rauða klúta. Claus Becker
(t.v.), Karl Heinz Fritz, Ullu Becker og Lothar Weiland. Ljósm.
Guðbjörg
hesta á 25 til 30 km fresti. Þessi
póstleið lagðist af árið 1862,
þegar lögð var sfmalina um
þessar slóðir. Gunnar sagði að
þessi nýja keppni hefði verað
hafin I St. Joseph þann 19. júlf
sl. og endaði um miðjan sept-
ember í Sacramento.
— tslensku hestarnir hafa
staðið sig mjög vel í þessari
nýju keppni og eru í 2., 3., 4. og
7. sæti af 14 keppendum en í
þeirra hópi eru margir þekktir
reiðmenn og reiðskjótar þeirra
eru frægir langferðahestar svo-
nefndir 100 mflna sigurvegar-
ar. Við ríðum 100 mflurnar á 16
til 20 tímum en það er yfir
fjallvegi að fara og hitinn er oft
óþægilegur. Sá knapi, sem
fyrstur er í þessari keppni er á
tveimur arabískum hestum en
annar er Lothar Weiland á
Þráni frá Uxahrygg og Whisky
af Dalselsstofni. Þriðji er Max
Indermaur á Lokk og Hálegg og
fjóðri Claus Becker á Hrappson
og Sjuss frá Steinum. I sjöunda
sæti kemur sfðan Ullu Becker á
Hrappi 18 vetra og Tvisti frá
Arnarstapa á Mýrum 10 vetra,
sagði Gunnar og bætti við að
það gæti ekki farið á annan veg
en íslensku hestarnir kæmust á
leiðarenda, ef ekkert óvænt
henti en véðrið á þeim svæðum,
sem eftir er að fara um er frek-
ar hagstætt, þvf þó heitt sé er
loftraki ekki mikill.
— Einu vandkvæði, sem við
höfum átt við að strfða, eru f
sambandi við járningarnar.
Hófar hestana hafa ekki vaxið f
samræmi við járningarþörfina,
þvf það dettur mjög oft undan
hestunum. Fjórar til fimm
fjaðrir eru hvorum megin f
skeifu og hófarnir vilja því
springa illa. Næst ætlum við að
járna þá með sérstökum plast-
skeifum, sem eru spentar á fæt-
urnar og við værum illa stödd
hefðum við ekki fundið þær.
íslensku hestarnir standa sig
vel og ég hef lagt á það áherslu
að hestarnir fái nóg af gróffóðri
en ekki kjarnfóður og þeir
halda vel holdum. Margir ara-
bísku hestanna hafa hins vegar
lagt verulega af þvf þeir eru
fóðraðir að mestu leyti á kjarn-
fóðri og ná þvf ekki að fylla sig.
Framhald á bls. 29