Morgunblaðið - 03.11.1976, Blaðsíða 28

Morgunblaðið - 03.11.1976, Blaðsíða 28
28 MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 3. NÓVEMBER 1976 Auðunn vestfirzki Síðan lét Auðunn í haf og kom í Noreg og lætur flytja upp varning sinn, og þurfti nú meira við það en fyrr, er hann var í Noregi. Og er hann spurði, hvar Haraldur konungur var, þá fór hann til fundar við konung og vildi efna það, er hann hafði heitið honum, áður en hann fór til Danmerkur. Kom Auðunn fyrir konung og kvaddi hann vel. Haraldur konungur tók vel kveðju hans. „Sestu niður,“ sagði hann, „og drekk hér með oss.“ Auðunn gerði svo. Þá spurði Har- aldur konungur: „Hverju launaði Sveinn konungur þér dýrið?“ „Því, herra,“ segir Auðunn, „aó hann þáði það af mér.“ „Launað mundi ég þér því hafa,“ segir konungur. „Hverju launaði hann rneira?" Auðunn sagði: „Hann gaf mér silfur til suðurgöngu." Þá sagði Haraldur konungur: „Mörgum manni gefur Sveinn konungur siífur til suðurgöngu eða annarra nauðsynja, þótt ekki færi hann gersemar. Hvað er enn fleira?“ „Hann bauð mér,“ sagði Auðunn, „að gerast skutilsveinn hans og mikinn sóma til mín aö leggja." „Vel var það mælt,“ sagði konungur, „og launa mundi hann fleira". Auðunn mælti: „Hann gaf mér knör mikinn meö farmi þeim, er hingað er best varið í Noreg.“ „það var stór- mannlegt framlag,“ segir konungur, „en launað mundi ég þér því hafa, eða laun- aði hann þér fleira?" Auðunn svarar: „Hann gaf mér enn leðurhosu fulla af silfri og kvað mig þá eigi félausan, ef ég héldi því, þó að skip mitt bryti við ís- land.“ Konungur sagði: „Það var ágæt- lega fyrirhugað, og það mundi ég eigi gert hafa. Laus mundi ég þykjast, ef ég gæfi þér skipið með farmi. Hvort launaði hann þér fleira?“ „Svo var vist, herra,“ segir Auðunn, „að hann launaði. Hann gaf mér hring þennan, er ég hef á hendi, og kvað svo mega til vilja, að ég týndi fénu öllu og skipinu, og sagði mig þá eigi félausan, ef ég ætti hringinn. Bað hann mig eigi lóga hringnum, nema ég þættist eiga nokkrum tignum manni svo gott að launa, að ég vildi gefa hann. En nú hef ég þann fundið, því að þú áttir kost, herra, að taka hvorttveggja frá mér, dýrið og svo líf mitt, en þú lést mig fara þangað i friði, sem aðrir náðu eigi.“ Konungur tók við gjöfinni með blíðu og gaf Auðuni móti góðar gjafir, áður en þeir skildust. Auðunn varði fénu til íslandsferðar og fór út þegar um sumarið til íslands og þótti vera hinn mesti gæfumaður. Hann ætlar að vera uppástöndur til hinztu stundar! Kallið strax á hina, flýtið yður, fröken Hestlaug. Hann gleymdi hvað það var Ekki ýta á neina takka, — ég sem hann ætlaði að reikna út. er bara svona kvefaður. Hún (við veizluborðið): Mötuðust þér nokkurn tfma með mannætum á meðan þér dvölduð f Afrfku? Læknirinn? Já, það held ég nú, nokkrum sinnum. Eg hef auk þess staðið einu sinni sem einn af réttunum á matseðlun- um þeirra. Munurinn á kú, sem jórtrar, og stúlku, sem jórtrar tyggi- gúmmi, er sá, að kýrin virðist hugsa á meðan hún jórtrar. Amerfkumaður var staddur á trlandi og var að reyna að skýra það fyrir gestgjafa sfn- um, hvað Bandarfkin væru vfð- lend, en Irinn lét sér fátt um finnast. Að lokum sagði Amerfkaninn: „Ef ég stíg upp f járnbraut f Pensilvaniu kl. 7 að kvöldi, þá er ég enn f Pensylvanfu kl. 7 að morgni. Gestgjafinn brosti og mælti: „Já, við höfum álfka hrað- skreiðar járnbrautir hér, en okkur dettur bara ekki f hug að monta okkur af þeim.“ Ferðamaður, sem lagði leið sfna um afskekkt hérað, hitti einn af fbúunum, tók hann tali og spurði m.a.: — Er ekki erfitt fyrir ykkur hérna uppi f afdölum að ná f Iffsnauðsynjarnar? — Jú, blessaður vertu, og þegar maður loksins nær f þær, þá er þetta oft ekki drekkandi. — Hvar vinnur þú? t happdrættinu. Húsfreyjan: Jón, Jón, komdu fljótt, það er komin kýr f kál- aarðinn okkar. Húsbóndinn: Láttu ekki svona, kona. Flýttu þér heldur að mjólka hana áður en hún fer út aftur. Sfmaviðgerðamaður: Hafið þér gert boð eftir sfmavið- gerðamanni hér? Húseigandinn (önugur): Já, ég bað um hann í desember. Viðgerðamaðurinn: Nú, þá á ég ekki að fara hingað. Sá, sem ég á að fara til, bað um viðgerðarmann f gúst. Fangelsi óttans Framhaldtsaga aftir Rosamary Gatanby Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi 61 — Já, fyrir morðið á Art, sagði Jamie. — Mér tókst þó að koma f veg fyrir að hann yrði fangelsað-. ur f gær, vegna Ifðunar hans. — Hvernig Ifður honum? — Það er engin breyt- ing... Jamie virtist hafa elzt um mörg ár sfðan f gær. — Læknir- inn segir að hann hafi fengið slag og hann er lamaður hægra megin og á erfitt um mál. — Hvað hefur orðið af hinu fólkinu? — Þau voru flutt inn til bæjar- ins, Dan, Lucille og Eli. Þangað til annað verður ákveðið. En Reg slapp. Hann flaug af stað f vélinni minni. Enginn veit hvert. — Fólkið í Hardy hefur senni- lega einnig sloppíð, sagði hann og reyndi að láta vera að velta fyrir sér hvar Linn væri niðurkomin né heldur að hugsa um það sem hann hafði séð til þeirra kvöldið áður þegar þau héldu að hann væri f móki. — Það er óvfst hvernig gengur að ná þeim. FBI hefur tekið málið að sér. Rosalie kom með stefkt egg og ristað brauð og setti fyrir Jack. Honum leið illa og fann til svima yfir höfðinu. — Það er furðulegt, sagði Jamie — að mér er eiginlega al- veg sama hvað verður um Reg. Hann verður að elga það sem hon- um ber og að sumu leyti reyndi hann að gera mér fangavistina bærilega. Ég held hann hefði ekki gert mér líkamlegt mein og ég held að hann hafi fyrirlitið Art Whelock jafnmikið og ég gerði. — Við fáum vfst aldrei að vita hvaða SÖNNUN hann hafði undir höndum. — Eg er með hana. En ég mun ekki láta hana ganga lengra. Hins vegar eigið þér rétt á að fá að sjá hana. Ilún er að sumu leyti við- komandi yður. Hann tók blaðið upp úr brjóst- vasa sfnum. Það var skeyti sem hljóðaði svo: HANN VEIT UM ALLT NEMA UM STAÐGENGIL HELENE EN IIEFUR ÞÓ AKVEÐINN GRUN ÞAR AÐ LUTANDI. HANN VEIT EINNIG AÐ ÞU ERT FLÆKTUR 1 MALIÐ: HANN HEFUR ENGAR BEINAR SANNANIR EN IIELDUR AFRAM AÐ KANNA MALIÐ. TRYGGÐU AÐ HANN KOMI EKKI AFTUR I ÞETTA SKIPT- IÐ: ÞAÐ GETUR VERIÐ AÐ HANN SÉ EKKI GOÐUR BlLSTJÓRI? Eða láta hann falla fyrir björg, hugsaði Jack. Jamie lagði umslagið á borðið. Það var stftað til Arthurs Whelocks og merkt EINKAMAL. — Þér ef ist ekki um að þetta sé frá honum? — Þvf miður get ég ekki gert það. Ég þykist kannast við skrift* ina. — Þetta er sent daginn sem ég borðaði hjá honum og sagði hon- um allt sem eé vissi. Jamie kinkaði kolli. — Ég spyr sjálfan mig f sfbylju HVERS VEGNA? Það voru ekki bara peningarnir. Eg veit ekki nema það hafi verið einhvers kon- ar sárindi vegna þess hversu Iftið hann bar f raun og veru úr býtum sem slfkur míðað við mig — og þaí er ég ekki einvörðungu að hugsa um peningahliðina eins og ég sagði. Hann fékk sfn laun, en þar var ekki um neinar himinháar upp- hæðir að ræða. — Mér heyrist eins og þér eigið erfitt með að áfellast hann fyrir þetta? Jamie yppti öxlum. — Hverju væri ég bættari? Jack velti fyrir sér hvar Linn væri. — Hvað ætlið þér að gera? spurði hann. Everest andvarpaði. t — Ég veit það ekki. Eg er hræddur um að frelsið koml full seint. öll þessi ár — þegar ég 'skóp mér mitt eigið fangelsi af

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.