Morgunblaðið - 22.02.1977, Qupperneq 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. FEBRÚAR 1977
V1M> /'Jn'-
M0RöJK(-5ý'v^
KArriNU ú ! 5

f
Jf
-<&o^.
Hafi ég skilió kenninguna, þá
þetta víst pabbi minn sem
þarna flýgur?
Ég er hér meó mann sem var aó
reyna að kíkja gegnum bréf-
lúguna mína.
7BEC-
Hann er með skilahoð til mín
frá konunni sinni þess efnis, að
hún telji að hann eigi að fá
launahækkun. — Hvað segir þú
um það, Fjallveig mfn?
Ólykt, glerbrot
og plastsneplar
BRIDGE
Umsjón: Páfí Bergsson
SPILURUM þykir venjulega
sjálfsagt, að sex spila litur í hálit
sé tromp. En það er furðu oft, að
grandsamningur er betri þð slík-
ur litur sé f.vrir hendi. Spilið í
dag er úrspilsviðfangsefni. Eftir
að austur opnar á einum spaða er
besta lokasögnin þrjú grönd spil-
uð í norður. En lesendur fá að
spreyta sig á fjórum hjörtum spil-
uðum í suður.
Austur gefur,
enginn á hættu.
Norður
S. KD7
H. ÁG3
T. K63
L. A654
Suður
S. 98
II. KD7652
T. 42
L. K72
Vestur spilar út spaða 6 og aust-
ur tekur kónginn með ás. Hann
spilar til baka spaðagosa (vestur
lætur þrist), sem tekinn er í
blindum. Trompás og gosi og báð-
ir eru með. Hvernig á nú að vinna
spilið, sé gert ráð fyrir tígulás hjá
austri eftir opnun hans.
Þaö er hugsanlegt, að vinna
spilið ef austur á laufdrottningu
ásamt einu eða tveim smáspilum.
Trompa þá spaða heima, spila
laufi á ásinn og aftur laufi. Láti
austur þá drottningu fær hann að
eiga slaginn. Eigi hann ekki fleiri
lauf verður hann að spila spaða
eða tígli sér i óhag í báðum tilfell-
um. Austur spilar því þriðja lauf-
inu ef hann á það til. En þá er
liklegt að þrettánda laufíð verði
gott í blindum. Og við eigum auð-
vitað innkomu á tromp þvi tvist-
inn eigum við enn á hendinni.
Þetta var ágæt leið en til er
önnur betri. Við tökum á lauf-
kóng, síðan laufás og spilum síð-
asta spaðanum frá blindum. Aust-
ur leggur auðvitað tíuna á en við
gefum, látum síðasta laufið af
hendinni. Nú er spilið unnið því;
a) hann á tvö lauf og verður næst
að spila sér í óhag; b) hann á þrjú
lauf og þá verður fjórða lauf
blinds tiundi slagurinn; c) hann á
fjögur lauf en þá er tígulásinn
sennilega einspil. Hendur.austurs
óg vesturs gætu verið þannig.
A\lll H'- .llli''11
COSPER. 7332 l'1*'*1"'1~~
/ KJ
'l'.,
/ ©PIB
Nei, vinur, svona stórir fiskar hafa aldrei verið
dregnir hér á land, það veit ég.
„Nú liður óðum að vori þó lítill
hafi veturinn verið hér I Reykja-
vik og nágrannasveitum. Borgin
fer að blómstra og bæta við verka-
mönnum I sinn hóp til að fegra
umhverfið fyrir sumarið. Blóm-
um er dreift um bæinn og gróður-
sett, grjóti og alls kyns spýtna- og
bréfarusli rakað saman og því
fleygt. Verkstjórinn stuggar við
mönnum sínum sem blunduðu á
grasflötinni uppi við vinnuskúr-
inn í vorgolunni. Verkafólkið hjá
borginni er komið að vinnu sinni
á ný eftir hvildahléið og farið að
dreifa skarnanum milli trjánna
sem nýi strákurinn á olífugræna
jakkanum ók til þeirra. Það eru
allir i sólskinsskapi. Það rýkur úr
skarnahaugnum í hvert sinn sem
skóflu er stungið í hann. Ölyktin
berst að vitum gamals sjóara með
sjóriðu, sem leið átti framhjá.
Honum þótti nú slorlyktin aldrei
upp á marga fiska, en þessi ólykt
... Að hún skuli vera til. Hann
leit hornauga til vinnuhópsins,
hélt síðan leiðar sinnar, og lét sér
fátt um finnast. Allir flýttu sér á
fund vorsins sem var að bjóða
sumarið velkomið.
Læt ég ólyktina vera þó hún sé
tilkomin af rotnandi llfrænum
matarleifum og alls kyns rusli.
Þetta er að vísu sæmilegur áburð-
ur en það eru glerbrotin og plast-
ræmurnar f skarnanum sem gera
hann lítið áhugaverðan, og varla
finnst mikill áburður i þeim.
Fólk virðist skeyta litið um það.
Bölvar heldur tilkomulítilli lykt-
inni. Borgarstjórn ætti að huga
betur að görðum sfnum. Glerbrot-
in og plastsneplarnir leysast ekki
upp svo snögglega og óprýða því
borgina. Svo eru beðin út um alla
borgina fyllt upp af þessum
ófögnuði. Hví hugsar fólk ekki
örlftið fram í tímann og kannski
ofurlítið annað en það sem það
ætlar að kaupa sér um næstu
mánaðamót?
Við erum að reyna að fegra
borgina og umhverfi okkar en svo
er flestu rusli keyrt í svokallaða
sorpeyðingarstöð, sem gerir lítið
annað en mýkja það og tæta og
sfðan er því dreift um höfuðborg-
arsvæðið. Gjörsamlega úr öskunni
í eldinn. Það minnsta sem þeir
menn gætu gert sem stjórna
þessu er að láta fjarlægja allt
gler, plast og annaó svipað slæmt
Vestur
S. 63
II. 98
T. G9875
L. D983
Austur
S. ÁG10542
II. 104
T. ÁDIO
L. GIO
ROSIR - KOSSAR - OG DAUÐI
37
— Ég hefði sem hægast getað
komið mér úr baðherberginu
og fram I borðstofuna á meðan
Puck var að anda að sér kaffi-
ilminum I eldhúsinu... og sfð-
an hefði ég getað farið úr borð-
salnum, gegnum forstofuna og
upp stigann, meðan hún var að
aðgæta hvað væri á seyði í
svefnherberginu. Ég er snör I
snúningum enda þótt aldurinn
sé sums staðar farinn að segja
til sín...
— Og dyrnar sem sneru út að
garðinum, hvernig myndirðu
þá skýra það, Fanny?
Ekki varð tlmi til að spyrja
fleiri spurninga þvf að lög-
reglumaður nálgaðist og hann
tilkynnti hálfafsakandi.
— Það eru komnir blaða-
menn frá Örebro og Skógum og
við vitum ekki almennilega
hvað á að láta þá fá frjálsar
hendur...
Anders Löving sneri sér að
Olto, sem hafði staðið óþolin-
móður á fætur.
— Þér viljið kannski vera við
meðan ég tala við þá?
— Nei! Nei. Helzt ekki.. .£g á
við, er nauðsynlegt að hleypa
blaðamönnum innf húsið? £g
geri mér grein fyrir að ekki er
óeðlilegt þótt skrifað verði
um.. .morðið, en er ekki hægt
að sjá til þess að það verði eins
Iftið og mögulegt er?
Hann gekk yfir flötina með
lögreglust jóranum og þegar
lögreglumaðurinn sem orðið
hafði eftir gaf f skyn að blaða-
mennirnir iðuðu f skinninu að
fá mynd af hinum fræga lög-
regluforingja og unnustu hans,
tók Christer Wijk undir höndin
á Gabriellu sem virtist skelf-
ingu lostin við tilhugsunina og
þau forðuðu sér inn f húsið. Ég
ráfaði stefnulaust f áttina að
hliðinu og gekk f makindum
inn f skóginn. Mér fannst hrein
unun að þvf að vera ein um
hrfð, vera laus við að horfa
rannsakandi og tortryggin á
aðra og verða fyrir þvf hinu
sama sjálf, brjóta heilann um
hvað hafði gerzt og allt sem
sagt hafði verið og gefið i skyn.
Ekki lék lengur minnsti vafi á
að Frederik Malmer hafði verið
myrtur og við vissum f stórum
dráttum hvernig glæpurinn
hafði verið framinn. En þegar
ég fór að velt afyrir mér þvf
sem við EKKI vissum, uppgötv-
aði ég fljótlegá að hugur minn
hafði tilhneigingu til að dvelja
við fjöldann allan af óviðkom-
andi smáatriðum f stað þess að
snúast um hin verulegri vanda-
mál, svo sem eins og fjarvistar-
sannanir hinna aðskiljanlegu
aðila — hverjar gætu verið
lognar og hverjar sannar — og
sfðast en ekki sfzt ástæðum sem
gætu legið að baki morðinu.
Mér varð hugsað um þunga
rósaílminn inni á skrifstofu
forstjórans, ég sá hann fyrir
mér hvar hann stóð við skálina
með hvftu rósunum kvöldið áð-
ur og ég heyrði hann segja: Það
er út af erfðaskrá... nýrri
erfðaskrá, sem ég hef talið þörf
á að gera...
Og ég hugsaði um Helene
Malmer f gula æpandi kjólnum
og um Otto og Fanny frænku,
sem var alltaf virðulega og rétt
klædd við hvert tækifæri.. .og
um Gabriellu sem sagði með
Framhaldssaga eftir Mariu
Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
táraflóð á vöngum: „Og svo
gekk afi mér f föður stað.. .og
nú er hann Ifka dáinn...“ Og
svo hugsaði ég um Daniel
Severin, sem hafði rólega skýrt
frá þvf að sprungið hefði á bfln-
um hans. Svo var það meðala-
flaskan, sem hafði verið þurrk-
að af. Og morðinginn sem hafði
verið með hanska á höndun-
um.. .Hvaða hanzka? Og hvað
hafði orðið af þeim? Þá datt
mér allt f einu f hug hvort það
hefði verið skynsamlega gert af
Anders Löving að tala svona
opinskátt í allra viðurvist um
það sem sérfræðingarnir höfðu
komist á snoðir um, en sekúndu
sfðar gerði ég mér grein fyrir
að enda þótt morðinginn hefði
verið á meðal okkar voru upp-
lýsingarnar um vatnsglasið
scm hafði verið þvegið og um
fingraförin sem vantaði ekki
neitt fréttnæmt fyrir HANN.
Eða kannski HANA?
En það leið ekki á löngu unz
hugsanr mfnar urðu enn
tætingslegri, ég hætti að velta
þessu fyrir mér og naut kyrrð-
arinnar og fegurðarinnar um-
hverfis mig. Ég gekk eftir mjó-