Morgunblaðið - 07.05.1977, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. MAÍ 1977
MORfi-dKi-
MTFINU
Það er einmitt svona sem fólkið vill sjá barið, eldsnöggt
spitalavfnk og ósvikið rothögg.
Ætlar þú að horfa á hálftíma
hléið?
Af hverju forgangur
almenningsvagna?
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Óvenjuleg grandsögn, sem sýn-
ir tvflita hendi og þá venjulega
láglitina er almennt mikið notuð.
Þetta er mjög gagnleg sagnvenja
en er þvf miður oft notuð á vit-
lausum tfma. Flestir spilarar
gleyma þvf, að doblið er einnig
hægt að nota f sama tilgangi.
Spilið f dag sýnir vel hversu
óvenjulega grandsögnin getur
verið tvíeggjað vopn.
Gjafari vestur, og vestur á
hættu. Norður
Vestur
S. KDG3
II. ÁG63
T. ÁIO
L. 1094
S. 10987642
H. 10
T. G876
L. 3
Suður
S. 5
H. K52
T. KD32
L. DG872
Austur
S. Á
H. D9874
T. 954
L. AK65
Vestur opnaði á einum spaða og
austur sagði tvö hjörtu. Nú þótti
spilaranum í suður rétt að biðja
félaga sinn að velja á milli láglit-
anna og sagði tvö grönd. Austur
og vestur fóru síðan í sex hjörtu
en þá fórnaði norður í sjö tfgla.
Hann bjóst eðlilega við meiri
skiptingu á hendi suðurs og gerði
ekki ráð fyrir að fórnin yrði mjög
dýr. En hann fékk aðeins sjö
slagi, 1100 til austurs og vestur.
í umræðum um spilið voru spil-
ararnir sammála um að sex hjörtu
stæðu og fórnin því góð. En áhorf-
andi bað spilarana að bfða við og
spurði austur hvernig hann
myndi spila spilið kæmi suður
eðlilega út með tígulkóng.
Eftir dálitla umhugsun komst
austur að þeirri niðurstöðuk, að
hann myndi sennilega tapa spil-
inu. Besta úrspilsleiðin og jafn-
framt sú eðlilegasta, væri að nýta
spaðalit vesturs strax til að losna
við tígultaparana. Hann myndi
því taka á tígulás, spaðaás og spila
hjarta á ásinn. Samkvæmt áætlun
myndi hann síðan láta tígul á
spaðakónginn en þá trompar
suður og spilið er tapað. Þessi
úrspilsleið er mun réttari spila-
mennska en vinningslleiðin eins
og spilið liggur.
Fórn norðurs var rétt sögn en
grandsögn suður aftur á móti
mjög slæm. Með svona spil er
mun betra að dobla og gefa þar
með félaga sínum meira svigrúm
og betri möguleika til að komast
að réttri niðurstöðu.
Já, þetta er mynd af kærastanum mínum, þvf
spyrðu?
Þannig hafa nokkrir spurt, sem
hafa haft samband við Velvak-
anda nýverið eftir að samþykkt
voru á Alþingi lög þess efnis að
almenningsvagnar skyldu hafa
forgang i umferðinni. Segir í
þessum Iögum og greinargerð að
er bílstjóri almenningsvagns gefi
marki um að hann ætli að aka frá
auðkenndri biðstöð út 1 umferð-
ina, þá eigi aðvífandi bifreiðar að
draga úr hraða og hleypa vagnin-
um inn á götuna.
— Mér finnst með þessum lög-
um, sagði einn ökumaður, að hér
með sé verið að viðurkenna það
sem ökumenn strætisvagnanna
hafa alltaf gert, en það er að
troðast einhvern veginn út á göt-
ur þegar þeir aka frá biðstöðvun-
um. Það er verið að viðurkenna
þennan troðning. Auðvitað má
segja sem svo, að það sé betra að
hafa þetta skýrt afmarkað í lög-
um, frekar en að láta þá komast
upp með troðning, en ég kem
samt ekki auga á hvernig á að
framkvæma þetta í smáatriðum.
Hver á að meta hvort strætisvagni
sé óhætt að aka frá biðstöðinni,
má hann gera það hvenær sem er
eða verður hann að biða þess að
aðvífandi bílstjóri hægi á sér og
stöðvi? Er það þá ekki á valdi hins
aðvifandi bílstjóra hvort hann
hleypir vagninum að eða ekki, og
ef svo er í hverju er þá breytingin
fólgin frá því sem nú er?
Strætisvagnar hafa notið for-
gangs að vissu marki, þ.e. mjög
margir bílstjórar hafa þann sið að
„gefa réttinn" ef þeir sjá að
strætisvagn bíður. Ég held að hér
sé um að ræða óþarfa lagasetn-
ingu, það hefði án efa mátt reka
meiri áróður fyrir tillitssemi við
strætisvagna, áður en til slikrar
lagasetningar kom. —
I þessum dúr voru skoðanir
annarra og það má vera að helzta
skýringin á þessari lagasetningu
sé sú að bílstjórar almennings-
vagna séu orðnir þreyttir á að
bíða eftir tillitssemi reykvískra
ökumanna og því hafi verið knúið
á með þessa lagasetningu. Oft hef-
ur mátt sjá strætisvagna hálf inni-
lokaða og bílastrauminn þjóta
framhjá án þess að nokkur stöðvi,
oftast kannski 1—2 i hverjum bil
meðan strætisvagninn er fullur af
fólki. En frekari umræður væri
ekki úr vegi að fá, enda þótt þær
breyti engu með hina nýju laga-
setningu.
% Með morgun-
kaffinu — án
sígarettu
Undir ofangreindri fyrir-
sögn barst á dögunum eftirfar-
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
Framhaldssaga eftir Bernt
Vestre
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi.
8
— Þá dreymir þig um að
mála eða skrifa. Ég sé það i
augunum á þér. Þau eru döpur.
— Hefur fólk sem skrifar
dapurleg augu?
— Þig dreymir sem sagt um
að skrifa? Mér þætti fróðlegt að
vita hvort eitthvað getur orðið
úr þér. Þú ert ekki sérlega
trúaður á eigin getu, sýnist
mér.
Peter svaraði ekki.
— Þú hefur vlst heldur
ekkert gaman af að tala? Eöa
ertu reiður út í mig af þvi að ég
rak þig úr rúminu í nótt? Varð
þér kalt að hafa enga sæng?
— Hún hló við.
Ég sá að þú varst af þeirri
manngerð sem myndir hverfa
um leið og ég klæddi mig úr
fötunum. Uppáþrengjandi crtu
ekki.
Peter tók fram kaffikrúsir og
sykurkar.
— Gjörðu svo vel, sagði hann
stuttlega og setti bolla fyrir
framan hana. — Ég drekk
kaffið mitt úti.
Hann hafði ekki setið nema
örstutta stund úti á veröndinni
þegar hún kom á eftir honum
og var nú komin í slopp, en
berfætt og skólaus.
— Flýrðu? spurði hún.
Hann svaraðí ekki.
— Gerirðu það venjulega?
— Ég hef ekki hugmynd um
hvað þú ert að tala um, svaraði
hann hranalega. — Sem
stendur vil ég fá að vera I friði.
— Ekki finnst mér það eftir
raddblænum að dæma. Þú ert
að skrökva að mér. Kannski að
sjálfum þér Ifka. Þú hefur
nefnilega ekkert á móti þvf að
hafa mig hérna. Því að þú ert
einmana. Og svo seturðu eitt-
hvað á svið til að láta ekki á þvf
bera hversu einmana þú ert. Þú
hugsar með þér: Ég verð fyrir
alia muni að halda grfmunni.
Og þú segir: Nú vil ég fá að
vera f friði. En værirðu hug-
rakkari segðirðu: Það veit
hamingján heil og sæl að það er
gott að þú ert hérna hjá mér.
Ilvers vegna segirðu ekki það
sem þér býr f brjósti?
Hún scttist við hlið hans á
bekknum, hneppti frá sér
sloppnum og náttjakkanum.
Hann sat kyrr litla stund og
horfði til lofts, en loks gat hann
ekki á sér setið og gaut til
hennar augunum. Hún hafði
Iftil brjóst en stinn. Hún brosti
við honum og hann flýtti sér að
Ifta undan.
— Þú minnir mig á Frede,
sagði hún. — Hann er Ifka svo
einmana. Það er kannski þess
vegna sem hann er alltaf að
tala um hvað sé nauðsynlegt að
margir búi saman. Þú hefur
víst ekki áhuga á slfkum
búskap. Nei, annars, þú hefur
tekið þá ákvörðun að látast
ekki taka eftir mér.
— Æ, blessuð hættu þessu,
sagði hann. — Ef þú þarft cndi-
lega að tala reyndu þá að tala
um sjálfa þig.
— Um mig?
Það var eins og henni yrði
hverft við augnablik.
— Um mig getum við talað
seinna, sagði hún fljótmælt.
Ilonum óx kjarkur við þetta.
— Þú hrffur mig ekki með
þessu mali né heldur tekurðu
mig á sálfræðinni þinni. Þú
veizt að hjá Hemmer býr oft
fóik sem er listafólk eða langar
til að verða það. Og svo upp-
götvar þú af þvf að ég tala af
mér, að mig langar að skrifa.
Þú talar um að ég sé veikgeðja
og þó ósköp væn sál af þvf ég
reif ekki utan af þér fötin. Og
nú ertu farin að tala um ein-
manaleika af þvf að þú finnur
að þú æsir mig upp.
Hún kipraði varirnar en
sagði ckkert.
— Já, auðvitað æsirðu mig
upp, hvæsti hann. — Og á ég að
segja þér vegna hvers. Vegna
þess að það er langt sfðan ég
hef verið með konu. Hvaða
kvenmaður sem er hefði
æsandi áhrif á mig núna. Og
mér finnst lúalegt að veifa
framan { mig brjóstunum eins
og til að reyna mig.
Hún hneppti að sér náttjakk-
anum.
— Áttu sfgarettu? spurði
hún.