Morgunblaðið - 17.06.1977, Blaðsíða 21

Jón Stefánsson frá
MORGUNBLAÐIÐ, FÓSTUDAGUR 17. JUNÍ 1977
Hvttadal -
Þann 25. apríl sl. fór fram í
Kristskirkju i Landakoti útför
Jóns Stefánssonar frá Hvítadal.
Það er nokkuð algengt hér á
landi, að manna sé minnzt i
blöðum eða tímaritum, þá þegar
þeir eru allir. Þetta er eitt af því,
sem fámennið gerir mögulegt og
hefir af þessum sökum varðveitzt
mikill og góður fróðleikur til
handa nútíð og framtíð, sem finna
má um menn og málefni, er þeir
hafa haft afskipti af.
Margar eru þessar greinar
góðar og allar hafa það sammerkt
að góður vilji hafi verið fyrir
hendi, þótt verkið hafi ef til vill
ekki tekizt vonum framar og
verður svo að vera hér.
Undirritaður kynntist Jóni
Stefánssyni fyrst árið 1940.
Ungur maður ættaður úr Dölum
hafði hafið nám í prentmynda-
gerð hjá Ólafi Hvanndal og var
það efnismaður.
Þá var ekki úr mörgu að velja
fyrir unga félausa pilta, sem ekki
áttu efnaða að, og þurftu að
ákvarða uip framtíð sína. Verka-
mannavinna hjá brezka setulið-
inu var kostur, sem freistaði
margra og gaf nokkuð i aðra
hönd, en heldur voru það óglæsi-
legar framtíðarhorfur. Iðnnám
var þó aðgengilegra þótt hugur
stæði ef til vill i aðra átt.
Ekki leið á löngu áður en annar
ungur piltur, einnig úr Dölum,
fór að venja komur sinar í heim-
sóknir til þessa sveitunga sins. Er
okkur starfsmönnum var sagt að
þar færi sonur Stefáns frá Hvíta-
dal, þá lyftist brúnin.
Skáldið frá Hvitadal átti
frátekið pláss í hjarta sumra
okkar og sonur hans hlaut að
vekja athygli. En Jón, þvi að þetta
var hann, var þó i fljótu bragði
ósköp áþekkur öðrum ungum
piltum, en við nánari kynni kom i
ljós, að hann var vel greindur,
íhugull og fjörmikill.
Hann var þá nemandi við Flens-
borgarskóla og er þvi lauk, hóf
hann iðnnám við hlið sveitunga
síns úr Dölunum og mun þar hafa
ráðið sömu orsakir og áður er
getið.
Jón var góður fagmaður, góður
starfsfélagi og vann meistara sin-
um vel, enda var vinnudagur
stundum langur fyrstu árin. Jón
var vel látinn, enda var hann glað-
lyndur og skemmtilegur í um-
gengni.
Hann var kvæntur Guðrúnu
Álfsdóttur, en foreldrar hannar
eru Álfur Arason og Guðrún
Magnúsdóttir. Eignuðust þau
Guðrún og Jón 6 börn og verður
nánar að því vikið síðar.
Þótt Jón væri ekki framgjarn
um að koma skoðunum sinum á
framfæri um dægurmál og önnur
er varða mannleg samskipti, hafði
hann þó frastmótaðar skoðanir á
þeim málum. Ekki veit undirrit-
aður um hvaða flokki hann fylgdi
i stjórnmálum, en hann veit um
samúð þann og skilning, er hann
hafði á högum þeirra er minna
máttu sin i þjóðfélaginu og fyrir-
litningu hans á hræsni og yfir-
borðsmennsku.
Jón var ekki mikill fjármála-
maður og lélégur þegn Mammoni
hinum vinsæla. Jón var ekki á
réttri hillu í lífsstarfi sínu, en tók
því með karlmennsku og dugnaði
og leysti af hendi sitt dagsverk
með fullum sóma.
Lífsstarf, eins og það er Jón
leysti af hendi, og tilvist manna
eins og hans eru þjóðinni slík
lifsnauðsyn, að án þess fær hún
ekki staðizt.
Þvi miður er þetta fólk á undan-
haldi. Efnishyggjan er allsráð-
andi. Dýrir steinkastalar risa yfir
örfáar hræður. Menn gera kröfur
til annarra fyrst, en gleyma að
rækta sinn eigin manndóm.
Það er ekki iítið afrek sem þau
Minning
hjónin Guðrún og Jón leystu af
hendi.
Þau eignuðust 6 börn og með
slika ómegð er ekki unnt fyrir
húsmóður að drýgja tekjur
heimilis með útivinnu. Jón stund-
aði aldrei neina uppgripavinnu,
hana var ekki að fá í fagi hans. En
tekjur hans urðu svo drjúgar í
höndum þeirra hjóna, að þeim
tókst með prýði að koma upp
börnum sínuin og það, sem meira
er: Þeim tókst að láta þau sneiða
hjá hinum geigvænlegu unglinga-
vandamálum, svo að börnin öll
eru til fyrirmyndar og foreldrum
sínum til sóma.
Með þessu hafa þau hjónin
reynzt íslenzku þjóðinni hinir
nýtustui þegnar; lagt henni til
verðmæti, er mölur og ryð fá eigi
grandað.
Er rætt var við Jón um ómegð
hans, svaraði hann jafnan að
bragði: „Blessaður vertu, þetta
skilar sér allt aftur, ég fær það
launað síðar.“ Og það voru orð að
sönnu.
Jón Anton Stefánsson var
fæddur 17/11 1925 sonur hjón-
anna Stefáns Sigurðssonar frá
Hvitadal og Sigríðar Jónsdóttur
frá Ballará. Jón var tekinn i fóst-
ur 4—5 ára gamall og voru fóstur-
foreldrar hans hjónin Anna
Bjarnadóttir og Jón Þórðarson
f.v. kaupfélagsstj. en hann var
fósturbróðir föður Jóns, Stefáns
skálds í Hvitadal. Jón ólst þar
síðan upp, þar til hann fluttist til
Reykjavíkur árið 1940 og bjó hér
með móður sinni og systkinum.
Jón stundaði nám við Laugar-
vatnsskóla veturinn 1938—39 og
við Flensborg 1939—40. Jón lauk
sióan prófi úr iðnskóla, jafnhliða
iðnnámi sinu i prentmyndasmiði,
sem varð hans aðalævistarf.
Árið 1957 gerðist Jón stofnandi
að prentmyndastofunni Prentmót
ásamt nokkrum öðrum stéttar-
bræðrum sinum og fl. Jón seldi
síðar hlut sinn i þvi fyrirtæki til
að koma upp húsi yfir sig og fjöl-
skyldu sina. Jón gerðist stofnandi
að Prentmyndagerð árið 1968 og
varð siðar einn eigandi hennar,
en þá var farið að halla undan
fæti í þeirri iðngrein, með vax-
andi notkun offsetprentunar.
Seldi Jón þetta fyrirtæki sitt og
sneri sér að húsamálun og mun
þar hafa ráðið meiri tekjuvon.
Vann Jón við þetta nokkur ár,
unz heilsa hans bilaði. Naut hann
nú elskulegrar eiginkonu sinnar
og barnanna, sem nú endurguldu
honum umhyggju hans og mætti
hér segja fagra sögu ef rúm
leyfði.
Jón vann hálfsdagsvinnu við
létt skrifstofustörf síðustu árin,
þar til skyndilega drö ský fyrir
sólu þessa heims.
Börn þeirra hjóna, sem nú
syrgja föður sinn og veita móður
sinni aðdáunarverðan styrk, eru:
Ragnhildur Anna, sem er gift
Inga Þór Hafsteinssyni vélstjóra;
Stefán Börkur; Sighvatur Sturla;
Sigríður María; Álfhildur Agnes
og yngst er Guðrún Elísabet, 15
ára. Öll búa þau nú með móður
sinni, nema Ragnhildur Anna.
Ungu piltarnir tveir úr
Dölunum reyndust góðir starfs-
menn, kappsamir og góðir starfs-
félagar. Undirritaður minnist
kappræðna við þá um hvor væru
sögufrægari, Dalirnir eða Rangár-
þing. Þeir vörðu átthaga sína af
kappi og áður en varði voru þar
mætt til leiks Ölafur Pá, Snorri,
Guðrún, Bolli og Kjartan að
ógleymdri Melkorku. Var þetta
fólk allt i einu komið ljóslifandi í
hverju horni svo að Rangæingur-
inn varð að láta undan síga.
Ekki grunaði hann það það, að
hann ætti eftir að standa yfir
moldum beggja og rita um þá
minningarorð.
Jón var glaðlyndur og orð-
heppinn, enda gæddur góðri
greind. Hann flikaði ekki
tilfinningum sinum, eða ræddi
mikið um eigin hagi. Hann fyrir-
leit yfirborðsmennsku og ágirnd.
Hann var ekki hrifinn af þeim,
er hafa á sér yfirskin guðhræsðl-
unnar, en afneita krafti hennar.
21
Hann aðhylltist kaþólskan sið í
trúmálum, en mun ekki hafa litið
svo á, að i himnanna riki væri
skipað til borðs eftir trúflokkum,
heldur væri þar farið eftir verk-
um manna og hugarfari.
Jón skilur eftir sig minningu
um góðan dreng og nýtan þegn.
Framlag hans til þjóðfélagsins er
meira virði en nokkur tonn af
steinsteypu, eða tiltekinn
fermetrafjöldi af palesander.
Heimilin eru hornsteinar þjóð-
félagsins; frá þeim streymir
blóðið um æðar þess. Það varðar
þvi mestu, að þar sé vel unnið og
hér var það gert með sóma.
Starfsfélagar Jóns, stéttar-
bræður og vinir og kunningjar
færa fjölskyldu hans hugheilar
samúðarkveðjur.
Páll Finnbogason.

Electrolux-Wascator
Wascator hefur meira en 70 ára
reynslu í framleidslu á stærri þvottavélum.
Wascator er sænsk framleiðsla sem seld er um allan heim.
Wascator býður þvottavélar af öllum stærðum og gerðum
bvottavélar fyrir 7,12,1 8, 24, 40 kg. o.s. frv.
Þeytivindur og þurrkarar af samsvarandi stærðum
Einnig strauvélar
Þvottavél (W 73) ^
7 kg. af þvotti
Þurrkari TT 754
fyrir 8 — 12 kg.
Þeytivinda C8
1450/snún/mfn.
Allar nánari upplýsingar veittar á skrifstofunni eSa f síma 83422.
Vörumarkaðurinn hf.
Armúla 1A.
SANDSPYRNUKEPPNI
KVARTMÍLUKLÚBBSINS
Stórkostlegasta keppni sumarsins verður haldin sunnudaginn 19. júní að Hrauni í Ölfusi.
Keppt verður í fólksbíla-, jeppa- og bifhjólaflokkum.
Svæðið opnað kl. 10. Keppni hefst kl. 14.
Vegleg verðlaun.
Aðgöngumiði gildir sem happdrættismiði.
Verðlaun happdrættis verður farmiði til U.S.A. f sumar.
Sætaferðir frá B.S.Í. kl. 12. Stjórnin.