Morgunblaðið - 09.07.1977, Síða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. JULI 1977
Frimex 77
heppnaðist vel
Nokkrar hugleidingar ad henni lokinni
Enda þótt sá árstlmi sé nú, að
flestir frímerkjasafnarar hafi
læst söfn sín niður, svo að þeir
geti notað hið stutta sumar okkar
sér til líkamlegrar heilsubótar,
vil ég enn senda frá mér einn
frlmerkjaþátt. Hins vegar lofa ég
því, að hann verður hinn síðasti
að sinni.
Ástæðan fyrir því, að ég sezt
niður til að semja þennan þátt, er
einkum sú, að enn hefur ekki
verið greint frá frímerkjasýning-
unni Frímex 77 og þeim dómum,
sem felldir voru um sýningarefn-
ið. Vitaskuld verður eins og oftast
áður að stikla á helztu atriðum,
en engu að slður er einsætt að
segja hér frá þessari afmælissýn-
ingu Félags frlmerkjasafnara,
sem var að allra dómi hin
skemmtilegasta.
Sjálfsagt er, að hver safnari lit-
ur sínum augum á það efni, sem
fram er boðið á frímerkjasýning-
um, og er ég þar engin undan-
tekning. Hlýtur lýsing mín því að
takmarkast að sumu leyti af því,
sem ég hef einkum áhuga á. Ég
neita því alls ekki, að mér finnst
alltaf gaman að svonefndu klass-
ísku efni, þ.e. frímerkjum og
stimplum frá fyrstu áratugum frí-
merkjanna, og þá ekki sízt á heil-
um umslögum. Þess vegna þótti
mér fróðlegt að virða fyrir mér
söfn þeirra Svíanna, Bernhards
Beskow frá Stokkhólmi og Ingv-
ars Andersson frá Gautaborg.
Hinn fyrrnefndi sýndi íslands-
safn, þar sem áherzla var lögð á
miðjun merkjanna og mismun-
andi prentanir. Voru I safni hans
mörg óvenjufalleg eintök. Fyrir
þetta safn hlaut hann 80 stig og
gyllt silfur. Ingvar Andersson
sýndi antikva- og lapidarstimpla
allt frá skildingamerkjum og svo
allar götur, meðan þeir voru í
notkun. Raðaði Ingvar póstaf-
greiðslustöðum I stafrófsröð og
sýndi síðan stimpla þeirra á ýms-
um útgáfum og eins á bréfsnyfs-
um og heilum umslögum. Kæmi
mér ekki á óvart, að margur safn-
ari hér heima hafi fengið áhuga á
þessu söfnunarsviði við það að
kynna sér safn Andersson. Fyrir
þetta efni fékk hann 70 stig og
silfurverðlaun, og urðu það sizt
hærri verðlaun en ég átti von á.
Tveir aðrir Svíar sýndu þarna
stimplasöfn. Sven Ahman sýndi
erlenda stimpla á íslenzkum frí-
merkjum og hlaut bronsverðlaun
fyrir. Margir skemmtilegir
stimplar voru í safni hans, en það
var hins vegar ekki skemmtilega
sett upp og næstum of hlaðið.
Sama má segja um númera- og
kórónustimplasafn Sture Heg-
land. Þar er margt fágætra
stimpla, en hér var það engan
veginn í sýningarhæfu ástandi að
minu mati, enda hlaut það ein-
ungis viðurkenningu af hálfu
dómnefndar.
Af íslenzkum söfnurum er
Helgi Gunnlaugsson þegar orðinn
þekktur fyrir Færeyjasafn sitt,
enda fékk það 80 stig og gyilt
silfur. Þá sýndi Hálfdan Helgason
í fyrsta sinn safn sitt af græn-
lenzkum frímerkjum og stimplum
og bréfum. Var það einkar
skemmtilega sett upp og með
margvíslegum fróðleik I oróum.
Hefði mér ekki komið á óvart,
þótt þetta safn hefði fengið öllu
fleiri stig en 62 og silfraó brons.
Safn Jóns Halldórssonar af
stimplum á 20 aur. Landsbóka-
safnsmerkinu frá 1925 er ótrú-
lega fjölbreytt og áhugavert. Fyr-
ir það fékk hann 61 stig og silfrað
brons. Hygg ég hann megi vel við
una, því að uppsetning safnsins
var ekki nógu skemmtileg.
Þá var safn Bandaríkjamanns-
ins Wayne C. Sommer af númera-
stimplum sérstætt og þá ekki sízt
fyrir það, að hann lætur mynd
fyigja af hverri póststöð. Hefur
hann í því skyni ferðazt um landið
á undanförnum árum og kynnt
sér bæði póststöðvarnar og póst-
leiðir. Fyrir þett safn hlaut hann
62 stig og silfrað brons.
Hæstu stigatölu á Frimex 77
hlaut norskt rannsóknarsafn, sem
sýnt var undir dulnefni, eða 87
stig og gyllt silfur. Er þetta safn
vafalaust vel að þessum verðlaun-
um komið, því að í því eru mörg
sjaldséð frimerki. Hins vegar
mætti segja mér, að mörgum með-
alsafnara hafi þótt það nokkuð
strembið til skoðunar.
íslandssafn Stefans Jerkström
hlaut 73 stig og silfur og sömu
verðlaun hlaut safn Franks C.
Mooney af margs konar afbrigð-
um islenzkra frímerkja. Safn
Sigurðar H. Þorsteinssonar, Flug
siðari ára, hlaut einnig silfur eóa
74 stig. Ég hygg þeir hafi orðið
fleiri en ég hálfundrandi á þeirri
niðurstöðu dómnefndar. Hér var
að visu póstsögulegt efni, en mik-
ill hluti þess var búinn til af sýn-
anda og mjög einhæft. Er skoðun
min sú, að það hafi lítið sameigin-
legt með raunverulegri „fíla-
telíu“. Mörg umslaganna voru
með prentuðu heimilisfangi send-
anda og viðtakanda, sem var sami
maður, og sams konar merki var
notað til burðargjalds. Við þetta
urðu rammarnir mjög einhæfir á
að líta. Mín skoðun er sú, að slik
söfn eigi fremur heima í kynn-
ingardeild með jólamerkjum og
öðru slíku efni en í samkeppnis-
deild. Hið sama er að segja um
efni eins og Hafnia 76, þar sem
safnað var saman alls kyns efni
frá hinni miklu og ágætu alþjóða-
sýningu í Danmörku á siðasta ári.
Og raunar getur sýningarefni
eins og Landhelgin og landgrunn-
ið og Skákmót flokkazt undir hið
sama.
Frlmerkl
eftir JÓN AÐAL-
STEIN JÓNSSON
Það er viðs fjarri, að ég sé með
þessum orðum að dæma þessi
söfnunarsvið úr leik, því að eðli-
legt er, að menn leiti inn á nýjar
brautir í þessum efnum sem öðr-
um. Ég tel aftur á móti, að tak-
mörk séu fyrir því, hvað sýna eigi
i samkeppnisdeildum frímerkja-
sýninga. Hér vil ég taka skýrt
fram, að þetta mun leyfilegt
samkv. reglum Alþjóðasambands
frímerkjasafnara (F.I.P.), svo að
sýnendur voru i þessum tilvikum
í fullum rétti með efni sitt. Engu
að siður geta slíkar reglur orkað
tvímælis. Þá er annað atriðið mjög
umdeilanlegt, þótt það muni einn-
ig leyfilegt samkv. reglum F.I.P.
Þar á ég við, að dómendur á sýn-
ingum geti jafnframt verið þátt-
takendur í samkeppnisdeild.
Vissulega getur verið slæmt fyrir
frimerkjasafnara að vera útilok-
aða frá þátttöku í sýningum fyrir
þær sakir og þá ekki sizt, þegar
Ur samkeppnisdeild Frímex 1977
þeir eiga góð söfn, sem aðrir gætu
bæði haft gagn og gaman af að
kynnast. En allt um það er þetta
ekki viðfelldin stefna. Það er svo
annað mál og raunar sjálfsagt, að
þeir safnarar, sem beðnir eru um
að taka sæti í dómnefnd, fái boð
um að sýna söfn sin eða hluta
þeirra í heiðursdeild, enda mun
það oft eiga sér stað. Þá má og
gera ráð fyrir, að þeir hafi oft
áður verið búnir að sýna söfn sin
á frímerkjasýningum og hljóta
þar verðug verðlaun fyrir. Ég
held þetta mál sé mjög Ihugunar-
vert og þá ekki sizt I okkar
fámenna landi.
Frimex 77 var hin fróðlegasta
frímerkjasýning og skemmtileg-
asta, svo sem áður segir, og var
•vel sótt, bæði af lærðum og leik-
um, ef svo má að orði komast. Hef
ég fyrir satt, að margir hafi komið
þar oftar en einu sinni og sumir
margoft. Hitti ég þar ýmsa, sem
ég veit vel, að eru ekki safnarar í
eiginlegum skilningi, en hafa
engu að síður gaman af að kynn-
ast þessari tómstundaiðju.
Ég vil hér þakka öllum þeim,
sem stóðu að Frimex 77, fyrir
ánægjulega sýningu. Hér var
dyggilega og vel unnið til að
minnast 20 ára afmælis Félags
frimerkjasafnara. Eftir sýning-
unni að dæma verður ekki annað
séð en mikil gróska sé í starfsemi
félagsins.
Stjórn F.F. minntist afmælisins
með ágætu kaffisamsæti að kvöldi
laugardags 11. júní, þ.e. á sjálfan
afmælisdaginn. Stýrði Magni R.
Magnússon samsætinu og fórst
það vel og röggsamlega úr hendi.
Stutt ávörp voru flutt, en þessu
næst lýsti formaður dómnefndar,
Guðmundur Árnason, niðurstöð-
um hennar, og verðlaun voru af-
hent jafnframt. Eins voru tveir
ágætir félagsmenn, Halldór Sig-
urþórsson og Öskar Jónatansson,
sæmdir gullmerki F.F. fyrir vel
unnin störf.
Fyrr þennan sama dag hélt F.F.
mjög fjölbreytt frimerkjauppboð
og það með efni, sem sjaldan eða
aldrei hefur áður verið boðið upp
hér á landi. Ekki var þetta upp-
boð eins fjörugt og búast befði
mátt við, og er það vissulega íhug-
unarefni, hvers vegna svo fór.
Sleppi ég hugleiðingum um það
að sinni.
Að endingu vil ég vikja að þvi
máli, sem ég held, að íslenzkir
frímerkjasafnarar fagni almennt,
að skuli vera komið i höfn. Þar á
ég vitanlega við inngöngu F.F. i
Landssamband Islenzkra frí-
merkjasafnara. Vék ég nokkuð að
þessu máli í síðasta þætti 9. f.m.
Landsþing L.Í.F.
10. landsþing L.Í.F. var haldið i
Álftamýrarskóla 12. júní. Sátu 23
fulltrúar þingið, og voru þeir víðs
vegar að af landinu að þvi, er
segir I fréttabréfi sambandsins.
Hófst þingið kl. 9 að morgni og
lauk ekki fyrr en að aflíðandi
nóni. Aðalmál þingsins var breyt-
ing á stofnskrá L.Í.F., sem hafði
það í för með sér, að öll aðildarfé
lög þess fá fulltrúatölu í samræmi
við félagatölu sina. Er stofnskrár-
breytingin hafði verið samþykkt,
var innganga F.F. samþykkt sam-
hljóða. Tóku þá 5 fulltrúar þess
sæti á þinginu, enda er það lang-
stærsta aðildarfélagið.
Þingið samþykkti að heiðra
Guðmund Ingimundarson, Sigurð
Pétursson og Sigurð P. Gestsson
með sérstöku heiðursskjali
Landssambandsins, og einnig
fékk Álftamýrarskóli slikt skjal
fyrir veitta aðstoð við Frimex 77.
Viðurkenningu fyrir góða
stimplun og frágang á pósti við
stimplun hlaut pósthúsið á Dal-
vik. Er sú viðurkenning stundum
nefnd „silfurstimpillinn". Póst-
húsið á Hvammstanga hlaut þessa
viðurkenningu i fyrra, en þá var
hún veitt í fyrsta skipti.
Stjórn L.Í.F. skipa nú: Sigurður
H. Þorsteinsson forseti, Sigurður
P. Gestsson varaforseti, Hálfdán
Helgason ritari og Páll Ásgeirs-
son gjaldkeri. Meðstjórnendur
eru Jón Halldórsson, Jón Aðal-
steinn Jónsson og Sigurður Ág-
ústsson.
Nú er svo komið, að öll fri-
merkjafélög í landinu og frí-
merkjaklúbbar eru sameinuð i
L.Í.F., og má gera ráð fyrir, að
félagsmenn þeirra séu ekki undir
400.
Bráðlega kemur út á vegum
Landssambandsins kennslubók i
frimerkjasöfnun fyrir byrjendur.
Er ætlunin að hafa upplag bókar-
innar ekki stórt, en gefa hana
heldur út oftar með viðbótum og
breytingum, svo að hún geti sem
bezt gegnt þvi hlutverki að fræða
almenning um þetta vinsæla og
holla tómstundastarf.
Þá verður fljótlega ráðizt i að
þýða og gefa út kennslubók i upp-
setningu safna fyrir sýningar. Er
enginn efi á, að slík kennslubók
verður vel þegin af söfnurum hér
á landi, enda verður þýðingu
hennar hagað á þann hátt, að efni
bókarinnar komi okkur að sem
beztum notum.
Stjórn L.Í.F. hefur þegar haldið
einn fund með sér eftir þingið, og
var það samdóma álit hennar, að
nú beri að leggja mikla áherzlu á
fræðslustarfsemi næstu árin og
yfirleitt auka samvinnu milli að-
ildarfélaganna til muna frá þvi,
íem verið hefur.
Tímaritið Grúsk verður gefið út
til haustsins af F.f’. og L.Í.F’., en
siðan er gert ráð fyrir, að L.Í.F.
annist eitt útgáfuna. Ákveðið var,
að utanfélagsmenn geti gerzt
áskrifendur að timaritinu, og
verður áskriftargjaldið 900 kr.
fyrir 3 blöð á ári (heimsend i
pósti). Erlendir safnarar geta
einnig gerzt áskrifendur, og kost-
ar áskrift þeirra 10 dollara, enda
er þá gert ráð fyrir, að blöðin
verói send þeim í flugpósti. Utan-
áskrift tímaritsins er: Timaritið
Grúsk, Pósthólf 5530, 125
Reykjavík.