Morgunblaðið - 16.08.1977, Qupperneq 31

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. AGUST 1977
31
JÓN GRÍMSSON
— KVEÐJUORÐ
F. 12. 7 1892
D. 5. 8. 1977.
I dag kveðjum við, starfsfólk
Asbjarnar Olafssonar ásamt Dag-
björtu Eyjólfsdóttur og Asbinri
Ölafssyni kæran vin og félaga,
Jón Grimsson, hinztu kveðju, og
þökkum honum ánægjulega og
ólgeymanlega samfylgd liðinna
ára.
Jón fæddist 12. júlí 1892 að
Vatnsnesi við Keflavík. Foreldra
sína missti hann um 10 ára aldur,
og fór þá að Höfnum á Skaga, þar
sem hann mun hafa dvalið til
ársins 1910 og unnið að þeirrar
tiðar sveitastörfum.
Þaðan flyzt hann svo til Reykja-
víkur og átti heimili fyrst í stað
hjá Ólafi Asbjarnarsyni og konu
hans.
Um það leyti byrjar hann að
stunda sjómennsku á togurum,
fyrst sem háseti, síðar aðallega
sem matsveinn, en í því starfi var
hann um 30 ára skeið eða vel það.
A því tímabili verða tvær heim-
styrjaldir, með öllum þeim voða
er þeim fylgdu á hafinu og kunn-
ari eru en frá þurfi að segja.
Arið 1921 giftist hann Lilju
Brandsdóttur; börn þeirra urðu
átta, auk einnar stjúpdóttur er
var Jóni mjög kær. Eitt stúlku-
barn misstu þau i æsku og ekkju-
maður verður Jón 1959. Eftir lát
Lilju hélt Jóhanna dóttir hans
honum og bróður sínum Loga
heimili, allt þar til hún lézt árið
1973, langt um aldur fram. Sonur
Jóns, Sigurður, lézt af völdum
slyss 1972. A þessu sést að áföllin
i lifi hans voru bæði stór og þung,
en hann lét eigV bugast, og bar
ekki sorgir sinar á torg.
Eftir að Jón hætti sjómennsku,
vann hann í fyrstu í ullarverk-
smiðjunni „Framtíðin", einnig
um tima hjá Kristjáni Siggeirs-
syni, en eftir það hjá Asbirni
Ólafssyni frá árinu 1963, og þar
til að hann gerðist vistmaður á
Hrafnistu.
Við minnumst með söknuði
hins siglaða og fjörmikla manns,
sem sífellt gat komið öllum i
návist sinni í gott skap, með frá-
sagnarsnilld sinni og dillandi
hlátri, sem eigi átti sinn lika.
Við minnumst einnig hins
trygga vinar, sem stöðugt var fús
að rétta vinum sínum hjálpar-
hönd, hvar sem hann vissi þess
þörf.
Nú þegar hann er horfinn sjón-
um okkar, blessum við minningu
hans og vottum af heilum hug
samúð ástvinum hans öllum.
Vinir, Borgartúni 33
María Agtístsdótt-
ir—Minningarorö
Þann 10. júlí mættum við, sem
vel þekktum Maríu Agústsdóttur,
þeirri stóru staðreynd, að hún var
ekki lengur meðal okkar, í okkar
daglega lifi. María Agústsdóttir
lézt að heimili sínu Vesturgötu
150 á Akranesi, aðfaranótt hins
10. júlí aðeins 47 ára gömul.
Maria Agústsdóttir var dóttir
hjónanna Agústs Halldórssonar
trésmiðameistara á Sólmundar-
höfða við Akranes og eftirlifandi
konu hans, Ingibjargar Ingólfs-
dóttur, sem bæði voru ættuð úr
Húnavatnssýslu. Ég ætla ekki að
rekja ættir Maríu heitinnar, því
það munu mér kunnugri menn
gera, en mig langar aðeins i ör-
fáum orðum, að gefa mynd af
þessari indælu konu, sem var um
margt að minum dómi fyrirmynd
annarra kvenna.
María eða Mæja eins og við köll-
uðum hana, bjó yfir sterkri rétt-
lætiskennd, var umburðarlynd og
þrautseig í öllu sínu daglega lífi.
Hennar takmark i lifinu var að
láta allsstaðar gott af sér leiða,
gera öllum til geðs, hugsa fyrst
um aðra, en sjálfa sig. Þetta kom
ekki aðeins fram á heimili henn-
ar, heldur einnig I öllum sam-
skiptum hennar við annað fólk.
Einn var þó sá eiginleiki i fari
Mæju, sem ég mat hvað mest en
það var fórnarlundin. Engan veit
ég hafa farið bónleiðan til búðar
hennar, hún vildi hvers manns
vanda leysa, svo fremi það væri á
hennar valdi. Mæja var mjög elsk
að heimili sínu og var það hennar
stærsti gimsteinn. Hún var
rausnarleg heim að sækja og gest-
risin svo af bar og var þvi mjög
gestkvæmt á heimili hennar.
Mæja gekk ekki heil til skógar
síðustu tiu ár ævi sinnar, hún
fékk hjartaáfall 1967, sem hún
náði sér aldrei að fullu af og varð
henni að lokum að aldurtila.
Siðastliðin tíu ár eru mér að
mörgu minnisstæð af kynnum
minum við Mæju, því í mótlæti
skal manninn reyna. Oft hlýtur
hún að hafa átt erfitt, þó aldrei
heyrði ég hana kvarta, þvi á þessu
stóra gestkvæma heimili hlýtur
hún að hafa þurft að leggja hart
að sér, þreytt og sjúk, að vera glöð
og umburðarlynd öllum þeim sem
til hennar leituðu. Mér er minnis-
stætt síðasta skiptið sem ég átti
tal við Mæju. Þá var hún áhyggju-
full vegna sjúkrar systur sinnar
og móður sem dvelur á Sjúkra-
húsi Akraness, en móður sinni
sýndi hún fádæma ummhyggju,
heimsótti hana hvenær sem tæki-
færi var til, oft við erfiðar aðstæð-
ur, en móðir hennar hefur dvalið
á sjúkrahúsi s.l. 7 ár. Þetta var
umræðuefnið, ekki orð um henn-
ar erfiðleika eða sjúkdóm, heldur
erfiðleika annarra, þó mátti lesa i
hverjum drætti andlits hennar
vanliðan og þreytu sjúkdóms
hennar. Þennig var geð þessarar
konu og þannig var lif þessarar
konu, hugsa fyrr um aðra en síðan
sig.
Þessi fátæklegu orð eru af van-
efnum sögð, þvi saga þessarar
konu er stærri og meiri en hægt
er að segja i stuttri minningar-
grein. Eg vil votta eiginmanni
hennar Arnóri Ólafssyni, og börn-
um þeirra 5, barnabörnum og öðr-
um þeim, sem um sárt eiga að
binda við fráfall Mariu Agústs-
dóttur mina dýpstu samúð, en vil
minna á að þeim var mikið gefið
að eiga þessa góðu konu og móður
að lífsförunaut. Vinur-
Sérverslun með listræna húsmuni
Borgartuni 29 Sími 20640
Nú er nýkomin sending af húsgögnum fráCasinaá Ítalíu.
Glæsileg sófa- og borðstofusett ásamt fjölda annarra hluta
til heimilisnota. Vörur heimsþekktra hönnuða svo sem Mario Bellini,
Le Corbusier, Vico Magistretti, Macintosh og Tobia Scarpa
sameina notagildi og fallegt útlit.
Verslunin Casa er sýningarsalur sígildrar hönnunar í
stóru og smáu, ersnýrað húsgögnum og nytjahlutum.