Morgunblaðið - 29.01.1978, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. JANUAR 1978
35
Fjórar sögur frá
lesendum blaðsins verða
birtar á næstunni á
Barna- og fjölskyldusíð-
unni.
Skrifið stutt — um
hvað, sem ykkur dettur í
hug: skemmtilegt eða
sorglegt, fræðandi eða
frá eftirminnilegum at-
vikum.
Ef ykkur sýnist svo,
getið þið sent teikningar
með.
Mörg ykkar geyma sitt
af hverju tagi í poka-
horninu. Setjist nú niður
litla stund og skrifið
sögu, sem sendist:
Barna- og fjölskvldusíða
Morgunblaðsins,
Morgunblaðshúsinu,
Aðalstræti,
Reykjavík
Skrffið
Sögur
Vagn frá 1770: Nicolaus Cugnols.
Gufuvagn frá 1803: Richard Trevithiks.
„Strætisvagn“ frá 1828: Gurney.
Gufuvagn frá 1675. Smíðaður í Peking:
Ferdinand Verbiest.
1895
Vegur og vél
húsið og festu við
undirvagninn með
sterkum ólum, og
tóku þær því
hörðustu höggin. En
sagan um „vagn,
sem ekur af sjálfu
sér“ og hugmyndin
um hann hefur lengi
verið til. Og menn
vita með nokkurri
vissu, að hún var
þegar tekin að mót-
ast um 100 f. Kr. —
og hinn mikli hugs-
uður og vísindamað-
ur, Leonardo da
Vinci, velti þessu
vandamáli mikið
fyrir sér.
Á 17. öldinni setja
menn svo fast sæti í
vagnana og smíða
fyrstu rúðurnar —
en það var ekki fyrr
en eftir að gufuvélin
var smíðuð, að lif fór
að færast í tuskurn-
ar og verulegar
framfarir verða í
smíðum þessarra
farartækja.
Of langt yrði að
rekja þessa sögu
hér, en viðbirtum
hér til gamans fáein-
ar myndir með ártöl-
um, sem gaman er
að velta fyrir sér og
virða.
1880
1880
1817
Allt frá því að
fyrstu stríðs- og
ferðavagnarnir voru
smíðaðir, hafa frum-
reglur þær, sem
gilda í smíði slíkra
farartækja ekki
breytzt. Menn létu
sér nægja hestvagna
án fjaðraútbúnaðar
allt fram á miðaldir.
Og það reyndist
einnig svo, að á
mörgum stöðum
vildu menn heldur
ferðast á fráum
1868
hestum, en hossast
og hristast í ein-
hvers konar vögnum
á fjórum hjólum.
Saga bifreiðarinn-
ar er löng og spenn-
andi, og hefur ef til
vill byrjað löngu
fyrr en menn ætla.
Það var loks á 15.
öld, sem mönnum
tókst að finna ein-
hvers konar fjaðra-
útbúnað á hestvagn,
þar sem þeir hengdu
1868
Uppeldis- og kennslumál
Fuglinn á rúðunni
Kennarinn kom inn í bekkinn.
Hann sagSi öllum að setjast.
„Takið upp nátt úruf ræðina,"
sagði hann. „Flettið upp á blað
síðu 27. Takið vel eftir, blaðsíðu
27! Öll samtaka."
Flest börnin gerðu eins og
kennarinn sagði. „Hvernig er
þetta eiginlega?" hugsaði Bjössi
þó og gleymdi sér. „Taka upp
náttúrufræðina! Var kannski öll
náttúrufræðin i töskunni? „Hann
teygði höfuðið í áttina að glugg-
anum til þess að fylgjast með
fuglunum.
„Bjössi minn!" kallaði kennar
inn. „Fylgstu með. Náttúrufræð-
in, blaðsíðu 27, á miðri síðu —
um snjótittlingana!"
Bjössi tók bókina úr töskunni.
„Nú, kannski var náttúrufræðin
um fuglana á bls. 27, á miðri
síðunni, " hugsaði hann, en
teygði sig enn betur til þess að
fylgjast með snjótittlingunum,
sem settist á gluggakistuna.
„Bjössi minn!" andvarpaði
kennarinn. „Við megum ekki
slóra svona lengi. Við verðum
bara að Ijúka þessu í næsta
mánuði. Hafa allir fundið bls.
27?".
Flestir svöruðu játandi, sumir
svöruðu alls ekki. Bjössi fann ekki
blaðsíðu 27, hann hafði fundið
snjótittling á rúðunni. Hann stóð
upp, læddist að rúðunni og
gleymdi sér. alveg. Hann heyrði
hvorki né sá annað en þennan
fallega fugl, sem kominn var í
heimsókn.
Hann hrökk í kút, þegar kennar-
inn kallaði: „Bjössi minn! Hvað er
þetta eiginlega með þig, drengur?
Látið ekki fuglana trufla ykkur í
náminu. Farðu í sætið þitt, vinur
minn, og flettu upp á blaðsíðu 27,
um snjótittlingana!"
Bjössi gekk hægt og rólega í
sætið sitt. Hann reyndi að finna
svart letrið á hvitum pappírnum á
bls. 27, miðri blaðsiðunni. Og
hann velti því fyrir sér, hvort snjó-
tittlingurinn mundi ekki fljúga frá
honum á meðan. Hann rýndi
niður á blaðsiðuna, en hugur hans
var allur hjá fallega vinalega fugl-
inum, sem kom eins og sendur,
þegar náttúrufræðitiminn hófst.
Þ.