Morgunblaðið - 23.03.1978, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 23. MARZ 1978
57
„Hér gengur afít
sinn vanagang"
— IIÉR GENGUR allt sinn vanaganK, sagöi Benedikt
Sigurðsson er við slógum á þráðinn til hans í vikunni. —
Snjórinn hefur þó oft verið meiri um þetta leyti árs en eigi að
síður er ófært með öllu hingað til okkar nema á vélsleða. en
slík farartæki notum við einmitt til að fara niður í Reykjahlíð
og sa kja póst og nauðsynjar einu sinni í viku. I>að má segja
að það séu einu reglulegu tengsl «>kkar við annað umhverfi og
mér þykir heldur ólíklegt að við fáum heimsóknir um páskana
að þessu sinni. en það hefur þó stundum gerzt, sagði Benedikt.
Um þessar mundir vinna menn á Grímsstöðum að
vetrarrúningi fjár og þó svo að allt sé vélrúið þá er það töluvert
verk. Héraðslæknir fyrir fólkið á Hóisfjöllum er á Ilúsavík og
það er því um langan veg að fara ef nauðsyn er á þjónustu hans.
Sagði Benedikt að í vetur hefði heilsufar fólks verið gott og því
sjaldan þurft á honum að balda.
við, þiljur voru barðar, þrifið í
fólk- og hundar héldu vöku fyrir
mönnum með óttaýlfri, sáu eitt-
hvað sem gerði sæluhúsið að
litlum sælustað.
Margar sagnir eru til um
drauginn í sæluhúsinu og þó
sennilega fleiri, sem lýsa þessu
fyrirbæri sem ófreskju ófrýnilegri
en skepnum, sem þekktar eru í
nútímanum. Augun glóandi, hljóð-
in skerandi svo jafnvel garpar eins
og Fjalla-Bensi og Drauma-Jói
fóru helzt ekki í sæluhúsið ótil-
néyddir. ■
Þegar Benesikt byrjaði sinn
búskap á Grímsstöðum á Fjöllum
var þar mun fleira fólk en þar er
nú. Og margar jarðir á Fjöllunum
Sem voru myndarbú í eina tíð eru
nú komnar í eyði, t.a.m. Víðihóll,
Kirkjujörðin, Fagri dalur og
Grundarhóll. En það er enginn
uppgjafartónn í Benedikt Sigurðs-
syni og hans fólki, en þó langt í
frá að hann sé ánægður með allt
og alla:
Byggðaáætlun
á voðalega
fínum pappír
— Ungu bændurnir hérna á
Grímsstöðum hafa ræst fram 40
í kvennaskólanum,
Ólöf Erla lengst til
vinstri, Lára Ósk og
Ingunn Karen frá
Hólsseli, Bergrún frá
Möðrudal og Halla frá
Grímsstöðum.
það var í byrjun desember, sem
Morgunblaðsmenn heimsóttu
Benedikt og hans fólk.
— Það má eiginlega segja að
þetta sé tilraun hjá okkur og
dæmið verði síðan skoðað á ný í
vor. Ef svo heldur sem horfir er
ekki ólíklegt að við ákveðum að
setjast að hérna á Fjöllunum og
verðum hérna, ja hvað ég að
segja? Næstu 50 árin?
— Því er ekki að neita að það
eru mikil viðbrigði að flytjast á
svona stað, en ég kann vel við mig
hérna. Hér er man'neskjulegt og
gott að vera. Verkefni hefur mig
ekki skort, hef þvert á móti haft
meira en nóg að gera allan
tímann, sem ég hef verið hér. Ég
horfi meira á sjónvarp en í
Reykjavík og þá aðallega á
fréttirnar. Blöðin les ég hins vegar
síður, enda koma þau í slöttum og
maður kemst ekki yfir að lesa þau
þegar þau koma.
SAMTAKA
FJÖLSKYLDA
Benedikt Bragi heitir átta mán-
aða gamall sonur Olafar og
Sigurðar Axels, fæddúr í maímán-
uði síðastliðnum. Fimm dögum
áður eign.uðust Bragi, eldri sonur
hektara lands og nýlega sáð í 10
hektara, segir Benedikt. — Það
þýðir ekki annað en að vera
stórhuga og fyrir tveimur árum
voru reist hér fjárhús, vönduð og
nýtízkuleg hús fyrir 800 fjár.
Hlaða var byggð hér síðastliðið
sumar, mikil bygging, um 3.000
rúmmetrar. Ætli mér sé ekki
óhætt að segja að við séum með
1200 fjár í vetur, kýr erum við
engar með, en hross til gangna og
gamans.
— Þeir settu a sínum tíma
byggðaáætlun niður á voðalega
fínan pappír háu herrarnir á
skrifstofunum, en mér virðist nú
sem ekkert ætli að standast af því,
sem þar var skrifaö. Með henni
fóru að vísu ákveðnar fram-
kvæmdir af stað, en botninn má
síðan ekki detta úr henni, eins og
mér virðist ætla að verða raunin.
— Okkur finnst að við eigum
kröfu til sómasamlegs lífs. eins og
aðrir, en t.d. í rafmagnsmálum
okkar og samgöngumálum er-alls
ekkert gert. Við erum sérstaklega
Sjá nœstu
síðu A
Benedikts, og kona hans stúlku og
eru þau yngst í fjöldkyldunni á
Grímsstööum. Ekki verður annað
sagt, en að fjöldkyldan sé samtaka
því ekki var vika á milli barnanna.
TímiÖlafar hefur eðlilega að
miklu leyti fariö að sinna frum-
burðinum og listsköpunin hefur
því frekar setið á hakanum. Hún
hefur mestan áhuga á keramik, en
rafmagnsleysi gerir þá iðju mjög
erfiða í þessari afskekktu sveit.
— Það er helzt núna upp á
síðkastið að ég er farin að leika
mér við keramikina að nýju og nú
er verið að smíða fyrir mig
rennibekk, en án hans er lítið
hægt að gera. í Myndlistarskólan-
um var ég fyrst tvö ár í forskóla,
en síðan eitt ári í keramik. Ég á
enn eitt ár eftir í skólanum og
ætla mér að Ijúka því, að minnsta
kosti er það hugmyndin.
— Vegna rafmagnsleysis hér
, verður að nota ljósavélar til að fá
rafmagn, en það kostar peninga og
þær gera ekki mikið meira en að
framleiða fyrir nauðsynlegustu
þarfir. - Ég gæti þó notað
næturnar til að’ brenna gripina í
ofni, en hef ekki farið út í það enn
sem komið er, segir Ólöf.
. Við rekum augun í mikinn
kindahóp og þreklegan fjármann,
haglega gert listaverk, sem stend-
ur á einni hillunni í stofunni. Við
spyrjum Ólöfu hvort þetta sé eitt
af listaverkum hennar.
í
— Jú, mikið rétt. Þetta var
mótunarverkefni í skólanum á
sínum tíma. Kannski er fjár-
maðurinn sambland af þeim
bræðrum Kristjáni og Benedikt á
Grímsstöðum. í upphafi fæddist
þessi hugm.vnd án þess að vera
tengd búskapnum hér, en síðar
þróaðist verkiö upp í að tengjast
persónulegum kynnum. Sjálf átti
ég að lokum eina roliu í hópnum,
■6egir Ólöf og brosir. Þegar við
lítum í kringum okkur í stofunni
má sjá fleiri gripi eftir Ólöfu á
hillum, borðum og skápum. Hún
segist þó enn bara vera að æfa sig
og vera ósköp löt við þessa iðju.
KVENNA-
SKÓLINN
Skóli er á Grímsstöðum og sér
Ólöf um kennsluna. Þó er ekki rétt
að segja að skólinn sé á Grims-
stöðum, hann var þar í desember,
en um farskóla er að ræða, sem
flyzt á milli bæja í sveitinni.
Skólinn hefur þá sérstöðu að vera
einn af fáum kvennaskólum á
landinu, því nemendur skólans,
fjórir að tölu, eru allir kvenkyns
,á aldrinum 8—12 ára.
— Tvær þær elztu eru frá
Hólsseli, ein úr Möðrudal á
Efra-Fjalli og ein héðan frá
Grímsstöðum, segir Ólöf. — Ég
var hálfrö’g við að taka að mér
ænnsluna í haust, þar sem ég
hafði aldrei kennt áður. Það var
talsvert erfitt að byrja á þessu og
hér er enginn lærður kennari tii
að segja mér til. Ég hef reynt að
ráðfæra mig við skólamenn í
nágrannasveitunum og það er
bara gaman að spreyta sig á
þessu. Stelpurnar spjara sig ágæt-
lega í nárninu og þær elztu eru t.d.
á undan sínum jafnöldrum.