Morgunblaðið - 01.04.1978, Síða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. APRÍL 1978
k)
Mynd frá Svíþjóð
Það er ekki oft, sem Barna- og fjölskyldusíðunni berast bréf og kveðjur frá útlöndum. En
auðvitað finnst okkur skemmtilegt að fá bréf sem víðast að, og gaman að fá sem fjölbreyttast
efni fyrir lesendur.
Ásdís Halla, 9 ára, sendi okkur þessa skemmtilegu tfeikningu og skrifaði með henni stutt
bréf. Hún segir, að myndin sé frá Hjállbo, sem er úthverfi í Gautaborg.
„Hér búa margir íslendingar. við erum 20 íslenskir krakkar í skólanum. Á myndinni sést
blokkin, sem ég bý í og miðbærinn í þoku. Áður en ég fluttist hingað bjó ég í Ólafsvík."
TIL GAMANS
Framtíöarvonir
„Ég ætla aö verða kennari,
þegar ég verö stór“, sagöi Óli.
„Hvers vegna?“ spuröi mamma
hans.
„Af því að þá þarf ég aldrei
aö kunna lexíurnar, ég get bara
flett upp í bókunum og lesiö
það þar!“
Læknirinn
„Vitiö þér ekki, aö ég hef
aöeins vitjanatíma klukkan fjög-
ur?“ spuröi læknirinn. -
„Jú, ég vissi þaö. En hundur-
inn, sem beit mig klukkan fimm,
vissi þaö ekki!“
í lok afmælisins
Þegar afmælisveizlunni var
lokiö, tók Anna litla eftir því, aö
enn voru nokkrar perur eftir á
einu fatinu. Hún spuröi mömmu
sína, hvort hún mætti ekki fá
eina þeirra. En mamma hennar
sagöi, aö hún heföi þegar
fengið nóg.
Anna litla hætti samt ekki aö
biðja mömmu sína um peru.
Henni fannst þær svo góöar.
„Má ég ekki fá eina enn,
mamma. Bara eina enn“, sagði
hún. „Ég skal láta hana undir
koddann minn?“
„Jæja, þá“, svaraöi mamma
hennar aö lokum. „En gleymdu
þá ekki, aö hún á aö vera undir
koddanum!"
Skömmu síöar um kvöldiö
kom mamma hennar inn til
hennar, til þess aö bjóöa henni
góöa nótt. Og viti menn! Hvaö
haldið þiö, aö hún hafi séö?
Anna litla lá í rúminu eins og
venjulega, en hún haföi kodd-
ann ofan á maganum ...
En ef ég ek
mjög gætilega?
Óli var þekktur fyrir að vera
sneyddur öllum hæfileikum til
viögeröa. Einu sinni hætti vélin
aö ganga uppi í sveit og nú
komst hann í hin mestu vand-
ræöi. Hann ákvaö aö kalla á
viðgeröarbíl frá F.Í.B. og þegar
bíllinn haföi verið rannsakaöur
sögöu þeir honum, aö bensín-
geymirinn væri bara alveg
tómur, svo aö þaö væri ekki
von, að hann kæmist langt. Og
þá svaraöi Óli: Haldið þiö samt
ekki, aö ég komist á honum
heim, ef ég ek mjög gætilega?
Ríkastí maður
sveitarinnar
Einu sinni kom ríkur
jaröeigandi til fátæks
viöarhöggsmanns. Hann
nam staöar viö veginn og
horföi á skógarhöggs-
manninn viö vinnu sína.
— í dag hef ég enn
grætt mikiö, sagöi ríki
maöurinn. — Nú á ég
allan dalinn, svo langt
sem augaö eygir.
— Jæja, svaraöi fátæki
viöarhöggsmaöurinn.
— Nú á ég alla akrana
í sveitinni, sagöi sá ríki.
— Þaö er einmitt Þaö,
svaraöi skógarhöggs-
maöurinn.
— Og ég á líka öll
fjöllin í nágrenninu, hélt
ríki jaröeigandinn áfram.
— Jæja, svaraöi Þá
skógarhöggsmaöurinn. —
Þú átt kannski himininn
líka, sem hvelfist yfir
dalnum?
Ríki maöurinn yppti öxl-
um.
— Ég á hann, svaraöi
skógarhöggsmaöurinn og
friöur skein úr andliti
hans um leiö og hann leit
til himins og hélt áfram aö
vinna.
Næstu nótt dreymdi
ríka jaröeigandann, aö
ríkasti maöur sveitarinnar
væri dáinn. Hann vaknaöi
upp meö andfælum. Hann
gat ekki skiliö petta ööru
vísi en aö Þaö hlyti aö
vera hann sjálfur. Og
hann var ósköp feginn,
Þegar hann sá, aö Þetta
var aöeins draumur.
En um morguninn frétti
hann, aö fátæki skógar-
höggsmaöurinn heföi
dáiö um nóttina úr hjarta-
slagi.
Ríka manninn setti nú
hljóöan og undarlegur
! tilfinningar bæröust í
brjósti hans. Skógar-
höggsmaöurinn var Þá
Þrátt fyrir allt ríkasti
maöur sveitarinnar.
Tóti trúður
eftir Sigríði Ingu, 9. ára.
Einu sinni var trúður. Hann hét Tóti.
Tóti ætlaöi einu sinni í gönguferö. Þá datt hann
og meiddi sig.
— Og ég, sem ætlaöi í fjölleikahúsiö! sagöi Tóti
grenjandi. Og krakkarnir hlógu aÖ Tóta. En
aumingja Töti, greyiö komst ekki í fjölleikahúsiö
um kvöldiö.