Morgunblaðið - 26.07.1978, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 26. JÚLÍ 1978
Helgi Þorsteinsson
frá Upsurn —Minning
Fæddur 2. desember 1904
Dáinn 23. júni' 1978
Foreldrar Helga voru hjónin
Anna Björg Benediktsdóttir og
Þorsteinn Jónsson útvegsbóndi að
Upsum í Svarfaðardal. Ólst hann
þar upp á heimili foreldra sinna í
stórum og glaðværum systkina-
hópi, en þau hjónin eignuðust 9
börn og tóku það 10. í fóstur.
Sumarið 1961 sá ég Helga
Þorsteinsson fyrst. Hófust þá
kynni okkar með tengdum barna
okkar, Helgu og Georgs. Fannst
mér mikið til um þau hjón, Huldu
og Helga, glæsileg bæöi og sómdu
sér vel. A jólunum 1962 komu þau
til að vera við skírn Helga
Georgssonar sem heitinn var í
höfuð afa síns. Dvöldu þau þá hjá
dóttur sinni og tengdasyni um
hátíðarnar. Að venju var á Gamla-
árskvöld haldinn dansleikur í
Samkomuhúsinu. Þangað komu
þau Hulda og Helgi og svifu þegar
í dansinn. Það var reisn yfir þeim
Bróöir okkar,
S/EMUNDUR ÁGÚSTSSON,
tjómaður,
Reykjavíkurvegi 32, Hafnarfirði,
andaöist aöfararnótt þ. 25.7. '78.
Árni Ágústsson
og systkini.
Maöurinn minn,
ÁRNI BJÖRNSSON
lögg. end.,
Lálandi 15,
andaöist í Landspítalanum 24. júlí.
Ingibjörg Jónadóttir.
og auðséð að þau voru vön að taka
sporið. Hygg ég að þau hafi verið
samstíga víðar en á dansgólfinu. A
hverju sumri eftir þetta komu þau
og dvöldu þá ýmist í Borgarnesi
eða Bifröst. Bar þá oft fundum
saman.
Eins og margir ungir menn mun
Helgi hafa farið á vertíð til Eyja.
Þar kynntist hann eiginkonu sinni,
Huldu Guðmundsdóttur frá
Hrafnagili í Vestmannaeyjum.
Mun hjónaband þeirra hafa verið
gott og eignuðust þau tvær dætur,
Hrafnhildi og Helgu. Eru barna-
börnin nú orðin 5 og barnabarna-
börnin 2.
A yngri árum stundaði Helgi
sjómennsku, var oftast vélstjóri. Á
stríðsárunum var hann á bát, er
sigldi með aflann til Englands.
Eftir að í land kom var hann
yfirvélstjóri í Vinnslustöðinni h.f.,
lengst af.
Miruiing—Margrét
Klara Harðardóttir
Fædd 17. október 1975
Dáin 16. júlí 1978
Sunnudaginn 16. júlí sl. lést
Margrét Klara á barnadeild Land-
spítalans í Reykjavík. Hún átti sér
ekki langa lífsbraut, en þó mátti
hún reyna margt það, sem elstu
menn kynnast aídrei. En hún tók
öllum sínum veikindum með æðru-
leysi, sem meðbræður hennar
gætu lært af, og kvartaði aldrei. Ef
til vill hefur hún verið of ung til
að finna til sjálfsmeðaumkunar,
að minnsta kosti var alltaf grunnt
á ljómandi brosi hjá henni.
Hver er tilgangur lífs, sem
kviknar og slokknar á svo
skammri stund? Til hvers eru
lítilli, fallegri og greindri stúlku
aðeins fengin tvö stutt ár í
heilbrigði og síðan langir mánuðir
við erfiðan sjúkdóm? Hvers vegna
eru vonir ungra foreldra, sem
aldrei glötuðu bjartsýninni, að
engu gerðar? Þetta eru spurningar
sem hljóta að leita á hugann á
þessari kveðjustund.
Svörin eru ekki auðfundin. Ef
þau fyndust væri sennilega lífs-
gátan ráðin. Við skiljum þetta
ekki. En þrátt fyrir allt vitum við
það öll, sem þekktum Margréti
Klöru, að líf hennar var ekki
tilgangslaust, þótt stutt væri. Við
stöndum öll ríkari eftir.
Margrét Klara var dóttir hjón-
anna Harðar Inga Torfasonar og
Guðnýjar Elíasdóttur. Á þeim
erfiðu mánuðum, sem veikindi
Margrétar Klöru stóðu yfir, sýndu
þau mikið hugrekki og stillingu.
Þau gáfust aldrei upp, heldur
horfðu sífellt fram til þess dags,
þegar þau gætu tekið sólargeisl-
ann sinn heim til sín á ný.
Ég og fjölskylda mín vottum
þeim innilega samúð okkar. Megi
minningin um Margréti Klöru
veita þeim huggun í harmi.
Sigurveig Jónsdóttir.
t
Litla dóttir okkar,
MARGRÉT KLARA HARDARDÓTTIR,
Hvarfisgötu 36,
Hafnarfiröi,
veröur jarðsungin frá Þjóökirkjunni í Hafnarfiröi, miövikudaginn 26. júlí
Höröur Ingi Torfason,
Guöný Elíasdóttir.
t
Innilegar þakkir færum viö öllum þeim, er sýndu okkur samúö og vináttu viö
andlát og útför eiginkonu minnar og móöur okkar,
FRIDRIKKU MARÍU POULSEN.
Jóhann Poulsen
og börn.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda vináttu viö fráfall fóstra okkar,
ÓSKARS N. ERLENDSSONAR
klasöskara,
Laugavogi 147A.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landakotsspítala fyrir góöa umönnun.
Guöríöur Pálsdóttir,
Ruth Pálsdóttir,
Guöbjörg Pálsdóttir,
Guörún Pálsdóttir.
t
Eiginkona mín, móöir og tengdamóöir,
SVEINBJÖRG AUÐUNSDÓTTIR,
veröur jarösungin frá bjóökirkjunni í Hafnarfiröi flmmtudaginn 27. júlí kl. 2.
Blóm eru afbeöin, en þeim, er vildu minnast hennar er bent á Kvenf. Hringinn,
Hafnarfiröi, eða Styrktarfélag vangefinna.
Pétur Guömundsson,
Friörik Pétursson,
Gunnar Pétursson,
Guöbjörg Guöbrandsdóttir.
t
Þökkum innilega hinum látna viröingu sýnda, og okkur öllum samúö og
vinarhug, viö andlát og útför eiginmanns míns, föður, fósturfööur,
tengdafööur, afa, sonar og bróöur,
JÓNS KRISTINS HALLDÓRSSONAR
vélstjóra,
Fögrukinn 24, Hafnarfiröi.
Arnfríöur Mathiesen,
börn, fóstursonur, tengdabörn og barnabörn.
Halldór Sigurösson
og systkini hins létna.
Jakobma Jónsdótt-
ir—Minningarorð
Helgi var listfengur, skrifaði
manna bezt og allt lék í höndum
hans. Ljóðum, söng og sögu unni
hann. Árum saman starfaði hann
í Karlakórnum Geysi á Akureyri
og í karlakórum í Vestmannaeyj-
um. Hann hafði og ávallt mikinn
áhuga á íþróttum og keppti til
verðlauna á yngri árum, enda
hraustmenni, lipur, áræðinn og
kappsfullur. Fróður var Helgi og
vel menntaður, þó lítt væri hann
skólagenginn. Þegar „kaupstaðirn-
ir kepptu" var hann í sveit
Vestmannaeyinga og stóð hún sig
vel. Ritfær var hann í bezta lagi
og varð ekki orðs vant. Gat hann
sagt eins og E. Ben. „Ég skildi að
orð er á Islandi til, um allt sem er
hugsað á jörðu", en Einar Ben.
dáði Helgi öðrum skáldum framar.
Þá hafði hann og miklar mætur á
dr. Jóni Helgasyni. Oft hefur
Einar verið nefndur skáld and-
stæðnanna. Svo var og um skap-
gerð Helga. Hún var ofin þáttum
elds og ísa, viðkvæmni og hörku.
Hann var þeirrar gerðar, er
geymist þeim er hann þekktu, en
gleymist trauðla.
Sagt er að umhverfið móti
mennina. Eyjafjörður er fegurstur
fjarða, með blómlegar byggðir og
tignarleg fjöll. Þau bönd voru
sterk og brustu aldrei og oft mun
hugur Helga hafa reikað heim í
dalinn sinn, á æskuslóðirnar að
Upsum í Svarfaðardal. Formaður
Norðlendingafélagsins í Vest-
mannaeyjum var hann árum
saman.
Þegar gaus í Vestmannaeyjum
fluttust Helgi og Hulda til Borgar-
ness, til Helgu og Georgs, sem þá
voru flutt í nýbyggt hús sitt, og
þar voru þau, þar til þau gátu flutt
aftur heim til Eyja. Árið sem þau
voru í Borgarnesi vann Helgi í
Járnvörudeild K.B. Hann var
óvanur verzlunarstörfum og öllum
ókunnugur. Hann leysti störf sín
vel af hendi og naut þar jjóðs
samstarfs vinnufélaga síns, Olafs
Andréssonar, og fór vel á með
þeim.
Sumarið 1975 fórum við hjónin
til Eyja og dvöldumst þar í
vikutíma. Komum við þá til Huldu
og Helga. Þar var gott að koma og
okkur vel fagnað. Síðan hefur
fundum ekki borið saman og nú er
Helgi dáinn. Við hjónin þökkum
honum vináttu og góð kynni og
óskum væntanlegra samfunda.
Huldu, dætrunum og öðrum ást-
vinum sendum við innilegar sam-
úðarkveðjur.
Hermann Búason.
Hinn 5. júlí síðastliðinn andað-
ist frú Jakobína Jónsdóttir frá
Akureyri á Landspítalanum.
Jakobína var fædd 15. janúar
árið 1925, dóttir hinna mætu hjóna
Jóns Sigurðssonar og Rannveigar
Sigurðardóttur, og var hún hin
þriðja í röð 6 dætra þeirra hjóna.
Foreldrar Jakobínu gengu í
Hjálpræðisherinn snemma á 20.
öldinni og var heimili þeirra á
Norðurgötu 38 á Akureyri byggt á
því bjargi, sem eigi bifast, Jesú
Kristi, og hafði það sín áhrif á allt
heimilislífið og þegar Jakobína
fermdist, var hún í einkennisbún-
ingi Hjálpræðishersins.
Jakobína fetaði í fótspor for-
eldra sinna ung að árum og
gjörðist meðlimur í Hjálpræðis-
hernum og var um árabil leiðtogi
barna- og æskulýðsstarfsins á
Akureyri.
Rækti hún það starf af frábær-
um dugnaði og samvizkusemi, þótt
hún ætti löngum við mikla van-
heilsu að stríða og héfir hún sáð
mörgu góðu frækorni í hug barn-
anna í sunnudagaskólanum og
annarra, sem hún hafði áhrif á og
komu vinsældir hennar skýrt í ljós
við jarðarför hennar, sem var
mjög fjölmenn, en augu margra
kirkjugesta voru vot af tárum.
Hinn 2. september 1950 giftist
Jakobína Níelsi Hansson frá
Danmörku, og voru þau hjón lífið
og sálin í starfsemi Hjálpræðis-
hersins á Akureyri um margra ára
skeið og er nú skarð fyrir skildi við
fráfall Jakobínu og mikill harmur
kveðinn að eiginmanni hennar og
öðrum ástvinum, en trúin á annað
líf og endurfundi mun létta þann
harm, þó að erfitt sé að skilja við
ástvinina, er dauðinn ber að
dyrum.
Þó að Jakobína eignaðist engin
börn, átti hún fjölmörg andleg
börn, sem nú eru mörg fuliorðin og
sum farin héðan og eilífðin ein
mun leiða í ljós árangurinn af
starfi hennar fyrir Guðs ríki.
Margar ógleymanlegar sam-
verustundir höfum við hjónin átt
með þeim hjónum Jakobínu og
Níelsi, bæði á heimili þeirra og
t
k
utan þess, og hygg ég að margir
hafi sömu sögu að segja.
Einu sinni var lítil telpa spurð
að því, hver hefði stofnað Hjálp-
ræðisherinn. Litla telpan svaraði á
þessa leið: „Hún Bína gerði það.“
Litla telpan vissi ekki betur, en
svar hennar er til marks um það,
hver Jakobína var vinsæl á meðal
barnanna og hve mikil ítök hún
átti í huga þeirra og hjarta.
Hjúkrunarkonur á Landspítal-
anum undruðust það, hve Jakobína
var andlega sterk þrátt fyrir
þjáningar, er hún lá þar banaleg-
una, en það bar vott um hversu
róleg hún var, þó hún gæti búist
við dauðanum á hverri stundu,
reiðubúin að hverfa héðan þegar
Guði þóknaðist að kalla hana heim
til sín.
Við vinir hennar í Hjálpræðis-
hernum og félagar þökkum henni
fyrir ógleymanlegar samveru-
stundir, og vottum ástvinum
hennar innilega samúð okkar og
veit ég að fjölmargir aðrir eru
sama sinnis.
Níels minn, þú hefir misst
mikið, en innan skamms muntu þú
hitta elskulega eiginkonu á landi
lifenda, þar sem enginn harmur
mun ríkja, heldur eilífur fögnuður
og gleði.
Bjarni Þóroddsson