Morgunblaðið - 19.08.1978, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. ÁGÚST 1978
Bændaskólarnir kynna á sýningunni starfsemi sína. Gísli
Sverrisson stendur hér við hluta sýningardeildar skólanna.
Ljósm. RAX.
í bændadeild tekur eitt ár,
en nú er verið að breyta
nokkuð tilhögun bænda-
skólans og stendur til að
lengja nám í bændadeild-
inni úr einu í tvö.
Verður skólanum þá
þannig háttað að fyrri
veturinn skiptist í 14 vikna
bóklegt nám og 14 vikna
verknám, en síðara árið
verður 29 vikna bóklegt
nám.
Inntökuskilyrði í skólann
eru þau að viðkomandi hafi
lokið grunnskólaprófi, sé
orðinn 17 ára og hafi
starfað í eitt ár, það er að
segja sumar og vetur.
Breytingar á búnaðarnámi
„VIÐ leggjum aðaláhersl-
una á að kynna útgáfu-
starfsemina í skólanum, en
meiri hluti kennsluefnisins
er saminn af kennurunum
og gefinn út á staðnum,“
sagði Gísli Sverrisson, en
hann sér um sýningarbás
Bændaskólans á Hvann-
eyri.
Gísli sagði að nú stund-
uðu um 80 nemendur nám
við skólann og þar af væru
um 70 í bændadeild. Námið
Þá er í sýningarbás
bændaskólans kynnt saga
hans og félagslíf og myndir
af gömlum og nýjum nem-
endum skólans prýða veggi
bássins.
Samtök ein-
staklinga
meðheimilis-
prjónavélar
Lyftur til að auð-
velda losun votheys
„VIÐ kynnum hér á sýning-
unni það, sem við höfum
viljað kalla byltingu í vot-
heysgjöf,“ sagði Halldór
Jóhanns, sölumaður hjá
Reykjafelli h/f. „Hér er um
að ræða lyftur fyrir einfasa
rafmagn, en hingað til hafa
aðeins verið til lyftur fyrir-
þrífasa rafmagn.“
Halldór sagði að lyftur
þessar, sem eru af nokkrum
gerðum, væru ætlaðar til
notkunar við votheyslosun,
en að sögn Halldórs hefur
votheyslosunin reynzt mörg-
um bændum erfið. Lyfturn-
ar er hægt að setja upp í
öllum súrheysturnum og
votheysgryfjum og í lang-
flestum hlöðum. Þær eru á
brautum, sem lagðar eru í
loft heygeymslunnar.
Reykjafell kynnir einnig á
sýningunni rafsuðuspenna
og naglabyssur, fyrir utan
Fisher-múrtappa.
Fyrirtækið Reykjafell h/í kynnir á sýningunni tæki til notkunar
við votheyslosun.
^NAÐARSJ^
“CCt
Þróunin er sú að ali■
fuglarœktin fœrist
yfir á fárra hendur
„SAMBAND eggjaíram-
leiðenda kynnir hér á sýning-
unni alifuglarækt, við viljum
gefa fólki yfirlit yfir þcssa
starfsgrein auk þess. sem við
sýnum hér alla þá 10 hænsna-
stoína. sem til eru í landinu. og
er þá miðað við hreinræktaða
stofna. Annars er þessum ein-
stöku afbrigðum ug stofnum
ekki haldið við nema af áhuga-
fólki.“ sagði Þorsteinn Sig-
mundsson. alifuglabóndi.
Elliðahvammi við Elliðavatn.
er við ræddum við hann í
hænsnahúsi sýningarinnar.
Sjálfur er Þorsteinn með 8000
hænur.
„Þróunin í alifuglaræktinni
hefur verið sú að þetta hefur
færst yfir á fárra hendur. Þegar
offramleiðsla verður detta
skussarnir út og hinir lifa.
Staðan er nú þannig að við erum
í þann veginn að geta mettað
markaðinn og ég held að fram-
boð á eggjum verði nóg í vetur,“
sagði Þorsteinn og aðspurður
um hvort fyrirhugað væri að
setja á stofn sameiginlega dreif-
ingarmiðstöð á vegum eggja-
framleiðenda, sagði Þorsteinn:
„Þetta er eilífðarmál, en ég veit
ekki hvort þetta verður nokkurn
tíma að raunveruleika, því að
flestir okkar eru andvígir starf-
rækslu slíkrar dreifingar-
stöðvar.“
Tilgangur Sambands eggja-
framleiðenda er fyrst og fremst
að vinna að sameiginlegum
hagsmunamálum, svo sem
skipulagsbundinni sölu og dreif-
ingu eggja með gæða- og heil-
brigðiseftirliti, bætt ástand með
fóðurblöndur og fóðursölu o.fl.
Sláturfélag Suðurlands
annaðist eggjadreifingu að til-
hiutan sambandsins allt fram
til ársins 1940, en S.E. starf-
rækti eggjadrefingarstöð í eigin
húsakynnum að Hörpugötu 13b
í nokkur ár eftir 1950. Á þessu
tímabili voru í notkun löggiltir
eggjastimplar fyrir félagsmenn,
sem trygging fyrir heilbrigði og
gæðum.
Eitt merkasta átak S.E. var
fullkomin dreifingarstöð, sem
sett var upp í samstarfi við
Sölufélag garðyrkjumanna 1959.
Stöð þessi var búin hentugum
tækjum til gegnumlýsingar á
eggjum, pökkunar og kæliklef-
um, sem gerði kleift að jafna
vörumagnið á markaðinn eftir
framboði og eftirspurn. Þessi
starfsemi reyndist ágætlega,
jafnt fyrir bændur sem neyt-
endur. Þessi starfsemi lagðist
„Við sýnum vélunninn fatnað,
sem unninn hefur verið í öllum
tegundum af heimilisprjónavél-
um, sem eru á markaðinum.“
sagði Hólmfriður Gestsdóttir
hjá Vélprjónasambandi íslands,
en það sýnir ýmiss konar
heimilisiðnað.
Sýningarmunirnir eru fatnað-
ur, jafnt á unga sem gamla, en
einnig er sýnishorn af þeim
bæklingum, sem íslenzkir
kaupendur fá með vélum sínum.
Þá selur Vélprjónasambandið
einnig föt á dúkkur á sýningunni.
Að sögn Hólmfríðar eru félag-
ar í Vélprjónasambandinu nú
eitthvað á þriðja hundrað og eru
þeir hvaðan æva að af landinu.
Vélprjónasamband Islands eru
Ingibjörg Jónsdóttir og Hólmfríður Gestsdóttir (t.h.) við bás
Vélprjónasambands íslands.
samtök einstaklinga, sem eiga
heimilisprjónavélar, nota þær
fyrir sín heimili og vilja jafn-
framt hafa að einhverju leyti
atvinnu af þeim, eins og segir í
kynningarbæklingi frá samtök-
unum. Félagar eru aðallega
húsmæður, sem einhverra hluta
vegna komast ekki út á hinn
almenna vinnumarkað eða vilja
heldur vera heima á sínum
heimilum og einnig nýta sinn
tíma. Fyrst og fremst vill sam-
bandið að félagar þess fái sann-
gjörn laun fyrir sína vinnu, með
fullu tilliti til aðstæðna. Einnig
hefur sambandið hug á að koma
á fót einhvers konar kennslu eða
leiðbeiningum við að vinna á
vélarnar.
Yfir 50% af heildarrœktun
kartafla íRangárvallasúslu
„ÞAÐ ERU fyrst og fremst kartöfl-
ur. sem Grænmetisverzlun land-
búnaðarins sýnir, enda er hún
aðaldreifandi þeirrar vöru, sem
hér er ræktuð og hefur einkaleyfi
á innflutningi,“ sagði Eðvald
Malmquist hjá Grænmetisverzlun-
inni, er við inntum hann eftir þætti
Grænmetisverzlnnarinnar á land-
húnaðarsýningunni.
„Atvinnukartöflubændum hefur
fjölgað nokkuð undanfarin tvö til
þrjú ár,“ sagði Eðvald. „Þá hafa
fleiri sveitir bætzt við og má þar
nefna Mýrdalinn, Landbrot og
Öræfasveitina, en auk þess hefur
kartöflurækt aukizt I Hornafirði
og Eyjafirði siðustu fimm til 10
árin.
Algengasta kartöflutegundin,
sem hér er ræktuð, er rauða
íslenzka kartöflutegundin og eru
um 70% af öllum kartöflum á
markaðnum af þeirri tegund. Þá er
einnig töluvert ræktað af gullauga
og Helgu. Ennfremur hefur verið
lögð áherzla á að rækta meira af
Bintje-afbrigði, en það hentar vel
nútíma matreiðslu, svo sem þegar
verið er að steikja franskar kartöfl-
ur eða baka kartöflur.
í sýningarbás Grænmetisverzlun-
ar landbúnaðarins er m.a. skýringa-
mynd af ræktunarhlutfölium á
Islandi. Þar kemur frarn að lang-
mest er ræktað af kartöflum í
Rangárvallasýslu eða yfir 50 4 af
heildarræktunarmagninu. í Suð-
ur-Þingeyjarsýslu og. Eyjafjarðar-
sýslu eru ræktuð 23,5% og í
Hornafirði 6,7%, en annars staðar
á landinu er ræktað minna. Geta
má þess að gert er ráð fyrir að
heimilisræktun nemi 40% af allri
kartöfluræktuninni, þegar horfir
eins og nú.
„Reynsla síðustu ára hefur sýnt
að eyfirskt útsæði hentar betur,"
heldur Eðvald áfram, „og gefur oft
á tíðum jafnvel 30% meira af
nýtanlegri uppskeru en heimafengið
útsæði.“
Á einum vegg bássins hangir
Eðvald Malmquist ásamt sonardóttur sinni Ástu Guðmundsdóttur
Malmquist í sýningarbás Grænmetisverzlunar landbúnaðarins.