Morgunblaðið - 07.11.1978, Síða 21

20
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. NÓVEMBER 1978
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. NÓVEMBER 1978
29
Útgefandi
Framkvæmdastjórí
Ritstjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Fréttastjóri
Auglýsingastjóri
Ritstjórn og afgreiðsla
Auglýsingar
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guómundsson.
Björn Jóhannsson.
Baldvin Jónsson
Aóalstræti 6, sími 10100.
Aðalstræti 6, sími 22480.
Áskriftargjald 2200.00 kr. á mánuöi innanlands.
í lausasölu 110 kr. eintakið.
Einstaklingurinn
byggir upp landið
Hinni almennu stjórnmálaumræðu hættir oft til að lenda á
villigötum eða jafnvel blindgötum. Aukaatriðin hafa þá verið gerð
að aðalatriðum, svo að það, sem mestu skiptir, fellur í skuggann eða
gleymist jafnvel alveg. Og að sjálfsögðu falla þeir oftast í þessa gryfju,
sem hafa tekið afstöðu fyrirfram og reyna síðan að laga staðreyndirnar í
hendi sér.
Við Islendingar erum stoltir af því, hversu vel okkur hefur tekizt að
byggja upp landið okkar. I stórum dráttum má segja, að hvarvetna blasi
við framtak og uppbygging. I þeim efnum hefur munað mest um það, að
einstaklingum hafa verið gefnar frjálsar hendur til að láta til sín taka,
þannig að dugnaður hans og atorka hefur fengið að njóta sín. Þetta er að
sjálfsögðu mest áberandi í landbúnaði og sjávarútvegi, þar sem
undirstaðan er. En síðan hafa félagssamtök þessara einstaklinga, ýmist í
hlutafélags- eða samvinnurekstrarformi, oftast tekið við úrvinnslunni og
séð um að koma framleiðslunni á markað. Þá hefur iðnaður og verzlun
einkennzt af framtaki einstaklinga.
Þessar staðreyndir vilja oft gleymast, þegar rætt er um málefni
landsbyggðarinnar. Þótt út yfir taki, þegar menn eins og Helgi Seljan,
þingmaður Alþýðubandalagsins, ræðir um það á Alþingi að gera
ráðstafanir af opinberri hálfu til að treysta byggð í sveitum á þeim
grundvelli, að honum sé illa við einstaklingsframtakið. Menn, sem
þannig tala, eru lítt kunnugir hugsunarhætti bænda og þeim forsendum,
sem hugsjónin um jafnvægi í byggð landsins er reist á.
Sjálfsbjargarhvötin
er aflvakinn
Þegar atvinnuþróunin á hinum ýmsu stöðum er rakin, fer ekki hjá
því, að einstakir athafnamenn standa upp úr. Það er að sjálfsögðu
erfitt að nefna nöfn, en spora frumherjanna sér lengi stað, og enn eru á
lífi menn eins og útgerðarmennirnir Ingvar Vilhjálmsson og Einar
Guðfinnsson á Bolungarvík. Um hinn síðarnefnda á það sérstaklega við,
að á Bolungarvík voru síður en svo góð skilyrði til sjósóknar, þótt
skammt væri á miðin. Úrslitum réð, að þar stækkuðu menn við
erfiðleikana í stað þess að gefast upp.
Eyjafjörður er gott dæmi um það, hvernig hver staðurinn á fætur
öðrum hefur náð að eflast og blómgast í krafti sjálfsbjargarviðleitni og
einstaklingsframtaks. Magnús Gamalíelsson á Ólafsfirði hefur um
áratuga skeið staðið fyrir útgerð og fiskverkun. Hraðfrvstihús hans er til
fyrirmyndar um allan búnað og hann er að láta smíða skuttogara í
Slippstöðinni á Akureyri, hinn fullkomnasta, sem þar hefur verið
smíðaður til þessa. Grenivík, Hauganes og Litli-Árskógssandur eru
sjávarpláss í örum vexti. Á öllum þessum stöðum er byggt á
einstaklingsframtakinu, og í krafti þess hefur tekizt samvinna og
samheldni milli íbúanna, sem einstök er. Þetta viðhorf gefur staðnum
aukið gildi, því að hver einstaklingur nýtur sín betur en ella, ef hann á
með einhverjum hætti aðild að atvinnurekstrinum og finnur, að
velgengni hans og fyrirtækisins fer saman. Á þetta ekki sízt við, þar sem
smábátaútgerð eða annar sambærilegur atvinnurekstur blómstrar, — og
mætti þá nefna mörg dæmi til viðbótar.
Þórshöfn verður
að rétta hjálparhönd
Ohætt er að segja, að þeir atburðir, sem nú hafa verið að gerast á
Þórshöfn, séu með meiriháttar slysum í atvinnusögu íslendinga á
síðustu árum. Ástæðan fyrir því, að ráðizt var í kaupin á Fontinum á
sínum tíma, var sú, að afli hafði brugðizt í Þistilfirði um nokkur misseri
og orðið verulegt atvinnuleysi. En samtímis var verið að byggja nýtt
frystihús, sem kallaði á meiri afla. Jafnframt gerðist það, að útgerð
smærri báta dróst saman, en um skeið hafði bátafloti Þórshafnarbúa
verið svipaður að stærð og Húsvíkinga miðað við íbúafjölda.
Óli Þorsteinsson hreppsnefndarmaður á Þórshöfn hefur látið svo
ummælt hér í Morgunblaðinu, að skiptar skoðanir séu um, hvort rétt sé
að reyna þar skuttogaraútgerð, þar sem heimamenn fáist ekki til að fara
á skipið, en það hefur kostnað og frátafir í för með sér að manna það nær
eingöngu aðkomumönnum. Á hinn bóginn telur hann, að Þórshafnarbúar
væru ofan á núna, ef þeir hefðu fengið nýjan togara um leið og
Vopnfirðingar.
Allt um það er ljóst, að atvinnulífið á Þórshöfn er í rúst. Vandinn er
svo mikill, að heimamenn geta ekki einir risið undir honum. Þess vegna
verður samfélagið að koma til og tryggja rekstur hraðfrystihússins með
því að skjóta fleiri stoðum undir hráefnisöflunina með því að virkja það
framtak, sem býr i einstaklingunum á staðnum. Það mun reynast
giftudrýgst, þegar til langs tíma er litið.
JÓN SIGURÐSSON, HAGRANNSÓKNARSTJÓRI:
FYRIR nokkru bírtist í Morgun-
blaðinu frétt af skrifum Halldórs
Guöjónssonar, dósents, í tímaritiö
Frjálsa verzlun, sem nýkomið er út,
Þar sem hann gagnrýnir skýrslu
Verðbólgunefndarinnar svonefndu,
sem ríkisstjórn Geirs Hallgríms-
sonar skipaði í október 1976 til Þess
að kanna horfur í verðlagsmálum
og gera tillögur til Þess að draga úr
verðbólgu.
Jón Sigurösson, hagrannsókna-
stjóri, sem var formaður Verðbólgu-
nefndar, mun í næsta hefti Frjálsrar
verzlunar, gera athugasemdir við
Þessi skrif Halldórs. Morgunblaðið
hefur fengið athugasemdirnar til
birtingar.
í Frjálsri verzlun hafa nýlega ( í
8. og 9. tbl., 1978), birzt tvær
greinar eftir Halldór Guðjónsson,
dósent, þar sem því er haldið fram,
að í skýrslu Verðbólgunefndar um
verðbólguvandann, sem út kom í
febrúarmánuði síðast liðnum, séu
mjög margar og alvarlegar hag-
fræðilegar villur. Halldór segist
styðja þessa fullyrðingu með
þremur dæmum, en færir ekki
önnur efnisleg rök fyrir máli sínu.
Dæmin um hinar meintu, alvar-
legu villur eru þannig valin, og
útlegging Halldórs á þeim svo
villandi, að ekki verður hjá því
komizt að gera þar við nokkrar
athugasemdir. Halldór virðist
skrifa af nokkrum fræðilegum
metnaði, og væri því ástæða til að
ætla, að hann vandaði vinnubrögð
sín í hvívetna. Því miður er því
ekki að heilsa í þessum greinum,
en þær eru fullar af stóryrðum,
sem virðast reist á litlum sannind-
um.
1. Gjaldeyrisreikningar
í einkaeign.
Skrif Halldórs verða ekki skilin
öðruvísi en svo, að hann haldi því
fram, að í skýrslu Verðbólgu-
nefndar sé byggt á þeirri
kenningu, að menn, sem eiga
erlendan gjaldeyri reyni að losa
sig við hann, telji þeir hættu á
gengislækkun. Þarflaust er að
orðlengja það, að í áliti Verðbólgu-
nefndar er gengið út frá hinu
gagnstæða. Reyndar sýnir Halldór
hvergi fram á, að þessi „villa“ sem
hann telur sig hafa fundið, hafi
haft áhrif á tillögur Verðbólgu-
nefndar. Rök hans í málinu eru
þau ein, að hann slítur úr sam-
hengi eina setningu, þar sem
fjallað er um gjaldeyrisreikninga í
einkaeign, og túlkar hana síðan
eins og hinum hentar.
Á bls. 153 í skýrslu Verðbólgu-
nefndar segir: „I þriðja lagi er
hugsanlegt að rýmka um reglur
um gjaldeyriseign einstaklinga og
fyrirtækja þannig, að gjaldeyris-
sjóðir væru að einhverju leyti í
einkaeign". Nokkru neðar á sömu
síðu er fjallað um kosti og galla
þessarar leiðar og þá sagt: „Þriðja
leiðin — frjálsir gjaldeyris-
reikningar, sem þegar er til vísir
að — hefur þann kost að hún
höfðar til sparnaðarhneigðar
almennings og býður upp á sparn-
aðarform, sem heldur allvel
verðgildi sínu, auk þess sem rýmri
reglur um gjaldeyrisviðskipti hér
á landi geta verið æskilegar af
öðrum ástæðum. “ Þegar rætt er
um ókosti frjálsra gjaldeyris-
reikninga, er dregið í efa, að þeir
orki ávallt til sveiflujöfnunar, og
þá sagt: „Búast mætti við, að fé
rynni út af einkareikningum,
þegar hætta væri talin á gengis-
breytingu." Hér eru augljóslega
höfð í huga áhrif af spá-
kaupmennsku. Þetta er einmitt
setningin, sem Halldór tekur upp
úr skýrslunni og telur fela í sér
villu. Hins vegar liggur beint við
að skila setninguna á eftirfarandi
hátt sé hún tekin ein sér: „Búast
mætti við, að fé rynni út af
venjulegum, innlendum einka-
reikningum í íslenzkum krónum.
þegar hætta væri talin á
gengislækkun. en út af gjald-
eyrisreikningum í einkaeign
þegar hætta væri talin á
gengishækkun." Þessi skilningur
ætti reyndar að vera nógu ljós af
samhenginu, þótt ugglaust hefði
mátt komast skýrar að orði.
2. Bindiskylda og
ávöxtun f jár erlendis.
Halldór telur það alvarlega
villu, að í skýrslunni sé talað um
þrjár leiðir „til að ávaxta fé
erlendis", þegar reyndar sé þar, að
því er hann segir „aðeins bent á
leiðir til að draga saman fé
innanlands, sem síðan mætti
ávaxta innanlands eða erlendis. “
Um hvað snýst málið í raun og
veru? Orðin, sem Halldór vitnar
til, eru einungis ein setning úr
kafla, sem fjallar um heildarstjórn
peninga og gengismála, þar sem
m.a. er rætt um hvaða ráðstafanir
komi til greina til að mynda og
nota gjaldeyrisvarasjóði til
sveiflujöfnunar í þjóðarbúskapn-
um. í skýrslunni segir aðeins:
„Ávöxtun fjár erlendis virðist
einkum geta orðið með þrennum
hætti.“ í næstu málsgrein á undan
er því haldið fram, að hægt
vaxandi framboð á peningum sé
eitt skilyrði þess, að eftirspurn
aukist í samræmi við framleiðslu-
getu. Einungis virðist unnt að
halda vaxtarhraða peningamagns
stöðugum, þegar um miklar sveifl-
ur útflutningstekna er að ræða,
með því að ávaxta hluta af
útflutningstekjuauka erlendis.
„Þegar miður áraði, yrði aftur á
móti gengið á gjaldeyrissjóði."
Af þessu sést, að verið er að
fjalla um það, með hvaða hætti
megi nota gjaldeyrissjóði til jöfn-
unar á sveiflum útflutningstekna í
því skyni að halda vexti peninga-
magns í umferð sem stöðugustum.
Hagstjórnarvandinn er í því fólg-
inn hvernig koma megi þessari
skipan á, og eru þrjár leiðir
nefndar (bls. 153) til að safna
slíkum sjóðum, þegar umfram-
framboð er á peningamarkaði, en
ganga á þá, þegar peningaframboð
fer þverrandi. Leiðarnar þrjár sem
nefndar eru, eru þessar: Verð- og
aflajöfnunarsjóðir í sjávarútvegi,
virk notkun vaxta og bindiskyldu
innlánsstofnana við Seðlabankann
og loks rýmri reglur um gjald-
eyrisreikninga i einkaeign.
Flestum mun ljóst, að umræðan
snýst um beitingu gjaldeyrissjóða
að því gefnu, að jafnan reynist
unnt að ávaxta þá erlendis. Slík
forsenda er alvanaleg, þegar smá-
ríki eiga í hlut, þar sem áhrifin á
peningamarkað erlendis hljóta að
vera hverfandi.
Orðin „ávöxtun fjár erlendis“
lýsa auðvitað ekki ein sér þeim
hugmyndum um gjaldeyrissjóði,
sem hreyft er í skýrslu Verðbólgu-
nefndar. Gagnrýni Halldórs á
þessu orðalagi snertir ekki efni
skýrslunnar að neinu leyti fremur
en hugleiðingar hans um bindi-
skylduna, sem fylgja henni í
greininni.
________3. Vaxtamál__________
Halldór telur, að um „hagfræði-
lega villu“ sé að ræða, þar sem
sagt er, að „... virkari vaxtastefna
er tvímælalaust nauðsynleg, en
einkar ólíklegt er þó, að vaxta-
breytingar einar dygðu ávallt til
að koma á jafnvægi .á peninga-
markaðinum. Til þess þyrftu
vextir að vera svo háir, þegar
peningaframboð er mikið í góðæri,
að ósennilegt er, að ávöxtunar-
tækifæri fyndust jafnharðan inn-
anlands."
Þetta kann að virðast torskilið í
fyrstu, en skýring fylgir i næstu
setningu. „Þegar peningaframboð
er mikið, er því eðlilegast að hluti
þess sé ávaxtaður erlendis, nema
þörf reynist fyrir það innanlands,
eins og nánar er vikið að hér á
eftir. Með því móti væri auðveld-
ara að halda jafnvægi á peninga-
markaði með jafnari vaxtakjörum,
sem án alls efa kæmi öllum
atvinnuvegum til góða.“
Misskilningur Halldórs liggur í
því, að hann gætir þess ekki, að
hér á landi hafa vextir lítil sem
engin áhrif á peningaframboð, að
því leyti sem það er af erlendum
uppruna. Vaxtabreytingar hér
innanlands hafa hvorki áhrif á
fiskgengd í sjónum né á eftirspurn
eftir afurðum okkar erlendis. Þær
hafa hins vegar áhrif á eftirspurn
eftir lánsfé og á sparnað. Háir
vextir draga úr útgjöldum á
þensluskeiði og stuðla jafnframt
að sparnaði. En eigi þenslan rætur
sínar að rekja til góðra aflabragða
eða hagstæðs erlends verðlags er
ólíklegt, að vaxtahækkun ein sé
nægilega öflugt eða heppilegt
verkfæri til að draga úr henni.
Aðrar aðgerðir til þess að draga úr
peningaframboði og mynda sjóði
erlendis eiga þá rétt á sér
jafnhliða vaxtahækkun. í slöku
árferði mætti svo lækka vexti til
að auka umsvif innanlands, og yrði
þá um leið gengið á sjóði þá, sem
söfnuðust í góðærinu. Með tilliti til
sveiflujöfnunar eingöngu mætti
auðvitað ná sama árangri með því
að safna erlendum skuldum, þegar
illa árar, en borga í auknum mæli
af erlendum lánum, þegar gjald-
eyristekjur aukast.
Nokkuð öðru máli kann að gegna
í ríkjum, sem hafa umtalsverðan
fjármagnsmarkað og leyfa frjáls-
an flutning fjármagns milli landa.
Þar geta vextir haft bein áhrif á
vöxt erlenda hluta peningagrunns-
ins. Þar gæti gilt, að umframfram-
boð á peningum væri tilkomið
vegna hærri vaxta en í öðrum
löndum og því væri affarasælast
með tilliti til sveiflujöfnunar að
láta vexti fara lækkandi til að
draga úr frekara innstreymi fjár.
___________Lokaorð_____________
Halldór Guðjónsson finnur
skýrslu Verðbólgunefndar margt
til foráttu, bæði frá fræðilegu og
stjórnmálalegu sjónarmiði. Hann
færir hins vegar ekki önnur rök
fyrir máli sínu eða skoðunum en
dæmin þrjú, sem rædd hafa verið
hér að framan, en þar virðist
fremur vera um orðalag en efnis-
atriði að tefla. Fyrstu tvö dæmin
eru reyndar hártoganir á einstök-
um setningum, sem slitnar eru úr
samhengi. Þriðja dæmið er að
I nokkru reist á sömu vinnuaðferð
og að nokkru, að því er virðist, á
skoðanamun í vaxtamálum. Þótt
vaxtastefna sé hér á landi næsta
umdeild, er með engu skynsamlegu
móti hægt að halda því fram, að
ábendingarnar í 4. kafla skýrslu
verðbólgunefndar í þessu efni séu
byggðar á hagfræðilegum villum.
Hér er um ályktanir og stefnu-
ábendingar að ræða, sem byggðar
eru á hagfræðikenningum, sem eru
vel þekktar — en ekki óumdeildar.
Þessar kenningar er auðvelt að
finna í fræðiritum, sem fjalla um
verðbólgu í litlum hagkerfum, sem
mjög eru háð utanríkisverzlun.
Athuganir á raunverulegri hag-
þróun hér á landi virðast styðja
gildi þessara kenninga við íslenzk-
ar aðstæður.
Vel má vera, að fræðileg útlist-
un i skýrslu Verðbólgunefndar
hefði mátt vera rækilegri um þetta
og fleiri atriði. En á það er rétt að
minna, að skýrslan var ekki
hugsuð sem fræðirit heldur fyrst
og fremst tilraun til þess að ná
samstöðu í nokkuð sundurleitum
hópi manna um úrræði til að
draga úr verðbólgu.
Halldór notar í greinum sínum
þá alkunnu áróðursaðferð að
varpa rýrð á meginefni skýrslunn-
ar, sem hann fjallar alls ekki um,
með því að reyna að sýna fram á
„villur" í einstökum atriðum,
slitnum úr samhengi. Þessi vinnu-
aðferð samrýmist illa þeim kröf-
um um fræðimennsku og vísinda-
leg vinnubrögð, sem dósentinn
gerir til annarra.
Athugasemdir við greinar
Halldórs Guðjónssonar um
skýrslu verðbólgunefndar
Hokksráðsfundur Sjálfstæðisflokksms:
Umsvif ríkisins takmar kist af tekjuöf lun innan strangra marka
A flokksráðs- og formanna-
ráðstefnu Sjálfstæðisflokksins,
sem haldin var um helgina, var
samhljóöa samþykkt eftirfar-
andi stjórnmálaályktun:
Frelsi borgaranna
„Markmiö Sjálfstæöisflokksins er
frelsi einstaklingsins í andlegu og
efnalegu tilliti. Þessu markmiði vill
flokkurinn ná meö því aö efla
lýöræöi og athafnafrelsi. Viröing
fyrir mannréttindum og gagnkvæm
virðing manna innbyrðis eru horn-
steinar Sjálfstæöisstefnunnar. Sjálf-
stæðisflokkurinn hafnar öllum póli-
tískum kreddukenningum en byggir
á sjálfstæöri hugsun og frjálsri
skoðanamyndun í frjálsu þjóðfélagi.
Hann stendur vörö um frelsi borgar-
anna, kristileg lífsviöhorf, fjölskyld-
una og heimiliö.
Gegn ríkisforsjá
Sjálfstæöisflokkurinn hafnar ríkis-
forsjá, sem hneppir einstaklingana í
fjötra, skerðir frelsi þeirra og fjárráö
og lamar framtak þeirra. Sjálf-
stæðisflokkurinn bendir á, að vel-
ferö og velmegun hefur vaxiö mest í
þeim ríkjum, sem byggja á athafna-
frelsi. Vaxandi velmegun hefur leitt
til aukinnar getu til aö sinna
margskonar verkefnum, sem áöur
voru naum skilyrði til aö fást viö.
Ráðstöfunarfé
borgaranna
takmarkist ekki af
umsvifum ríkisins
Heilsugæsla hefur stóraukist, um-
önnun aldraðra batnaö, menntun
aukist og batnaö, lífsskilyrði fatlaöra
veriö bætt.
Atorka og framtak
Fullnæging þessara óska og
annarra á sviöi samhjálpar byggist á
heilbrigðu athafnalífi, starfsvilja og
atorku þeirra, sem framleiöslustörf-
in vinna, vaxandi sparnaöi og
skynsamlegri ráðstöfun hans til
eflingar framleiöslu. Sjálfstæöis-
flokkurinn vekur athygli á mikilvægi
starfsemi einstaklinga í frjálsu
félagastarfi til hjálpar þeim, sem
minna mega sín, og hvetur til
stuönings viö framtak þessara aöila,
sem er vitnisburður um þann
árangur, sem næst, þegar atorka
einstaklinga nýtur sín.
Víða um heim hafa umsvif ríkisins
og opinberra aöila vaxiö mikiö.
ísland hefur ekki fariö varhluta af
þessari þróun, sem hefur minnkaö
svigrúm einstaklinganna og sam-
taka þeirra.
Ríkið hefur tekiö til sín æ stærri
hlut af tekjum borgaranna og notaö
til margvíslegra verkefna. Aö mati
Sjálfstæöisflokksins draga háir
skattar og opiriber afskipti af
atvinnulífi úr atorku og starfsvilja
meö þeim afleiöingum aö hagvöxtur
minnkar.
Sjálfstæöisflokkurinn, sem
fremsti málsvari heilbrigös athafna-
lífs og þess, aö framtak einstakling-
anna fái notið sín, hefur í þessu efni
sérstöku hlutverki aö gegna. Sjálf-
stæöisflokkurinn telur þaö höfuð-
verkefni sitt aö standa vörö um
þessi viðhorf og berjast fyrir viöur-
kenningu þeirra.
Þetta víll
Sjálfstæðisflokkurinn
Sjálfstæöisflokkurinn vill:
hraöa endurskoöun stjórnskrár-
innar m.a. til þess aö jafna kosning-
arrétt og auka valfrelsi kjósenda
meö persónukjöri og leggur megin-
áherlsu á, aö breytingar í því efni
veröi gerðar á yfirstandandi kjör-
tímabili
aö viö ríkjandi ástand í heimsmál-
um veröi íslenska þjóöin tengd
vestrænum lýöræðisríkjum til sam-
eiginlegra varna hins frjálsa heims
vinna aö skýrri verkaskiptingu
milli ríkis og sveitarfélaga í því skyni
aö efla sjálfstæöi sveitarfélaganna
gagnvart ríkisvaldinu.
fylgja fast eftir stefnu sinni í
samgöngumálum.
nýta eftir megni þær miklu
auölindir sem fólgnar eru í fallvötn-
um og jarðhita landsins.
vinna aö vernd og skynsamlegri
nýtingu þeirrar auðsuppsprettu,
sem fólgin er í hafsvæðum þeim
sem landsmenn hafa nú fengið
óskoraöa lögsögu yfir eftir langa og
haröa baráttu. Jafnframt veröi þess
gætt, aö tryggja sem best réttindi
íslands utan 200 mílna efnahagslög-
sögunnar.
Efnalegt sjálfstæði
Sjálfstæöisflokkurinn telur for-
sendu framfara á íslandi vera traust
efnahagslíf, sem byggir á frjálsu
framtaki einstaklinganna.
Viöamesta og um leið vandasam-
asta verkefniö í íslenskum stjórn-
málum er tvímælalaust aö draga úr
veröbólgunni og koma henni niður á
svipað stig og í helstu viðskiptalönd-
um okkar. Samhliða veröur aö
tryggja atvinnuvegunum rekstrar-
grundvöll og viöskiptajöfnuð viö
útlönd.
Kaupmáttartrygging en ekki
krónutöluhækkun er meginmarkmiö
í kjaramálum.
Úrræði í efnahagsmálum
í einstökum greinum vill Sjálf-
stæðisflokkurinn beita eftirtöldum
ráöum:
Skrá gengið rétt.
Efla veröjöfnunarsjóöi og beita
þeim til raunverulegrar veröjöfnun-
ar.
Tryggja verðgildi sparifjár svo
sparnaður veröi eftirsóknarverður.
Hamla gegn óaröbærri fjárfest-
ingu hins opinbera.
Ná jafnvægi í ríkisfjármálum.
Takmarka ríkisumsvif og draga úr
rekstrarútgjöldum ríkisins.
Beita róttækum aögeröum til
endurbóta í opinberum rekstri.
Losa ríkið viö aöild að margvís-
legum rekstri, sem það er þátttak-
andi í.
Búa þannig aö iðnaði, verslun og
öörum þjónustugreinum aö kostir
frjálsrar samkeppni fái aö fullu notiö
sín.
Endurskoða vísitölukerfiö meö
þaö fyrir augum aö eyöa víxlhækk-
unum verðlags og kaupgjalds, en
tryggja aö tekjur launþega séu í
samræmi viö þjóöartekjur og af-
komu atvinnuveganna.
Stefna aö því aö laun fyrir
dagvinnu nægi til framfærslu.
Eyðsluskattar í stað skatta
á verðmætasköpun
Sjálfstæöisflokkurinn vill setja
skattlagningu hins opinbera ströng
mörk. Skattlagningu veröi beint aö
eyðslu fremur en verömætasköpun
og vinnuframlagi. Tekjuskattur verði
afnuminn af almennum launatekj-
um. Umsvif ríkisins takmarkist af
Þessari tekjuöflun — ráðstöfunarfé
borgaranna takmarkist ekki af
umsvifum ríkisins.
Fyrstu aögeröir núverandi ríkis-
stjórnar í efnahagsmálum sýna, aö
grundvöllur kosningasigurs sósíal-
isku flokkanna s.l. sumar byggöist á
lýðskrumi og óraunsæju mati á
stöðu efnahagsmála.
Ráöstafanir stjórnarinnar eru
aðeins til bráöabirgða og höggva
ekki að rótum þeirrar efnahags-
meinsemdar, sem grafiö hefur um
sig í íslensku þjóöfélagi. Hiö opin-
bera krefur nú mikinn fjölda lands-
manna um allt aö 70 krónur af
hverjum 100, sem þeir vinna sér inn.
Svo óheyrileg skattheimta dregur úr
verðmætasköpun í þjóðfélaginu,
lamar vinnuvilja fólks og ýtir undir
skattsvik, auk þess sem afturvirk
löggjöf um skattheimtu misbýöur
réttarvitund almennings.
Alþýöubandalagiö ræöur mestu í
stjórnarsamstarfinu og notfærir sér
hentistefnu, glámskyggni og veik-
lyndi hinna flokkanna beggja til að
knýja fram sín eigin sjónarmiö.
Hallarekstur
Undirstöðuatvinnuvegir lands-
manna eru reknir meö halla, sem
leitt getur til alvarlegs atvinnuleysis.
í staö raunvaxta til aö efla sparnaö
er bæöi boðuð hækkun og lækkun
vaxta. Fjárhag ríkisins er teflt í
tvísýnu og fyrirsjáanlegur milljarða
halli í ríkisfjármálum.
Markmiöið er beinlínis aö grafa
undan frjálsu og traustu athafnalífi.
Uppskera þessa verður ríkisrekstur
og ríkiseftirlit.
Brostin kosningafyrirheit
Fyrir kosningar s.l. vor lagöi
Sjálfstæðisflokkurinn áherslu á aö
opna augu manna fyrir þeim efna-
hagslegu öröugleikum, sem íslenska
þjóöin hlaut aö standa frammi fyrir.
Þverstæöan í kosningabaráttunni
var sú, aö þáverandi stjórnarand-
stöðuflokkar, Alþýöuflokkur og Al-
þýöubandalag, töldu kjósendum trú
um, aö ástandiö væri annað og
betra en hinn kaldi veruieiki sagöi til
um. Kosningafyrirheit þeirra voru
því ekki raunhæf og fengu af þeim
sökum ekki staöist svo sem ríkjandi
ringulreiö staöfestir.
Tímabundin stjórnarandstaöa
breytir ekki þeirri staðreynd, aö
Sjálfstæöisflokkurinn er kjölfesta
íslenskra stjórnmála og brjóstvörn
frelsis og framfara."