Morgunblaðið - 11.01.1979, Síða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 11. JANÚAR 1979
Vl» ’tpn),,
kaff/nu i r®

Láttu þetta ekki á þig fá, kunningi. — Ég er viss um að
það eru margir sem vildu hafa veggskápana þannig úr garði
gerða.
Heyrðu væna mín! Ég er hérna
í stórkjörsbúðinni. Á ég að
taka citthvað með heim?
Hjónabandið
Hjónabandið er mjög til um-
ræðu á þessum árum. Skiptist fólk
aðallega í tvo hópa: Þeir sem
viðurkenna hjónabandið og þeir
sem búa í óvígðri sambúð.
Það er því ætlun undirritaðs
með þessum línum að fá að benda
á einn ritningarstað Biblíunnar
um hjónabandið og koma með
dæmi sem sýnir, að vísu innan
ramma tveggja einstaklinga,
hvernig nútímasamband þeirra er
sem vilja afmá hjónabandið.
Þannig samband sýnir glöggt hve
órafjarlægt það er því sem þykja
mun sómasamlegt samkvæmt orði
Guðs.
Undirritaður átti tal við ung
hjón fyrir skömmu og lýsa lifn-
aðarhættir þeirra vel sambandi
fólks sem vill lifa og búa í óvígðri
sambúð og afmá hjónabandið.
Þessi ungu hjón búa í íbúð sinni
með börnum sínum. Þau eiga sinn
bíl og öll þau þægindi sem hvern
efnishyggjumann í nútímaþjóð-
félagi fýsir að eiga. Þau lifa sem sé
ósköp eðlilegu fjölskyldulífi.
Hugsunarháttur þeirra sem að
vísu er þeirra séreinkenni skapar
lifnaðarhætti þeirra. Þau sjá galla
og ófullkomleika mannsins sem
aðrir sjá ekki. En það er eins og
þau hafi gert uppreisn gegn Guði
eins og svo margir sem ekki hafa
kynnt sér Biblíuna og skilja því
þar af leiðandi ekki hvernig í öllu
liggur. Þessi ungu hjón lifa sér
meðvitandi um ófullkomleika sinn
og í sálrænni eymd sinni trúa þau
ekki og lifa því eins og þeim sýnist.
Skemmtanir þeirra eru m.a. þær
að þau fara í drykkjuveislur og
ýmsar aðrar álíka veislur og þykir
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Úrspilsæfingu vikunnar má eins
kalla spjall um möguleika til að
vinna hálfslemmu eða hugsanlega
tapa eins fáum slögum og hægt er.
Norður
S. 7
II. G73
T. KD109
L. D8753
Suður
S. ÁKDG84
H. ÁK54
T. G
L. ÁG
Samningurinn er sex spaðar og
vestur sþilar út hjartasexi. Gosinn
fær slaginn en austur lætur
tvistinn. Þetta var ágæt (og
nauðsynleg) byrjun en hvernig ber
að haga framhaldi spilsins?
Þetta er eflaust í eina sinn, sem
hægt verður að spila frá borði og
svíning í laufi því freistandi. En þó
hún tækist yki það ekki sigurlík-
urnar svo neinu nemi. Til þess þarf
austur að eiga kónginn einspil eða
aðeins eitt smáspil með honum og
tígulásinn að auki. En þó við
sleppum svíningunni eru til leiðir
sem gætu tekist og nægðu gegn
seinni möguleikanum sem nefndur
var.
Besta upphafið er, að taka
trompin eins oft og þarf. Þar má
ekki gefa slag svo við sleppum
þeim möguleika. Síðan tökum við á
hjartaás. Sé austur þá ekki með
spilum við tígli á drottninguna.
Þá vinnum við spilið ef austur á
bæði tígulás og laufkóng, þar sem
laufdrottningin verður innkoma til
að geta notið tíglanna. Og við
fáum ellefu slagi eigi vestur ásinn
en austur kónginn. Vestur drepur
þá tígulgosann og spilar hjarta.
Austur verður varnarlaus þegar
við spilum lausfás og gosa og við
losum okkur við síðasta hjartað
þegar hann spilar öðrumhvorum
láglitnum.
En fylgi báðir þegar við tökum á
hjartaásinn tökum við á kónginn
líka. Og séum við svo heppin að
hjörtun falli 3—3 er spilið unnið
eigi vestur tígulásinn. Fln hafi
vestur átt fjögur hjartaspiL í
upphafi verður austur að eiga
háspilin, sem máli skipta.
Til samans er þessi Spila-
mennska mun betri en að svína
laufi í 2. slag. Og við sleppum
alveg þeim möguleika, að vestur
eigi laufkónginn blankan.
COSPER
=,ms£Si COSPER,
Get ég fengið einsmanns herbergi með sturtu?
„Fjólur — mín ljúfa“
Framhaldssaga eftir Else Fischer
Jóhanna Kristjónsdóttir pýddi
30
— Sjáðu bara sjálfur. Súlinn
er að verða gegnvotur...
Martin leit skelfdur á um-
merkin og á Susanne og svo leit
hann eins og hálf kindarlega
upp í loftið.
— Hamingjan góða. bað er
hellirigning, hvað hef ég eigin-
lega veriö að hugsa.
Hann þrýsti kossi á andlit
hennar.
— Og ef við eigum endilcga
að skoða okkur um hér í
skóginum gæti ég líka vel
hugsað mér að sjá eitthvað sem
vari ögn nær nútíðinni. hélt
hún áfram og smeygði sér aftur
í skúinn. — Hvernig væri til
dæmis að sýna mér skógarstíg-
inn sem ég hef aðeins farið um í
myrkri. bessi minnisstæði stað-
ur þar sem mér var fagnað á
alveg sérstakan hátt.
Martin hristi hiifuðið.
— bú verður að afsaka.
elskan mín. En við fundum þig
á þjóðveginum, en ckki á
stígnum. Ertu viss um þú hafir
ekki hara fengið hálfgert sjokk
þegar hillinn lenti í skurðinum,
... ég á við... Hann hikaði við.
— Ég á við, þessi saga þín er
dálitið sérkennileg. því að
hvernig heíðir þú .átt að kom-
ast þaðan og út á þjóðveginn og
hvers vegna ætti einhver að
hafa hug á því að slá þig
niður... hér býr friðsemdar-
fúlk. betta er ekki Nýhöfn.
— Maður hefur nú heyrt um
fyllihyttur frá Álahorg 'sem
hafa farið hamförum hér í
skúginum.
— Á sumrin já. cn ekki í
slíku veðri um hávetur.
Martin nam staðar og reyndi
á ný að kveikja í pípu sinni en
það túkst ekki.
— bú hcldur sem sagt ég
hafi sagt úsatt.
Rödd Susanne var grunsam-
lega róleg.
— Nei. ekki að þú segir
ósatt. Ástin mín. auðvitað
hvarflar ekkert slíkt að mér.
En hvers vegna skyldum við
finna þig á þjóðveginum ef þú
hefðir verið slegin niður á
skúgarveginum? Eg hef heyrt
um ýmsa sem hafa fengið meiri
háttar sjokk. þegar svona
nokkuð hefur komið fyrir...
— Hvað um rauða sandinn í
hárinu á mér?
— bað er alls staðar í
Danmörku rauður sandur.
Haföiröu ekki gluggann opinn
á leiðinni.
— Jú, víst gerði ég það.
Susanne hikaði.
— Ég verð að viðurkenna að
ég er dálitið rugluð í ríminu,
því að auðvitað gæti þetta hafa
gerzt á þcnnan hátt sem þú ert
að tala um. Ég get hafa íengið
snert af taugaáfalli og ímyndað
mér þetta allt. en ég verð að
segja að það er mjög lifandi í
huga mínum. Ég sé enn veruna
á veginum fyrir mér greinilega
eins og hún lægi þar enn. Eg
finn gróít efnið í jakkanum
hans og ég heyri skrítið hljúðið
fyrir cyrum mér. þegar hand-
leggurinn féll máttlaus niður.
— Og þú heldur þú getir
þekkt staðinn í skúgarveginum
aftur?
— Ilann er meitlaður í huga
minn.
Susanne talaði rúlega en af
sannfæringu.
— Susanne, elsku vina mín.
Ég verð æ sannfærðari um, að
þú ert að imynda þér allt um
þessa dularfullu árás.
Martin brosti umburðarlynd-
ur.
s Skógarvegurinn sem þú seg-
ist þekkja svo vel — við höfum
verið að ganga hann síðustu
fimm mínúturnar.
— Nei, þetta er úréttlátt. Við
höfum gengið um skúginn
þveran og endilangan í marga
klukkutíma. bú getur ekki
ætlast til þess að eftir að hafa
séð milljón tré þekki ég allt í
einu þau sem ég sá í gærkvöldi.
í gærkviildi var líka dimmt. nú
er hjart af degi. Ilvers vegna er
þér svona mikið í mun að sanna
að þetta séu úrar í mér?
— Vegna þess mér fyndist sú
tilhugsun úbærileg ef þú hefðir