Morgunblaðið - 20.01.1979, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 20. JANÚAR 1979
29
Jóhann Pétur Guðjónsson, 7 ára, Reykjavík.
SNJÓR eftir E.P.
Mikið snjóaði. Allir
krakkarnir voru úti að leika
sér nema Margrét litla. Hún
var veik og mátti ekki fara
út. Hún sat úti við gluggann
í rúminu sínu og horfði á
krakkana leika sér.
Allt í einu kom mamma
hennar inn. Margrét spurði,
hvort hún vildi ekki lesa
fyrir sig sögu. Mamma henn-
ar sagðist skyldu segja
henni sögu eftir smá stund.
Meðan mamma hennar þvoði
upp eftir matinn, horfði
Margrét út um gluggann.
En mamma hennar sagði
henni eftirfarandi sögui
Þegar ég var lítil fóru
pabbi minn og mamma einu
sinni með mig á skiði upp í
Hveradal. Þau fóru með
skíði, en ég var svo lítil, að
ég var höfð á sleða. Við
fórum með rútunni frá Bif-
reiðastöð íslands.
í fyrstu brekkunni datt
pabbi fimm sinnum og
mamma fór að hlæja. Þegar
hann kom niður, sagði húni
„Ef við hefðum haft kúst og
gulrót, gætum við stillt þér
upp og haft þig fyrir snjó-
karl!“
En þegar við ætluðum svo
heim, kom dálftið óvænt
fyrir. Mamma og pabbi
gleymdu mér á sleðanum, og
allir í rútunni fóru að leita
að mér. Loksins fann bíl-
stjórinn mig, og mikuð urðu
pabbi og mamma fegin,
þegar hann spurði þau,
hvort ég væri barnið, sem
væri verið að leita að. Svo
rétti pabbi bílstjóranum
5000 krónur, og ég hugsaði
með mér, að ég mætti ekki
týnast oft, því að þá yrði
pabbi svo fátækur.
En nú, sagði mamma
hennar Margrétar, að sagan
væri á enda og pabbi hennar
væri bráðum að koma heim.
Krakkarnir úti voru að
ljúka við snjókarlinn og
bróðir hennar Margrétar
kom inn og spurði mömmu
sína, hvort hann mætti fá
gulrót til að hafa fyrir nef,
og brauðmola til þess að
gefa snjótittlingunum, sem
væru svo svangir. Og
mamma gaf honum hvort
tveggja.

I Jesú nafni
í Jesú nafni áfram enn
með &ri nýju. kristnir menn.
Það nafn um árs- ok ævispor
sé æðsta gleði og blessun vor.
( nafni hans æ nýtt er ár,
því nafni er (træðir öll vor sár.
1 nafni hans fá börnin blfð
Guðs blcssun fyrst á ævitíð.
1 nafni hans, þótt haust sé kalt,
vér horfum glaðir fram á allt.
( nafni hans, er þróttur þver,
vér þráum líf, sem betra er.
Á hverri árs- og ævitfð
er allt að breytast fyrr og síð.
Þótt breytist allt, þó einn er jafn
um eilffð ber hann Jesú nafn.
Valdimar Briem.
Völund
arhús
Byrjaðu efst í vinstra
horni, þegar þú ferð gegnum
þetta flókna völundarhús.
Notaðu blýant, svo að þú
getir strokað út, ef þú skyldir
lenda í blindgötum. Tak-
markið er reiturinn með
þríhyrningunum þremur
neðst til hægri.
Nafn höf-
undar vantaði
Þau leiðu mistök urðu í þriðju-
dagsblaðinu, að í sögunni um Ána
og Mundu kom ekki fram nafn
höfundar. En höfundur teikni-
myndasögunnar er Ingibjörg Bald-
ursdóttir, 13 ára.
Þórhildur frá Kross-
dal — Áttrœð í dag
Ég kynntist þeim í bernsku,
systkinunum frá Krossdal í Keldu-
hverfi; Guðrúnu, sem giftist
Kristjáni Eggertssyni í Grímsey,
Þórarni bónda í Krossdal og
Þórhildi, sem fjöldi manns í landi
okkar heiðrar í dag, áttræða að
aldri og byggist sá heiður og
hennar ástsæld, sem hún fær nú
að njóta, á merku, kærleiksríku en
hljóðlátu ævistarfi, sem á rætur í
ástríku og fórnfúsu eðli, sem hún
fékk úr ágætum ættstofnum í
Norður-Þingeyjasýslu ásamt
handleiðslu Drottins.
Þórhjldur Björg Jóhannesdótt-
ir, en svo heitir hún fullu nafni,
fæddist að Víkingavatni 20. janúar
1899. Faðir hennar var Jóhannes
Sæmundsson, seinna bóndi í
Krossdal, bróðir Friðriks bónda á
Efri-Hólum og voru þeir af
Gottskálksætt, sem margir bók-
mennta- og gáfumenn eru af
komnir, og má þar nefna m.a.
Benedikt Björnsson, skólastjóra á
Húsavík (Björn austræna), Bene-
dikt Sveinsson, landsbókavörð og
alþingismann og fl. Móðir Þórhild-
ar var Sigríður Þórarinsdóttir frá
Víkingavatni, en hún var systir
Björns á Vikingavatni, föður
Þórarins skólameistara á Akur-
eyri; Jónínu móður Björns kaup-
félagsstjóra og alþingismanns á
Kópaskeri og Ástu seinni konu afa
míns, Benedikts prófasts
Kristjánssonar á Grenjaðarstað.
Afi minn hóf prestskap á Skinna-
stað í Axarfirði og kynntist hann
þá Norður-Þingeyingum allýtar-
lega og tengdist fjölskylda hans og
föður míns traustum vináttubönd-
um við fjölda heimila í Norð-
ur-Þingeyjarsýslu, og var þetta
ágæta fólk frá mörgum heimilin-
um „fyrir norðan" tíðir gestir á
heimili foreldra minna á Húsavík,
en nánast var frændfólkið frá
Víkingavatn, Kópaskeri og Kross-
dal. Ég minnist sérstaklega systr-
anna Guðrúnar og Þórhildar. Ég
minnist þess, er ég í bernsku
minni ruddist um heimili foreldra
minna eins og rostungur og
Þórhildur var á heimilinu, þá
bifaðist hún eins og óttasleginn
fugl yfir þessum látum, var
sýnilega óvön slíku brambolti
meðal háttprúðra ættingja sinna á
Víkingavatni og í Krossdal. Hún
nálgaðist mig eins og góður
tamningamaður nálgast baldinn
folann. Hún leitaði lags að skilja
mig og skynja og beina orkunni til
náms eða nytsamlegra viðfangs-
efna. Sömu uppeldisáhrifa fékk ég
sem barn að njóta hjá frænda
hennar, Benedikts, bróður Þórar-
ins. skólameistara, sem dvaldi
lengi ' heima vegna lömunarveiki,
er hann fékk á æskuárum sínum. I
þessu fólki öllu bjó sama ljúf-
mennskan, sami skilningurinn,
sama þolinmæðin og friðurinn, —
gestir á stóru heimili, sem ætíð er
gott að minnast.
Það er um 1930, sem Þórhildur
kynnist manni sínum á Kristnesi í
Eyjafirði, Ásmundi Eiríkssyni frá
Reykjahóli í Fljótum, gáfuðum,
skagfirzkum sveitamanni og bú-
fræðingi frá Hólum í Hjaltadal.
Ásmundur stefndi sjálfur til
búfræðilegs framhaldsnáms og til
forystustarfa í landbúnaði, en það
sést glöggt á lestri ævisögu hans
að Drottinn ætlaði honum annan
hlut á Islandi, hafði handa honum
annan akur að erja og rækta.
Ásmundur hlýddi nauðugur viljug-
ur kalli Drottins, gerðist fyrst
forstöðumaður safnaðar Hvíta-
sunnumanna í Vestmannaeyjum
og seinna Fíladelfíu í Reykjavík,
en sá Hvítasunnusöfnuður var
ekki stofnaður fyrr en 18. maí 1936
og var Þórhildur einn af stofnend-
um hans.
Ásmundur og Þórhildur voru
gefin saman 12. des. 1932, og frá
þeim tíma voru þau ötulustu
liðsmenn þessa heimatrúboðs, sem
Hvítasunnumenn hafa stundað í
landi hér síðan á þessum árum.
Það byggist á hinu tæra og hreina
Guðs Orði, sem er okkur gefið í
Heilagri ritningu, og er varðveitt
af heilagri vernd í þúsundir ára,
ómengað og kröftugt, og gildi
þessarar bókar á enga hliðstæðu í
öðrum rituðum verkum, hvorki af
mætti og kraft Orðsins né krafti
og mætti þessarar verndar,
guðlegu verndar, því að bækur
hafa verið ritaðar, geymdar og
varðveittar í þúsundatali á öllum
öldum frá ritun fyrstu Mósebókar,
en þær eru glataðar og horfnar
flestar hverjar. Guð hefur ætíð
verndað sitt Orð og hann hefur
ætíð sjálfur valið og telft fram
boðberum Orðsins. Slíkir boðberar
voru þau Ásmundur og Þórhildur.
Meðan Hvítasunnumenn áttu
kirkju sína og félagsheimiii ,í
timburhúsinu við Hverfisgötu áttu
Ásmundur og Þórhildur þar heim-
ili. Það var líka gestkvæmt, eins og
á heimili foreldra minna, en
annars konar gestir en háttprúðir
Norður-Þingeyingar og háfleygir
SuðurÞingeyingar í anda sínum.
Þegar útigöngumenn höfuðborgar-
innar áttu í eymd sinni og kulda
vetrar aðeins athvörf í brotnum
bátum, á lögreglustöð eða í heimili
Þórhildar, þá kom oft fyrir, að
Þórhildur fékk næturgesti. Að
þessu fólki hlúði Þórhildur af
einstakri alúð og kærleika. Það var
ekki spurt um nafn. Hver sem leið
af bágindum átti þar athvarf. Sagt
er, að ekki hafi ætíð allir hlutir
verið á sínum stað í heimilinu eftir
slíkar næturgistingar og aðhlynn-
ingu. Það skipti engu máli. Þór-
hildur var nógu rík af þeim gæðum
og eignum, sem hvorki mölur eða
ryð fær grandað. Allir auðgast af
því að eiga að vini og gestgjafa
slíka konu sem Þórhildur frá
Krossdal er.
Vinum og trúarsystkinum Þór-
hildar er boðið til kaffidrykkju
með afmælisbarninu á sunnudag-
inn kemur (21. jan.) kl. 3. e.h. í
Hátúni 1.
Gunnar Bjarnason.
Mánudags-
myndin
eftir
F assbinder
NÆSTA mánudagsmynd Há-
skólabíós verður Víxlspor (Wild-
wechsel á frummálinu) en þá
mynd gerði Rainer Werner Fass-
binder árið 1972. Fassbinder er
einn af jöfrum þýzkrar kvik-
myndagerðar nú eftir endurreisn-
ina en hann hefur lítið verið
kynntur hér á landi utan mánu-
dagssýninga. í þeim hópi má
nefna myndirnar Ávaxtasalinn,
Effi Briest og óttinn tortímir
sálinni.
Víxlspor er byggt á samnefndu
leikriti eftir Franz Kroetz og
fjallar myndin um ástarævintýri
milli 14 ára stúlku og 19 ára pilts,
en hann lendir í fangelsi eftir að
upp kemst um samband hans við
stúlkuna, þar sem hún er undir
lögaldri. Hann sleppur þó fljótlega
og tekur aftur upp samband sitt
við stúlkuna, sem nú verður ófrísk
af hans völdum og leiðir það til
örlagaríkra atburða.